Αρχή με… μέλλον

Ο Πανελλήνιος δεν μπορεί να κριθεί για το τέλος του αγώνα όταν και έχασε τη διψήφια διαφορά, καθώς είχε πάρα πολλές απουσίες και προβλήματα, οπότε ήταν εξαρχής δύσκολο να αντέξει για 40 λεπτά σε πολύ καλό ρυθμό. Πάντως, πήρε τη νίκη, που σίγουρα επιβαλλόταν να κατακτήσει, αφού έχουμε πει ότι το πιο σημαντικό στη φάση αυτή είναι να κρατήσουν οι ομάδες μας την έδρα τους.

Το γήπεδο ήταν και πάλι σχεδόν άδειο, αλλά η ομάδα του Ηλία Ζούρου έκανε στο παρκέ ό,τι ακριβώς χρειαζόταν. Έπαιξε πολύ καλή άμυνα κρατώντας τους Γερμανούς στους 62 πόντους, ενώ όσο είχε ακόμη δυνάμεις και δεν φαίνοντας οι απουσίες, στο πρώτο ημίχρονο, πήρε διαφορά, όπως αποδείχτηκε, ασφαλείας. Οι 14 πόντοι του πρώτου μέρους φάνηκε μετά από κάποιο σημείο ότι δεν επρόκειτο να ανατραπούν, με την Μπαμπέργκ να το έχει… χωνέψει λίγο πολύ ότι θα χάσει το ματς. Υπό άλλες συνθήκες θα ψέγαμε τον Πανελλήνιο που το 60-42 (ή το 70-55 στο 38΄) έγινε στο τέλος 70-62, αλλά χωρίς Χαραλαμπίδη, με τους Μπλάκνεϊ-Ντέιβις να κάνουν ένεση και τον Τζόνσεν να είναι ανέτοιμος, υπάρχουν ελαφρυντικά.

Η άμυνα του Πανελληνίου εγκλώβισε τους πλέι μέικερ των Γερμανών, οι οποίοι οδήγησαν την ομάδα τους σε ένα πολύ κακό επιθετικά βράδυ, με 4 ασίστ συνολικά σε 40 λεπτά και μόλις 1 από αυτές να προέρχεται από πλέι μέικερ (τον Άντον Γκάβελ). Παράλληλα, ο Πανελλήνιος κυριάρχησε στα ριμπάουντ, με τον τελικό απολογισμό να είναι 38-26. Χαρακτηριστικό είναι ότι ένας παίκτης της Μπαμπέργκ «κατέβασε» 11 ριμπάουντ και όλη η υπόλοιπη ομάδα 14 (στον Πανελλήνιο ο Ντέιβις 11 και όλοι οι υπόλοιποι 27), που δείχνει ότι τα μπλοκ άουτ προς τους περιφερειακούς λειτούργησαν στην εντέλεια. Αν κοιτάξει κάποιος τα σουτ των δύο ομάδων θα δει ότι ο Πανελλήνιος έχασε 29 και η Μπαμπέργκ 30 εντός παιδιάς, ενώ οι χαμένες βολές ήταν 8 και 9 αντίστοιχα. Δηλαδή με τα ίδια χαμένα σουτ, ο Πανελλήνιος είχε 46% περισσότερα ριμπάουντ από αυτά που πήρε η Μπαμπέργκ (ή αν προτιμάτε πήρε το 60% των ριμπάουντ).

Ο Άρης δεν τα κατάφερε στην Μπανταλόνα, όπου ηττήθηκε ξεκινώντας άσχημα τη φάση. Βέβαια, έπαιζε στη δυσκολότερη έδρα που θα ταξιδέψει στον όμιλο, απέναντι στην πιθανότατα καλύτερη από τις άλλες τρεις ομάδες. Αυτό που μετράει περισσότερο για τον Άρη είναι ότι κατάφερε να ελέγξει τη διαφορά (στα θετικά του Μπλατ αυτό), παρότι δεν έπαιξε καθόλου καλά στο μεγαλύτερο μέρος του ματς. Το -2 ουσιαστικά του δίνει περισσότερες πιθανότητες να έχει το πάνω χέρι σε ισοβαθμία με την Μπανταλόνα, καθώς αν την κερδίσει στο Αλεξάνδρειο, πόλυ δύσκολα θα έχουν καταφέρει οι Ισπανοί να περιορίσουν την ήττα στον… ένα πόντο.

Το παιχνίδι δεν άρχισε από το τζάμπολ καλά για τον Άρη, σε μια «κλασική» εξέλιξη αγώνα σε ισπανικό έδαφος. Η Μπανταλόνα βρήκε διαδρόμους να τρέξει και χώρο για να σουτάρει στην πρώτη περίοδο και ουσιαστικά «τελείωσε» από τότε το ματς. Ο Άρης δεν ήταν πολύ χειρότερος ούτε σε ριμπάουντ, ούτε σε ασίστ, ούτε σε λάθη (όπου έκανε μόλις 11 έναντι 13 της Μπανταλόνα), αλλά αυτό το πρώτο δεκάλεπτο και το γεγονός ότι άφησε τους Ισπανούς να παίξουν πλήρως στο ρυθμό τους, του στοίχισε τον αγώνα.

Είναι σαφές ότι ακόμη ο Μπλατ ψάχνει σχήματα και ότι προφανώς δεν έχει ακόμη την ευχέρεια να γνωρίζει τόσο καλά το υλικό του Άρη πού να ξέρει ποιους να βάζει ανά πάσα στιγμή, γνωρίζοντας πώς λειτουργούν ανά δυάδες ή τριάδες (περιφερειακοί ή ψηλοί). Αυτό θα χρειαστεί λίγο καιρό ακόμη για να το βρει, και προς το παρόν του κοστίζει σε χρόνο στις αντιδράσεις του (όπως το γεγονός της συνύπαρξης του Κλαρκ με τον Μάιλς που του έδωσε 0-8 στην αρχή του δευτέρου μέρους).

Στα αρνητικά μπορούμε να επισημάνουμε το γεγονός ότι ο Άρης εξακολουθεί να σουτάρει πάρα πολλά τρίποντα και επιμένει να μην περνάει την μπάλα στη ρακέτα, ακόμη κι όταν οι περιφερειακοί του τα σπάνε (2/9 οι Χατζηβρέττας, Πάουνιτς μαζί, 2/9 μόνος του ο Ρίτσαρντσον). Θεωρώ ότι κι αυτό θα αλλάξει με τον καιρό πάντως.

Αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω είναι γιατί κρίθηκε ο Λάμποβιτς εκτός κλίματος και εκτός χημείας (πριν έρθει ο Μπλατ είχε γίνει αυτό) με αποτέλεσμα ο Άρης να μην τον χρησιμοποιεί και να τον έχει παροπλισμένο. Θέλει να τον δώσει αλλού; Εντάξει, αλλά πρέπει να τον εκμεταλλευτεί μέχρι να το κάνει, όχι να παίζει με παίκτη λιγότερο. Το θεωρώ τουλάχιστον ανεξήγητο.

Πάντως, η πρώτη Τρίτη της δεύτερης φάσης του Eurocup έδειξε κάτι ξεκάθαρα στις δύο ομάδες μας. Τα άλλα δύο αποτελέσματα των ομίλων τους ήταν διπλά, οπότε το βάρος μεγαλώνει. Ο Άρης μόλις «κατάλαβε» ότι η Λε Μαν πρέπει να αντιμετωπιστεί ως η πιο αδύναμη ομάδα του ομίλου, άρα να έχει στόχο απέναντί της το 2-0, νίκη μέσα κι έξω.

Το ίδιο περίπου και ο Πανελλήνιος (η Μπιλμπάο κέρδισε μέσα στην Ιταλία), που λογικά, όμως, ξέρει ότι η Μπαμπέργκ είναι η πιο αδύναμη. Άρα, ή θα πρέπει να πάρει την Μπαμπέργκ δύο φορές και τη διαφορά από την Μπενετόν, ή θα πρέπει να πάρει δύο φορές την Μπενετόν και τη διαφορά από την Μπαμπέργκ για να περάσει μαζί με την Μπιλμπάο σίγουρα. Αν καταφέρει και τα δύο (4-0 με τις δυο τους), βέβαια, τόσο το καλύτερο. Όμως, η πρώτη αγωνιστική αποκάλυψε στις δύο ελληνικές ομάδες πού πρέπει να γίνει η εκτός έδρας νίκη για να μην μείνουν πίσω στη διεκδίκηση της πρόκρισης.