Ευρωλίγκα 09-10: Πρωτάρηδες που λάμπουν, Μέρος ΙΙ

Ξεκινάμε με τα δικά μας παιδιά και πρώτα με τον 19χρονο Νικ Καλάθη. Μπορεί τον Καλάθη οι περισσότεροι να τον είδαν να παίζει μπάσκετ το καλοκαίρι στην εθνική, αλλά ας μην ξεχνάμε ότι οι 7 αγώνες Ευρωλίγκας που έχει παίξει είναι και τα πρώτα 7 επαγγελματικά του παιχνίδια σε ευρωπαϊκή διασυλλογική διοργάνωση. Τα 15 λεπτά που του δίνει ο Ομπράντοβιτς μιλούν από μόνα τους και δείχνουν ότι τον εμπιστεύεται, ενώ ο Καλάθης έχει 3.9 πόντους, 2.0 ριμπάουντ και 2.0 ασίστ, αποδεικνύοντας από νωρίς ότι μπορεί να σταθεί. Έχει τα φόντα να γίνει ο επόμενος μεγάλος Έλληνας πλέι μέικερ με ανάλογη καριέρα.

Μπορεί να μοιάζει με… ασθενικό παιδάκι ακόμη, αλλά ο Γκιόργκι Σερμαντίνι φέτος μπήκε στο ροτέισον του Παναθηναϊκού. Ο 20χρονος σέντερ πέρσι έκανε απλά προπονήσεις ουσιαστικά (στην Ευρωλίγκα είχε παίξει 10 λεπτά σε 1 ματς συνολικά, οπότε… δεν πιάνεται), αλλά φέτος δείχνει ορισμένα από τα καλά στοιχεία του. Με 4.9 πόντους, 2.4 ριμπάουντ και μπόλικη διάθεση, δίνει ανάσες 8 λεπτών ανά αγώνα στους ψηλούς και εντάσσεται στο ροτέισον. Χρειάζεται να δυναμώσει πάρα πολύ ακόμη, να πάρει αρκετά κιλά σε όγκο, αλλά μπορεί να κάνει πολύ καλή καριέρα αν προσέξει και προσεχτεί.

Το τελευταίο «δικό μας» παιδί είναι ο Πάτρικ Μπέβερλι, που από την δεύτερη κατηγορία Ουκρανίας έκανε το πήδημα για τον Ολυμπιακό, πραγματοποιώντας τεράστιο άλμα στην καριέρα του, ιδιαίτερα αφύσικο μάλιστα. Ξεκάθαρα φαίνεται ότι ακόμη δεν είναι για το επίπεδο ομάδας όπως ο Ολυμπιακός. Αυτό είναι βέβαιο. Όμως, έχει πολλά καλά στοιχεία και ο 21χρονος πλέι μέικερ, αν δεν «καεί» φέτος θα μας απασχολήσει πολύ στο μέλλον. Κάνει καταπληκτικό «shot selection» όπως λένε οι Αμερικάνοι, το οποίο έχει οδηγήσει στο 73% στα δίποντα, παίζει αφύσικα καλή άμυνα για Αμερικανός, είναι καλό παιδί και έχει διάθεση. Με 3.5 πόντους και 2.1 ριμπάουντ σε 14 λεπτά, προσφέρει στον Ολυμπιακό, έστω όχι όσο θα έπρεπε να κάνει ο Αμερικανός ομάδας τέτοιου επιπέδου.

Πάμε και σε δύο «παππούδες» σε σχέση με τους υπόλοιπους. Ο Σάσα Καούν στα 24 του έχει για πρώτη φορά ρόλο στην ΤΣΣΚΑ, καθώς πέρσι (που ήταν η πρώτη του παρουσία σε Ευρωλίγκα) έπαιζε το ρόλο του διακοσμητικού ψηλού. Φέτος, σε 21 λεπτά έχει 8.9 πόντους και 4.6 ριμπάουντ, ενώ αν βγάλουμε τα πρώτα 3 ματς (που έπαιξε συνολικά 20 λεπτά και στα τρία μαζί) τα στατιστικά του είναι 15.0 πόντοι και 7.0 ριμπάουντ σε 31 λεπτά συμμετοχής. Είναι ξεκάθαρα ο παίκτης που παρουσιάζεται πιο βελτιωμένος, καθώς πέρσι έπαιζε 5 λεπτά (και σε 10 ματς σύνολο) βάζοντας 1 πόντο μέσο όρο. Αν σταθεροποιηθεί έτσι, μοιάζει ότι θα κάνει μεγάλη καριέρα και θα είναι ο πρώτος από τη… «συνομοταξία της συμφοράς» Φριτζόν, Πονκρασόφ, Κουρμπάνοφ, Ζαμπέλιν, Βορόντσεβιτς, Σοκόλοφ, που θα δικαιώσει τη… διαφήμιση που τους κάνουν οι Ρώσοι εδώ και 3-4 χρόνια, έχοντας πρήξει όλη την Ευρώπη. Βέβαια (αν οι άλλοι μείνουν στάσιμοι και άρα… ανύπαρκτοι), ένας στους επτά… πλησιάζει σε επιβεβαίωση… στατιστικού λάθους και όχι πρόβλεψης μπασκετανθρώπων. Πάντως, ο Καούν ως τώρα δείχνει σέντερ υψηλής κλάσης, κάνοντας όλα όσα πρέπει να κάνει ένας σέντερ (ακόμη και οι βολές του είναι πάντα… μια περιπέτεια με το στιλ που έχει).

Τα… χρονάκια του τα έχει και ο 24χρονος Σαούλ Μπλάνκο (Μάλαγα), ο οποίος ήρθε το καλοκαίρι από την Φουενλαμπράντα, όπου είχε χρονιά με διψήφια νούμερα πέρσι. Όμως, πρωτάρης στην Ευρωλίγκα, ο Μπλάνκο παίζει 15 λεπτά ανά ματς και έχει 5.8 πόντους και 1.5 ριμπάουντ, με αξιοθαύμαστη σταθερότητα απόδοσης για την ηλικία του (σε όσα ματς έχει πάνω από 9 λεπτά συμμετοχής έχει σκοράρει και έχει τουλάχιστον 7 ranking) και δολοφονικό σουτ από το τρίποντο. Πρόσθετο προτέρημά του; Δεν εκβιάζει προσπάθειες. Αν δουλέψει μπορεί να σταθεροποιηθεί ψηλά όσον αφορά τα πλέι μέικερ της Ισπανίας στο μέλλον, αν και στη θέση υπάρχει μεγάλος ανταγωνισμός.

Ο 23χρονος Μαρτίνας Πότσιους (Ζαλγκίρις) είναι ειδική περίπτωση, ανάλογη με αυτή του Καλάθη. Έρχεται από το κολέγιο, χωρίς να έχει παίξει ποτέ επαγγελματικό μπάσκετ, για να αγωνιστεί κατευθείαν Ευρωλίγκα. Σε 19 λεπτά συμμετοχής έχει 7.8 πόντους, 1.5 ριμπάουντ και 1.1 ασίστ, αλλά κάνει 2.5 λάθη, λογικό για παίκτη που παίζει σε λιθουανική ομάδα χωρίς ευρωπαϊκή επαγγελματική εμπειρία. Μπορεί να είναι υπερβολικά ασταθής ακόμη (από το -4 ως το 24 τα ranking του), αλλά πιστέψτε μας, ο Πότσιους αν έχει τη φυσιολογική εξέλιξη που μοιάζει ότι θα έχει, θα κάνει σημαντική καριέρα στην Ευρώπη, καθώς το ταλέντο και η τεχνική δεν του λείπουν. Οψόμεθα, εμείς πάντως τον πιστεύουμε…

Ο σχεδόν 23χρονος Αλντό Κουρτί κάνει φέτος με την Ορλεάν το ντεμπούτο του στην Ευρωλίγκα. Σχεδόν κανείς δεν τον ήξερε μέχρι τώρα, αν και είναι ήδη δυο χρόνια στο ροτέισον της Ορλεάν και άλλα δύο νωρίτερα σε εκείνο της Χάβρης. Ο Γάλλος πλέι μέικερ έχει καταπληκτικό «μάτι», κάτι που εύγλωττα καταδεικνύουν οι 4.0 ασίστ σε 23 λεπτά ανά αγώνα, ενώ έχει και 6.1 πόντους και 1.4 κλεψίματα. Σουτάρει καλά εντός παιδιάς και μόνη του σημαντική αδυναμία για να εξελιχθεί σε πολύ καλό «άσο» είναι η ροπή προς τα λάθη. Μικρός όμως είναι και αυτό διορθώνεται. Αν τα καταφέρει, θα ξεφύγει και από τα γαλλικά σύνορα.

Ο 21χρονος Αντριέν Μορμάν (Ορλεάν) δείχνει για πρώτη φορά φέτος το ταλέντο του στην Ευρωλίγκα, με 6.3 πόντους και 2.5 ριμπάουντ σε 20 λεπτά συμμετοχής. Έχει ταλέντο, μπορεί να κάνει αξιοπρεπή καριέρα, αλλά θα πρέπει να αρχίσει πια να δουλεύει ξεκάθαρα για τη θέση στην οποία θέλει να παίζει και αυτή θα πρέπει να είναι το «3». Πρέπει να βελτιώσει το σουτ του, αν και δείχνει ότι δουλεύει προς την κατεύθυνση, ενώ όσο περνά ο καιρός μοιάζει να συνηθίζει στο υψηλό επίπεδο και να πατά καλύτερα στα πόδια του. Άλλωστε, τα τρία καλύτερα παιχνίδια του είναι τα τρία τελευταία.

Πριν κλείσουμε την αναφορά στις «αποκαλύψεις» πρέπει να ρίξουμε κι ένα βλέμμα… στα εισαγόμενα προϊόντα. Ουσιαστικά 2 είναι οι Αμερικανοί που παίζουν φέτος για πρώτη φορά Ευρωλίγκα, είναι γεννημένοι από το 1985 και μετά και ήταν άγνωστοι στο ευρύ κοινό. Ο Πέρκινς που επίσης είναι πρωτάρης, είναι μεγαλύτερος από 24 και πέρσι ήταν MVP του ισραηλινού πρωταθλήματος, ενώ ο Τζαμόντ Γκόρντον που έχει την κατάλληλη ηλικία (22), είναι γνωστός καθώς πέρσι έπαιζε στη Φορτιτούντο.

Δικαιωματικά ξεκινώ από τον 24χρονο Μπο ΜακΚάλεμπ, που είναι μεγάλη ανακάλυψη της Παρτιζάν. Μετά από μια καλή χρονιά στην Ευρώπη με την άγνωστη τουρκική Μερσίν, έκανε το άλμα που έπρεπε. Στην Ευρωλίγκα δείχνει το απίστευτο ταλέντο του, δεν έχει κάνει ακόμη μονοψήφιο ranking και είναι ξεκάθαρα παίκτης μεγάλης ομάδας. Με 14.4 πόντους, 2.9 ριμπάουντ, 4.1 ασίστ, 1.5 κλεψίματα και μεγάλη ευστοχία είναι ο καλύτερος πλέι μέικερ στη διοργάνωση φέτος. Περισσότερα δεν χρειάζονται, ο Βουγιόσεβιτς έκανε ξανά «διάνα», όπως και άλλες φορές στο παρελθόν (Παλάσιο, Κάμινγκς) στον άσο.

Τέλος, ο 23χρονος Τζόσουα Κάρτερ (Όλντενμπουργκ) επίσης παίζει την πρώτη του επαγγελματική σεζόν μετά το κολέγιο (όπως ο Καλάθης και ο Πότσιους). Θεωρώ ότι έχει αρκετά καλά στοιχεία, ότι αν δουλέψει μπορεί να σταθεροποιηθεί σε θέση ξένους στις ευρωπαϊκές ομάδες (μάλλον όχι στις καλύτερες), αλλά ως τώρα δείχνει ότι δεν είναι έτοιμος για τη φετινή Ευρωλίγκα. Οι 8.1 πόντοι του και τα 2.6 ριμπάουντ σε 26 λεπτά δεν είναι τόσο άσχημα, αλλά ο Κάρτερ έχει 2.6/7.6 σουτ ανά ματς, κάτι που πρέπει να βελτιώσει. Επίσης, ακόμη δεν έχει μάθει να περιορίζει τα αρνητικά του όταν είναι σε κακή βραδιά, χαρακτηριστικό που είναι απαραίτητο για καλό Αμερικανό στην Ευρώπη.