Μια δρασκελιά απ’ το Παρίσι!

Στο ΣΕΦ, ο Ολυμπιακός μπήκε πιο σοβαρά στο παιχνίδι με την Προκόμ και ήλεγξε από την αρχή την αναμέτρηση. Οι «ερυθρόλευκοι» ξέρουν ότι τους χωρίζουν έτη φωτός από τους Πολωνούς και το συγκεκριμένο τους «βγήκε» ξανά μέσα στο ματς, στο σημείο που επέτρεψαν στην Προκόμ να ισοφαρίσει παρότι βρισκόταν με 17 πόντους πίσω. Βέβαια, η χαώδης διαφορά των δύο ομάδων επιβεβαιώθηκε στο φινάλε, με τη διαφορά να θυμίζει… λάστιχο, αφού μέσα σε 5 λεπτά, ο Ολυμπιακός την είχε επαναφέρει στους 17 πόντους. Η συγκεκριμένη εξέλιξη είναι ιδιαίτερα σπάνια (17-0-17), χαρακτηριστική, όμως, της απόστασης των δύο ομάδων και του γεγονότος ότι ο Ολυμπιακός είναι εκείνος που ξεκάθαρα καθορίζει τη ροή και την έκβαση των αγώνων.

Ο Γιαννάκης είχε δώσει σαφείς εντολές για ασφυκτική πίεση στον Λόγκαν, τον οποίο Πεν και Χαλπερίν (κυρίως) και όποιος άλλος τον ανέλαβε, είχε αποστολή να του «βγάλει τα συκώτια». Είχαμε πει από την ανάλυση των αγώνων ότι οι νίκες της Προκόμ είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με τις καλές εμφανίσεις του Λόγκαν (6 στις 7 νίκες), οπότε ουσιαστικά η πολωνική ομάδα ήταν καταδικασμένη από τη στιγμή που το αστέρι της ήταν εκτός αγώνα.

Από εκεί και πέρα, ο Ολυμπιακός ήταν πολύ καλύτερος επιθετικά, δεν αντιμετώπισε τα ίδια προβλήματα με την άμυνα της Προκόμ και πρόσφερε κατά διαστήματα πολύ ωραίο θέαμα στους φίλους της ομάδας και όσους παρακολούθησαν το παιχνίδι. Πάρα πολλές όμορφες φάσεις βγήκαν με αποκορύφωμα την απίστευτη πάσα του Τεόντοσιτς στον Κλέιζα μέσω του ταμπλό, για το άλεϊ-ουπ καλάθι του τελευταίου, φάση που προσωπικά θεωρώ ίσως την καλύτερη της φετινής Ευρωλίγκας, αφού χρειάζεται σπάνια μπασκετική ευφυΐα για να σκεφτείς και να εκτελέσεις σωστά μια πάσα μέσω του ταμπλό εν ώρα αγώνα. Ένα highlight που σπάνια έχουμε την τύχη να δούμε σε αγώνα μπάσκετ οποιουδήποτε πρωταθλήματος, άσχετα αν η επιεικώς τραγική αναμετάδοση το «έχασε» ακόμη κι αυτό.

Σε ατομικό επίπεδο, ο Παπαλουκάς, όπως είπε και ο ίδιος, βρήκε χώρο και σκόραρε, κάτι που είναι φυσιολογικό, καθώς δεν αφήνεις έναν τόσο μεγάλο παίκτη προκλητικά μόνο του σε οποιοδήποτε σημείο του γηπέδου, ό,τι κι αν σου λένε τα νούμερα της στατιστικής. Αυτά είναι βασικά πράγματα (βέβαια δεν αδικώ και τόσο τον Πατσέσας, ρίσκαρε για να μην “ματώνει” από τη ρακέτα… κι έχασε). Εκτός από τον Παπαλουκά, που, ακόμη και στις αντιδράσεις του, έμοιαζε να «ξεμπούκωσε», ο Λίνας Κλέιζα συνέχισε το τρομακτικό και μοναδικό του σερί, επεκτείνοντάς το στα 18 παιχνίδια με διψήφιο αριθμό πόντων, σε μια μαγική βραδιά, όπου έμοιαζε σεληνιασμένος. Ο Μίλος Τεόντοσιτς είχε σχεδόν σε κάθε φάση τη σωστή λύση, φτάνοντας τις 12 ασίστ (με μόλις 1 λάθος), ενώ και ο Τζος Τσίλντρες βοήθησε αρκετά σε ριμπάουντ και ομαδική άμυνα (στην επίθεση ήταν ιδιαίτερα άστοχος και εκτός ρυθμού).

Η σειρά πηγαίνει στην Πολωνία, όπου η Προκόμ θα προσπαθήσει να κάνει τη νίκη που θα της ομορφύνει ακόμη περισσότερο την ήδη επιτυχημένη χρονιά, αλλά είναι στο χέρι του Ολυμπιακού να μην μπει χαλαρά στο 3ο παιχνίδι και να τελειώσει με συνοπτικές διαδικασίες την υπόθεση πρόκριση (είναι πασιφανές ότι μπορεί να το κάνει), περιμένοντας τις άλλες σειρές, που μοιάζουν να έχουν περισσότερο «ζουμί».

Βέβαια, ως τώρα, δεν είναι η Προκόμ η λιγότερο ανταγωνιστική ομάδα των προημιτελικών, τουλάχιστον με τη γλώσσα των αριθμών. Είχα γράψει την Τρίτη ότι το παιχνίδι της Πέμπτης θα είναι τελείως διαφορετικό και… πράγματι διαψεύστηκα κατηγορηματικά: με τελείως διαφορετική εξέλιξη, το αποτέλεσμα ήταν ακριβώς το ίδιο! Κυριολεκτικά! Η Κάχα Λαμποράλ συνέχισε τις τραγικές εμφανίσεις στη Μόσχα, αντέχοντας αυτή τη φορά για 20 λεπτά απέναντι στην ΤΣΣΚΑ. Το αποτέλεσμα ήταν… ακριβώς το ίδιο, αφού το τελικό σκορ ήταν 83-63, όπως και στο πρώτο παιχνίδι! Τότε στο ημίχρονο οι Ρώσοι ήταν στο 49-29, τώρα στο 35-30, αλλά η Λαμποράλ βρήκε ξανά τρόπο να απαξιωθεί πλήρως και να μην παλέψει καν τον αγώνα. Το ζητούμενο είναι πρώτα να φτάσει τους 65 πόντους και μετά να παλέψει για την πρώτη της νίκη. Η Κάχα μοιάζει να μην έχει ισορροπία και τρόπο να διασπάσει τη ρώσικη άμυνα, με την ΤΣΣΚΑ να βρίσκεται μια ανάσα από το 8ο συνεχόμενο φάιναλ φορ της. Εκεί, θα είναι ξανά σχεδόν αδύνατο να την κερδίσει κάποιος (από το 2006 έχει δύο τίτλους και δύο χαμένους τελικούς στο ένα σουτ) καθώς έχει τεράστιες προσωπικότητες στο παρκέ, αν και όχι τόσο πλήρης όσο οι άλλοι. Πάντως, ο Πασούτιν συνεχίζει να κάνει τραγικά λάθη στον πάγκο, με μεγαλύτερο όλων τον ακατανόητο τρόπο χρησιμοποίησης του Ποπς Μένσα-Μπόνσου.

Στο Ισραήλ η Μακάμπι ξεπέρασε το σοκ, έκανε το φυσιολογικό και πλέον σκέφτεται το Βελιγράδι. Η Παρτιζάν, όπως ήταν φυσιολογικό, δεν μπόρεσε να αντισταθεί για δεύτερο συνεχόμενο ματς στη Νόκια Αρίνα και έχασε εύκολα από τους Ισραηλινούς. Βέβαια, οι Σέρβοι ξέρουν ότι όλη η χρονιά γι’ αυτούς είναι τα δύο παιχνίδια στην έδρα τους και όχι αυτό που μόλις τελείωσε. Η Μακάμπι θα παίζει με την πλάτη στον τοίχο και θα πρέπει να δείξει χαρακτήρα μεγάλης ομάδας αν θέλει να την υπολογίζει κάποιος σοβαρά στο χορό του τροπαίου. Πάντως, στο δεύτερο ματς ξέσπασε και άγγιξε τους 100 πόντους, που εύκολα μπορεί να βάλει σε οποιοδήποτε αντίπαλο (θυμηθείτε τους 43 σε ένα δεκάλεπτο στη Σιένα και τους 30 στο τελευταίο δεκάλεπτο στη Μαδρίτη). Ο Φίσερ μοιάζει να έχει βρει τον περσινό εαυτό του (16,7 ranking στα τελευταία 7 ματς) και ο Γκέρσον χαμογελά.

Στο διπλό της ημέρας, ένα έγινε σαφές σε όλους: ο BEN είναι σε ανοιχτή επικοινωνία με τον Μεσίνα! Ο BEN έγραφε στην ανάλυσή του ότι η Μπαρτσελόνα έχει τεράστιο πρόβλημα όταν μένει κάτω από τους 70 πόντους και ότι το ποσοστό νικών της πέφτει στο 50% κάθε φορά που σκοράρει φέτος κάτω από 70 πόντους. Ο Μεσίνα προσπάθησε στα δύο πρώτα ματς αυτό ακριβώς, να εξουδετερώσει με κάθε τρόπο την επίθεση των Καταλανών, το κατάφερε και στα δύο και το σκορ είναι 1-1, δηλαδή η Μπαρτσελόνα στο… 50% και στο καναβάτσο!

Είχαμε γράψει από το πρώτο ματς ότι η Ρεάλ Μαδρίτης ήταν πολύ καλύτερα διαβασμένη από τους Καταλανούς και ότι έφτασε μια ανάσα από το διπλό, με τον Μεσίνα να δείχνει το δρόμο. Ο Ιταλός προπονητής έκανε ακριβώς το ίδιο στο δεύτερο ματς, διόρθωσε 2-3 λεπτομέρειες στην ομάδα του, αυτή τη φορά δεν υπήρχε η έκρηξη του Μάικλ για να αλλάξει τη ροή του αγώνα και η Ρεάλ κατέστρεψε αυτό για το οποίο η Μπαρτσελόνα πάλευε όλη τη σεζόν: το πλεονέκτημα έδρας.

Η άμυνα της Ρεάλ είναι πολύ καλύτερη, οι επιθέσεις της πολύ πιο ορθολογικές και όσο η Μπαρτσελόνα θα συνεχίζει με τον ίδιο μη ομαδικό τρόπο να προσπαθεί να αλλάξει τους αγώνες, τόσο θα απομακρύνεται από την πρόκριση. Στο δεύτερο ματς, οι ψηλοί των Μαδριλένων «κατάπιαν» τους αντίστοιχους των «μπλαουγκράνα», ενώ οι Ρούμπιο, Ναβάρο, Λάκοβιτς και Μπαζίλε είχαν μαζί… 4/28 (!) εντός παιδιάς παίζοντας ο καθένας για την πάρτη του.

Αναμένουμε την αντίδραση του Πασκουάλ, που και πέρσι είχε βρεθεί σε παρόμοια θέση (η Κάχα Λαμποράλ είχε σπάσει έδρα στο πρώτο ματς), αλλά είχε πάρει την πρόκριση αποδεικνύοντας το επίπεδό του. Βέβαια, άλλο Λαμποράλ, άλλο Ρεάλ, και άλλο Ιβάνοβιτς, άλλο Μεσίνα. Ως τώρα η σειρά ανήκει απόλυτα στους Μαδριλένους.