Νίκη-χρυσάφι!

Με τη νίκη αυτή, η μοναδική ομάδα της Α1 που είχε 1 μόνο ροζ φύλλο, έφτασε τα δύο και ισοβαθμεί με την Καβάλα και τα Τρίκαλα, ενώ ο ΓΣ (ομάδα που έχει κερδίσει με 47 πόντους) βρίσκεται μία νίκη παραπάνω. Το παιχνίδι ήταν εξαιρετικό σε παλμό και ένταση, καθώς και οι δύο ήξεραν πόσα διακυβεύονταν. Κανείς δεν ήθελε την ήττα, η Καβάλα γιατί έπαιζε εντός έδρας και ο Ηλυσιακός επειδή θα έμενε πολύ πίσω αν έχανε. Τελικά, ο Ηλυσιακός, με τον οίστρο του Χατζή και, κυρίως, του Καρύδα, που πέτυχε δύο τρίποντα που έδωσαν το ματς στην ομάδα του (με το δεύτερο, που έδειχνε παίκτη με μεγάλο σθένος, να γράφει και το τελικό σκορ), κέρδισε, αν και είχε 10 λιγότερα ριμπάουντ και εκτέλεσε μόλις 8 βολές (έναντι 21 της Καβάλας), όμως έπαιξε πολύ καλύτερη άμυνα και στα κρίσιμα έβαλε την μπάλα στο καλάθι.

Εκτός από αυτό το αποτέλεσμα, το άλλο χαρακτηριστικό της αγωνιστικής ήταν οι πολύ κακοί αγώνες. Είχαμε δύο τέτοιους, με τον Άρη και τον Κολοσσό να κακοποιούν το μπάσκετ στο Αλεξάνδρειο, αλλά τους «κιτρίνους» να σώζονται από τα χειρότερα, καθώς έστω και με 51-47 κέρδισαν. Ο Άρης ήταν πάρα πολύ κακός, ξανά οι παίκτες του έκαναν του κεφαλιού τους, έχανε με 13 πόντους στην αρχή, χρειάστηκε πολλά τραβηγμένα διαιτητικά σφυρίγματα (στο πρώτο ημίχρονο), αλλά στο τέλος είχε την εμπειρία και την ικανότητα να πάρει δίκαια το παιχνίδι. Ο Κλαρκ ήταν άστοχος αλλά σε σύγκριση με τους υπολοίπους ήταν ο καλύτερος και ο πιο αξιόπιστος επιθετικά, ενώ ο Ρίτσαρντσον παραλίγο να… χτίσει νέο κλειστό στην ομάδα του με τα 2/6 δίποντα και 1/9 τρίποντα. Ο Άρης δυσκολεύεται πολύ να βγει από το εκάστοτε επιθετικό αδιέξοδο με αποτέλεσμα να πετά πολλές επιθέσεις, αλλά η νίκη του δίνει ηρεμία να συνεχίσει, καθώς ενδεχόμενη ήττα ισοδυναμούσε με καταστροφή. Ο Κολοσσός πάλεψε ένα δύσκολο ματς, παραλίγο να το πάρει, αλλά σίγουρα κι αυτός θα πρέπει να κάνει την αυτοκριτική του για τους 20 πόντους σε 26 λεπτά (μετά το 14-27) και για τα πολλά λάθη στο τέλος, που του κόστισαν τη νίκη.

Κακό παιχνίδι είχαμε και στο κλειστό του Αγίου Θωμά, όπου το Μαρούσι κατάφερε να μείνει αήττητο από τους… υπόλοιπους, κερδίζοντας και την ΑΕΚ με 61-56. Τα όσα τραγελαφικά συνέβησαν τις προηγούμενες ημέρες δεν ξέρω κατά πόσο επηρέασαν τους παίκτες της ΑΕΚ (όπως φάνηκε στην αρχή), αλλά το 21-9 του ξεκινήματος σίγουρα τους κόστισε πάρα πολύ. Επίσης, κόστισε και το γεγονός ότι ο Μπαρτζώκας έκλεισε σωστά και πολύ καλά τον Φράνσις. Ο Αμερικανός είχε τους 9 πρώτους πόντους της ομάδας του, αλλά μετά ήταν ουσιαστικά εκτός αγώνα, αφού στα υπόλοιπα 33,5 λεπτά αγώνα πέτυχε μόνο μία ακόμη βολή. Το Μαρούσι είχε ουσιαστικά μόνο τον Μαυροειδή σε στοιχειωδώς καλή μέρα επιθετικά (10 πόντοι, 13 ριμπάουντ), αλλά έκανε 8 λάθη λιγότερα και στο τέλος κατόρθωσε να βγάλει εκτός αγώνα κάθε παίκτη της ΑΕΚ πλην του Γκριν, επιβεβαιώνοντας τη λογική που το ήθελε να κερδίζει. Πάντως, μπορεί η ΑΕΚ να έχασε, μπορεί να μην προηγήθηκε καθόλου στα τελευταία 14 λεπτά του ματς (μετά το 44-44), αλλά και πάλι έδειξε αξιόμαχη. Αυτό, όμως, διαβάζεται και ανάποδα, καθώς ήταν σημαντική ευκαιρία γι’ αυτή να πάρει τη νίκη απέναντι σε τέτοια ομάδα.

Ο ΠΑΟΚ, στην Πυλαία, σε καλή ατμόσφαιρα, επιβεβαίωσε τα προγνωστικά και κέρδισε τον Πανιώνιο, που του αξίζουν πολλά «μπράβο» για ένα και μόνο λόγο: έχει ως τώρα έναν τρόπο να παλεύει παιχνίδια που μοιάζουν να ξεφεύγουν. Και εξηγούμαι: στο πρώτο ημίχρονο ο ΠΑΟΚ ήταν πολύ πιο εύστοχος σε δίποντα και τρίποντα, είχε λιγότερα λάθη, περισσότερα ριμπάουντ και περισσότερες τάπες, αλλά το σκορ ήταν 38-35 με αποτέλεσμα αμέσως με την έναρξη του δευτέρου μέρους ο Πανιώνιος να περάσει μπροστά. Καλή άμυνα, σωστές επιλογές στην επίθεση κι ένα σερί 17-3 ήταν εκείνα που έγειραν την πλάστιγγα για τον ΠΑΟΚ, με τους Μιλισάβλιεβιτς, Ταπούτο και Τζεσέφσκι να κάνουν τη διαφορά. Απ’ την άλλη, υπήρχαν στιγμές που ο Έρτσεγκ έμοιαζε να παίζει μόνος του, αλλά κι αυτός, έχοντας απόλυτη ελευθερία, δεν κάνει πλέον κανενός είδους «shot selection» με αποτέλεσμα να χάνονται επιθέσεις που δεν θα έπρεπε, αφού κάποιος άλλος θα μπορούσε να σκοράρει. Έχει μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε πόσες νίκες θα κάνει ακόμη ο Πανιώνιος ως το τέλος του πρώτου γύρου κι αν θα εκμεταλλευτεί το καλό του ξεκίνημα, καθώς έχει πολύ πιο δύσκολο πρόγραμμα στον δεύτερο γύρο.

Ο Ολυμπιακός στο ΣΕΦ κέρδισε σχετικά εύκολα το Περιστέρι, σίγουρα αρκετά πιο εύκολα απ’ όσο δείχνει το τελικό 78-70. Οι «ερυθρόλευκοι» ξέφυγαν μετά την πρώτη περίοδο, πήραν διψήφια διαφορά, την οποία έφτασαν στο +21 και κράτησαν πάνω από τους 10 πόντους μέχρι 4 λεπτά πριν το τέλος. Οι αλλαγές, οι απουσίες και το γεγονός ότι οι βασικοί έκατσαν πολλή ώρα στον πάγκο, επέφεραν μια χαλάρωση που οδήγησε στη μείωση της διαφοράς, σε ένα ματς πάντως που ο Ολυμπιακός δεν έχασε τον έλεγχο και το τελείωσε χαλαρά.

Στο ΟΑΚΑ τα πράγματα δεν είχαν τόσο μεγάλη διαφορά από το ΣΕΦ, ο Παναθηναϊκός ήταν μέτριος κι αυτός στην πρώτη περίοδο, πάτησε το πόδι στο γκάζι στη δεύτερη όταν επέτρεψε μόλις 2 πόντους εντός παιδιάς στα Τρίκαλα και έφτασε τη διαφορά γρήγορα στους 30 πόντους. Μετά, οι απουσίες, οι αλλαγές και το γεγονός ότι οι βασικοί δεν έπαιξαν πολύ, επέφερε χαλάρωση (ακριβώς το ίδιο με το ΣΕΦ). Όμως, απέναντι στο «τριφύλλι» βρισκόταν μια ομάδα που κατάφερε στη μία βδομάδα διακοπής να γίνει άνω κάτω και να παρουσιαστεί χωρίς Αμερικανούς και χωρίς προπονητή στο παρκέ! Έτσι, αφού ο Παναθηναϊκός είχε σταματήσει να παίζει, τα τελευταία 7,5 λεπτά του ματς ήταν κακοποίηση του μπάσκετ με το επιμέρους σκορ στο 4-12 και τον Ομπράντοβιτς δικαιολογημένα να ωρύεται στους νεαρούς, αφού το 2-12 του τελευταίου πενταλέπτου είναι ανεπίτρεπτο. Δυστυχώς, θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί του όταν λέει ότι οι τελευταίοι παίκτες της δωδεκάδας σε αυτά τα ματς θα πάρουν ευκαιρίες, με τη διαφορά στους 30 πόντους, και σε αυτά θα πρέπει να δείξουν ότι αξίζουν να παίζουν και στα λίγο πιο δύσκολα. Έτσι πάει. Δεν μπορούν να είναι τόσο αδιάφοροι και χαλαροί, ιδίως όταν κάθονται στον πάγκο και περιμένουν μια ευκαιρία αραιά και πού για να δείξουν ότι αξίζουν προσοχής. Αλλά αυτό περί αδιαφορίας και σοβαρότητας δεν πάει μόνο στους δύο (Μπόγρη, Βεργίνη) που παίζουν λιγότερο, πάει και στους άλλους των τελευταίων λεπτών.

Τα πάντα κύλησαν φυσιολογικά, τέλος, και στην Κυψέλη, που ο Πανελλήνιος είχε μια εύκολη βραδιά με την Ολύμπια. Οι «Ολυμπιονίκες» (όνομα και… πράγμα αυτή την αγωνιστική) ξέφυγαν από το ξεκίνημα (η διαφορά ήταν διψήφια μετά το πρώτο επτάλεπτο) και επέβαλαν πλήρως το ρυθμό τους στο παιχνίδι. Ο ΓΣ δεν μπόρεσε να γίνει σε κανένα σημείο απειλητικός, με τη διαφορά να φτάνει τους 20 πόντους. Προς το τέλος, ο ΓΣ έκλεισε την ψαλίδα, αλλά ο Πανελλήνιος έμεινε σοβαρός όταν έπρεπε για να πάρει τη νίκη και να μείνει στην 4η θέση του πρωταθλήματος (ισόβαθμος με το 3ο Μαρούσι).

Δυστυχώς, το ρεσιτάλ των διαιτητών στο φετινό πρωτάθλημα συνεχίστηκε για ακόμη μία αγωνιστική, αλλά, πλέον, ακόμη και οι πιο δύσπιστοι είδαν ότι πρόκειται απλά για… ανικανότητα και όχι δόλο. Η τεράστια πλειοψηφία των διαιτητών μοιάζει να μην ξέρει καν τους κανονισμούς, κάνει συνεχή λάθη, διορθώνει το ένα λάθος με ένα άλλο, χάνει φάσεις και σφυρίζει σε κλίμα… καρναβαλιού. Και είμαστε ακόμη μόνο την 9η αγωνιστική…