Δεν τη βοήθησε, δεν την προστάτευσε, δεν τη στήριξε, την άφησε να καταρρεύσει. Ο λόγος για τον Καζλάουσκας που έκανε ξανά το ίδιο λάθος που κάνει σε όλο το τουρνουά. Δεν πίστεψε ότι οι Έλληνες παίκτες έχουν φυσικά όρια στις δυνάμεις τους, δεν κατάλαβε ότι 85 αγωνιστικά λεπτά σε 24 ώρες δεν βγαίνουν και «έβγαλε τη γλώσσα» της ίδιας του της ομάδας. Οι αλλαγές των Καλαμπόκη, Κουφού, Καϊμακόγλου, Γλυνιαδάκη ήρθαν… για να ξεκουράσουν ενόψει μικρού τελικού και η Ελλάδα δεν είχε καμία μα καμία τύχη. Δεν υπάρχει περίπτωση να ψέξω οποιονδήποτε Έλληνα παίκτη, όλοι υπερέβησαν εαυτούς και εντελώς δικαιολογημένα έσκασαν. Τα φωνάζαμε από την αρχή του τουρνουά, έπρεπε να φάμε 20 πόντους στην πλάτη για να το καταλάβουν όλοι. Οι Έλληνες διεθνείς άντεξαν 20 λεπτά και πάλι πολλά ήταν. Στο δεύτερο ημίχρονο ξεκάθαρα ήθελαν αλλά δεν μπορούσαν, εκτεθειμένοι και «γυμνοί» από τον προπονητή τους. Με 7 άτομα δεν βγαίνει Ευρωμπάσκετ. Ξεκάθαρα. Ας ελπίσουμε ότι του χρόνου ο Λιθουανός θα έχει καταλάβει το λάθος του. Η Ελλάδα εμφάνισε μια ομάδα κουρασμένη και μπλοκαρισμένη στο πρώτο ημίχρονο, καταπονημένη και χωρίς καθαρό μυαλό. Ο Σπανούλης εντελώς δικαιολογημένα δεν μπορούσε καλά καλά να περπατήσει, με τον Ρούμπιο και τους υπόλοιπους Ισπανούς να τον παίζουν στα 4/4 του γηπέδου ασφυκτικά. Ο Καζλάουσκας όχι μόνο δεν βοήθησε την ομάδα, αλλά ήταν ο αποκλειστικός υπεύθυνος για το χτίσιμο της διαφοράς που έφτασε στους 13 πόντους και αντίο τελικός. Η Ελλάδα δεν μπορούσε να παίξει άμυνα και με το μη ανακάτεμα της τράπουλας, δεν μπορούσε ούτε να επιτεθεί σωστά. Οι Ισπανοί έκλειναν τον Σπανούλη, αυτός έκανε λάθη, ο Περπέρογλου ήταν εκτός τόπου και χρόνου επιθετικά σε όλο το ημίχρονο και φοβόταν μέχρι και πάσα να δώσει, με αποτέλεσμα οι δυο τους να έχουν 6 λάθος πάσες (συν ακόμη ένα λάθος του Σπανούλη) που οδήγησαν σε 14 εύκολους πόντους. Η εικόνα πήγε να αλλάξει όταν ο Καζλάουσκας αποφάσισε να βάλει κι άλλον εκτός από τους 7 με τους οποίους παίζει. Ο Καλαμπόκης μπλόκαρε την ισπανική περιφέρεια και μετά από ένα… δίλεπτο βγήκε, ενώ ο Καλάθης άλλαξε τελείως την ελληνική περιφέρεια, δίνοντάς της καθαρό μυαλό, ταχύτητα και σωστή κυκλοφορία από τον «άσο», κάτι που δεν είχε με τον Σπανούλη (μιλάω για το πρώτο μέρος). Όταν άρχισε να χρησιμοποιείται σωστά και ο Σχορτσανίτης, το ματς άλλαξε μορφή, αν και η Ελλάδα είχε ένα βουνό να σκαρφαλώσει στο δεύτερο μέρος, αφού είχε αφήσει τους Ισπανούς να κάνουν το παιχνίδι τους, πηγαίνοντας το ματς σε τρελούς ρυθμούς, ενώ ήταν ξεκάθαρο ότι η Ελλάδα θα είχε ελπίδες μόνο αν πήγαινε σε αργούς ρυθμούς το παιχνίδι. Στο δεύτερο ημίχρονο, η Ελλάδα μπήκε στο παρκέ με Καλάθη-Ζήση-Σπανούλη στην περιφέρεια και μέχρι να καταλάβει ότι δεν μπορούσαν να πάρουν αμυντικό ριμπάουντ από τον Ρούντι, ιδίως με τον Σχορτσανίτη για σέντερ, η Ισπανία δεν κόλλησε στην επίθεση. Απ’ την άλλη, η κουρασμένη Ελλάδα δεν μπορούσε να σουτάρει καλά, καθώς οι ίδιοι 3 που έπαιζαν στην περιφέρεια όλο το τουρνουά, χρειάζονταν μπουκάλα οξυγόνου για να αναπνεύσουν. Αποτέλεσμα; Αντί να μπεις για να μασήσεις σίδερα, είχες 7 πόντους σε 6,5 λεπτά και 11 στο δεκάλεπτο και η ομάδα δεν κατάφερε να εκμεταλλευτεί ούτε κατά διάνοια την εξωπραγματική διαφορά στα ριμπάουντ.
Ο Καζλάουσκας όχι μόνο δεν τόλμησε, όχι μόνο δεν δοκίμασε, αλλά διέσυρε και τους Κουφό, Γλυνιαδάκη, Καϊμακόγλου και Καλαμπόκη, δείχνοντάς τους ότι τους έχει μόνο για να ξεκουράσουν τους βασικούς και δεν τους υπολογίζει. Η ψυχολογία της πεντάδας που τελείωσε τον αγώνα ήταν χαρακτηριστική και δυστυχώς σε κανέναν τους δεν άξιζε τέτοια μεταχείριση. Ο Καλάθης αγωνίστηκε 25 συνεχόμενα λεπτά (!), την ώρα που την Παρασκευή ο Καζλάουσκας δεν τόλμησε να τον βάλει για ένα λεπτό να ξεκουράσει τον Σπανούλη στο τέλος.
Η διαιτησία ήταν τραγελαφική στα σφυρίγματά της και στις δύο πλευρές του γηπέδου σε μια παράσταση που θα έβγαζε πολύ γέλιο, αν βλέπαμε το ματς αδιάφορα.
Η απαράδεκτη δήλωση του Καζλάουσκας μετά το ματς, εμφανώς μειωτική για τους παίκτες του, δείχνει πώς αντιλαμβανόταν το έμψυχο υλικό που είχε στα χέρια του ο Λιθουανός.
ΣΕΡΒΙΑ-ΣΛΟΒΕΝΙΑ 96-92 παρ.
Τα τρομερά παιδιά του Ντούσαν Ίβκοβιτς έκαναν ένα ακόμα θαύμα. Η ομάδα με ταλέντο… για να δώσει και στους άλλους και μέσο όρο ηλικίας 22,5 χρόνια κατάφερε να διαλύσει ό,τι βρήκε στο δρόμο της ως τώρα και να φτάσει στον τελικό της διοργάνωσης όπου θα αντιμετωπίσει την ομάδα που κέρδισε στην πρεμιέρα. Οι Σέρβοι έχουν ηγέτη απίστευτο, τον Μίλος Τεόντοσιτς, που μαζί με τον Γκασόλ είναι οι δύο καλύτεροι παίκτες του τουρνουά, ενώ η εμφάνισή του στον ημιτελικό είναι η μεγαλύτερη παράσταση του τουρνουά. Ο Τεόντοσιτς ξεκόλλησε τη Σερβία όποτε χρειαζόταν, της έδωσε την πρόκριση στον τελικό και μια νέα δύναμη γεννήθηκε στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Οι Σλοβένοι για ακόμη ένα τουρνουά απογοήτευσαν, με την ευθύνη να βαρύνει και τον Ζντοβτς, που πήρε στην ομάδα τον Σμόντις ενώ τελικά δεν μπορούσε να παίξει καθόλου. Οι Σλοβένοι έχασαν και τον Ντράγκιτς, ο Λάκοβιτς δεν είχε πια ανάσες (έφτασε τα 84 λεπτά σε 24 ώρες!!!) και δεν μπόρεσε να μπει στο ρυθμό στο ματς, την ώρα που ο Ίβκοβιτς έδινε ξανά ρεσιτάλ προπονητικής, κρατώντας μέσα στο ματς δώδεκα 20χρονα παιδιά τη στιγμή που όλα φαίνονταν χαμένα (41-52). Οι Σέρβοι εξιλεώθηκαν και για το κομπλάρισμα στο τέλος στα προηγούμενα ματς έχοντας 29 ολόκληρους πόντους στο τελευταίο πεντάλεπτο της κανονικής διάρκειας και την παράταση! Μια ομάδα με απεριόριστες δυνατότητες που αποτελεί μακράν την πιο ευχάριστη νότα της διοργάνωσης.
ΓΑΛΛΙΑ-ΤΟΥΡΚΙΑ 80-68
Η λογική επιβεβαιώθηκε με τη Γαλλία να είναι η μόνη ομάδα με κίνητρο στο ματς αυτό. Ο Πάρκερ επέστρεψε στις καλές εμφανίσεις, μετά τη μαύρη τρύπα της Πέμπτης και οι υπόλοιποι βοήθησαν για να φτάσει η Γαλλία στη νίκη. Έτσι, οι «τρικολόρ» έγλειψαν τις πληγές τους, δεν έχασαν κάθε στόχο στο Ευρωμπάσκετ και πήραν την πρόκριση για το Μουντομπάσκετ της Τουρκίας. Οι Τούρκοι είχαν διάθεση, ξεκίνησαν καλά κι έφτασαν να προηγηθούν με 19 πόντους (14-33), αλλά η κόπωση και η διάθεση ήταν οι δύο λόγοι που γύρισε το ματς. Όταν οι Γάλλοι ξεκίνησαν αντεπίθεση, οι Τούρκοι άντεξαν μέχρι το 44-52 και μετά παραδόθηκαν, χωρίς πάντως να έχουν ιδιαίτερη όρεξη να φτάσουν στα άκρα τους για να χτυπήσουν τον αγώνα. Όλη η κούραση βγήκε στην τέταρτη περίοδο, όταν η Τουρκία είχε 9 πόντους όλους κι όλους. Ο Τάνιεβιτς πριν το ματς έλεγε πόσο δύσκολο θα ήταν για την ομάδα του να παίξει τόσο γρήγορα μετά τον προημιτελικό αγώνα και μάλιστα σε ώρα που δεν έκανε… ούτε προπόνηση συνήθως (12 το μεσημέρι Πολωνίας). Δικαιώθηκε απόλυτα πάντως.
ΡΩΣΙΑ-ΚΡΟΑΤΙΑ 69-76
Κι αν για τους Τούρκους ήταν μια φορά δύσκολο, για τους Κροάτες ήταν δέκα. Όχι επειδή η ώρα ξεκούρασης ήταν λιγότερη (η ίδια ήταν ουσιαστικά) αλλά επειδή οι Κροάτες δεν ήταν αδιάφοροι. Με ήττα έμεναν εκτός Μουντομπάσκετ, αλλά κατάφεραν να υπερβάλλουν εαυτόν. Οι Ρώσοι δεν είναι ομάδα που μπορεί να πάρει διαφορές, ενώ όταν κατάφερε να ξεφύγει 8 πόντους, ο Ζοζούλιν την… κατέστρεψε (μαζί και τη δική του καλή εμφάνιση) με την αγκωνιά στον Πόποβιτς, η οποία ήταν το έναυσμα για ένα κροατικό 12-0. Ο Ρέπεσα έδωσε μαθήματα προπονητικής, κάνοντας τέλειο ροτέισον, καθώς μόνο έτσι θα μπορούσε να αντέξει η ομάδα του. Εκτός από τον Πρκάτσιν που… δεν την πάλευε από το βράδυ της Παρασκευής και δεν έπαιξε καθόλου και τον Βούισιτς που δεν την παλεύει από τη δεύτερη φάση και έχει σκυλομετανιώσει που κατέβηκε να παίξει, 8 παίκτες έπαιξαν από 11 μέχρι 21 λεπτά και ο Ούκιτς με τον Πλάνινιτς από 27. Και ο Ρέπεσα δικαιώθηκε πλήρως για τις συνεχείς αλλαγές, αφού κράτησε την ομάδα φρέσκια και πήρε και την πρόκριση στο Μουντομπάσκετ. Ο Μπλατ, απ’ την άλλη, έφτασε μια ανάσα από το ακατόρθωτο, δηλαδή να οδηγήσει μια παρέα ξυλοκόπων στο Μουντομπάσκετ. Ας όψεται ο Ζοζούλιν… Ήταν τόσα τα νεύρα του Μπλατ με τον Ζοζούλιν μετά που τον πέταξε στην άκρη του πάγκου και τον άφησε εκεί. Ο Ζοζούλιν είχε παίξει 18 από τα πρώτα 24 λεπτά του ματς όντας ένας από τους 2 καλύτερους Ρώσους, και δεν ξαναμπήκε στα τελευταία 16 στο παρκέ.