Ντέρμπι με λογικό αποτέλεσμα

Οι γηπεδούχοι μπήκαν δυνατά, έπαιξαν καλή άμυνα και πιο οργανωμένα επιθετικά και, παρά την ήττα, οι φωνές του Κατσικάρη και η φοβερή του δήλωση («Να το βουλώσουμε όλοι, να παίξουμε μπάσκετ και να κάνουμε όλοι την δουλειά μας όπως πρέπει σωστά») φαίνεται να έπιασαν τόπο. Ο Άρης είχε προβλήματα (ο Κακιούζης πάλι δεν ήταν θετικό, ο Μπετς θα μπορούσε να προσφέρει περισσότερα), αλλά έβγαλε και ωραία συστήματα και ίσως να είχε περισσότερη τύχη εάν δεν έχανε πολλά, ελεύθερα, σουτ. Είναι χαρακτηριστικό ότι Κλαρκ, Ρίτσαρντσον, Χατζηβρέττας και Κακιούζης μαζί είχαν 3/18 τρίποντα. Πάντως, σε σχέση με το ματς με τον ΠΑΟΚ έδειξε άλλο πρόσωπο και «χτύπησε» πολύ περισσότερο ένα θεωρητικά δυσκολότερο ματς, όπως έκανε και στο άλλο με τον Ολυμπιακό. Η νέα μετεγγραφή, ο Χουάν Ντίξον, έδειξε καλά στοιχεία.

Ο Παναθηναϊκός από την πλευρά του, χωρίς να κάνει κάτι φοβερό, είχε υπομονή στο παιχνίδι του, τον Νίκολας να είναι ξανά εντυπωσιακός βάζοντας δύσκολα σουτ στο δεύτερο ημίχρονο και τον Πέκοβιτς να φορτώνει με φάουλ τους ψηλούς τους Άρη. Κυρίως, είχε την κλάση και την ψυχραιμία να κάνει ένα σερί στην αρχή της τέταρτης περιόδου που έδωσε το σημαντικό προβάδισμα και έφερε τον Άρη «στα σχοινιά». Έχοντας 5 παίκτες με διψήφιο αριθμό πόντων, οι «πράσινοι» είχαν την εμπειρία για να κερδίσουν ένα ματς σε μία δύσκολη έδρα, λίγες ημέρες μετά την πρώτη τους ήττα στη σεζόν. Ο Ομπράντοβιτς περίμενε κάτι παραπάνω από τον Καλάθη σήμερα, τον ξεκίνησε στην πεντάδα, αλλά αυτό το διάστημα συνοδεύτηκε από την καλύτερη παρουσία του Άρη, οπότε ο νεαρός βγήκε στο 6ο λεπτό για να μην ξαναεπιστρέψει στο παρκέ.

Η ομάδα του Κατσικάρη έμεινε στο 0-3, αλλά τα ματς που έχασε είναι ήττες εντός προγράμματος (αυτό που προβληματίζει είναι ο τρόπος που ηττήθηκε από τον ΠΑΟΚ). Συνεπώς, ο Άρης δεν έχει χάσει κάτι, αλλά αυτό που χρειάζεται είναι ηρεμία και συγκέντρωση, και, κυρίως, ωριμότητα και σύνεση στην αντιμετώπιση της συνέχειας. Το πιο σημαντικό δεν είναι τόσο οι ήττες, όσο η καταφανής λειψανδρία στους ψηλούς που δεν ξέρω αν μπορεί να λυθεί μόνο με την επιστροφή του Ντικούδη. Η διαιτησία ήταν κακή, με αρκετά λάθη εκατέρωθεν.

Έτσι, ολοκληρώθηκε η 3η αγωνιστική όπου είχαμε το εντυπωσιακό στοιχείο με 6 αγώνες το Σάββατο και έναν την Κυριακή (απαξίωσης συνέχεια…). Σε συνέχεια, των χθεσινών αγώνων, ο Καλαφατάκης αναλαμβάνοντας άλλη μία mission impossible έκανε και την κατάλληλη δήλωση: «Αν δεν πίστευα ότι η Ολύμπια μπορεί να σωθεί δεν θα ήμουν εδώ. Το πιστεύω, το έχω ξανακάνει και πιστεύω να το ξανακάνω». Δε νομίζω ότι υπάρχει πια κανείς που να μην τον πιστεύει!

Σε άλλα μέρη, στην Ευρώπη, άνοιξαν διάφορα μέτωπα, με τον Μάικλ να επιτίθεται στον Ιβάνοβιτς χρεώνοντάς του την αποχώρηση 4 βασικών στελεχών από την περσινή Ταού (ο ίδιος, ο Πριτζιόνι, ο Βιδάλ και ο ΜακΝτόναλντ). Δεν είναι η πρώτη φορά, βέβαια, που κυκλοφορούν λόγια για την σκληρότητα του Ιβάνοβιτς, αλλά η αναφορά ειδικά του Πριτζιόνι, που ήταν από τα αγαπημένα παιδιά του Σέρβου προπονητή, ίσως φέρει συνέχεια.

Λίγο παραδίπλα, στη Μάλαγα, ο Μπέρνι ξεκίνησε δικαστική διαμάχη ζητώντας οφειλές της ομάδας προς το πρόσωπό του που ανέρχονται σε 25.000 ευρώ. Η αλήθεια είναι λίγο πολύπλοκη αφού αυτές οι 25.000 αντιστοιχούν σε πριμ που θα λάμβανε ο Μπέρνι εάν έβγαινε η ομάδα Ευρωλίγκα, αλλά ο σύλλογος υποστηρίζει ότι το πριμ θα δινόταν μόνο εάν η έξοδος εξασφαλιζόταν από τη βαθμολογία του ισπανικού πρωταθλήματος. Πάντως, η Μάλαγα έκανε την πρώτη της νίκη για φέτος στην ACB, με τον Ροντρίγκεθ να παίζει 24 λεπτά, σύμπτωση ή όχι, τη μεγαλύτερη συμμετοχή του για φέτος.

Η Φενέρ εντωμεταξύ αποδέσμευσε τον Σόλομον επειδή υπέπεσε σε πειθαρχικό παράπτωμα. Τον ευχαρίστησε για την προσφορά του, αλλά λεπτομέρειες δεν έγιναν γνωστές. Τέλος, στην Ιταλία και το Μιλάνο, ξεκίνησαν οι πρώτες γκρίνιες για τον Άκερ, με τον Πιερ Λουίτζι Μπούκι να θέτει το ζήτημα… διπλωματικά: «Δεν τον αμφισβητούμε ως παίκτη, αλλά έχει κάποια προβλήματα φυσικής κατάστασης και αυτά τον εμποδίζουν να αποδώσει το μάξιμουμ των δυνατοτήτων του». Όπως το δει κανείς…