Μια θέση απόσταση, αντίθετα συναισθήματα

7. ΑΡΗΣ: Αλλιώς ξεκίνησε η σεζόν, αλλιώς τελείωσε. Με όνειρα, με συμμετοχή απ’ το παράθυρο στα προκριματικά της Ευρωλίγκας, με φιλοδοξίες για σεζόν γεμάτη επιτυχίες και αναφορές, με ρόστερ πολύ δυνατό, με τη δοκιμασμένη συνταγή του Ματσόν. Το τέλος της χρονιάς βρήκε τον Άρη νικημένο σε όλα τα μέτωπα, να έχει μια πολύ κακή σεζόν, που τον πήγε πολλά χρόνια πίσω, καθώς η ομάδα δεν κατάφερε να πάρει την πρόκριση σε καμία ευρωπαϊκή διοργάνωση. Πλέον, ελπίζει στο όνομά του και τις διασυνδέσεις του για να πάρει εκ νέου «wild card» αλλά για το Eurocup αυτή τη φορά.

Στην Α1 ο Άρης ποτέ δεν έδειξε ότι μπορεί να πάει όπως τα τελευταία χρόνια. Η διοίκηση κινούμενη χωρίς λογική έδιωξε τον Ματσόν μετά τον αποκλεισμό από την Ευρωλίγκα, αφού ο Ιταλός είχε κάνει την προετοιμασία και είχε στήσει το ρόστερ. Κίνηση βιαστική και παράλογη, που έφερε τον Άρη πίσω. Ο Ματσόν ή έπρεπε να έχει φύγει το καλοκαίρι ή να στηριζόταν από τη διοίκηση τον Σεπτέμβρη.

Και μετά ήρθε ο Κατσικάρης που θεωρήθηκε καλή λύση, όντας νέος, Έλληνας και πολλά υποσχόμενος. Στις ημέρες του οι Αρειανοί έκαναν μεγάλη υπομονή σε πολύ βαριές ήττες, σε πολλές αποτυχίες και σε κακό μπάσκετ. Όμως, εκείνος μίλησε για πίεση που δεν άντεχε (σε μια ομάδα που άλλα χρόνια είχε συνδέσει… ηλεκτρόδια στην καρέκλα του προπονητή στον πάγκο και φέτος υπέμενε τα πάντα) και για λύση που δεν βρήκε (μετά από 2 μήνες παρουσίας!) και παράτησε τον Άρη σε μια πλήρως αντιεπαγγελματική κίνηση, για να επιστρέψει στην Ισπανία. Πριν το κάνει αυτό, είχε προλάβει να κάνει αλλαγές στο ρόστερ, παίρνοντας παίκτες που σχεδόν… έμελλε πρώτη φορά να κάνουν προπόνηση με άλλον προπονητή για να βάλει την ταφόπλακα έτσι στη χρονιά του Άρη. Ο κόσμος του Άρη έβραζε και με το δίκιο του, αφού από τα χέρια του Κατσικάρη καταστράφηκε η σεζόν για τους «κίτρινους».

Ο διάδοχός του ήταν σαφώς καλύτερος και πιο καταξιωμένος τεχνικός, με την έλευση του Ντέιβιντ Μπλατ να θεωρείται έκπληξη για τα επίπεδα του Άρη, ιδίως αν σκεφτούμε και το γεγονός ότι οι «κίτρινοι» δεν είχαν ιδιαίτερα περιθώρια στο μπάτζετ. Όμως, κακά τα ψέματα, στον τρίτο προπονητή η χρονιά οποιασδήποτε σοβαρής ομάδας είναι αποτυχημένη. Ο Άρης ήταν ένα ετερόκλητο σύνολο, οι παίκτες δεν συνεργάζονταν μεταξύ τους, τα σκαμπανεβάσματα στην απόδοση πάρα πολλά, οι στόχοι όλοι χάθηκαν. Ο Μπλατ προσπάθησε, έχει το μικρότερο μερίδιο ευθύνης απ’ όλους (παίκτες, προπονητές, διοίκηση), αλλά το θέμα είναι ότι ο Άρης απέτυχε. Ήδη ακούει πόρτες να κλείνουν στην προοπτική η ομάδα να μείνει εκτός Ευρώπης, ενώ περιμένει εναγωνίως τον Μπλατ. Ο Αμερικανός θέλει να επιστρέψει, αλλά θέλει κι εγγυήσεις. Χρηματικές και άλλες. Γι’ αυτό και δεν έχει υπογράψει ακόμα.

Η 7η θέση στο πρωτάθλημα είναι η χειρότερη στην κανονική περίοδο για τον Άρη από το «μαύρο» 2001-02, που η ομάδα ήταν μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας (και τερμάτισε 10η). Στα πλέι οφς ήρθε ο γρήγορος (και λογικός) αποκλεισμός από τον Ολυμπιακό και ο Άρης κάνει διακοπές από την πρώτη εβδομάδα του Μαΐου. Σίγουρα υπάρχει πολλή δουλειά για να γίνει μέχρι του χρόνου, θα γίνουν πολλές αλλαγές και όλοι πρέπει να αντιμετωπίσουν τη νέα προσπάθεια με περισσότερη σοβαρότητα και επαγγελματισμό, σεβόμενοι τη φανέλα και την ιστορία του Άρη.

8. ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ: Αντίστροφη πορεία είχε για τον Πανιώνιο η χρονιά. Ξεκίνησε με τις χειρότερες σκέψεις, με επιστροφή σε μικρότερο γήπεδο (εμφανώς ακατάλληλο για αγώνες Α1), με χαμήλωμα του πήχη, με μείωση του μπάτζετ, με «εκπτώσεις» στο ρόστερ, με αμφισβήτηση του Μάρκοβιτς από τα φιλικά και με τις χειρότερες των σκέψεων.

Όμως, ο Μάρκοβιτς απέδειξε και πάλι ότι άδικα άκουσε τα όσα άκουσε (και στην προηγούμενη θητεία του) και άδικα η ομάδα δεν τον είχε εμπιστευτεί τότε στην Ευρωλίγκα, αφού ξανά οδήγησε τον Πανιώνιο στην υπέρβαση σε μια χρονιά που είναι απόλυτα επιτυχημένη. Μπορεί η 8η θέση και οι δύο πολύ βαριές ήττες από τον Παναθηναϊκό στα πλέι οφς στην ουσία να μη λένε τίποτα, αλλά το γεγονός και μόνο ότι ο Πανιώνιος μπήκε στην οκτάδα φέτος, είναι η τρανότερη απόδειξη για τη δουλειά του προπονητή του.

Δύο πολύ σημαντικές κινήσεις με το ξεκίνημα της σεζόν ανέβασαν τον Πανιώνιο επίπεδο, καθώς Έρτσεγκ και Μπράιαντ έκαναν τη διαφορά και στην ομάδα και στη ρακέτα. Αν δεν είχαν αποκτηθεί ο Πανιώνιος δεν θα είχε (με βάση τα στατιστικά της χρονιάς) τον 1ο και τον 4ο σκόρερ του, τον 1ο και 2ο ριμπάουντερ της ομάδας, τον 1ο και 2ο μπλοκέρ, τον 1ο και 2ο σε ευστοχία στα δίποντα, τον 4ο και 6ο στις ασίστ, τον 3ο και 6ο στα κλεψίματα, τον 3ο και 6ο σε ευστοχία στα τρίποντα και τον 1ο και 2ο σε ranking (από τους παίκτες που έπαιξαν πάνω από 5 ματς) στην ομάδα. Δηλαδή, δεν θα είχε τους δύο καλύτερούς του παίκτες τη φετινή σεζόν.

Με αυτούς τα δεδομένα άλλαξαν και ο Πανιώνιος μπόρεσε, έστω και στο νήμα (σε ισοβαθμία με το Περιστέρι), να μπει στην οκτάδα. Μεγάλη επιτυχία δεδομένης της αφετηρίας και βάση για το μέλλον, καθώς είναι η αλήθεια ότι η ομάδα έχει μπει πια σε άλλα δεδομένα και σε μειωμένα μπάτζετ.

Το καλοκαίρι πρέπει να κυλήσει ήρεμα και ο Πανιώνιος να βρει και αυτή τη φορά τις λύσεις για να μείνει ψηλά. Γιατί πάντα υπάρχουν λύσεις, αρκεί να προσεγγιστεί η κατάσταση κάθε ομάδας με ρεαλισμό και πραγματική διάθεση για δουλειά.