Το «αχ» της Φενέρ, η κούπα του Μίλος και του Χριάπα!

Μετά από έναν τελικό «for the ages» που λένε και οι Αμερικανοί, η ΤΣΣΚΑ Μόσχας σήκωσε το τρόπαιο της Ευρωλίγκας για πρώτη φορά από το 2008 και για 7η συνολικά στην ιστορία της, επικρατώντας στην παράταση με 101-96 της Φενέρμπαχτσε. Μαζί με την κούπα, ο Νάντο Ντε Κολό σήκωσε και το τρόπαιο του MVP του φάιναλ φορ, με τον τελικό να είναι… instant classic, ένα ματς που θα θυμόμαστε για καιρό!

Όσο ξενέρωτα έμοιαζαν τα πράγματα στο ημίχρονο, όταν η ΤΣΣΚΑ ήταν μπροστά με 50-30 και η Φενέρ είχε… πηδήξει τη 2η περίοδο (28-10 το επιμέρους εκεί), τόσο διαφορετικά ήταν μετά το 30ο λεπτό. Η ΤΣΣΚΑ έφτασε στο +21 λίγο πριν το τέλος του 3ου δεκαλέπτου, αλλά καταλάβαινες από τη γλώσσα του σώματος του… Βατούτιν ότι δεν ένιωθε καθόλου σίγουρη. Ακόμα και στους 20 πόντους, ακόμα και όταν η διαφορά έπαιζε από 16 ως 21 για πάνω από 5 λεπτά, ο Βατούτιν έμοιαζε ετοιμοθάνατος στις εξέδρες και η ΤΣΣΚΑ ήταν έτοιμη να παραλύσει.

Η καμπή του αγώνα ήρθε σε ένα περιστατικό για τα μάτια της κλασσικής σε όλα τα σύγχρονα φάιναλ φορ courtside καλλονής της ΤΣΣΚΑ με το επίσης κλασσικό φόρεμα-σημαία της Ρωσίας (άλλο κάθε χρονιά, μην παρεξηγηθώ). Το σκορ ήταν 53-36, η 3η περίοδος ήθελε 6:36 για να τελειώσει και ο Βορόντσεβιτς έκανε ένα ατσούμπαλο φάουλ στον Κάλινιτς σε αιφνιδιασμό των Τούρκων. Ο Κάλινιτς έχασε την ισορροπία του, έπεφτε προς τα courtside όπου ήταν καθισμένη η κοπέλα και ο άντρας δίπλα της τον έσπρωξε για να μην πέσει πάνω της (ή απλώς επειδή είχε την ευκαιρία να το κάνει με τη σωστή δικαιολογία).

Ο Κάλινιτς «τρελάθηκε» και πήγε να ζητήσει τα ρέστα, ο Ρώσος τον έσπρωξε και πάλι, οπότε δημιουργήθηκε γενική μανούρα, στην οποία η μόνη που έδειχνε να μην έχει όρεξη να ανακατευτεί ήταν η κοπέλα (η Καταρίνα Κόνοβα) που ήταν το… μήλο της έριδος (η κάμερα δείχνει το Ρώσο από την αρχή να κάνει νοήματα σε κάποιον που του ζήτησε το λόγο ότι το έκανε για να προστατεύσει την κοπέλα). Ο Ρώσος που έσπρωξε τον Κάλινιτς είναι ο Ντμίτρι Κόνοφ, πρόεδρος της SIBUR, πετροχημικής εταιρείας, από τις μεγαλύτερες στον κόσμο. Και μάλλον αυτό απάντησε ο Λα Μόνικα στον Κάλινιτς όταν πήγε να του γκρινιάξει ότι τον έσπρωξε κάποιος από τα courtside, κάτι στη λογική του ‘μαζέψου, θα μας βρουν σε χαντάκι αν το τραβήξουμε’.

Ρώσοι και Τούρκοι VIPs άρχισαν να μανουριάζουν, αλλά γρήγορα ηρέμησαν με την Ευρωλίγκα να μην τολμά να διώξει κανέναν από τους courtside (εννοείται, πιο πιθανό ήταν να αποβάλουν τον Κάλινιτς).

Θα μου πείτε πώς ήρθε η καμπή τότε, αφού η ΤΣΣΚΑ, 7 λεπτά αργότερα, με 9:18 για το τέλος ήταν στο +17 με τρίποντο του Χριάπα. Κάνοντας και… λίγο χιούμορ (για να έχω και την αφορμή να σχολιάσω ένα περιστατικό που όμοιό του δεν είχαμε δει σε τελικό Ευρωλίγκας είναι αλήθεια), το σημείο αυτό ήταν ιδιαίτερα κρίσιμο γιατί… ξύπνησε τον Ομπράντοβιτς στον πάγκο της Φενέρ. Σαν να τον τσίμπησε μύγα, κάπου εκεί γύρω ο Ομπράντοβιτς κατάλαβε ότι έπρεπε να βγάλει τον Βέσελι έξω γιατί είχε 0/8 βολές ως τότε και του έχανε τον αγώνα. Οι Ρώσοι το είχαν καταλάβει και του έκαναν πλακίτσα, κάνοντάς του φάουλ σε κάθε φάση… hack a Jan δηλαδή.

Το πραγματοποίησε σχεδόν 2 λεπτά αργότερα, ακριβώς μετά που ο Βέσελι έβαζε την 1η του βολή στο ματς (1/10) για να ξεσηκώσει όλο το γήπεδο που πανηγύριζε και τον ειρωνευόταν (όπως και όλοι όσοι έβλεπαν από την τηλεόραση τον αγώνα). Ο Ομπράντοβιτς τον έβγαλε, δεν τον ξανάβαλε ως το τέλος του αγώνα και ο Βέσελι έμεινε στον πάγκο απορημένος γιατί τον έβγαλαν τώρα που άρχισε να βάζει βολές.

Μετά το τρίποντο του Χριάπα για το 72-55 η Φενέρ άρχισε να βάζει τα πάντα. Όλοι εκτός από τον Μπογκντάνοβιτς, δηλαδή, που έμεινε βράχος ως το τέλος στο ότι δεν πετύχαινε ούτε μπανιέρα από μακριά. Κάθε καλάθι που έβαζαν οι Τούρκοι ήταν μια μαχαιριά στο στήθος του Βατούτιν. Σε τέτοιο βαθμό, που νομίζω ότι χτες παρατηρήσαμε σε παγκόσμια πρώτη να λυπούνται τόσοι πολλοί φτωχοί άνθρωποι (εμείς δηλαδή) έναν τόσο πλούσιο, ενώ και όλοι οι ουδέτεροι που ήταν με τη Φενέρ κατά την ανατροπή, άρχισαν να λένε στο τέλος «να το πάρει η ΤΣΣΚΑ μόνο και μόνο γι’ αυτόν τον κακομοίρη τον Βατούτιν, δεν αντέχω να τον βλέπω άλλο έτσι». Και για τη γυναίκα του, που προσπαθούσε με επιδεξιότητα να αποφύγει το βλέμμα του, όπως μας έδειχνε η κάμερα σε κάθε φάση, για να μην την αρχίσει στο πρήξιμο φαντάζομαι.

Η Φενέρ με τον Ντίξον, τον Σλούκα, τον Ντατόμε και τον Άντιτς έβαζε το ένα τρίποντο μετά το άλλο και τη μία βολή μετά την άλλη (15/16 μετά τη στιγμή που ο Βέσελι έβαλε την πρώτη δική του και όλοι πια πίστεψαν ότι είναι εύκολο να βάζεις βολές), ο Ούντο έκανε απίστευτη εμφάνιση στη ρακέτα (μακράν ο MVP της Φενέρ στον τελικό) με ριμπάουντ, καρφώματα, τάπες, άμυνες, και η ΤΣΣΚΑ έμοιαζε να παραπαίει. Εντελώς. Το γεγονός ότι οι Ρώσοι δεν είχαν τρόπο αντίδρασης γιατί δεν είχαν καταλάβει από πού τους ερχόταν φάνηκε και από το «ήμασταν καλύτεροι σε όλο το ματς» που είπε ο Ιτούδης στο τέλος.

Βέβαια, το παιχνίδι σήκωνε πολλές ερμηνείες φαίνεται, αφού απ’ τη μία ο Ιτούδης έλεγε ότι η ομάδα του ήταν καλύτερη σε όλη τη διάρκεια του αγώνα, απ’ την άλλη ο Ομπράντοβιτς ότι οι διαιτητές έκλεψαν τον τίτλο απ’ τη δική του ομάδα που τον άξιζε. Δεν μπορώ να πω ότι δεν το περιμέναμε ότι ο χαμένος θα γκρινιάξει για τη διαιτησία πάντως…

Πίσω στο ματς, με 3:25 για το τέλος ο Ντίξον έγραψε τρίποντο για το 79-76, ο ίδιος σκόραρε στο 2:00 για το 79-78, ο ίδιος ισοφάρισε στα 40 δευτερόλεπτα σε 81-81 για να έρθουν 2 βολές του Σλούκα για το 81-83 στα 21 δευτερόλεπτα. Η ΤΣΣΚΑ παρέπαιε (το ξανάπα;) και παραλίγο να πετάξει τον τελικό στην κανονική διάρκεια, όταν ο Ντε Κολό έχασε την μπάλα.

Γενικώς, ο Γάλλος στην 4η περίοδο δεν την πάλευε καθόλου. Μπήκε με 6:39 για τη λήξη και ως το τέλος έκανε 3 λάθη, έφαγε 2 τάπες, είχε 2 ακόμα άστοχα σουτ (πέραν των δύο που ταπώθηκαν, 4 το σύνολο δηλαδή) και έβαλε ένα λέι απ από μια μαγική πάσα του Τεόντοσιτς. Μόνο και μόνο γι’ αυτό το δεκάλεπτο δεν έπρεπε να πάρει το MVP του φάιναλ φορ, το οποίο μάλλον άξιζε αν δούμε συνολικά τους δύο αγώνες, αλλά κοιτώντας μόνο τον τελικό (εξάλλου αυτό μετράει, όχι ο ημιτελικός) ο Τεόντοσιτς αδικήθηκε στην επιλογή του MVP.

Αποκορύφωμα της κατάρρευσης του Γάλλου στην 4η περίοδο η τελευταία φάση όταν έχασε την μπάλα, για να σώσει την κατοχή ο Τεόντοσιτς, να κρατηθεί χωρίς βήματα, να μην εκβιάσει σουτ (εκεί νομίζω όλοι απόρησαν…), να του ξαναδώσει για τρίποντο, το οποίο και ο Γάλλος έχασε. Και εκεί που όλα έμοιαζαν χαμένα για τους Ρώσους ήρθε ο Βίκτορ Χριάπα με επιθετικό ριμπάουντ και σουτ στο άλμα του ριμπάουντ πριν πατήσει κάτω για να ισοφαρίσει το ματς σε 83-83. Κάπου μακριά, οι οπαδοί του Άρη θυμήθηκαν τον Μίρο Ραΐτσεβιτς και το καλάθι τίτλου στην κούπα του 2003 κόντρα στην Προκόμ.

Μετά το ματς ο Βορόντσεβιτς έκανε την ανάλυση της φάσης με την οποία ισοφάρισε ο Χριάπα τον τελικό και απέδειξε ότι ήταν βγαλμένη από σύστημα: «Στο τελευταίο τάιμ άουτ του είπα ‘μπες μέσα και σώσε μας’. Και μπήκε και μας έσωσε».

Αφού γλίτωσε τα εμφράγματα η ΤΣΣΚΑ στην κανονική διάρκεια (απορίας άξιον, βέβαια, πώς τα γλίτωσε ο Βατούτιν) στην παράταση πάτησε καλύτερα στα πόδια της. Ναι μεν το έξτρα πεντάλεπτο ξεκίνησε με τρίποντο του Σλούκα, αλλά το άστοχο σουτ του Ούντο (του έβγαλε τη γλώσσα ο Ομπράντοβιτς απ’ όταν πέταξε έξω τον Βέσελι) και το λάθος του Σλούκα έβαλαν την ΤΣΣΚΑ μπροστά. Μετά, ο Ντε Κολό έβαζε βολές, ο Χάινς πήρε το… δεύτερο πιο σημαντικό επιθετικό ριμπάουντ του ματς για το 95-90, ο Κάλινιτς έκανε μια τρύπα στο νερό προσπαθώντας να παίξει πλάτη για να φάει τάπα από τον Χριάπα, και κάπως έτσι η ΤΣΣΚΑ πήγε στο 97-90.

Με τα «αν» κατόπιν εορτής δεν γίνεται δουλειά και μπορούν όλοι να κάνουν τους έξυπνους, αλλά… αν ο Ομπράντοβιτς είχε μοιράσει το χρόνο του Κάλινιτς στο τέλος σε Άντιτς-Ντατόμε, ίσως να μιλούσαμε για άλλο τροπαιούχο τώρα. Ο Άντιτς έκανε έναν καταπληκτικό τελικό και πραγματικά τα 17:35 που έπαιξε ήταν πολύ λίγα.

Ο τελικός έληξε στο 101-96, η ΤΣΣΚΑ πήρε την 7η κούπα της (1961, 1963, 1969, 1971, 2006, 2008, 2016), ξόρκισε και τον δαίμονα του Ολυμπιακού, ο Ομπράντοβιτς έχασε τον 1ο τελικό της καριέρας του στην Ευρωλίγκα (δεν μετράω τη Σουπρολίγκα μόνο και μόνο λόγω ονόματος), ο Ιτούδης έγινε ο 2ος Έλληνας συνολικά και 1ος Έλληνας σε ξένη ομάδα που σηκώνει τρόπαιο, ο Κάιλ Χάινς πήρε 3η Ευρωλίγκα (ο αμέσως προηγούμενος που το είχε καταφέρει ήταν ο Σπανούλης), ο Μίλος Τεόντοσιτς πήρε την 1η του Ευρωλίγκα στο 7ο του φάιναλ φορ (χρειάστηκε περισσότερα από κάθε άλλον παίκτη για να πάρει το τρόπαιο, απ’ όταν ξεκίνησαν τα φάιναλ φορ), ο Νάντο Ντε Κολό μας θύμισε τον Αντουάν Ριγκοντό αφού έγινε ο 1ος Γάλλος που σήκωσε Ευρωλίγκα από το 2001 (Κίντερ Μπολόνια).

Ο Ντε Κολό πήρε το MVP του φάιναλ φορ με 26.0 πόντους, 5.5 ασίστ και 2.0 κλεψίματα ανά αγώνα με 9.0 κερδισμένα φάουλ. Στον τελικό ο Τεόντοσιτς ήταν λίγο καλύτερος (19 πόντους, 5 ριμπάουντ, 7 ασίστ, 2 κλεψίματα, 7 κερδισμένα φάουλ) αλλά νομίζω ότι σήμερα τον Μίλος λίγο τον ενδιαφέρει αυτό το MVP τη στιγμή που πήρε τον τίτλο που τόσο του έλειπε από μια λαμπρή καριέρα.

Νίκος Κουσούλης