Red Hot Chili Pepper!

Η νίκη του Ολυμπιακού στο ΣΕΦ για ακόμη μία φορά δικαίωσε τα όσα λέγαμε εδώ και καιρό, αλλά για ακόμη μία φορά πολλοί αναγνώστες του AoB δεν είχαν τη στοιχειώδη υπομονή να περιμένουν λίγες ημέρες να δουν πώς θα πάει το ματς (έτσι για να μην εκτεθούν) πριν αρχίσουν να μας επιτίθενται. Αρκετοί μπαίνουν και αφήνουν σχόλια μόνο και μόνο για να διαφωνήσουν με όσα λέμε και να μας «επιτεθούν», χωρίς να δίνουν σημασία στα όσα γράφονται στο κείμενο που, θεωρητικά, έχουν μόλις διαβάσει και το οποίο είναι η ουσία και του AoB, αλλά και της δικής τους επίσκεψης εδώ (ας μην κρυβόμαστε, αυτό μπαίνετε να διαβάσετε, άρα έχετε κάνει μια επιλογή).

Η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο και, πλέον, η προσπάθεια επέκτασης του Age of Basketball έχει σταματήσει, καθώς εδώ και λίγο καιρό συζητάμε μήπως τελικά πρέπει να το κλείσουμε. Προφανώς, γίνεται κατανοητό ότι δεν μπορεί να γίνει οικονομική επένδυση σε κάτι που δεν είμαστε σίγουροι ότι θέλουμε να συνεχίσουμε να κάνουμε, καθώς, ο ένας μετά τον άλλο, οι συντελεστές ανακοινώνουν την απογοήτευσή τους και τη διάθεσή τους να απομακρυνθούν από το χώρο. Αυτά για να εξηγήσουμε τη μη επέκταση, καθώς είχαμε πει ότι θα έρθει μέσα στο Νοέμβριο.

Νιώθουμε ότι μέσα στην λογική πολλών σχολίων χάνεται τελείως ο λόγος για τον οποίο αποφασίσαμε πριν από 2,5 χρόνια να ξεκινήσουμε το Age of Basketball, το να έχει δηλαδή και η ελληνική δημοσιογραφία μια καλλιεργημένη, ώριμη, ανεξάρτητη και υψηλού επιπέδου μπασκετική φωνή, πέρα από τις υπερβολές των χρωματισμένων φυλλάδων και τις κατευθυνόμενες απόψεις των μισθωμένων δημοσιογράφων. Πλέον, νιώθουμε ότι η προσπάθεια αυτή μοιάζει να αποτυγχάνει προσκρούοντας στον τοίχο της ελληνικής οπαδικής καφρίλας, παρά τα θεαματικά για μπασκετικό μπλογκ νούμερα επισκεψιμότητας. Δεν μπορούμε να κατανοήσουμε γιατί θα πρέπει να «δίνουμε μάχη» για το αυτονόητο, που είναι να μένει υψηλά το επίπεδο και να διαβάζονται με τον απαιτούμενο σεβασμό (αφού κανέναν δεν έχουμε αναγκάσει να έρχεται εδώ) τα όσα γράφονται από τους συντελεστές του AoB.
—
Η υπομονή είναι αρετή και κύριο γνώρισμα όλων των μεγάλων ομάδων στην ιστορία κάθε αθλήματος. Όμως, στην Ελλαδίτσα του 21ου αιώνα, οι γίγαντες του αθλήματος μειώνονται από ορισμένους που έχουν μόνο περιφερειακή σχέση με το μπάσκετ. Ο κόσμος του Ολυμπιακού και οι δημοσιογράφοι (όχι μόνο του Ολυμπιακού, ανάμεσά τους και πολλές θεωρούμενες «κορυφές») εκτέθηκαν ξανά ανεπανόρθωτα.

Τα αμπασκετικά πρωτοσέλιδα των κόκκινων φυλλάδων περί «νευρικής κρίσης» αποδείχτηκε ότι ήταν μόνο στο μυαλό και στα συμφέροντα των δημοσιογράφων, αφού στο παρκέ του ΣΕΦ εμφανίστηκε μια γηπεδούχος ομάδα που ήταν πολύ μακριά από οποιαδήποτε «νευρική κρίση», «οριακή κατάσταση», «μυρίζει μπαρούτι», και λοιπά γραφικά που είδαμε γραμμένα από άτομα που αποδεικνύουν συνεχώς ότι απλώς είναι κάφροι και όχι δημοσιογράφοι και κάνουν μόνο κακό στο μπάσκετ.

Ο Γιαννάκης προφανώς και πρέπει να παραιτηθεί απόψε, γιατί δεν κέρδισε με 20 πόντους τον Παναθηναϊκό, ή γιατί ό,τι κι αν κάνει θα υπάρχουν πάντα κάποιοι που ξέρουν το 1/1000 του μπάσκετ που ξέρει εκείνος, που έχουν προσφέρει το 1/1.000.000 των όσων έχει προσφέρει εκείνος στο άθλημα, αλλά νομίζουν ότι τα ξέρουν όλα και επιμένουν να τον μειώνουν στην «κριτική» τους με μη μπασκετικούς όρους. Το χαρακτηριστικό του σύγχρονου Έλληνα δηλαδή.

Ο ΑΓΩΝΑΣ

Στο ματς, ο Ολυμπιακός ήταν πολύ καλύτερος και είχε τον έλεγχο από το ξεκίνημα. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Παναθηναϊκός δεν προηγήθηκε σε καμία στιγμή του αγώνα, ότι το παιχνίδι είχε κριθεί 2-3 λεπτά πριν το τέλος του, αλλά και ότι σε όλες τις λεπτομέρειες ο Ολυμπιακός ήταν καλύτερος. Οι «ερυθρόλευκοι» είχαν πάθος, θέληση και διάθεση μεγαλύτερα από των αντιπάλων τους, ξεκάθαρο πλάνο στο παρκέ κι έναν Γιαννάκη στον πάγκο που έδωσε ρεσιτάλ και κέρδισε κατά κράτος τον Ομπράντοβιτς αυτή τη φορά.

Ο Γιαννάκης εξουδετέρωσε τη φροντ λάιν του Παναθηναϊκού, βγάζοντας εκτός παιχνιδιού τον Πέκοβιτς, αλλά ουσιαστικά και τον Μπατίστ, μάρκαρε ιδανικά το pick ‘n’ roll και πρόσφερε στον Παναθηναϊκό μόνο λύσεις απελπισίας. Το 5/19 τρίποντα δεν έγινε επειδή οι «πράσινοι» ξέχασαν ξαφνικά να σουτάρουν, αλλά επειδή όλες οι προσπάθειες σχεδόν ήταν λύσεις ανάγκης και τραβηγμένα σουτ. Ο Ολυμπιακός ήλεγξε και τα ριμπάουντ απόλυτα, το ρυθμό του ματς, έπαιξε σχεδόν τέλεια άμυνα, κράτησε την ως τώρα επιθετική του παραγωγικότητα, που τον έχει από την αρχή στην 1η θέση στην Α1 με 88.2 πόντους (88.5 ήταν πριν τον αγώνα η παραγωγικότητά του κι έβαλε 87).

Όλα τα παραπάνω μάλλον έδειξαν μια ομάδα σε κρίση, διαλυμένη, χωρίς λύσεις, χωρίς παίκτες, με υπερτιμημένους αστέρες, με κακό προπονητή που είναι «λίγος», που δεν πάει πουθενά, που πρέπει να «σταυρώνεται» από τους οπαδούς της και που δεν έχει αγωνιστικό πλάνο. Προφανώς δεν επιβεβαίωσαν τα όσα λέγαμε για τις δυνατότητες του Ολυμπιακού, τη λογική αστάθεια στην αρχή της χρονιάς αφού η ομάδα παίζει τελείως διαφορετικό μπάσκετ, το γρήγορο μπάσκετ που θέλει ο Γιαννάκης πάση θυσία να μάθει να παίζει η ομάδα του (οι φωστήρες του έθνους πιπιλάνε ακόμη την καραμέλα για κακό και μη θεαματικό μπάσκετ για την ομάδα που έχει την καλύτερη επίθεση και στην Α1 και στην Ευρωλίγκα), τη σημασία του Παπαλουκά στο ρόστερ, το πόσο λεπτές είναι οι ισορροπίες ανάμεσα στους δύο Έλληνες «γίγαντες».

ΟΙ ΕΡΥΘΡΟΛΕΥΚΟΙ

Ο Ολυμπιακός στηρίχθηκε στον Τζος Τσίλντρες που ήταν ο καλύτερος του γηπέδου, ενώ το γεγονός ότι έμεινε στην Ελλάδα για να παίξει στο ματς παρότι πριν δυο μέρες πέθανε ο πατέρας του, αποδεικνύει τα όσα λένε όλοι για τον χαρακτήρα του Τσίλντρες. Και ο Αμερικανός δεν έμεινε απλώς για να μείνει, έμεινε και ήταν ο βασικότερος λόγος που ο Ολυμπιακός πήρε το ντέρμπι. Κοντά του ο Παπαλουκάς, που επιθετικά είχε παιχνίδι ανάλογο με τον τελικό της Ευρωλίγκας του 2007, αλλά οργανωτικά ήταν κακός, αλλά και ο Κλέιζα, που άργησε να ξυπνήσει, πρόλαβε να εισπράξει την γκρίνια πολλών οπαδών της ομάδας που δεν μπορούν να περιμένουν ούτε στα αυτονόητα και μετά απέδειξε απλώς γιατί ο Γιαννάκης έβαζε και ξαναέβαζε τον καλύτερό του σκόρερ συνέχεια: μήπως γιατί πρέπει να έχεις εμπιστοσύνη στην αξία του; Ο Τεόντοσιτς, αν και «κολλούσε» την επίθεση του Ολυμπιακού αρκετές φορές, ήταν καλός, ο Χαλπερίν πολύ καλός όσο έπαιξε, ο Σχορτσανίτης βοήθησε με Πέκοβιτς αλλά και στην αντιμετώπιση του pick ‘n’ roll όπου οι οδηγίες που είχε έβγαζαν μάτι, ο Μπουρούσης ήταν απλά καλός και ο Βασιλόπουλος έβγαλε για πρώτη φορά φέτος τη γνωστή του ενέργεια στην άμυνα. Βασικό, επίσης, ότι οι παίκτες του Ολυμπιακού πειθάρχησαν απόλυτα στις εντολές του πάγκου.

ΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ

Απ’ την άλλη, ο Παναθηναϊκός είχε την ατυχία να στερηθεί τις υπηρεσίες του Τέπιτς, που άφησε τον Ομπράντοβιτς να προσπαθεί να λύσει το γρίφο με τη συμμετοχή του ανεπαρκούς Περπέρογλου. Το σχήμα με τους τρεις κοντούς αντιμετώπισε πάρα πολλά προβλήματα όσο ο Ολυμπιακός είχε Βασιλόπουλο, Τσίλντρες, Κλέιζα στο 2-3-4 και ουσιαστικά έχανε το προβάδισμα που έχει συνήθως στον οργανωτικό τομέα. Ο Ομπράντοβιτς έχασε τη μάχη των πάγκων από το πρώτο δευτερόλεπτο ως το τελευταίο, αλλά (για να συνεχίσω στο αρχικό κλίμα) αυτό δεν σημαίνει ότι είναι κακός προπονητής τώρα, ούτε ότι ο Παναθηναϊκός είναι σε κρίση. Οι “πράσινοι”, πάντως, στα δύο κρισιμότερα ματς του πρώτου τριμήνου (Ρεάλ και Ολυμπιακό) έχασαν και μάλιστα (τηρουμένων των αναλογιών) εύκολα. Βέβαια και τα δύο ήταν εκτός έδρας, αλλά είναι μια κατάσταση που πρέπει να παρατηρήσουμε. Ο Παναθηναϊκός έδειχνε να μην έχει λύση για να ανατρέψει την κατάσταση, εγκλωβίστηκε απόλυτα στην άμυνα του Ολυμπιακού κάνοντας πάρα πολλές βεβιασμένες ενέργειες που δεν έχουν στατιστικές πιθανότητες επιτυχίας. Ο Νίκολας ήταν πάρα πολύ καλός στο πρώτο ημίχρονο, αλλά μετά κλείστηκε (τον έπαιζαν overplay σχεδόν σε όλο το δεύτερο μέρος), Διαμαντίδης και Σπανούλης κουράζονταν πάρα πολύ για να βρουν λύση, καθώς ήταν καλά κλεισμένοι και ο Παναθηναϊκός δεν είχε τρόπους αντίδρασης. Ο Τσαρτσαρής δεν δικαιολογεί το χρόνο του ως τώρα, ο Ομπράντοβιτς δεν τόλμησε να δοκιμάσει τον Σερμαντίνι, ενώ ο Γκόλεματς είναι ξεκάθαρο ότι περιμένει… τον Γιασικεβίτσιους για να φύγει.

Και για να το πάω ένα βήμα παρακάτω, ολόκληρος ο Παναθηναϊκός περιμένει τον Γιασικεβίτσιους να επιστρέψει, για να καταλάβουν όλοι ποιος έπαιρνε τα ματς αυτά εδώ και δύο χρόνια (κάτι που επίσης δεν το έχουν «δει» οι φωστήρες του ελληνικού έθνους).

Το ντέρμπι τελείωσε με τον Ολυμπιακό να παραμένει αλώβητος, οπότε οι «επικήδειοι» για τους «ανεπαρκείς άχρηστους» πρέπει να περιμένουν την επόμενη αφορμή (δεν έχει καμία σχέση, βέβαια, το γεγονός ότι μια ομάδα που κερδίσει… τον Νοέμβριο δεν θα έπρεπε να υπάγεται στον τομέα της «παράτασης ζωής»). Η διαφορά των 11 πόντων είναι πιθανό να παίξει ρόλο στον παράγοντα πλεονέκτημα έδρας, αλλά είναι νωρίς ακόμη, καθώς θα πρέπει να δούμε αν οι δύο «αιώνιοι» θα έχουν απώλειες με τις άλλες ομάδες.

ΤΑ ΑΛΛΑ ΜΑΤΣ

Στα υπόλοιπα ματς της ημέρας είχαμε ενδιαφέρουσα εξέλιξη και σημαντικά αποτελέσματα. Η Ολύμπια «χορεύει» πια στους ρυθμούς του Καλαφατάκη και ανανεωμένη κατάφερε να υποτάξει το φορμαρισμένο Περιστέρι. Οι Λαρισινοί είχαν τον έλεγχο του αγώνα και στα 40 λεπτά, στηρίχθηκαν στη σκληρή άμυνα κρατώντας τους αντιπάλους τους στο 42% στα δίποντα και εμφάνισαν τον απαραίτητο πλουραλισμό στην επίθεση για να υπερκεράσουν το Περιστέρι. Κυρίως, κράτησαν το προβάδισμα από το 1ο μέχρι το 40ο λεπτό, έχτισαν διψήφια διαφορά στο τέλος της 3ης περιόδου και είχαν έτσι θεμέλια για να αντέξουν στην τελική αντεπίθεση του Περιστερίου. Οι φιλοξενούμενοι δεν έπεισαν ότι μπορούν να γυρίσουν το μομέντουμ τις δύο φορές που πλησίασαν (42-41 στο 22’ και 69-65 στο 37’) και δε θα μπορούσαν να πάρουν μία εκτός έδρας νίκη στηριζόμενοι σχεδόν αποκλειστικά και μόνο σε δύο παίκτες, τους Άρνολντ και Φάιζον.

Στο Μαρούσι, η ομάδα του Μπαρτζώκα κράτησε τον έλεγχο του αγώνα χωρίς να πατήσει γκάζι. Έδειξε μόνο ανά διαστήματα τη διαφορά κλάσης από τον Ηλυσιακό, επιτρέποντάς του έτσι να μπορεί να ελπίζει για κάτι καλύτερο. Κάθε προσπάθεια, όμως, των φιλοξενούμενων σταματούσε είτε στην υπεροχή των ψηλών (Μαυροειδής-Καϊμακόγλου-Χόμαν έβαλαν περισσότερους από τους μισούς πόντους των γηπεδούχων), είτε στην περιφερειακή άμυνα του Αμαρουσίου. Ο Κουφός πίστεψε το ματς στην πορεία του, αλλά ο υπερβολικός του ενθουσιασμός του βγήκε σε εκνευρισμό και του κόστισε μία τεχνική ποινή σε σημείο του 4ου δεκαλέπτου που είχε μειώσει η ομάδα του.

Τέλος, στη Ρόδο, σε ένα ματς που σήμαινε πολλά, ο Κολοσσός παρέσυρε την ΑΕΚ με ένα καταιγιστικό δεύτερο ημίχρονο, όπου ειδικά στην τρίτη περίοδο ο αγώνας έγερνε ξεκάθαρα για τους γηπεδούχους που επικράτησαν σε αυτό το διάστημα με 25-12. Το ματς επιθετικά χάθηκε για την ΑΕΚ μαζί με την αφλογιστία του Μάκη Νικολαΐδη στο δεύτερο ημίχρονο, ο οποίος έβαλε και τους 14 πόντους του στο πρώτο ημίχρονο, όταν και κρατούσε αρκετές φορές μόνος του την ομάδα του. Συνολικά, ο Κολοσσός φάνηκε ανώτερος σε όλη τη διάρκεια του αγώνα, έχοντας 4 παίκτες να ξεχωρίζουν (Χάρις, Μανωλόπουλος, Βασίλιεβιτς, Παππάς) και 50% ομαδικό ποσοστό στα τρίποντα. Το ματς άφησε την ΑΕΚ στον πάτο της βαθμολογίας και προκάλεσε δυσφορία για τον Φλεβαράκη, ο οποίος φαίνεται να ωθείται προς την έξοδο. Βέβαια, εάν υλοποιηθεί τελικά αυτό το σενάριο, ο κόουτς της ΑΕΚ θα είναι μόνο το εξιλαστήριο θύμα, αφού είναι ο μόνος που μπορεί να αντικατασταθεί, αλλά και ο τελευταίος ο οποίος φταίει για την καθυστερημένη είσοδο της πλήρους ομάδας στην Α1 και την μπερδεμένη εικόνα που εμφάνισε αυτόν τον μήνα η ΑΕΚ μέσα στα γνωστά προβλήματα.