Διαφορές ψυχολογίας, κλάσης κι ετοιμότητας

Ξεκινώντας από τα… σίγουρα, οι δύο «αιώνιοι» έκαναν περίπατο το Σάββατο. Ξεκάθαρα ο Ολυμπιακός είχε το πιο δύσκολο έργο, αφού απέναντί του είχε τον μαχητικό Πανελλήνιο, αλλά και πάλι το ματς ήταν παράσταση για έναν ρόλο. Στο ΣΕΦ, ο Ολυμπιακός έχει δείξει ότι θα είναι εξαιρετικά δύσκολο (και πλέον μεγάλη έκπληξη) για οποιαδήποτε ομάδα να καταφέρει να «κρατήσει» τον αγώνα και να μην της ξεφύγει. Καμία ομάδα ως τώρα δεν το έχει καταφέρει, με τα 5 εντός έδρας ματς στην Ευρωλίγκα να λήγουν με διψήφια διαφορά, όπως και το ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό στο πρωτάθλημα. Στα δύο ελληνικά που πήγαν σε μονοψήφια διαφορά (Μαρούσι, Περιστέρι) δεν υπήρχε καμία αγωνία ως προς τον νικητή στο φινάλε. Πλέον, όλες οι ομάδες ξέρουν ότι είναι θέμα τριλέπτου να χάσουν οποιαδήποτε επαφή με το σκορ στο ΣΕΦ αν είναι απρόσεκτες.

Αυτό έγινε και με τον Πανελλήνιο. Από τα μέσα του δευτέρου δεκαλέπτου ο Ολυμπιακός εκμεταλλεύτηκε ένα ξέσπασμά του για να παγιώσει μια κατάσταση υπέρ του (με 9-0 από 40-38 σε 49-38), ενώ όταν πια χαλάρωσε εμφανώς στην τέταρτη περίοδο ο Πανελλήνιος μπόρεσε (με 2-10) να πλησιάσει σε 71-64. Το σερί δεν έγινε γρήγορα, καθώς μπορεί ο Ολυμπιακός να είχε χαλαρώσει επιθετικά, αλλά στην άμυνα δεν ήταν τόσο χαλαρός, με αποτέλεσμα ο Πανελλήνιος να χρειαστεί 5 λεπτά για το σερί αυτό. Ο Ζούρος δικαιολογημένα κρατούσε την ίδια πεντάδα όσο λειτουργούσε το σχήμα, ο Γιαννάκης έκανε μαζεμένες τέσσερις αλλαγές (2+2) χωρίς να πάρει τάιμ άουτ, με αποτέλεσμα όταν άλλαξαν τη ροή του ματς οι παίκτες του Ολυμπιακού, ο Πανελλήνιος να είναι πολύ κουρασμένος για να ακολουθήσει και το 17-4 να έρθει σε 3,5 λεπτά, ενώ ο Ζούρος πήρε τάιμ άουτ στα 2,5 λεπτά μέσα στο σερί (δηλαδή στο 11-2). Αναφέρω το συγκεκριμένο στοιχείο, καθώς είναι μια χαρακτηριστική έκβαση της προσφιλούς στον Γιαννάκη κίνησης να μην παίρνει τάιμ άουτ αμέσως δείχνοντας πίστη στην ομάδα του (κάτι άλλωστε που κάνουν και πολλοί άλλοι μεγάλοι προπονητές, όπως ας πούμε ο Φιλ Τζάκσον) και ποντάροντας στην κούραση των αντιπάλων και τα αργά αντανακλαστικά του αντίπαλου προπονητή όταν ρολάρει η ομάδα του. Η τελική διαφορά των 20 πόντων δείχνει πόσο ισοπεδωτικοί μπορούν να είναι οι «αιώνιοι» αν οι αντίπαλοί τους «χάσουν» έστω και για 2 λεπτά το ματς.

Στο ΟΑΚΑ, ο Παναθηναϊκός είχε πολύ εύκολο βράδυ, διαλύοντας τον Κολοσσό με 32 πόντους. Ο Ομπράντοβιτς πίεσε τους παίκτες του από την αρχή για να πάρουν διαφορά μπαίνοντας δυνατά, σκεπτόμενος περισσότερο τις απουσίες και το γεγονός ότι δεν πρέπει να παίζει κανείς όταν έχει απώλειες. Έτσι, ο Κολοσσός περιορίστηκε σε ρόλο κομπάρσου από το ξεκίνημα, ρόλο που αποδέχτηκε πλήρως, με τον Σφαιρόπουλο να μοιράζει το χρόνο συμμετοχής σε όλη τη δωδεκάδα του, αφήνοντας το ματς που ήξερε ότι δεν μπορούσε να χτυπήσει για να κοιτάξει τα πολύ πιο σημαντικά στο μέλλον. Το χρόνο μοίρασε και ο Ομπράντοβιτς, προσπαθώντας να μην κουράσει κανέναν βασικό του ενόψει του απαιτητικού αγώνα με την Παρτιζάν. Είδαμε Σερμαντίνι που ήταν αρκετά καλός, αν και δεν μπορεί να κριθεί από τέτοια ματς, Μπόγρη, Βεργίνη, αλλά και τον νεαρό Καραμολέγκο (ο οποίος δεν είναι ούτε 15,5 χρονών ακόμα και βεβαίως έκανε την πρώτη του εμφάνιση στην Α1!). Το… «καψώνι» στον Τέπιτς που ξεκίνησε στο Κύπελλο συνεχίστηκε, αυτή τη φορά με Καραμολέγκο, Βεργίνη, Μπόγρη, Σερμαντίνι στην πεντάδα και τον Σέρβο να… πληρώνει το γεγονός ότι είναι ο αμέσως πιο νέος (αφού δεν χωράει και τρίτος άσος στην πεντάδα αυτή). Πιο σημαντικό στοιχείο του ματς η απόκτηση του Μάρκους Χάισλιπ, αλλά γι’ αυτή θα μιλήσουμε αύριο που θα έχουμε περισσότερο χώρο.

Τρίτο πιο χαλαρό παιχνίδι ήταν αυτό του ΠΑΟΚ με την Ολύμπια στην Πυλαία. Το πρώτο ημίχρονο ήταν κλειστό, με τον ΠΑΟΚ να έχει το προβάδισμα, αλλά την Ολύμπια να μένει σε μονοψήφια απόσταση, χάνοντας μάλιστα πολλές ευκαιρίες να ρίξει τη διαφορά κάτω από τους 5 πόντους. Όμως, στο ξεκίνημα της επανάληψης η Ολύμπια, που είχε καταφέρει να ελέγξει απόλυτα το ρυθμό στο πρώτο μέρος και πήγε το ματς σε χαμηλό σκορ, δέχτηκε σερί 16-2 σε διάστημα 9 λεπτών, με το 34-25 να γίνεται 50-27. Η εικόνα που παρουσίασε η Ολύμπια στην τρίτη περίοδο ήταν σχεδόν εικόνα διάλυσης και παίζοντας έτσι δεν θα έχει καμία τύχη στα κρίσιμα ματς. Πλέον, χρόνος υπήρχε, οπότε ζήτημα χημείας δεν υφίσταται, ενώ, αν και έχουμε αναφέρει ότι η Ολύμπια «αφήνει» ορισμένα ματς, οι Λαρισινοί μοιάζουν να μην μπορούν να αντιδράσουν όταν το παιχνίδι δεν πηγαίνει όπως… το είχαν φανταστεί. Το τελικό σκορ κολακεύει ιδιαίτερα την Ολύμπια (βοήθησε το σερί 2-13 στο τέλος, με τον ΠΑΟΚ να έχει χαλαρώσει πλήρως), ενώ τα καλά νέα για τον ΠΑΟΚ είναι ότι ο Παπαδόπουλος μοιάζει να έχει βρει τα πατήματά του (ήταν ξανά ο καλύτερος με 18 πόντους, 8 ριμπάουντ με 8/11 δίποντα). Βέβαια, πρέπει να περιμένουμε και τα δύσκολα ματς, που έρχονται σύντομα.

Όσον αφορά την Ολύμπια, μετά από πολλές αλλαγές, τώρα θέλει να κάνει… άλλες τρεις, με τους λόγους να ποικίλουν. Όμως, δεν γίνεται να της δίνεται συνεχώς πίστωση χρόνου, κάποια στιγμή θα πρέπει να παρουσιαστεί ανταγωνιστική.

Μεγάλο ματς έγινε στα Τρίκαλα, όπου οι γηπεδούχοι πέτυχαν νίκη-χρυσάφι, εκμεταλλευόμενοι δύο καταπληκτικά σερί. Το 13-0 στο ξεκίνημα του ματς και το 11-1 στην αρχή του δευτέρου ημιχρόνου. Αυτά τα δύο νεκρά διαστήματα του Περιστερίου, παγίωσαν μια κατάσταση στον αγωνιστικό χώρο, με τα Τρίκαλα να δείχνουν ότι θέλουν πολύ περισσότερο το παιχνίδι από τους αντιπάλους τους και το Περιστέρι μετά να κυνηγά χίμαιρες.

Ο Θανάσης Σκουρτόπουλος είπε για πρόβλημα στον άσο της ομάδας του, ο Άρνολντ ήταν ανέτοιμος, αλλά η αλήθεια είναι ότι ο Νέλσον και ο Φάιζον χρησιμοποιήθηκαν λάθος, ενώ αν ισχύουν και τα περί «χαλαρότητας επειδή ήταν σίγουροι για τη νίκη» που είπε ο Σκουρτόπουλος για τους παίκτες του, προφανώς και είναι απαράδεκτοι. Το Περιστέρι έχει παρουσιάσει καλό πρόσωπο φέτος, αλλά ας μην ξεχνάμε ότι τώρα ανέβηκε, ενώ τα Τρίκαλα ήταν και πέρσι στην Α1. Δεν μπορεί να πάρουν τα μυαλά του αέρα, δεν έχει κανένα δικαίωμα και, βεβαίως, θα το πληρώσει ακριβά, όπως άλλωστε έγινε και στο ματς του Σαββάτου.

Η νίκη για τα Τρίκαλα είναι τεράστιας σημασίας, ενώ αποκτά ακόμα μεγαλύτερη μετά το αποτέλεσμα στο ματς της ΑΕΚ με τον Ηλυσιακό. Ο Θανάσης Γιαπλές, προς τιμήν του, μίλησε για «ομάδα του Αγγέλου», αλλά, πια, το δικό του μερίδιο στις νίκες είναι τεράστιο. Όσον αφορά την έκκληση του Έλληνα κόουτς προς την κοινότητα για οικονομική βοήθεια, έχει απόλυτο δίκιο. Τα Τρίκαλα έχουν κόσμο που έχει αγκαλιάσει την ομάδα, πηγαίνει στο γήπεδο και είναι αδιανόητο ολόκληρη πόλη να μην μπορεί να υποστηρίξει μια επαγγελματική ομάδα μπάσκετ. Αλλά τα προβλήματα, πια, γιγαντώνονται.

Ο Ηλυσιακός ξέφυγε από την τελευταία θέση της βαθμολογίας, δημιουργώντας παράλληλα απίστευτα προβλήματα στην ΑΕΚ, που πια βλέπει ορατό το φάσμα του υποβιβασμού. Όχι, δεν τρελάθηκα, ξέρω ότι είμαστε ακόμη στην 13η αγωνιστική, αλλά η ΑΕΚ δείχνει να έχει μεγάλο πρόβλημα, με την αλλαγή προπονητή να την έχει φέρει ξεκάθαρα πίσω. Με τον Πεδουλάκη στον πάγκο, η ΑΕΚ έχει πετύχει 108 πόντους σε δύο αγώνες, έχοντας τεράστια επιθετικά προβλήματα, ενώ ήδη ετοιμάζονται αποχωρήσεις παικτών, με έναν μάλιστα από αυτούς να κατηγορείται για αδιαφορία και η επικείμενη αποπομπή του να πληγώνει πολύ την ομάδα. Πια, η ΑΕΚ ισοβαθμεί στην τελευταία θέση και ξέρει ότι στις πρώτες 5 αγωνιστικές του δευτέρου γύρου (με Τρίκαλα, Πανιώνιο, Περιστέρι, Καβάλα, Κολοσσό) θα παίξει την κατηγορία. Κανονικά θα μιλούσα για αναγκαιότητα 5-0 για την «Ένωση», την οποία κάθε απώλεια θα πονέσει πολύ. Ιδίως αν η Καβάλα κερδίσει την Κυριακή.

Στο ματς με τον Ηλυσιακό, η ΑΕΚ έδειξε πολύ λίγη, δεν έπαιξε καθόλου καλή άμυνα (μην ξεγελούν τα περισσότερα κλεψίματα, ο Ηλυσιακός (των 14 λαθών ανά αγώνα) έκανε μόλις 8 λάθη σε ματς που έπρεπε να είναι ντέρμπι. Οι επιθετικές επιλογές της ΑΕΚ ήταν πολύ κακές με 20 σουτ να βρίσκουν στόχο σε σύνολο 55 προσπαθειών (και μάλιστα 4 σουτ στο τέλος, όταν το ματς είχε κριθεί), ενώ η νέα ΑΕΚ (εννοώ στην εποχή του Πεδουλάκη) μοιάζει να έχει πρόβλημα αγωνιστικής πειθαρχίας. Ο Τορίν Γκριν και ο Λαμόντ Μακ έχουν δει την ομάδα… πεδίο σκοποβολής και «χτυπάνε» αυτοβούλως και ακατάπαυστα. Οι δύο παίκτες που έπαιξαν 34 και 35 λεπτά αντίστοιχα, είχαν μαζί 8/28 σουτ! Πήραν δηλαδή περισσότερα από τα μισά εντός παιδιάς σουτ ολόκληρης της ΑΕΚ στον αγώνα! Ο Γκριν είχε 2/10 τρίποντα, ενώ ο Μακ τον μιμήθηκε στα δίποντα, όπου είχε επίσης 2/10! Ο Πεδουλάκης πρέπει επειγόντως να ελέγξει τους παίκτες του, γιατί ο Φλεβάρης είναι ο μήνας που θα κριθούν τα πάντα για την ΑΕΚ.

Τέλος, στον Άγιο Θωμά, είχαμε το πιο αναμενόμενο ντέρμπι της ημέρας, ντέρμπι που όμως είχε εξίσου αναμενόμενη εξέλιξη, με το Μαρούσι να προσγειώνει ανώμαλα τον Άρη. Το Μαρούσι, η 3η εκπρόσωπός μας στην Ευρωλίγκα, απέδειξε ότι όντως είναι η 3η καλύτερη ομάδα στο πρωτάθλημα φέτος, κλείνοντας μάλιστα τον πρώτο γύρο με το απίστευτο 11-0 έναντι όλων των υπολοίπων ομάδων μη Ευρωλίγκας! Σπάνιο και ζηλευτό, ο Μπαρτζώκας έχει αρπάξει από τα μαλλιά την ευκαιρία που είχε φέτος και βουλώνει το ένα μετά το άλλο όλα τα στόματα όσων των αμφισβητούσαν βασιζόμενοι στο πού ξεκίνησε (βέβαια όλοι αυτοί έχουν τυχαία σχέση με το μπάσκετ). Πλέον, το Μαρούσι, αν πάρει τον Πανελλήνιο εντός έδρας, θα είναι σίγουρα 3ο στην κανονική διάρκεια, μια θέση που ως τώρα του ανήκει και του αξίζει ξεκάθαρα.

Στο ματς, το Μαρούσι πλέον δείχνει απίστευτα εξοικειωμένο όταν ο αντίπαλος προπονητής προσπαθεί να πάει σε πολύ αργούς ρυθμούς τον αγώνα. Θεωρώ ότι όποια ομάδα (του ίδιου επιπέδου) προσπαθεί να πάει σε αργό ρυθμό αγώνες με το Μαρούσι, τότε αυτομάτως έχει πολύ λιγότερες πιθανότητες από τους Αμαρουσιώτες για να κερδίσει.

Ο Άρης αυτό έκανε και έχασε. Όταν προσπάθησε να τρέξει, το παιχνίδι είχε ήδη χαθεί και πλέον κοιτάζει τη συνέχεια, θέλοντας να ξεχάσει όσο το δυνατόν πιο γρήγορα τον πρώτο γύρο. Ο Άρης έκανε άθλιο πρώτο γύρο με ρεκόρ 6-7, αλλά μέσα στο όλο κλίμα σκληρού ανταγωνισμού της φετινής Α1, στάθηκε τυχερός, χάνοντας μεν την τετράδα, αλλά διατηρώντας την 5η θέση (6η αν ο Πανιώνιος κερδίσει την Καβάλα). Πλέον, εξαρτάται από τον ίδιο το αν θα την κρατήσει, σε έναν δεύτερο γύρο που και ο ΠΑΟΚ αναμένεται καλύτερος.

Στο ματς, το Μαρούσι έπαιξε πολύ καλύτερη άμυνα, κλείδωσε τον Άρη με τα διπλάσια κλεψίματά του, τον ανάγκασε σε 17 λάθη, ενώ είχε πολύ καλύτερες επιλογές στα δίποντα και εκμεταλλεύτηκε πλήρως τις βολές του. Δεν χρειαζόταν κάτι άλλο για να κερδίσει, απέναντι σε μια ομάδα που σαφώς θέλει χρόνο για να βρει τη νέα της ταυτότητα.

Είναι χαρακτηριστικό ότι στο «φιλικό» της Τετάρτης ο Άρης ξεπέρασε τους 90 πόντους (χαρακτηρίζω τον ημιτελικό ως τέτοιον, λόγω της ψυχολογίας μιας ομάδας που άλλαξε προπονητής, είχε -14 απέναντι σε καλύτερο αντίπαλο και καμία πίεση από κανέναν για νίκη ή διαφορά στο ματς), ενώ στο ματς του πρωταθλήματος δεν μπόρεσε να φτάσει τους 70. Βέβαια, παίζει ρόλο και το Μαρούσι, που σε αντίθεση με τον χαλαρό Ολυμπιακό (λόγω των δεδομένων συνθηκών) ήταν πολύ σκληρό και πανέτοιμο πνευματικά για την αναμέτρηση.