KeeKee-ing back!

Μιλάμε για έναν παίκτη που έχει πετύχει περισσότερους πόντους από οποιονδήποτε άλλο σε ένα παιχνίδι στη μετά Γκάλη εποχή, για τον πιο καθαρό σκόρερ που έχει περάσει από τα ελληνικά γήπεδα μετά τον Φορντ, για τον παίκτη που ήρθε από το κολέγιο ως υπερσκόρερ και επιβεβαίωσε τη φήμη του, κρατώντας μόνος του ουσιαστικά το Αιγάλεω στην Α1 το 2006-07 (μαζί με τον Ρασάντ Άντερσον), όντας και 1ος σκόρερ του πρωταθλήματος.

Φέτος, η χρονιά δεν ξεκίνησε ιδιαίτερα καλά, υπό τις οδηγίες του Αντρέα Ματσόν και , ουσιαστικά, στη συνέχεια του Φώτη Κατσικάρη. Ο Ματσόν προπόνησε τον Άρη σε δύο παιχνίδια στην αρχή της σεζόν πριν απολυθεί και με αυτόν ο Κλαρκ είχε 15.0 πόντους, 2.5 ασίστ και 55% στα τρίποντα. Προφανώς και δεν μπορεί να κριθεί ουσιαστικά από δύο αγώνες, ιδίως μάλιστα από δύο τόσο αποτυχημένους αγώνες του Άρη (ο αποκλεισμός από το Μαρούσι στην Ευρωλίγκα).

Οπότε, περνάμε στον Φώτη Κατσικάρη. Από την αρχή της θητείας του στον Άρη είχαμε επισημάνει ότι δεν φαινόταν να μπορεί να εκμεταλλευτεί τον Κλαρκ, που μπορεί να είναι ευλογία για μια ομάδα. Με τον Κατσικάρη, ο Κλαρκ φαινόταν σε πολλά ματς εκτός ρυθμού, έμπαινε και έβγαινε από το παιχνίδι χωρίς να έχει ο προπονητής του εμπιστοσύνη σε αυτόν, ενώ από την αρχή, σχεδόν, ήταν υπό διαρκή αμφισβήτηση.

Αμφισβήτηση για το αν είναι πλέι μέικερ, για το αν μπορεί να σκοράρει στο επίπεδο του Άρη (!), για το αν ταιριάζει στην ομάδα, μέχρι και μήπως είναι πολύ… κοντός για να σταθεί στον Άρη. Ο Κατσικάρης τον έβαζε ξεκάθαρα σε λάθος θέση (δεν είναι μόνο το αν κάποιος παίζει στο «1» ή στο «2», ο βασικός διαχωρισμός είναι τι ρόλο έχει και σε ποιους χώρους έχει τη δυνατότητα να κινείται μέσα στα συστήματα της ομάδας), ουσιαστικά τον εξουδετέρωνε όπως τον χρησιμοποιούσε με τον παίκτη ξεκάθαρα να αισθάνεται αμηχανία μέσα στο ματς.

Τα αποτελέσματα ήταν 9.2 πόντοι στην Α1, με 1.8 ασίστ και 28% από το τρίποντο. Στο Eurocup, ο Κλαρκ είχε 10.2 πόντους (μέτρησε πολύ το ματς με τη Σιαουλιάι ακριβώς πριν φύγει ο Κατσικάρης, αλλιώς είχε 7.2 μέσο όρο), 2.2 ασίστ και 45% στο τρίποντο. Παρά το γεγονός ότι τα στατιστικά του ήταν γύρω στους 10 πόντους, η αγωνιστική αστάθεια που σε μεγάλο βαθμό πήγαζε από το λάθος τρόπο χρησιμοποίησής του, έκανε κι αυτόν και την ομάδα και τον κόσμο να θεωρούν τη χρονιά προβληματική.

Κανείς δεν μπορεί να αφήσει στη άκρη και το γεγονός της πορείας του Άρη. Με τον Κατσικάρη, ο Άρης είχε 5-6 στο πρωτάθλημα, σε μια απογοητευτική αρχή στη σεζόν. Ακόμη και το 5-0 στο Eurocup (στον πρώτο γύρο ο Άρης είχε 5-1, αλλά ο Κλαρκ δεν αγωνίστηκε στη μόνη ήττα της ομάδας) και η πρόκριση, θεωρήθηκαν αυτονόητα (έτσι θα έπρεπε με βάση τους στόχους της ομάδας) και δεν τους δόθηκε σημασία. Στην Α1, πάντως, ο Κλαρκ είχε διψήφιο αριθμό πόντων σε 4 από τις 5 νίκες της ομάδας, δείχνοντας αυτό που έγινε πασιφανές αμέσως μετά.

Μετά την αποχώρηση του Κατσικάρη, τα ηνία στον Άρη πήρε ο Ντέιβιντ Μπλατ. Το πιο φυσικό και αυτό που κάνει κάθε προπονητής όταν αναλαμβάνει μια ομάδα είναι να δει κασέτες με τους παίκτες του στα προηγούμενα ματς, για να διαμορφώσει μια πρώτη εικόνα, να δει τι πρέπει να διορθώσει, αλλά και πώς θα εκμεταλλευτεί κι αυτός κάτι. Μετά έρχονται οι προπονήσεις, όπου ολοκληρώνει αυτή την άποψη, και στο τέλος η νέα αγωνιστική φιλοσοφία.

Από την αρχή είδαμε διαφορά στον τρόπο χρησιμοποίησης του Κλαρκ από τον Μπλατ (σε σχέση με προηγουμένως) και το επισημάναμε. Όταν ο Κλαρκ έκανε το πρώτο καλό ματς του, μιλήσαμε για σωστή εκμετάλλευση και αλλαγή στον ρόλο του στην ομάδα. Με τον Μπλατ, ο Άρης έχει 1-0 στο Κύπελλο (ματς αποκλεισμού) 3-4 στο πρωτάθλημα και 3-2 στο Eurocup, έχοντας ήδη εξασφαλίσει την πρόκριση στα προημιτελικά, ενώ οι δύο ήττες στο πρωτάθλημα είναι από Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό εκτός έδρας.

Στις 3 νίκες της Α1 ο Κλαρκ έχει πάνω από 12 πόντους, ενώ και στις 3 νίκες στο Eurocup έχει διψήφιο αριθμό πόντων (και σε εκείνη του Κυπέλλου). Συνολικά, στην Α1 επί Μπλατ έχει 10.7 πόντους και 3.4 ασίστ με 42% στα τρίποντα, δηλαδή είναι εμφανώς καλύτερος απ’ ότι με τον Κατσικάρη στον πάγκο.

Το ίδιο συμβαίνει και στο Eurocup, όπου έχει 13.0 πόντους, 2.8 ασίστ και 44% στα τρίποντα, με το ranking του να φτάνει στο 15 ανά αγώνα, δηλαδή 4 μονάδες καλύτερο απ’ ότι επί Κατσικάρη.

Τα νούμερα δείχνουν ότι ο Κλαρκ είναι το βαρόμετρο του Άρη και ότι σε κάθε νίκη του «αυτοκράτορα» έχει παίξει πολύ σημαντικό ρόλο. Μάλιστα, η χρησιμοποίησή του από τον Μπλατ είναι στο στιλ που είχε «φανταστεί» ο Στιβ Γιατζόγλου όταν τον έφερνε στην Ελλάδα για το Αιγάλεω, τότε που ο Κλαρκ «έβγαζε μάτια».

Ο Γιατζόγλου είχε πει τότε: «Ο Κίκι είναι ένας παίκτης που έχει την ευχέρεια να σκοράρει πολλούς πόντους, χωρίς να πάρει πολλές προσπάθειες. […] Πολλοί λένε ότι ο Κίκι δεν είναι πλέι μέικερ. Κάνουν λάθος, επειδή είναι επιθετικός άσος. Είναι πλέι μέικερ που θέλει τη μπάλα στα χέρια του, που ξέρει να σκοράρει. Το ότι είναι επιθετικός δεν σημαίνει ότι είναι γκαρντ. Ξέρει να οργανώνει καλά το παιχνίδι της ομάδας που αγωνίζεται». Βλέποντας τα παιχνίδια του Άρη επί Μπλατ, ο Γιατζόγλου δικαιώνεται απόλυτα, καθώς και ο Μπλατ στην ίδια βάση χρησιμοποιεί τον Κλαρκ και παίρνει πολλά περισσότερα από αυτόν. Έναν παίκτη, άλλωστε, που έχει να δώσει πολλά.

Υ.Γ.: Για όσους δεν θυμούνται, δεν το είχαν δει ή απλά θέλουν… ένα μικρό φρεσκάρισμα, ο Κλαρκ στη 2η αγωνιστική της περιόδου 2006-07 είχε βάλει 51 πόντους στο ματς Αιγάλεω-ΑΕΛ (82-63) σπάζοντας τα κοντέρ: σε 34 λεπτά είχε 8/8 βολές, 8/10 δίποντα και 9/11 τρίποντα με 6 κερδισμένα φάουλ, 2 κλεψίματα και 2 ριμπάουντ! Σίγουρα η μεγαλύτερη παράσταση παίκτη στην Α1 τον 21ο αιώνα…