Μια βραδιά πριν τον τελικό… λίγο διαφορετική

Στον 6ο τελικό της δεκαετίας ανάμεσα στους δύο «αιωνίους» έχουμε διαφορετικά δεδομένα, καθώς για πρώτη φορά ο Ολυμπιακός μπαίνει στους τελικούς έχοντας κατακτήσει το μόνο τρόπαιο που έχει κριθεί στην Ελλάδα ως τώρα (Κύπελλο) και έχοντας περισσότερες νίκες από τον αντίπαλό του στα μεταξύ τους παιχνίδια. Και τις 5 άλλες φορές που οι «αιώνιοι» συναντήθηκαν σε τελικούς τον 21ο αιώνα ο Παναθηναϊκός είχε περισσότερες νίκες στα μεταξύ τους παιχνίδια μέχρι τον 1ο τελικό. Φέτος, ο Ολυμπιακός προηγείται με 2-1 του Παναθηναϊκού, για πρώτη φορά τον 21ο αιώνα.

Τι σκέφτονται, όμως, οι δύο προπονητές των μονομάχων τη νύχτα πριν τη μάχη; Το Age of Basketball κάλεσε Ομπράντοβιτς και Γιαννάκη σε μια σούπερ μυστική συνάντηση κι εκεί… έριξε στο ποτό τους ένα χαπάκι που τους νάρκωσε. Και δεν σταμάτησε εκεί: όταν αποκοιμήθηκαν, τους συνέδεσε με ηλεκτρόδια και κατάφερε το ακατόρθωτο: τους άλλαξε σώματα, αφήνοντάς τους να δουν τον πιο περίεργο εφιάλτη της ζωής τους. Τι βλέπουν οι δύο προπονητές, ο ένας στα παπούτσια του άλλου μια νύχτα πριν τη μάχη; Μην ανησυχείτε: επικοινωνήσαμε με τα καλύτερα μέντιουμ και έχουμε μια σχεδόν πλήρη εικόνα…

Ο Ομπράντοβιτς «ξύπνησε» στο πούλμαν του Ολυμπιακού ακριβώς πριν το ματς. Κοίταξε στον καθρέπτη και είδε ότι βρισκόταν στο σώμα του Γιαννάκη. Όταν φτάσανε στο ΟΑΚΑ και τον πλησίασε ο Παπαλουκάς λέγοτας «κόουτς, πάμε για μερικά σουτάκια εγώ και ο Μίλος» σιγουρεύτηκε ότι κάτι έπρεπε να κάνει. Δεν μπορούσε να καρφωθεί, (φαντάζεστε το σκάνδαλο;) οπότε έπρεπε να βρει άλλους τρόπους για να βοηθήσει την ομάδα του να κερδίσει. Σκέφτηκε λίγο και κατέληξε τι θα έπρεπε να πει στους παίκτες του Ολυμπιακού για να τους εξουδετερώσει…

Πλησίασε τον Τσίλντρες και του είπε: «Τζος, θέλω απόψε να κινείσαι περισσότερο στην περιφέρεια, μην κυνηγάς τις φάσεις κοντά στο καλάθι. Μην πηδάς στο επιθετικό ριμπάουντ και περιόρισε το παιχνίδι σου πάνω απ’ το στεφάνι. Δεν θα το περιμένουν». Παραξενεμένος, αλλά υπάκουος ο Τσίλντρες έγνεψε καταφατικά, μην ξέροντας ότι πίσω από το πρόσωπο του Γιαννάκη κρυβόταν ο Ομπράντοβιτς. «Λίνας, εσύ θέλω να περιορίσεις τις προσπάθειες σου. Θα έχουν προσαρμόσει την άμυνά τους πάνω σου, οπότε μη σουτάρεις τόσο. Και θέλω να αφεθείς να εκνευριστείς. Δεν θα το περιμένουν να σε δουν εκτός εαυτού και θα χάσουν την αυτοσυγκέντρωσή τους. Θα πιάσει. Στο υπογράφω».

Γυρνώντας προς τον Τεόντοσιτς, ο Ομπράντοβιτς μειδίασε: «Μίλος, πάρε το ματς πάνω σου. Αν δεις ότι δεν μπουν τα σουτ νωρίς, συνέχισε. Θα μπουν στην πορεία. Όσο πιο πολλά τρίποντα κάνεις, τόσο πιο δύσκολα θα προσαρμοστεί η άμυνα. Και μην βάλεις τους ψηλούς στο παιχνίδι μας. Αν θέλουν την μπάλα, ας βγουν να την πάρουν στο τρίποντο».

Και ο δαιμόνιος Σέρβος συνέχισε καλυμμένος πίσω από το πρόσωπο του Δράκου: «Σοφοκλή, θέλω να ορμάς με όλη σου τη δύναμη. Εντάξει, μπορεί να κερδίσουν επιθετικά ο Μπατίστ και οι άλλοι, αλλά δεν πειράζει, να σε νιώσουν, να πονέσουν, και λύσεις έχουμε. Πάτρικ, να παίρνεις περισσότερες προσπάθειες, ιδίως μακρινά σουτ. Πάτρικ και Σκούνι, μην παίζετε τόσο επιθετική άμυνα στην περιφέρεια, αφήστε τους να φτάνουν ως τη ρακέτα μας άνετα, θα τους σταματήσουμε μετά. Θα αλλάζουμε ανά διαστήματα, δεν θα πιέζουμε το τρίποντο, αλλά ούτε θα κλείσουμε τη ρακέτα. Θέλω να έχουν πολλές επιλογές και να αρχίσει η γκρίνια αν κάποιος δεν βλέπει τον άλλο. Δεν θέλω κλεψίματα, δεν θέλω αιφνιδιασμούς. Θέλω να ελέγξουμε το ρυθμό, να μην τρέξουμε. Θοδωρή, πάρε προσπάθειες, αλλά μην τρέχεις την ομάδα, μην διασπάς την άμυνα και κάνεις ντράιβ στο 5 εναντίον 5. Και πάνω απ’ όλα: μην κοιτάτε τόσο την ασίστ στα επιθετικά plays, μείνετε στο απλό, μια πάσα και σουτ. Δεν χρειάζεται να ψάχνουμε το λέι απ και το εύκολο καλάθι συνέχεια».

Ο Σέρβος ήταν χαρούμενος όταν άφησε τους παίκτες του Ολυμπιακού να μπουν για ζέσταμα. Είχε καταφέρει να εξουδετερώσει σχεδόν κάθε δυνατό σημείο του αντιπάλου. Ένα μόνο τον προβλημάτιζε: τι θα έκανε ο Γιαννάκης.

Στο ΟΑΚΑ ο Γιαννάκης είδε ότι βρισκόταν στο σώμα του Ομπράντοβιτς. Παρότι προς στιγμήν χάρηκε που ένιωσε… χιαστούς ξανά στο γόνατό του, γρήγορα κατάλαβε τι γινόταν και φαντάστηκε ότι ο Σέρβος θα είχε ήδη στήσει την παγίδα του στον Ολυμπιακό.

Μέχρι να έρθουν οι παίκτες είχε ήδη καταστρώσει στο μπλοκάκι του τα σχέδιά του. «Δημήτρη και Βασίλη, ελάτε λίγο», φώναξε κοντά του Διαμαντίδη και Σπανούλη, που τους ήξερε καλά από την εθνική και γνώριζε πώς θα τους περιορίσει: «Δημήτρη μην επιχειρείς ντράιβ με πάσα στην περιφέρεια. Θα το περιμένουν, θα είναι έτοιμοι να κλείσουν. Μείνε στην περιφέρεια. Και μαζί με τον Βασίλη μην γυρνάτε συνεχώς την μπάλα, δεν θέλω οργανωμένες επιθέσεις, θέλω να ψάχνετε το πρώτο σουτ και να το παίρνετε. Βασίλη, μείνε εκτός ρακέτας, άσε τη ρακέτα για τους ψηλούς. Και θα κατεβάζεις την μπάλα χωρίς βοήθεια. Απόψε και οι δύο θα σουτάρετε λίγο και από μακριά. Στην άμυνα μην πιέζετε και αφήστε τις αλληλοκαλύψεις. Όσο για το ρυθμό, αν σας τρέξει ο Ολυμπιακός, αφήστε τον, τρέξτε κι εσείς. Όσο πιο γρήγορα μπορούμε».

Απορημένοι οι δύο Έλληνες διεθνείς κοίταξαν τον προπονητή τους, αλλά τον εμπιστεύονταν τυφλά. Πού να ήξεραν τι σχεδίαζε ο παμπόνηρος Δράκος κρυμμένος πίσω από το σώμα του Ομπράντοβιτς. «Μάικ, εσύ θα μαρκάρεις τον Σχορτσανίτη, αλλά δεν θέλω να πέφτεις για επιθετικό. Σαν άντρας. Στα ίσια. Εντάξει, είναι λίγο πιο δυνατός, αλλά τον έχεις. Και στην επίθεση, ψάχνε για σουτάκια από τα 4-5 μέτρα στο πλάι. Θα ξέρουν ότι αυτές οι θέσεις είναι το αδύναμο σημείο σου και δεν θα το περιμένουν».

«Ντρου», συνέχισε ο Γιαννάκης «άσε τα από τα 7-8 μέτρα. Ακόμη και ελεύθερος να είσαι, πέρνα την μπάλα στο καλάθι. Εσένα θα σε μαρκάρουν πάντα, ακόμη κι αν δεν σουτάρεις, οπότε άσε τα σουτ, πέρνα την μπάλα στους άλλους. Κι εσύ Σάρας, άσε τα pick ‘n’ roll. Εγώ προσωπικά έχω βαρεθεί να ακούω παντού όλους να λένε ότι το pick ‘n’ roll είναι το σήμα κατατεθέν μας. Ας πάρουμε κι ένα πρωτάθλημα χωρίς pick ‘n’ roll. Έτσι δεν είναι παιδιά; Σάρας, εσύ θα μαρκάρεις τον Τεόντοσιτς, αλλά σε όλο το παρκέ και θέλω να βγαίνεις πρώτος στην μπάλα. Θα τον κυνηγάς παντού».

Ο Δράκος ήταν σίγουρος για τον θρίαμβό του, αλλά δεν ήθελε να αφήσει τίποτα στην τύχη: «Αντώνη, μη βγαίνεις στο τρίποντο απόψε. Θέλω να κρατάς τους ψηλούς του Ολυμπιακού στη ρακέτα. Μη σουτάρεις από μακριά. Κι εσύ Νίκολα να βγαίνεις από τη ρακέτα. Αυτό θα επιδιώξουν, να παίρνεις την μπάλα μακριά και να μην μπορείς να βάλεις πλάτη για να τελειώνεις τις φάσεις. Κάντο και είμαι σίγουρος ότι θα μπερδευτούν, θα χαλάσουν οι αλλαγές στην άμυνα. Και πάνω απ’ όλα: όχι συνεχή καλή κυκλοφορία στην επίθεση, όχι έξτρα πάσες, όχι έλεγχος του ρυθμού. Αφήστε τους να σας οδηγήσουν εκείνοι. Εξάλλου παίζουμε στην έδρα μας. Τι οικοδεσπότες θα ήμασταν αν δεν τους αφήναμε να επιβάλλουν το ρυθμό τους;». Ο Γιαννάκης έγνεψε στους παίκτες του να βγουν για προθέρμανση, σίγουρος ότι δεν είχε ξεχάσει κάτι στο καταστροφικό του πλάνο.

Η μεγάλη ώρα έφτασε. Το ΟΑΚΑ ήταν κατάμεστο και οι παίκτες των δύο ομάδων πανέτοιμοι. Κάπου μπροστά στο τραπέζι της γραμματείας οι δύο προπονητές ετοιμάζονταν να δώσουν τα χέρια. Αμφότεροι χαμογελούσαν, ξέροντας ότι είχαν ζητήσει ο ένας από τους παίκτες του άλλου να εξουδετερώσουν κάθε στοιχείο που τόσο καιρό έκανε τα δύο τεχνικά επιτελεία να πονοκεφαλιάζουν. Την ώρα που πλησίαζαν αμήχανοι ο ένας τον άλλο, τινάχτηκαν…

Το Age of Basketball είχε αποσυνδέσει τα ηλεκτρόδια, η επήρεια του χαπιού είχε παρέλθει. Και οι δύο αντέδρασαν με τον ίδιο τρόπο: χαμογέλασαν, κοίταξαν μια τελευταία φορά τα χαρτιά τους με το πώς θα εξουδετερώσουν τον αντίπαλο κι έφυγαν για το γήπεδο σίγουροι για το ρόστερ που είχαν στα χέρια τους, ανακουφισμένοι που θα μπορούσαν οι ίδιοι να διαχειριστούν τα όπλα της ομάδας του που γνώριζαν τόσο καλά. Ευτυχώς, τον αυτοκαταστροφικό τελικό δεν θα τον έβλεπε ποτέ κανείς. Αυτό που ετοίμαζαν για το βράδυ της Τετάρτης ήταν πολύ πιο μεγάλο. Δύο πυρηνικά ρόστερ σε μια μάχη μέχρις εσχάτων, χωρίς καμία διευκόλυνση, καμία εκ των έσω υπονόμευση. Και όποιος αντέξει θα φορέσει το στέμμα.