Δημοσιεύτηκε στις 23 Οκτωβρίου 2009
Έδειξε την κλάση του ο Παναθηναϊκός σε ένα δύσκολο παιχνίδι στο Μιλάνο, επικρατώντας σε μία επίδειξη επαγγελματισμού, εμπειρίας και διαφοράς ποιότητας. Δεν περιμέναμε να δούμε το «τριφύλλι» να παίζει… διαστημικά στο πρώτο ματς της σεζόν, οπότε το πιο σημαντικό ήταν η νίκη σε ένα από τα 4 πιο δύσκολα ματς της πρώτης φάσης. Ο Παναθηναϊκός το κατάφερε αυτό, βασιζόμενος στο αναμενόμενο στήριγμα για αυτήν την εποχή: την άμυνά του, αφού Οκτώβρη μήνα είναι ίσως λογική η αστοχία στα μακρινά σουτ.
Τα δεδομένα ότι οι «πράσινοι» δεν είναι έτοιμοι, ότι αρκετοί παίκτες τους απέχουν ακόμα από το να βρουν ρυθμό (Φώτσης, Νίκολας, Τέπιτς), ότι έλειπαν οι τραυματίες αλλά και το ότι η Αρμάνι είναι μία υπολογίσιμη ομάδα, δείχνουν το γιατί το ματς εξελίχθηκε σε ντέρμπι. Ήταν ένας κλειστός αγώνας και δεν είναι τυχαίο το ότι η μεγαλύτερη διαφορά δημιουργήθηκε στο φινάλε εκεί όπου πια επικράτησε η κλάση, η εμπειρία και τα αντανακλαστικά των πρωταθλητών Ευρώπης απέναντι σε μία Αρμάνι που στάθηκε αμήχανη κάποιες φορές λόγω της, γνωστής στους Έλληνες φιλάθλους, ανεπάρκειας του Άκερ στα τελευταία λεπτά (στο τελευταίο τρίλεπτο είχε 0/4 βολές, δέχθηκε μία τάπα και ένα κλέψιμο).
Ο Ομπράντοβιτς είχε μέσα για όλες τι δύσκολες στιγμές τον Σπανούλη που μοίρασε το σκοράρισμά του σε όλο το 40λεπτο και τον Διαμαντίδη στα 2.5 λεπτά πριν το τέλος να βάζει 4 πόντους – χρυσάφι με ένα φόλοου και ένα κλέψιμο που κατέληξε σε λέι-απ. Ο Πέκοβιτς έδειξε απλόχερα τα επιθετικά του πλεονεκτήματα, αφού η μπάλα ακούμπησε πολύ πάνω του και αυτός βεβαίως ήταν αποτελεσματικός, αλλά και την αμυντική αδυναμία του με τα εύκολα φάουλ. Ο Σερμαντίνι έδειξε θετικά στοιχεία, μπορεί να μαζέψει ριμπάουντ και δείχνει να ξέρει μπάσκετ, αλλά επιθετικά δεν μπορεί ακόμα να βάλει το κορμί του πάνω στον αντίπαλο για να σκοράρει. Ο Περπέρογλου, τέλος, έκανε ένα ώριμο παιχνίδι.
Στο ματς της αγωνιστικής, η Χίμκι πήρε μία μεγάλη νίκη επί της Ρεάλ, η οποία έδειξε λίγους αυτοματισμούς (αν και βελτιωνόταν με την πάροδο των λεπτών), έχασε πολλά ριμπάουντ και στηρίχθηκε αποκλειστικά σήμερα στον οίστρο των εκπληκτικών Λιθουανών, Λαβρίνοβιτς και Καουκένας. Οι Ρώσοι πήραν σημαντική νίκη και, κυρίως, έδειξαν ότι είναι μία δυνατή ομάδα, με τον Καμπέθας να ανεβαίνει πολύ και να είναι καθοριστικός στο δεύτερο ημίχρονο και τον Λάνγκφορντ να δείχνει ότι είναι καλός παίκτης αλλά ατομιστής. Χαιλάιτ του αγώνα (σε ανταγωνισμό με το τρίποντο του Χριάπα για τη φάση της αγωνιστικής) η εκπληκτική τάπα του Γιανκούνας στον Βελίτσκοβιτς κάτω από το καλάθι στο λέι-απ που θα έδινε τη νίκη στη Ρεάλ στην κανονική διάρκεια. Στη Ρώμη, η Ρόμα εκμεταλλεύτηκε τις απουσίες της Λαμποράλ και την καλή ημέρα ορισμένων στελεχών της, και κατέβαλε τον αντίπαλό της.
Για τον όμιλο του Ολυμπιακού, η Εφές φάνηκε πολύ ανέτοιμη (μετά και τη Φενέρ) και έχασε από τη Λιέτουβος πολύ πιο εύκολα απ’ ό,τι δείχνει το τελικό σκορ, με τους Λιθουανούς να έχουν μία ενθουσιώδη ομάδα που πιέζει πολύ. Η Παρτιζάν έδειξε νέα, ταλαντούχα πρόσωπα και τον αρκετά καλό ΜακΚάλεμπ, αλλά το γεγονός ότι παρότι προηγείτο για μεγάλο διάστημα τελικά έχασε, μέσα στην έδρα της, και με 8 πόντους, δείχνει ότι θα είναι πιο αδύναμη φέτος. Η Μάλαγα παρουσίασε μία έμπειρη, καλοστημένη ομάδα, που θα βελτιωθεί στο μέλλον, αλλά ακόμη λειτουργεί σχετικά μέτρια.
Τέλος, αξίζει να θίξουμε τη… λιθουανική λαίλαπα της πρώτης αγωνιστικής, αφού οι περισσότεροι διεθνείς Λιθουανοί παίκτες δε χρειάστηκαν παρά ένα ματς για να δείξουν την αξία τους και νa εκθέσουν τον Μπουτάουτας που τους μετέτρεψε σε συνονθύλευμα το καλοκαίρι. Ενδεικτικά: ο Ντάριους Λαβρίνοβιτς 32 πόντοι – 11 ριμπάουντ, ο Κσιστόφ Λαβρίνοβιτς 26 πόντοι – 8 ριμπάουντ, ο Κλέιζα 23 πόντοι – 9 ριμπάουντ, ο Καλνιέτις 17 πόντοι, ο Μασιούλις 12 πόντοι – 4 ριμπάουντ, ο Γιαφτόκας 11 πόντοι – 8 ριμπάουντ και οι Γιανκούνας και Τζεσεβίτσιους που κόπηκαν (!) από τη δωδεκάδα του Ευρωμπάσκετ είχαν σήμερα 10 πόντους – 11 ριμπάουντ και 21 πόντους, αντίστοιχα. Είναι πραγματικά αξιοπερίεργο, ακόμα και με τις απουσίες, πώς κατάφερε ο Μπουτάουτας να κάνει αυτό το ρόστερ να φαίνεται τόσο ανεπαρκές.