Ντέιβιντ Ρόμπινσον: ο Φιλάνθρωπος του μπάσκετ – Μέρος II

Οι Σπερς, λοιπόν, περίμεναν ως το 1989, ο Ρόμπινσον έκανε τα δύο υποχρεωτικά χρόνια στο Ναυτικό (τα άλλα 3, πάντως, αν και δεν όφειλε, αποφάσισε να βρίσκεται εκεί όποτε μπορούσε και ήταν το «πρόσωπο» σε πολλά φυλλάδια) και μετά υπέγραψε στο Σαν Αντόνιο.

Τι σήμαινε αυτό; Οι Σπερς έκαναν τότε τη μεγαλύτερη ανατροπή στην ιστορία του NBA (που έσπασαν το 1997-98 ξανά οι ίδιοι και το 2007-08 οι Σέλτικς), καθώς πήγαν από το 21-61 ρεκόρ του 1988-89 στο 56-26 του 1989-90, δηλαδή 35 νίκες περισσότερες! Έφτασαν στο δεύτερο γύρο των πλέι οφς, ο Ρόμπινσον τελείωσε τη χρονιά με 24.3 πόντους, 12.0 ριμπάουντ, 3.9 τάπες, 2.0 ασίστ και 1.7 κλεψίματα και εννοείται ότι κέρδισε τον τίτλο του Ρούκι της χρονιάς, μάλιστα ομόφωνα! Αμέσως μετά, η SEGA κυκλοφόρησε παιχνίδι με τον τίτλο David Robinson’s Supreme Court.

Οι Σπερς έκαναν ακόμη 7 χρονιές στη σειρά που έφτασαν στα πλέι οφς, αλλά δεν έπαιξαν στους τελικούς του NBA. Πιο κοντά έφτασαν όταν αντιμετώπισαν τους Ρόκετς του Ολάζουον, αλλά τότε το «Όνειρο» κέρδισε κατά κράτος τον Ρόμπινσον, υποχρεώνοντάς τον να δηλώσει μετά ότι ο Ολάζουον κυριάρχησε πάνω του. Το 1993-94 ο Ρόμπινσον πάλευε σώμα με σώμα με τον Σακίλ Ο’ Νιλ για τον τίτλο του 1ου σκόρερ, που τον κέρδισε όταν έγινε ο 4ος (πια είναι 5, αφού το έκανε και ο Κόμπι) παίκτης στην ιστορία του NBA που σκοράρει πάνω από 70 πόντους, με τους 71 που είχε απέναντι στους Λος Άντζελες Κλίπερς.

Πώς μπορούμε να αρχίσουμε την αναφορά μας στο δεύτερο μέρος της καριέρας του, που τους πικρούς αποκλεισμούς διαδέχτηκαν τα δαχτυλίδια του πρωταθλητή; Ας το κάνουμε με τα δικά του λόγια: «Έχετε γονατίσει ποτέ και προσευχηθεί για κάτι πάρα πολύ; Ο Τίμι (Ντάνκαν) ήταν η απάντηση στις προσευχές μου». Ο ίδιος έχει δηλώσει ότι «ο Τίμι είναι ο καλύτερος πάουερ φόργουορντ στην ιστορία του μπάσκετ», για να δείξει την εκτίμησή του στο πρόσωπο του Ντάνκαν, αλλά η αλήθεια είναι ότι χωρίς τον Ρόμπινσον… δεν θα υπήρχε Ντάνκαν. Τουλάχιστον όχι στους Σπερς.

Χρειάστηκε πρώτα τη σεζόν 1996-97 ο Ρόμπινσον να χτυπήσει στην προετοιμασία τη μέση του. Οι Σπερς άρχισαν άσχημα, αλλά ο Ναύαρχος επέστρεψε και άρχισε να συμμαζεύει τα πράγματα. Μόλις για 6 αγώνες, καθώς μετά έσπασε το πόδι του και έχασε όλη την υπόλοιπη σεζόν. Πώς πήγαν οι Σπερς χωρίς τον… Ναύαρχό τους; Στο τραγικό 20-62, που όμως τελικά αποδείχτηκε ευλογία: 1η επιλογή στο ντραφτ του 1997 και… Τιμ Ντάνκαν.

Μπορεί το «Twin Towers» που ήταν το προσωνύμιο του διδύμου Ρόμπινσον-Ντάνκαν στη ρακέτα να είναι πια ταμπού (για ευνόητους λόγους) για τους Αμερικάνους, αλλά περιγράφει απόλυτα τι γινόταν στο παρκέ. Οι Σπερς το 1997-98 εκτοξεύτηκαν στο 56-26, με τον Ρόμπινσον να έχει 21.6 πόντους και 10.6 ριμπάουντ και τον Ντάνκαν 21.1 πόντους και 11.9 ριμπάουντ.

Αυτό ήταν απλά μια πρόγευση. Στο «κουτσουρεμένο» λόγω του λοκ άουτ 1998-99 οι Σπερς δεν είχαν αντίπαλο. Τελείωσαν με 37-13 τη σεζόν, είχαν 11-1 στους πρώτους 3 γύρους των πλέι οφς και το πήγαν στο 15-2 μετά το 4-1 στους τελικούς επί των Νικς. Πρώτο δαχτυλίδι για τον Ρόμπινσον.

Το δεύτερο ήρθε λίγα χρόνια αργότερα, το 2002-03, με 4-2 επί των Νετς στους τελικούς. Ο Ρόμπισον στα 38 του είχε 13 πόντους και 17 ριμπάουντ στην τελευταία του εμφάνιση με τη φανέλα των Σπερς και μετά μοιράστηκε το βραβείο του Αθλητή της Χρονιάς μαζί με τον Ντάνκαν από το Sports Illustrated.

Ο Ναύαρχος τελείωσε την καριέρα του με 21.1 πόντους, 10.7 ριμπάουντ, 3.0 τάπες και 2.5 ασίστ μέσο όρο. Είναι ένας από τους 4 παίκτες στην ιστορία που έχουν κάνει quadruple-double, στις 17 Φεβρουαρίου του 1994 εναντίον των Πίστονς, όταν είχε 34 πόντους, 10 ριμπάουντ, 10 ασίστ και 10 τάπες.

Πήρε το βραβείο του MVP το 1995, ήταν καλύτερος αμυντικός το 1992, 4 φορές μέλος της καλύτερης πεντάδας, 2 φορές μέλος της δεύτερης καλύτερης, 4 φορές μέλος της τρίτης καλύτερης, 4 φορές μέλος της καλύτερης αμυντικής πεντάδας και 4 φορές στη δεύτερη καλύτερη αμυντική πεντάδα.

Ήταν 10 φορές all-star, 1 σεζόν πρώτος σκόρερ του NBA, 1 σεζόν πρώτος ριμπάουντερ, 1 σεζόν πρώτος μπλοκέρ στο NBA, 2ος στη σχετική λίστα με 7 χρονιές με πάνω από 200 τάπες και 200 κλεψίματα (1ος είναι ο Ολάζουον), πρώτος ριμπάουντερ και μπλοκέρ στην ιστορία των Σπερς και 2ος σκόρερ, ενώ είναι ο μόνος παίκτης στην ιστορία του NBA που έχει κερδίσει τους τίτλους Ριμπάουντ, Τάπες, Σκοράρισμα, Ρούκι, Καλύτερος Αμυντικός και MVP.

Κι όμως, αυτά δεν είναι τα πιο σημαντικά κατορθώματά του. Η πρώτη του επαφή με τη φιλανθρωπία ήρθε το 1991 όταν επισκέφτηκε το δημοτικό Γκέιτς στο Σαν Αντόνιο και προκάλεσε τους μαθητές της 5ης τάξης να τελειώσουν το σχολείο και να μπουν στο κολέγιο, υποσχόμενος υποτροφία 2.000 δολαρίων σε όποιον το κατάφερνε. Τελικά το 1998, όχι μόνο κράτησε την υπόσχεσή του, αλλά έδωσε 8.000 δολάρια στους μαθητές που μπήκαν στο κολέγιο. Αργότερα δώρισε 170.000 δολάρια για να χτιστούν δύο σπίτια στη Νέα Ορλεάνη μετά την καταστροφή. Όμως, δεν περιορίστηκε στο να γράψει την επιταγή. Ταξίδεψε εκεί και για ένα Σαββατοκύριακο δούλεψε στην οικοδομή.

Προφανώς, η μεγαλύτερη φιλανθρωπική προσφορά του, και ίσως η μεγαλύτερη τέτοιου είδους από αθλητή ποτέ, ήταν η ίδρυση μαζί με τη γυναίκα του, Βάλερι, της Ακαδημίας Κάρβερ στο Σαν Αντόνιο το 2001. Η Ακαδημία Κάρβερ είναι ιδιωτικό σχολείο (χωρίς δίδακτρα) για φτωχά παιδιά κάθε φυλής, που καλύπτει ηλικίες από το νηπιαγωγείο ως και όλο το δημοτικό. Έχει τη διδασκαλία 3 ξένων γλωσσών στο πρόγραμμά της και, επίσης, μουσικό πρόγραμμα. Ακόμη, δίνεται έμφαση στις ψυχικές, πνευματικές, φυσικές και ψυχολογικές ανάγκες των παιδιών προσπαθώντας να διαπλάσει σωστούς νέους. Ο Ρόμπινσον έχει δωρίσει στην Ακαδημία περισσότερα από 11 εκατομμύρια δολάρια μέχρι σήμερα.

Το NBA, το 2003, μετονόμασε το βραβείο για εξαιρετική φιλανθρωπική προσφορά προς τιμήν του Ρόμπινσον. Πλέον, το «Community Assist Award» λέγεται David Robinson Plaque και πάνω της η πλακέτα γράφει: «ακολουθώντας τα στάνταρ που έθεσε ο θρύλος του NBA, Ντέιβιντ Ρόμπινσον, ο οποίος βελτίωσε την κοινότητα κομμάτι το κομμάτι». Το βραβείο δίνεται κάθε μήνα σε ένα παίκτη.

Ας κλείσουμε με τα λόγια του Γκρεγκ Πόποβιτς, προπονητή του Ρόμπινσον επί 10 σχεδόν χρόνια (με… διαλείμματα), λίγο πριν αποχωρήσει ο Ρόμπινσον το 2003: «Ο παίκτης με το απόλυτα υψηλό επίπεδο. Θα μου λείψει περισσότερο η ευγένεια του χαρακτήρα του, η παρουσία του, ο χαρακτήρας που φέρνει στην προπόνηση και τα παιχνίδια, η κλάση και το επίπεδό του. Αυτά θα μου λείψουν πιο πολύ, γιατί αυτά ανεβάζουν τους Σπερς και είναι πήχης για όλους μας στο μέλλον, πήχης που σχεδόν κανείς μας δεν μπορεί να ξεπεράσει». Όσο για το τι προέβλεπε ότι θα έκανε ο Ρόμπινσον μετά την αποχώρησή του: «Είναι δύσκολο να μείνει στο μπάσκετ. Έχει πολλά ενδιαφέροντα τα οποία έχουν επίδραση στον κόσμο και μεγάλη αξία, σε αντίθεση με εμάς. Είναι πολύ αφοσιωμένος στην πραγματική ζωή για να κάνει κάτι τόσο χαζό όσο το να ασχολείται με το μπάσκετ για την υπόλοιπη ζωή του».