Εκκωφαντικό σμπαράλιασμα!

Ο Πανελλήνιος ήταν απαράδεκτα ανέτοιμος σε πνευματικό και ψυχολογικό επίπεδο για τον αγώνα και δεν μπόρεσε να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων ούτε για ένα λεπτό. Μην με παρεξηγείτε, ο Παναθηναϊκός έπαιξε καταπληκτικό μπάσκετ στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα (και μέχρι φυσιολογικά να χαλαρώσει), όμως είχαμε απαιτήσεις από τον Πανελλήνιο.

Τουλάχιστον, να εμφανιστεί στο γήπεδο. Φέτος έχει στόχο την Ευρωλίγκα, είναι ομάδα που έφτασε στο φάιναλ φορ του Eurocup και θα όφειλε να είναι πιο ανταγωνιστικός. Κανείς δεν… απαίτησε νίκη στο ΟΑΚΑ, ο Παναθηναϊκός ήταν εξ ορισμού το φαβορί, αλλά από αυτό μέχρι το -30 με τον τρόπο που ήρθε, υπάρχει διαφορά.

Ο Πανελλήνιος πέτυχε ένα καλάθι εντός παιδιάς στο πρώτο δεκάλεπτο, σκόραρε 5 πόντους στα πρώτα 10 λεπτά (ένα τρίποντο και 2 βολές), πέτυχε το πρώτο δίποντό του στο ματς μετά από 12 λεπτά στην αναμέτρηση, είχε 1/12 σουτ και 5 λάθη στην πρώτη περίοδο και, γενικά, παρουσίασε εικόνα ομάδας γειτονιάς.

Μοιραία η ήττα ήταν πολύ βαριά και ο Παναθηναϊκός πιστοποίησε για άλλη μια φορά την πολύ καλή του φόρμα και το γεγονός ότι έχει ξεπεράσει όσα τον ταλαιπωρούσαν τους προηγούμενους μήνες. Οι «πράσινοι» έκαναν συντήρηση δυνάμεων για τη συνέχεια (κανείς δεν έπαιξε περισσότερα από τα 21 λεπτά του Τσαρτσαρή και κανείς λιγότερα από τα 12,5 του Σερμαντίνι) και πέρασαν ένα βράδυ πολύ πιο εύκολο απ’ όσο υπολόγιζαν.

Ο Ομπράντοβιτς έκανε… απεγνωσμένες προσπάθειες μετά το ματς να κρατήσει τους παίκτες του σε εγρήγορση, μιλώντας για πολλά που δεν του άρεσαν. Ήταν σίγουρα υπερβολικός, αν και ο Παναθηναϊκός είχε διαστήματα που εμφάνιζε κάποιες επιθετικές αδυναμίες (στην ταχύτητα και στην ωριμότητα). Βέβαια, με τόσο σημαντικό στόχο μπροστά, υπάρχει και το εύλογο ερώτημα πόση περισσότερη σημασία να δώσουν οι παίκτες σε ένα ματς που… τελείωσε 2 λεπτά μετά το τζάμπολ.

Ο Πανελλήνιος ήταν απίστευτα τραγικός, έκανε συνεχή λάθη στην επίθεση, είχε άθλιες επιλογές, οι παίκτες του φοβόντουσαν σε πολλές περιπτώσεις να σουτάρουν, η μπάλα δεν κυκλοφορούσε σωστά, στην άμυνα γίνονταν έρμαιο των επιλογών του Παναθηναϊκού και, γενικά, απογοήτευσε. Ο Ζούρος μετά το ματς έλεγε ότι οι παίκτες του συνέχισαν τις διακοπές τους και ότι η ομάδα προέρχεται από την καλύτερη χρονιά της ιστορίας της και θα έπρεπε να είναι πιο ανταγωνιστική, επισημαίνοντας και το προφανές «να χάσεις, αλλά όχι κι έτσι». Έχει κι αυτός αρκετές ευθύνες, αλλά μετά από ένα σημείο ο προπονητής σηκώνει τα χέρια ψηλά όταν βλέπει την ομάδα του να μην έχει αρχή και τέλος στο παρκέ και κάθε αλλαγή να είναι χειρότερη από εκείνους που έπαιζαν.

Βέβαια, θα μπορούσε να πάρει ένα τάιμ άουτ στην αρχή, όταν έβλεπε την ομάδα του να μην μπορεί να βγάλει ούτε ένα επιθετικό σύστημα. Δεν έχει σημασία μόνο η διαφορά που ήταν ακόμη μονοψήφια, μετράει και το γεγονός ότι ο Πανελλήνιος έμοιαζε αλλού. Η σκέψη ότι η μονοψήφια διαφορά δεν είναι μεγάλη, είναι σωστή μόνο όταν η ομάδα σου δείχνει ότι έχει τρόπο να τη ρίξει. Και ο Πανελλήνιος δεν είχε. Ας δούμε τι εικόνα θα παρουσιάσει στο επόμενο ματς. Ο Παναθηναϊκός, πάντως, έδειξε από νωρίς ποιος είναι το αφεντικό στη σειρά και με τον πλέον εκκωφαντικό τρόπο.