Τρίποντη βόμβα καταδίκης!

Η νίκη δεν ήρθε εύκολα και μέχρι 2 δευτερόλεπτα πριν το τέλος ο Παναθηναϊκός ήταν πίσω στο σκορ και φαινόταν ότι η σειρά θα ξαναγυρνούσε σίγουρα στην Κυψέλη. Όμως, η ψυχραιμία του Διαμαντίδη παρότι το θέμα βγήκε εκτός εντολών Ομπράντοβιτς, η εκτελεστική δεινότητα του Νίκολας και η κακή άμυνα του Πανελληνίου ήταν αυτές που έγραψαν την ιστορία του 2ου ημιτελικού της Α1.

Ο Παναθηναϊκός δυσκολεύτηκε πολύ στο ματς, έδειξε και αδυναμίες (ας μην ξεχνάμε ότι εδώ και δύο μήνες έμοιαζε υπερηχητικός) και κέρδισε χάρη στην εμπειρία του και την τύχη. Ο Πανελλήνιος ήταν πολύ καλύτερος από το πρώτο ματς, έδειξε μαχητικότητα, είχε τις αρετές της ομάδας που έφτασε στο φάιναλ φορ του Eurocup (ηρεμία και καλές επιλογές, εκμηδενίζοντας τα λάθη) και έφτασε μια ανάσα από τη νίκη. Βέβαια, το κακό ξεκίνημα ήταν εκείνο που στο τέλος του στοίχισε, αφού σε όλο το υπόλοιπο ματς κυνηγούσε. Και όταν κυνηγάς τον πρωταθλητή είναι πολύ δύσκολο στις λεπτομέρειες να βγεις εσύ από πάνω.

Ο Παναθηναϊκός μπήκε καλύτερα στον αγώνα και μετά το 9-4 είχε τον απόλυτο έλεγχο. Η διαφορά ανέβαινε συνεχώς και το μυαλό όλων πήγε στο πρώτο ματς και την αδυναμία του Πανελληνίου να φανεί ανταγωνιστικός. Η διαφορά λίγο πριν το ημίχρονο ήταν στους 17 πόντους και τίποτα δεν προδίκαζε αυτό που θα ακολουθούσε.

Ο Πανελλήνιος έπαιξε πολύ σκληρή και επιθετική άμυνα στο τρίτο δεκάλεπτο, είχε σωστές επιλογές στην επίθεση, υψηλά ποσοστά ευστοχίας και μπόρεσε να κερδίσει το δεκάλεπτο αυτό με 26-16. Ο Παναθηναϊκός για πρώτη φορά το τελευταίο δίμηνο δυσκολεύτηκε και έδειξε αδυναμίες και προβλήματα στην επιθετική του ανάπτυξη.

Αυτό δεν είναι κακό, καθώς είχαμε επισημάνει ότι η ομάδα χρειάζεται πριν τους τελικούς δύσκολους αγώνες στους οποίους δεν θα πάνε όλα καλά. Εν ολίγοις, δηλαδή, να «τριφτεί» ξανά σε ντέρμπι (κι αφού δεν υπάρχουν ευρωπαϊκά ματς, αυτό έπρεπε να γίνει στις ελληνικές διοργανώσεις). Πάντως, ο Παναθηναϊκός όταν είδε ότι δεν του πήγαινε το παιχνίδι στο δεύτερο ημίχρονο, προσπάθησε με την εμπειρία του να πάει με τον ασφαλέστερο τρόπο στο καλάθι, μέσα απ’ τη ρακέτα (από το 28 έως το 37 σκόραραν μόνο οι ψηλοί του). Τα φάουλ που κέρδισε (και η επακόλουθη ευστοχία στις βολές) τον βοήθησαν να μείνει μπροστά μέχρι σχεδόν και την ύστατη στιγμή, όταν δύο δύσκολα τρίποντα του Σμιθ έφεραν τον Πανελλήνιο στο κεφάλι (η εικόνα έχει ενδιαφέρον, καθώς η άμυνα του Παναθηναϊκού και στις δύο φάσεις είναι ακριβώς στις ίδιες θέσεις, με διαφορετικούς παίκτες σε κάθε σημείο κάθε φορά).

Η τελευταία επίθεση ήταν σχεδιασμένη αλλιώς, αλλά ο Διαμαντίδης είχε το καθαρό μυαλό να βρει ποιος συμπαίκτης του είχε μείνει ελεύθερος όταν τον έκλεισαν στον ντράιβ και ο Πανελλήνιος έκανε άθλιες περιστροφές στην άμυνα, ξεχνώντας εντελώς ελεύθερο τον Νίκολας στην κορυφή, πράγμα καταδικαστικό (όπως άλλωστε αποδείχτηκε).

Το τρίτο παιχνίδι στο ΟΑΚΑ είναι πολύ πιθανό να κλείσει τη σειρά, καθώς μέσα στην έδρα του ο Παναθηναϊκός συνήθως δεν αφήνει περιθώρια σε λιγότερο δυνατές ομάδες.