Το παιχνίδι είχε δύο εικόνες για τον Παναθηναϊκό. Αυτή του πρώτου ημιχρόνου, όταν η Όλντενμπουργκ είχε τον έλεγχο και οι «πράσινοι» ήταν ιδιαίτερα κακοί και ανεπαρκείς επιθετικά, με αμυντικά κενά και χαλαρότητα, κι εκείνη του δευτέρου ημιχρόνου, όπου ο Παναθηναϊκός σκόρπισε τους Γερμανούς στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, παίζοντας όπως έπρεπε να κάνει εξαρχής.
Στο πρώτο μέρος, οι «πράσινοι» μπήκαν χαλαροί και νωθροί, ίσως λόγω της δυναμικότητας του αντιπάλου, ή επειδή η σκέψη τους ήταν στο ντέρμπι της Κυριακής (ή και τα δύο) και το πλήρωσαν. Καμία ομάδα στην Ευρωλίγκα δεν είναι τόσο κακή για να μπορείς να την κερδίσεις παίζοντας χαλαρά. Τα έχουμε πει αυτά.
Το πολύ κακό αμυντικά πρώτο δεκάλεπτο διαδέχθηκε ένα απίστευτα κακό δεύτερο δεκάλεπτο, ίσως το χειρότερο του Παναθηναϊκού στη φετινή σεζόν. Οι Γερμανοί έμοιαζαν… με Ρεάλ, όταν άφηναν τον Παναθηναϊκό άποντο για 4 λεπτά, τρέχοντας στο ίδιο διάστημα ένα δικό τους 0-11! Η κατάσταση έμεινε έτσι ως το ημίχρονο, με τον Παναθηναϊκό να έχει… κουράσει αφάνταστα όσους φίλους του αποφάσισαν να δουν το ματς.
Βέβαια, η λογική έλεγε ότι και έτσι μάλλον θα κατάφερνε να πάρει τη νίκη, αλλά σίγουρα μια τόσο χαλαρή και κακή εμφάνιση πριν από ντέρμπι είναι πάντα προάγγελος κακών. Όμως, το δεύτερο ημίχρονο επεφύλασσε τον πραγματικό πρωταθλητή Ευρώπης.
Τα λάθη μειώθηκαν, οι επιστροφές (που είχαν επιτρέψει 7 αιφνιδιασμούς στους Γερμανούς) διορθώθηκαν, οι φωνές του Ομπράντοβιτς έδωσαν κίνητρο στους παίκτες, που επί 20 λεπτά κυνηγούσαν ανελέητα σε κάθε σημείο του παρκέ τους Γερμανούς στην άμυνα, ενώ το καθαρό μυαλό στην επίθεση διατηρήθηκε, με αποτέλεσμα οι επιλογές να είναι σχεδόν πάντα ιδανικές. Με λίγα λόγια, ο Παναθηναϊκός έκανε το τέλειο ημίχρονο και η Όλντενμπουργκ κατάλαβε τι σημαίνει… να σε παρασύρει το τσουνάμι και να μην μπορείς να αντιδράσεις. Ο Παναθηναϊκός μπορεί να έσπασε τα στεφάνια από το τρίποντο, αλλά το 28/32 δίποντα (87%) είναι ποσοστό ρεκόρ για τέτοιο επίπεδο και δείχνει πόσο καλές επιθετικές επιλογές είχαν οι παίκτες του.
Μόνο ένα πρόβλημα ουσιαστικά κρατάμε από το ματς κι αυτό είναι τα απαράδεκτα πολλά χαμένα αμυντικά ριμπάουντ (οι Γερμανοί είχαν 18 επιθετικά!). Από εκεί και πέρα, πρέπει να αναφερθώ στα νεύρα του Σπανούλη και του Διαμαντίδη, με την ενέργεια του δεύτερου μετά από ριμπάουντ στο πρώτο ημίχρονο να είναι ξεκάθαρα αντιαθλητική, ενώ ο πρώτος δεν δικαιολογείται να χάνει έτσι την ψυχραιμία του. Όχι ότι έχει σημασία, αλλά παίκτες τέτοιας κλάσης θα έπρεπε να μην χάνουν τον έλεγχο.
Στα άλλα ματς το πιο θεαματικό αποτέλεσμα το πέτυχε η Βιλερμπάν. Όποιος είδε απλά το τελικό αποτέλεσμα, θα απορήσει με αυτή τη δήλωση, αλλά το παιχνίδι ήταν τελείως τρελό στην εξέλιξή του. Το 41-45 έγινε μέσα σε 2,5 λεπτά 43-58 με σερί 2-13 από τους Κροάτες, οι οποίοι μέχρι 8 λεπτά πριν το τέλος του αγώνα προηγούνταν με αυτό το σκορ (οι ομάδες έμειναν άποντες για 4 λεπτά μετά το 43-58).
Κι όμως, η Βιλερμπάν κατάφερε να βάλει σε 8 λεπτά 28 πόντους και να κερδίσει με 71-68, έχοντας επιμέρους σκορ 28-10 στην τελευταία περίοδο. Ο BEN έπαθε… τέτοιο σοκ από την ανατροπή (καθότι την πέτυχε από το 43-58 στο 71-68 χωρίς να δει το ενδιάμεσο), που δεν μπόρεσε να συνέλθει και… μου φόρτωσε όλα τα ματς σήμερα. Αυτή η νίκη βάζει στο κυνήγι της πρόκρισης τη Βιλερμπάν που αν έχανε μάλλον δεν θα μπορούσε να ανατρέψει την κατάσταση, δείχνει τις αδυναμίες της Τσιμπόνα και δίνει ελπίδες στη Ζαλγκίρις, καθώς και οι τρεις έχουν μετά το τέλος του πρώτου μισού της πρώτης φάσης 1-4 ρεκόρ.
Για τον ίδιο όμιλο, η Φενέρ πέρασε από τη Λιθουανία, παρά το μεγάλο ματς του Πότσιους, δείχνοντας χαρακτήρα. Έτσι, έφτασε στο 3-2, ουσιαστικά έχει πάρει την πρόκριση από τον πρώτο γύρο της φάσης, αφού έχει κερδίσει και τις τρεις ομάδες που είναι από κάτω της (Βιλερμπάν και Ζαλγκίρις μάλιστα εκτός έδρας). Και ο Τάνιεβιτς… παραμένει υπ’ ατμόν γιατί έχασε δύο εντός έδρας ματς από Σιένα και Μπαρτσελόνα. Πριν την κάνουν την γκάφα οι Τούρκοι ας ρωτήσουν τη Ρόμα τι τράβηξε πέρσι όταν έδιωξε τον Ρέπεσα, ενώ ήταν πρώτη στον όμιλο στην Ευρωλίγκα.
Και μιας και ο λόγος στη Ρόμα… μόνο πέρσι; Οι Ιταλοί ξεκίνησαν καλύτερα απ’ όσο τους περιμέναμε, αλλά πλέον ήρθαν στα νορμάλ στάνταρ τους. Έχασαν από τη Μακάμπι στην Ιταλία, έχασαν 25 πόντους από τη Σιένα την Κυριακή, τους έριξε και 17 πόντους (κολακευτικό το τελικό σκορ με βάση την εικόνα τους) η Ολίμπια την Τετάρτη. Η Ολίμπια έπαιζε το τελευταίο της χαρτί, ο όμιλος έμπλεξε πολύ και στο Μαρούσι μπορούν κι επίσημα να πουν ότι έβγαλαν τα μάτια τους μόνοι τους (όταν ο BEN φώναζε για την ήττα από την ΤΣΣΚΑ, από την τηλεόραση ακούσαμε «μπράβο που μπόρεσε να χτυπήσει την ΤΣΣΚΑ στα ίσια»).
Τέλος, η Κίμκι κέρδισε την Προκόμ, που δεν άντεξε στη Ρωσία. Η Κίμκι που ξεκίνησε πολύ στραβά την Ευρωλίγκα, έχει τώρα 4-1, όσο και ο Παναθηναϊκός, αλλά και η Ρεάλ (λογικά εκεί θα πάει αύριο) και δικαιούται να ελπίζει ακόμη και σε πρωτιά. Παρουσιάζεται πολύ σοβαρή σε κάθε ματς και δεν έχει αφήσει περιθώρια σε καμία από τις θεωρητικά ασθενέστερες ομάδες, έχοντας κερδίσει και τη Ρεάλ. Πάντως, ακόμη παραμένει φαβορί για την 3η θέση.
Υ.Γ.: Στο Κύπελλο, ο Μάρκοβιτς… δικαιώθηκε απόλυτα που δεν του άρεσε η κλήρωση με τον Ηρακλή, καθώς (όπως είχαμε πει) ήταν η μόνη ομάδα από την οοία δεν θα είχε δικαιολογία αν αποκλειόταν. Τελικά, αποκλείστηκε, ο Ηρακλής είναι τετράδα και ο Πανιώνιος μας θύμισε τα όσα λέμε για μάχη σωτηρίας φέτος…