Τέλος τα φιλικά

Σε ατομικό επίπεδο, ίσως το πιο σημαντικό στοιχείο που είδαμε είναι η λίγο μεγαλύτερη διάθεση από Σπανούλη και Φώτση, οι οποίοι σκόραραν αρκετά και βρήκαν λίγο επιθετικό ρυθμό ενόψει της συνέχειας. Ο Κουφός ήταν καλός στο ματς και με διάθεση στα ριμπάουντ, ο Σχορτσανίτης συνεχίζει να αποδίδει με όρεξη και αποτελεσματικότητα (έχει διψήφιο μέσο όρο πόντων στο τουρνουά), ενώ ο Καλαμπόκης διατήρησε το ρυθμό του με μία ακόμη καλή εμφάνιση.

Στα «αρνητικά» του αγώνα το γεγονός ότι ο Ανδρέας Γλυνιαδάκης χρησιμοποιήθηκε λίγο στον αγώνα, στα τελευταία 4:40 της αναμέτρησης, κάτι που δείχνει ότι ουσιαστικά ο Καζλάουσκας δεν τον υπολογίζει στα πλάνα του, ή ότι δεν μπορεί να βγάλει ροτέισον με 12 παίκτες. Προσωπικά δεν μπορώ παρά να το θεωρήσω αρνητικό αυτό, καθώς όπως λέγαμε και χτες, όλοι οι παίκτες της Ελλάδας επιβάλλεται να παίζουν και να είναι ανά πάσα στιγμή έτοιμοι.

Επειδή ποτέ δεν μου άρεσε να επισημαίνω μόνο τα αρνητικά, θα πρέπει να αναφερθώ καις τον Σχορτσανίτη και τις 8/9 βολές που είχε με το Ισραήλ. Όταν πηγαίνει από τις 2/8 στις 8/9 τότε φαίνεται ότι είναι θέμα ψυχολογίας και συγκέντρωσης κατά κύριο λόγο. Θα πρέπει να το κοιτάξει ώστε να μπορεί να είναι χρήσιμος και στα τελευταία λεπτά δύσκολων αγώνων.

Η πρώτη φάση τελείωσε και η Ελλάδα κλείνει με θετικές εντυπώσεις την πορεία της στο Πόζναν. Μπορεί να έχουμε δεινοπαθήσει με τις αναμεταδόσεις της ΕΡΤ κάθε μέρα (πάλι καλά που τα μισά ματς τα βλέπουμε μέσω διαδικτύου), αλλά η Ελλάδα μας έχει γεμίσει χαμόγελα. Για τη δεύτερη φάση θα τα πούμε αναλυτικά στο αυριανό άρθρο, απλώς μπορούμε να επισημάνουμε ότι δεν θα αντιμετωπίσουμε κάποιο μεγαθήριο και ότι είναι πολύ καλό που θα αντιμετωπίσουμε τη Γαλλία στην τελευταία αγωνιστική.

Οι ομάδες που «έρχονται» από τον Β όμιλο έδειξαν μέτριες στην πρώτη φάση και καμία δεν μας φοβίζει. Η Ελλάδα έχει τη δυνατότητα να πάει στο 6-0 και το αήττητο μέχρι την οκτάδα, αλλά δεν πάει να πει ότι αυτό είναι και το καλύτερο. Σε μια διοργάνωση πρέπει να βρίσκεις τους δρόμους από τους οποίους θα πας μακρύτερα, όχι να πηγαίνεις με το σταυρό στο χέρι μέχρι τη μέση και μετά στο σπίτι σου. Το τελευταίο ματς με τη Γαλλία ουσιαστικά δίνει στην Ελλάδα δικαίωμα να επιλέξει αντίπαλο στην οκτάδα, αν μέχρι τότε έχει ξεκαθαρίσει η κατάσταση στον άλλο όμιλο. Δεν ξέρω αν θα χρειαστεί ή αν είναι απαραίτητο (από την αρχή της διοργάνωσης έχουμε γράψει εδώ ότι καμία ομάδα δεν μας φαίνεται ανώτερη της δικής μας), αλλά… καλό θα είναι να το έχουμε στο μυαλό μας.

Αξίζει, μιας και αποκλείστηκε το Ισραήλ, αν πούμε δυο λόγια για τον Ελιάχου που ήταν εξαιρετικός στο τουρνουά. Είναι νέος, εκρηκτικός, έχει καλή πάσα και καλή επιθετική αίσθηση και αποδίδει ήδη στο επίπεδο των καλύτερων ψηλών της Ευρώπης. Το μέλλον του απλώνεται λίαν ελπιδοφόρο, έστω και αν αμυντικά υστερεί. Το Ισραήλ ήταν ξανά αξιόμαχο, φτάνοντας, όπως το συνηθίζει, κοντά σε μία έκπληξη στην πρεμιέρα, αλλά ήταν απαράδεκτο στο καθοριστικό ματς με τους Σκοπιανούς, οπότε, αφού έχασε ματς από κατώτερη ομάδα που θα μπορούσε να του δώσει την πρόκριση, δεν μπορεί τελικά παρά να θεωρηθεί πλήρως κατώτερο των περιστάσεων.