Πείραμα χωρίς λόγο;

Σήμερα θα προσπαθήσουμε να αναλύσουμε λίγο περισσότερο (κυρίως αγωνιστικά) τον Βον Ουέιφερ, που, κακά τα ψέματα, είναι ουσιαστικά άγνωστος στο ευρωπαϊκό κοινό.

Όταν το καλοκαίρι υπέγραψε στον Ολυμπιακό ο Ουέιφερ, οι «ερυθρόλευκες» εφημερίδες «φούσκωσαν» τη μετεγγραφή του δημιουργώντας ελπίδες και προσδοκίες τις οποίες θεωρώ ανεδαφικές και αναληθείς. Βεβαίως, οι περισσότεροι από τους δημοσιογράφους που έγραφαν για τον «παικταρά από το NBA που θα κάνει μια χαψιά τον Ομπράντοβιτς» (σ.σ. δεν είναι δικό μου αυτό) δεν τον είχαν δει ποτέ να παίζει, ή τον είχαν δει 1-2 φορές σε βιντεάκια στο youtube.

Η μετεγγραφή απ’ όσο ξέρω πρέπει να χρεωθεί στους Αγγελόπουλους που ήθελαν πάση θυσία να πάρουν παίκτη από το NBA στην ομάδα. Για να μην κοροϊδευόμαστε ξεκαθαρίζω πριν μπω στο κυρίως μέρος του άρθρου ότι θεωρώ πως με τα λεφτά που έδωσε στον Ουέιφερ ο Ολυμπιακός θα μπορούσε να έχει πάρει πολύ καλύτερους παίκτες, ενώ και ο Λιν Γκριρ να έμενε στην ομάδα θα ήταν πολύ καλύτερα (αλλά ο Γκριρ ήταν το εξιλαστήριο θύμα για την περσινή σεζόν). Δεν ξέρω γιατί θε έπρεπε να μπει ο Ολυμπιακός στη διαδικασία να κάνει τέτοιο πείραμα, (θα εξηγήσω παρακάτω τι εννοώ) τη στιγμή που θα μπορούσε να πάρει μια πολύ πιο έτοιμη, δοκιμασμένη και καλή λύση, όπως ξεκάθαρα μπορούσε να βρει.

Ποιος είναι όμως ο Βον Ουέιφερ; Η ερώτηση αυτή είναι πια ξανά επίκαιρη, καθώς ο Γιαννάκης αποφάσισε να τον βγάλει από το ρόστερ της ομάδας στην Α1, ενώ υπάρχουν φωνές στην ομάδα που λένε ότι αν δεν είχε τόσο «δεμένο» συμβόλαιο θα είχε φύγει ήδη.

Ο Ουέιφερ έχει αγωνιστεί 4 χρονιές στο NBA από το 2005-06 σε 5 διαφορετικές ομάδες (Λέικερς, Κλίπερς, Ντένβερ, Πόρτλαντ και Χιούστον). Ολόκληρη χρονιά είχε ουσιαστικά μόνο μία, καθώς το 2005-06 έπαιξε σε 16 παιχνίδια, το 2006-07 σε 1 και το 2007-08 σε 29 συνολικά (δύο ομάδες). Μόνο το 2008-09 έπαιξε σε 63 αγώνες και είχε καλή παρουσία στο Χιούστον.

Τις τρεις πρώτες του σεζόν δεν ξεπέρασε τους 1,6 πόντους και τα 0.7 ριμπάουντ, ενώ και στα τρίποντα στο διάστημα αυτό είχε 6/44, δηλαδή 14%. Πιστεύω ότι και μέχρι εδώ να διαβάσει κανείς το άρθρο καταλαβαίνει ότι η επιλογή του από πρωτοκλασάτη ευρωπαϊκή ομάδα είναι τεράστιο ρίσκο.

Το 2008-09 είχε 39% στα τρίποντα με 64/164, 9.7 πόντους σε 19.4 λεπτά, 1.8 ριμπάουντ και 1.1 ασίστ. Αναμφισβήτητα πολύ καλή χρονιά και όποιος υποστήριζε το αντίθετο θα ήταν ξεκάθαρα άδικος. Όμως, φτάνει αυτή;

Ο Ουέιφερ είχε μόνο μια γεμάτη σεζόν, αλλά και σε αυτή έπαιζε λιγότερα από 20 λεπτά, δεν είχε ποτέ στην καριέρα του εγγυημένο πολυετές συμβόλαιο, με το μεγαλύτερο μονοετές να είναι τα 820.000 δολάρια που πήρε στους Ρόκετς. Για να γίνει πιο κατανοητή η σημασία αυτού, ο Τσίλντρες είχε σε 4 σεζόν στο NBA (τόσες έπαιξε πριν έρθει στον Ολυμπιακό) εγγυημένο πολυετές συμβόλαιο, όλες τις χρονιές πάνω από 29.5 λεπτά μέσο όρο (μέχρι και 36.8 ανά αγώνα το 2006-07), ενώ τα χρήματα που έπαιρνε κυμαίνονταν από 2,5 έως 3,6 εκατομμύρια δολάρια το χρόνο. Σίγουρα η σύγκριση δεν είναι δόκιμη, αλλά δίνει ένα μέτρο.

Το άλλο θέμα είναι ότι όποιο σάιτ κι αν ανοίξεις αναφέρει ξεκάθαρα ότι ο Ουέιφερ δεν παίζει άμυνα, ξεχνιέται και δεν προσπαθεί, κοιτάει την μπάλα και όχι την κίνηση της επίθεσης, δεν λυγίζει καν τα πόδια και ο επιτιθέμενος τον περνά στην ντρίμπλα, δεν σηκώνει χέρι στο σουτ, δεν παίρνει ριμπάουντ (draftexpress). Βεβαίως, έχει επιθετικές αρετές, με το σουτ του να είναι η μεγαλύτερη, σουτ μετά από ντρίμπλα, καλός στο ένας εναντίον ενός, αλλά «πιέζει καταστάσεις, δεν έχει καλή ντρίμπλα, κάνει πάρα πολλά λάθη για το χρόνο που παίζει, είναι εγωιστής επιθετικά».

Αυτά δεν τα αναφέρω για να κατακρίνω τον παίκτη, ο Ουέιφερ είναι ακόμη ιδιαίτερα νέος και αρκετά από αυτά τα στοιχεία διορθώνονται. Όμως, δείχνουν πόσο ρίσκο είχε η επιλογή του από τον Ολυμπιακό.

Όταν ήρθε στην Ελλάδα διαβάζαμε σχεδόν κάθε μέρα ότι «θα κλείσει το σπίτι του Ομπράντοβιτς» ο οποίος «πια ξέρει ότι ο Ουέιφερ μπορεί να του πάρει τον τίτλο μόνος του». Θεωρώ πολύ λογικό να εντυπωσιαστεί ο καθένας από αυτά και να περιμένει να δει… τον Κόμπι.

Η προετοιμασία άρχισε και το τεχνικό επιτελείο του Ολυμπιακού είχε τεράστια παράπονα από τον Ουέιφερ. Μάλιστα, διέρρευσε ότι ο Γιαννάκης ήθελε να τον αφήσει εκτός Α1. Ξαφνικά, στις εφημερίδες του Ολυμπιακού αρχίσαμε να βλέπουμε στροφή 180 μοιρών, ότι ο Ουέιφερ δεν προσαρμόζεται, έχει πρόβλημα, δεν δείχνει καλά στοιχεία και λοιπά. Βέβαια, κάποιοι δημοσιογράφοι το πήγαν και πιο μακριά, δίνοντας ψεύτικα (ναι, δεν κάνω πλάκα!) στατιστικά μετά από φιλικά με ελληνικές ομάδες, φιλικά στα οποία ο Ουέιφερ είχε παίξει λίγο και του δίνονταν 15-20 πόντοι (που προφανώς δεν έβαλε ποτέ). Όλο αυτό ήταν πολύ… 90s για να γίνει πιστευτό, αλλά σίγουρα παρέσυρε κόσμο.

Μετά από 1,5 μήνα στη σεζόν, ο Βον Ουέιφερ μοιάζει ξένο σώμα στην ομάδα. Ο ίδιος ξεκάθαρα δείχνει ότι περίμενε πως θα είναι βασιλιάς στο λιμάνι, θα παίζει… 40 λεπτά και θα βάζει 30 πόντους, η γνωστή πλάνη των Αμερικανών ότι η Ευρώπη είναι πιο εύκολη από το NBA (μετά έρχονται και τρώνε τα μούτρα τους).

Αυτό δεν έγινε, ο Γιαννάκης «τρελάθηκε» όταν τον έβλεπε να παίζει άμυνα όρθιος συνεχώς, να μη βοηθάει και στην επίθεση να κάνει τα περισσότερα λάθη απ’ όλους σε μέσο όρο (2,7 ανά αγώνα) και να είναι δεύτερος σε αναλογία λαθών/λεπτά συμμετοχής (1ος ο Σχορτσανίτης), και μοιραία έμεινε εκτός Α1. Αυτή την περίοδο είναι ξεκάθαρο ότι ο Μπέβερλι μπορεί να βοηθήσει περισσότερο, ενώ δεν γίνεται καν σύγκριση με τον Χαλπερίν, που θα είναι τεράστιο λάθος του Ολυμπιακού αν τον «κάψει», καθώς είναι μεγάλη πάστα παίκτη.

Το δίλημμα που προκύπτει είναι το εξής: έχει ο Ολυμπιακός την πολυτέλεια να περιμένει τον Βον Ουέιφερ να προσαρμοστεί έστω και… στοιχειωδώς ή πρέπει από τώρα να γράψουμε ένα μεγάλο «λάθος» δίπλα στην απόκτησή του;

Και οι δύο πλευρές έχουν επιχειρήματα. Απ’ τη μία, ο Ολυμπιακός είναι μια από τις 3-4 καλύτερες ομάδες της Ευρώπης, μια ομάδα που θέλει να ανέβει στην κορυφή. Οπότε ξεκάθαρα δεν είναι χώρος πειραμάτων για παίκτες αμφιβόλου ποιότητας (αυτό πάει στο ότι ο Ουέιφερ έχει ουσιαστικά μόνο μια σεζόν καριέρα). Μια μεγάλη ομάδα θέλει παίκτες έτοιμους, εγνωσμένης αξίας, που μπορούν ανά πάσα στιγμή να πάρουν ένα παιχνίδι. Γι’ αυτό τους πληρώνει άλλωστε. Τόσα λεφτά για έναν έως τώρα αόρατο Αμερικανό είναι πεταμένα λεφτά. Απ’ την άλλη, σίγουρα στοιχίζει όταν ο Αμερικανός σου δεν μπορεί να βοηθήσει, αλλά ο Ολυμπιακός έχει την πολυτέλεια να περιμένει. Έχει ρόστερ με 7 ξένους (δεν μετράω τον Έρτσεγκ) και σίγουρα δεν χρειάζεται τον Ουέιφερ για να περάσει στο Top-16 και την οκτάδα. Οπότε, θεωρητικά, ο Αμερικανός έχει ακόμη… 3 μήνες για να προσαρμοστεί.

Όμως, πληρώνεις παίκτη χωρίς εμπειρία, χωρίς παραστάσεις, χωρίς ηγετικό ρόλο ποτέ στην καριέρα του, με αυτοκαταστροφικές διαθέσεις (στη δοκιμαστική προπόνηση με τους Σανς πριν το ντραφτ του 2005 νευρίασε με τον Γιάγκλα που τον έπαιζε σκληρά, του έδωσε αγκωνιά στο πρόσωπο κι έφυγε από το γήπεδο!) τόσα λεφτά, δίνοντάς του θέση σε ένα από τα πιο ζηλευτά και ακριβά ρόστερ στην Ευρώπη;

Σίγουρα η χρονιά για τον Ουέιφερ δεν θα είναι εύκολη. Αυτή τη στιγμή θεωρείται δικαίως ξένο σώμα, καθώς σε όσες ευκαιρίες του δόθηκαν (έπαιζε 16.5 λεπτά στα πρώτα τρία ματς στην Ευρωλίγκα και 9.0 στα πρώτα τρία στο πρωτάθλημα) έδειξε ότι ξεκάθαρα δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις. Το πιθανότερο είναι να μείνει στην ομάδα ως το τέλος της σεζόν (εκτός αν θελήσει ο ίδιος να σπάσει το συμβόλαιό του), αλλά αν δεν θέλει να βγάλει τη σεζόν στην εξέδρα, θα πρέπει να προσπαθήσει πάρα πολύ για να αντιστρέψει το κλίμα, δείχνοντας ότι μπορεί να έχει ρόλο. Ο Ολυμπιακός έχει ακόμη μία αλλαγή στο πρωτάθλημα, χάνοντας ουσιαστικά δύο αλλαγές από την επιμονή (της διοίκησης θεωρώ) να μπει ο Ουέιφερ στην Α1 από την αρχή. Για να πείσει ο Ουέιφερ το τεχνικό επιτελείο ότι αξίζει να μπει στο ρόστερ (και μετά να μείνει, καθώς δεν υπάρχει άλλη αλλαγή), πρέπει να αλλάξει πλήρως την εικόνα του, να δουλέψει πάρα πολύ, να προσαρμοστεί στον ευρωπαϊκό τρόπο ζωής και στο ευρωπαϊκό μπάσκετ (ως τώρα θεωρεί ότι ήρθε στο χωριό και όλοι πρέπει να του φέρονται σαν να είναι αστέρας του Χόλιγουντ), να μπορέσει να βρει ρυθμό με ένα ματς την εβδομάδα και να αρπάξει την όποια ευκαιρία (που δεν θα έρθει πια εύκολα) από τα μαλλιά. Πάντως, οι πιθανότητες δεν είναι υπέρ του.