Βραδιά για όλα τα γούστα!

Το Περιστέρι κέρδισε τον ΠΑΟΚ στην έδρα του, φτάνοντας στο 3-2 με τις ομάδες που θέλουν εξάδα, κάτι που δείχνει ότι ξεκάθαρα δεν είναι ομάδα που θα παλέψει για την κατηγορία. Αυτό που ξεχωρίζει το Περιστέρι από τους άλλους είναι ότι καταφέρνει να ακολουθεί σε οποιοδήποτε ματς που πηγαίνει ντέρμπι. Μπορεί να κρατήσει ένα ματς κλειστό ως το τέλος, όπως έκανε το Σάββατο με τον ΠΑΟΚ και τελικά κέρδισε. Τα ίδια είχε κάνει και με Πανελλήνιο, Μαρούσι.

Το παιχνίδι κρίθηκε στην κλάση του Άρνολντ στο τέλος, που με 5 πόντους καθάρισε τον αγώνα, ενώ ιδίως το τρίποντό του ήταν εκείνο που έκρινε το ματς. Πάντως, στο 71-68 ο ΠΑΟΚ θα έπρεπε να έχει κερδίσει φάουλ πριν το κλέψιμο του Άρνολντ, ενώ μετά στο ριμπάουντ γίνεται φάουλ στον Τσιάκο πριν χάσει την μπάλα. Αυτά για τη διαιτησία που ήταν ανεκδιήγητη για ακόμη μία φορά, με τόσο αλλοπρόσαλλα σφυρίγματα που πλέον όλοι έχουν καταλάβει ότι μιλάμε για την επιτομή της ανικανότητας.

Ο ΠΑΟΚ έχασε σημαντική ευκαιρία στην Αθήνα να πάρει ένα διπλό που θα τον ανέβαζε στον πίνακα και θα τον έκανε να ξεφύγει από την 8η θέση και τα γύρω της. Με Πανιώνιο, ΑΕΚ, Κολοσσό να έχουν παιχνίδια στα οποία είναι πιθανότερο να χάσουν (δεν λέω ότι θα χάσουν, απλά ότι η λογική αυτό λέει), αυτή η νίκη θα είχε και ψυχολογική σημασία. Ο ΠΑΟΚ έχει προβλήματα με τις αλλαγές και τους τραυματισμούς, αλλά η κατάσταση στον βαθμολογικό πίνακα είναι ιδιαίτερα ρευστή και δεν έχει χάσει έδαφος. Βέβαια, δεν έχει κερδίσει έδαφος κιόλας. Ο Μαρκόπουλος μιλά για πρόβλημα χημείας από τις αλλαγές, το οποίο έχει κοστίσει ως τώρα, αλλά, θεωρώ, ότι εφόσον υπάρχουν χρήματα, θα πρέπει να κάνει άλλη μία, καθώς ο Χέλιγουελ ξεκάθαρα δεν κάνει για την ομάδα. Ακόμη και τώρα με τον Παπαδόπουλο τραυματία, δεν μπόρεσε να πάρει καν προσπάθειες, ούτε και να βοηθήσει. Εμένα μου μοιάζει με περιττό στοιχείο στην ομάδα.

Το Περιστέρι, απ’ την άλλη, μπορεί να αποτελέσει ως το τέλος μια σημαντική ομάδα στο πρωτάθλημα και να δρομολογήσει την καθιέρωσή του ξανά. Αρκεί το καλοκαίρι να κάνει επενδύσεις και σε Έλληνες παίκτες, καθώς για πιο ψηλά, αυτό χρειάζεται.

Στη Λάρισα, ο Άρης έμοιαζε να μην έχει προβλήματα. Σίγουρα δεν άλλαξαν όλα ως δια μαγείας απλά και μόνο επειδή έφυγε ο Ντίξον και πριν καλά καλά μπουν στο παρκέ οι νέες μετεγγραφές για προπόνηση, αλλά αν αυτή η εικόνα παραμείνει, ο Άρης είναι σε καλό δρόμο. Σίγουρα, άλλο ο ΓΣ, άλλο οι ομάδες του Eurocup ή ο Πανελλήνιος που είναι ο επόμενος αντίπαλος στο πρωτάθλημα, αλλά το ματς ήταν ένα δείγμα, η Ολύμπια δεν έχει ρόστερ για πέταμα. Εξάλλου, προς το παρόν (και τουλάχιστον μέχρι αύριο) είναι σε καλύτερη θέση από όλες τις άλλες ομάδες που παλεύουν για την κατηγορία (Καβάλα, Τρίκαλα, Ηλυσιακός).

Ο Άρης μείωσε σημαντικά τα τρίποντα, ρίχνοντάς τα κάτω από το 30% των εκτελεσμένων επιθέσεών του (20 από τα 54 εντός παιδιάς σουτ), ενώ ήταν πολύ πιο ορθολογικός στην επίθεση από άλλες φορές. Δεδομένων των απουσιών των Κακιούζη, Μπάρλου και του νέου τεσσαριού, οι τρεις ψηλοί πήραν 16 από τα 34 δίποντα και το 30% των εντός παιδιάς επιθέσεων, ενώ στην εξίσωση δεν βάζω τον Ρίτσαρντσον που και αυτός έπαιξε στο «4» στο ματς.

Δεν ξέρω αν είναι τυχαίο αλλά Κλαρκ και Ρίτσαρντσον έπαιξαν πολύ καλύτερα χωρίς τον Ντίξον στην περιφέρεια, ενώ και ο Χατζηβρέττας ήταν πιο ώριμος. Επίσης, ο Άρης, έπαιξε και πολύ καλή άμυνα, κάτι που είναι από τα χαρακτηριστικά στοιχεία του Κατσικάρη. Η νίκη ήρθε εύκολα και θα βοηθήσει την ομάδα και ψυχολογικά την ώρα που στο Αλεξάνδρειο, εκτός του Πάουνιτς, ήρθε ένας ακόμα παίκτης. Ο λόγος για τον Λάμποβιτς, που, για όσους δεν τον ξέρουν (οι περισσότεροι φαντάζομαι δεν τον έχουν δει να παίζει), είναι παίκτης πολύ μεγάλης κλάσης και θα το δείτε σύντομα. Πιθανότατα, η καλύτερη δυνατή επιλογή για τον Άρη, ακόμη κι αν την έκανε καλοκαίρι και όχι στη μέση της χρονιάς. Σημαντικό που θα έχει και τον Πάουνιτς στην ομάδα, καθώς το νεαρό της ηλικίας του μπορεί να λειτουργούσε αρνητικά αν ήταν μόνος (αν και δεν το πιστεύω).

Τέλος, ο Πανελλήνιος έκανε υγιεινό περίπατο με την Καβάλα, που άλλαξε προπονητή, αλλάζει ξένο και δεν είχε καν στο μυαλό της να χτυπήσει τον αγώνα. Οι 25 πόντοι διαφοράς είναι τόσοι μόνο και μόνο επειδή χαλάρωσε ο Πανελλήνιος και δεν θέλησε να πιέσει το παιχνίδι, καθώς η Καβάλα είχε απλά τυπική παρουσία στο παιχνίδι. Σαφώς και δεν περιμέναμε αυτό το ματς για να κρίνουμε τον Αλεξανδρή, που μόλις έφτασε στην ομάδα. Μπροστά υπάρχουν σημαντικοί αγώνες, τους οποίους η Καβάλα θα πρέπει να χτυπήσει αν θέλει να μείνει στην κατηγορία (αρχής γενομένης από το ματς με τα Τρίκαλα την άλλη Κυριακή). Βέβαια, πρέπει να δούμε και ποιοι θα έρθουν στις θέσεις των Σιλντς και Αλεξάντερ. Πάντως, υπάρχουν καλές λύσεις ελεύθεροι…