Δεν έπεσε στις παγίδες

Το πρώτο παιχνίδι μετά τον χαμένο τελικό της Ευρωλίγκας και οι οπαδοί του Ολυμπιακού γύρισαν την πλάτη στην ομάδα τους (που έφτασε… μόνο στον τελικό της Ευρωλίγκας) αφήνοντας μισοάδειο το ΣΕΦ (και όχι για να πάνε στο Καραϊσκάκη όπως ακούστηκε…). Γενικά, το μπάσκετ πάσχει από πραγματικούς φιλάθλους στην Ελλάδα και το ξέρουμε. Δυστυχώς, αλλά δεν είναι ώρα τώρα να ανοίξουμε αυτή τη συζήτηση.

Ο Γιαννάκης ήξερε ότι στο παιχνίδι θα έπρεπε πάνω απ’ όλα να νικήσει την κακή ψυχολογία των παικτών του και το γεγονός ότι όλοι είχαν ακόμη στο μυαλό τους το ματς με την Μπαρτσελόνα. Έτσι, άλλαξε τελείως το στιλ στο οποίο έχει συνηθίσει τον Ολυμπιακό του και («βοηθούμενος» και απ’ την απουσία Τσίλντρες, Βασιλόπουλου) έπαιξε με τρεις γκαρντ για πολλή ώρα, βραχυκυκλώνοντας πλήρως το Μαρούσι.

Οι Αμαρουσιώτες ήταν… καλύτεροι απ’ τον Πανελλήνιο, αλλά δεν μπόρεσαν σε κανένα σημείο να πείσουν ότι θα χτυπήσουν τον αγώνα. Είχαν πολύ κακές επιθετικές επιλογές, έχαναν συνεχώς επιθέσεις με αποτέλεσμα να πετάνε την μπάλα στο τελευταίο δευτερόλεπτο απ’ το τρίποντο εκτός συστήματος, δεν έβρισκαν διαδρόμους να μπουν στη ρακέτα, δεινοπαθούσαν να τελειώσουν όπως θέλουν φάσεις που συνήθως «βγάζουν» σε άλλα ματς.

Όλα αυτά μεταφράστηκαν σε 53 πόντους, με τον Ολυμπιακό να μη νιώθει σε κανένα σημείο ότι μπορεί να απειληθεί. Ακόμη κι όταν οι παίκτες φαίνονταν να έχουν βαριά πόδια, όταν ο Ολυμπιακός είχε αφύσικη (για τα φετινά του στάνταρ) καθυστέρηση στην επίθεση, η διαφορά έμενε ασφαλείας και το Μαρούσι δεν απειλούσε. Ο Γιαννάκης επέλεξε τον πιο ασφαλή τρόπο για να πάρει το πρώτο ματς μετά τον χαμένο τελικό και δικαιώθηκε απόλυτα, ποντάροντας στο γεγονός ότι το Μαρούσι δεν θα βρει εύκολα ρυθμό μετά από απουσία τόσων ημερών.

Τα 2/23 τρίποντα δεν είναι μόνο προβληματικά ως προς το ποσοστό ευστοχίας (μόλις 9%), αλλά και ως προς το γεγονός ότι ήταν… 23 (πάρα πολλά) και ότι τουλάχιστον 12 από αυτά έγιναν με άθλιες προϋποθέσεις, όταν είχε χαθεί κάθε ελπίδα να βγει σουτ από το σύστημα. Ο Ολυμπιακός δεν ήταν πυρηνικός επιθετικά, αλλά δεν το χρειάστηκε κιόλας, εκμεταλλευόμενος την κλειστή του άμυνα, που μπλόκαρε τους παίκτες του Μπαρτζώκα. Όμως, πέραν της περιφερειακής, γενικότερα η άμυνα του Ολυμπιακού ήταν υποδειγματική, κάτι που δείχνουν και τα 2/12 δίποντα του Λούκας, που είχε οριστεί από την άμυνα ως ο νούμερο 1 κίνδυνος με την μπάλα στα χέρια.

Κανείς δεν ξεχώρισε πολύ σε απόδοση, καλύτερος του γηπέδου ήταν ο Παπαλουκάς, ενώ καλοί ήταν και ο Μπουρούσης με τον Κλέιζα. Σημαντική η άμυνα των Πεν και Μπέβερλι, για να κουραστεί ο Κις και ο Μπατής. Ο Μπαρτζώκας μίλησε κι αυτός για τις 16 μέρες που κάθονταν οι παίκτες του (θα μπορούσαν να έχουν παίξει ένα φιλικό… με τον Πανελλήνιο πάντως), για το γεγονός ότι πνευματικά δεν είχαν μπει στη σειρά, αλλά και ότι θέλει να κυνηγήσει την έκπληξη. Ο Γιαννάκης και ο Παπαλουκάς αναφέρθηκαν στην εντελώς παράλογη αντιμετώπιση του Ολυμπιακού ως αποτυχημένου στην Ευρώπη (από μεγάλη μερίδα του τύπου και οπαδούς) επειδή έχασε τον τελικό της Ευρωλίγκας, αντιμετώπιση που ισοπεδώνει πλήρως την πορεία της ομάδας φέτος. Με συγχωρείτε, αλλά στα δικά μας μάτια, έχουν απόλυτο δίκιο. Το φάιναλ φορ είναι θέμα μέρας, τύχης και στιγμής. Η πορεία ως εκεί κάνει μια χρονιά επιτυχημένη ή όχι. Αλλά τα έχουμε ξαναπεί εδώ αυτά (πριν από κάθε φάιναλ φορ).