Παράδειγμα προς μίμηση, αλλά… λίγο καλύτερα

Πρέπει να κάνουμε μια τιμητική αναφορά στους σχεδόν 16.000 φίλους του Παναθηναϊκού που πήγαν στο ΟΑΚΑ για να αποχαιρετήσουν τη σημαία της ομάδας τους, καθώς έδειξαν ότι δεν ξεχνούν, ότι σέβονται και ότι ήθελαν να τιμήσουν τον Αλβέρτη.

Πριν συνεχίσω, ξεκαθαρίζω ότι η κίνηση του Παναθηναϊκού για το φιλικό είναι τέτοια που θα άρμοζε στην ιστορία του Αλβέρτη και από αυτή (την κίνηση) θα έπρεπε να διδάσκονται κι άλλες ομάδες, που φέρθηκαν πολύ χειρότερα στις «σημαίες» τους (ξέρουμε όλοι για ποιες δύο ομάδες κυρίως χτυπάει η καμπάνα…). Όμως, θα μου άρεσε (και θα μπορούσε να γίνει) αν ο Παναθηναϊκός δεν είχε αποφασίσει να κάνει… ξεπέτα (ή αν προτιμάτε, φιλικό προετοιμασίας) με την ΤΣΣΚΑ, αλλά αποφάσιζε να στηρίξει σοβαρά την κίνησή του και έφτιαχνε μια γιορτή αντάξια της προβολής και της λάμψης που ο ίδιος έχει θελήσει να δώσει στον Αλβέρτη. Και μη μου πει κανείς την περίφημη… δικαιολογία της ομάδας ότι η ΤΣΣΚΑ ήταν ο τελευταίος αντίπαλος του Αλβέρτη, γιατί ο τελευταίος αντίπαλος ήταν ο Ολυμπιακός, ενώ ο τελευταίος αντίπαλος στην Ευρωλίγκα ήταν… η Ζαλγκίρις, αφού εναντίον αυτής πάτησε τελευταία φορά παρκέ.

Αντί για την ΤΣΣΚΑ, ο Αλβέρτης θα μπορούσε να αντιμετωπίσει (ή να βρεθεί συμπαίκτης) παλιούς συμπαίκτες του, όπως οι Στόγιαν Βράνκοβιτς, Ντέγιαν Μποντιρόγκα, Νίκος Οικονόμου, Ντίνο Ράτζα, ακόμη και Μπάιρον Σκοτ, Αντόνιο Ντέιβις, Ντομινίκ Ουίλκινς, και πολλοί άλλοι, σε μια μπασκετική γιορτή ομάδας άνευ προηγουμένου στην Ελλάδα. Αλλά ξέχασα: κάποια από αυτά τα ονόματα είναι ταμπού, καθώς στην κοντόφθαλμη Ελλάδα, τόλμησαν να βάλουν και κόκκινη στολή…

Θα μου άρεσε, πάντως, έστω στις τελετές μας, αφού δεν μπορούμε στους κανονικούς αγώνες, να μιμηθούμε τους ξένους, ας πούμε τη γιορτή προς τον Ντίβατς, όπου μαζεύτηκε η αφρόκρεμα του παγκόσμιου μπάσκετ. Ένα τέτοιο φιλικό, με τη σύνθεση που ανέφερα πιο πάνω, θα είχε μεγαλύτερη αξία, ο κόσμος θα το χαιρόταν και θα πλήρωνε εισιτήριο, το οποίο θα μπορούσε να δοθεί για φιλανθρωπικούς σκοπούς και θα ήταν εφικτό να βραβευτούν στο πλαίσιό του και άλλοι πρώην «πράσινοι». Όσο για τη φανέλα που κοσμεί την οροφή του ΟΑΚΑ, είναι πιστεύω καιρός να τιμήσουν οι ομάδες τους μεγάλους τους παίκτες με αυτόν τον τρόπο. Και αν δεν θέλετε να αποσύρετε νούμερο, βάλτε φανέλες με ονόματα μόνο… Νομίζω σε όλους θα αρεσε μια τέτοια κίνηση.

Αλλάζοντας θέμα, έχει πιστεύω αξία να δείτε τη συνέντευξη του Λάζαρου Παπαδόπουλου σε έναν από τους συντελεστές του AoB, η οποία εκτάκτως φιλοξενήθηκε στο Sportnet. Ο Λάζαρος μιλάει για πράγματα που άλλοι δεν τολμούν να αγγίξουν και δεν φοβάται να πει αυτά που όλοι οι λογικοί μπασκετάνθρωποι σκέφτονται, αλλά κανείς δεν εκστομίζει. Αυτό του έχει κοστίσει, βέβαια, αλλά σε εκείνους που πραγματικά ξέρουν, έχει βρει τη θέση που του αξίζει.

Αναφέρεται στη μαύρη περίοδο της ελληνικής διαιτησίας, όταν οι καλοί είχαν κοπεί από τον Βασιλακόπουλο, γιατί δεν τον υπάκουσαν στην προσπάθεια να εξυπηρετήσει τα συμφέροντά του. Αναφέρεται στο τωρινό θέμα της διαιτησίας, στην κατάσταση της ΑΕΚ, στην εθνική και την απόφασή του, στον ΕΣΑΚΕ που και φέτος σφυρίζει κάνοντας τον Κινέζο, στην Ευρωλίγκα, στο Μαρούσι, ενώ προειδοποιεί όσους τόλμησαν να τον βγάλουν ξοφλημένο. Και κάτι που δεν θα δείτε στη συνέντευξη: ο Λάζος συζητά με δύο ελληνικές ομάδες, αμφότερες μεγάλες, αλλά το πιο πιθανό είναι να παίξει στο εξωτερικό φέτος.

Τέλος, στο Κύπελλο, ο ΠΑΟΚ κέρδισε τα αξιόμαχα Τρίκαλα, μετά από μια μεγάλη παράσταση του Πρέντραγκ Ντρόμπνιακ. Όχι, δεν θα σχολιάσω την αξία του Ντρόμπνιακ, η οποία είναι αδιαμφισβήτητη ακόμη και γι’ αυτούς που έχουν περιφερειακή σχέση με το άθλημα, αλλά θα ευχηθώ να μην αρχίσουν οι διαρροές στις ελληνικές ομάδες και φέτος, γιατί αν και οι 14 μείνουν πλήρεις, το πρωτάθλημα που θα αρχίσει σύντομα, θα είναι πολύ πολύ δυνατό.