“Πού πας ρε Ταραλίδη; Τον σακάτεψες τον παιχταρά!”

Μακράν η φάση που έχει σημαδέψει τα πλέι οφς ως τώρα είναι η αγκωνιά του Ντουάιτ Χάουαρντ στον Γκλεν Ντέιβις. Δεν ήταν ηθελημένη και αυτό… είναι το χειρότερο. Γιατί αποδεικνύει ξανά πόσο ατσούμπαλος είναι ο Χάουαρντ όταν δεν φτάνει να καρφώσει. Σε μια κίνηση που δεν είχε καμία λογική (κανείς σέντερ δεν γυρνάει έτσι για να σκοράρει) και η οποία ήταν καταδικασμένη εξαρχής (τελικά ο Χάουαρντ δέχτηκε τάπα) ο πιο υπερτιμημένος σέντερ όλων των εποχών (δεν είναι δική του ευθύνη, αλλά του NBA που τον προμοτάρει τόσο λόγω λειψανδρίας και έλλειψης ταλέντου στη νέα γενιά σέντερ) δεν κατάφερε να ελέγξει τους αγκώνες του οι οποίοι έφευγαν δεξιά κι αριστερά.

Ο… αριστερά έσκασε πάνω στο πρόσωπο του Ντέιβις, ο οποίος παραλίγο να πάθει μεγάλη ζημιά. Τελικά, τη γλίτωσε με μια διάσειση και… τα μπινελίκια του Ντοκ Ρίβερς, ο οποίος έσπευσε να τον… αρχίσει όταν ο Big Baby έπεσε στο παρκέ. Καλύτερα να σου βγει το μάτι παρά το όνομα λένε, αλλά ο Ντέιβις παραλίγο να τα χάσει… και τα δύο. Με τη φήμη του φυγόπονου και τεμπέλη να τον ακολουθεί, ο Ρίβερς νόμιζε ότι ο ψηλός του… ξεκουραζόταν σωριασμένος στο παρκέ περιμένοντας να παίξει στην επόμενη άμυνα. Όμως, ο Ντέιβις ήταν εμφανώς σε σύγχυση από το χτύπημα και βλέποντας τον προπονητή του να του φωνάζει προσπάθησε να σηκωθεί και να τρέξει (χωρίς να έχει πλήρη συναίσθηση του τι έκανε, κάτι που φαίνεται από τις κινήσεις του και το πρόσωπό του) και τυχαία γλίτωσε τη μεγαλύτερη ζημιά.

Τελικά, φτηνά τη γλίτωσε ο συμπαθής σέντερ και ο Ρίβερς μετά το ματς… ένιωθε τύψεις που του φώναξε. Το Ορλάντο πήρε το 5ο παιχνίδι και όλοι άρχισαν να μιλούν για ανατροπή. Άρθρα επί άρθρων, αναλύσεις γιατί το Ορλάντο θα γίνει η πρώτη ομάδα που θα επιστρέψει από το 3-0, ότι θα γράψει ιστορία, ότι η σειρά αυτή δεν έχει καμία σχέση με τις άλλες 93 που η ομάδα με το 3-0 κέρδισε τελικά (93-0 το σχετικό ρεκόρ) και άλλα συναφή. Καλά είναι όλα αυτά, αλλά θεωρώ λίγο βιαστικά. Αν η σειρά τελείωνε υπέρ των Σέλτικς η λογική λέει ότι αυτό θα γίνει στο 6ο ματς και όχι στο 5ο που πολλοί έσπευσαν να θεωρήσουν παιχνίδι καταλύτη. Θεωρώ ότι η σειρά θα τελειώσει στο 4-2, αλλά δεν κατακρίνω τα άρθρα του nba.com, καθώς το έχουμε ξαναπεί: οι Αμερικάνοι ξέρουν καλύτερα από τον καθένα να πουλάνε το προϊόν τους και αξίζει όλοι οι υπόλοιποι να προσπαθήσουν να τους μιμηθούν σε αυτό.

Εδώ κατάφεραν να μείνει η φράση «Σούπερμαν» για τον Χάουαρντ, επειδή… χτυπιέται στα βάρη (γιατί η σχέση του με το μπάσκετ είναι μικρότερη από περιορισμένη) και κέρδισε διαγωνισμό καρφωμάτων με θεαματικό λέι απ. Να μας φτιάξουν για τη σειρά Μάτζικ-Σέλτικς πριν το καθοριστικότερο ματς δεν θα κατάφερναν;

Στη Δύση οι Σανς απέδειξαν ότι δεν πήγαν τυχαία στα ημιτελικά του NBA και κέρδισαν δύο φορές στην έδρα τους του Λέικερς. Οι Σανς δοκίμασαν για πρώτη φορά μια ιδιαίτερη ζώνη για την οποία ο Γκασόλ είπε: «ήταν περίεργη. Μας πήρε πάρα πολλή ώρα μέχρι να καταλάβουμε πώς λειτουργούσε». Ο Άλβιν Γκέντρι, βέβαια, πρόδωσε και το μικρό μυστικό της ομάδας του: «Στην προπόνηση πριν το ματς που τη δείξαμε ήταν ό,τι χειρότερο έχω δει ποτέ. Πραγματικά δεν ήταν καλό. Όμως, επιμείναμε και δικαιωθήκαμε». Μέσα στη σεζόν ο Γκέντρι δεν πολυδοκίμαζε τη ζώνη, στο ματς όμως έπαιξε περισσότερα από 37 λεπτά ζώνη. «Μπορούμε να παίξουμε ζώνη. Απλά δεν περίμενα να παίξουμε στο 80% του ματς. Είναι δύσκολο να παίζεις ζώνη απέναντι στην τριγωνική επίθεση. Θέλει μεγάλη ενέργεια», είπε ο Στανταμάιρ, που στο ματς ήταν απίστευτος με 42 πόντους και 11 ριμπάουντ.

Πριν το 4ο παιχνίδι οι Λέικερς ήξεραν ότι έπρεπε να αλλάξουν τον τρόπο που αντιμετώπιζαν τον Στανταμάιρ. Το έκαναν, ο Αμάρε έπεσε στα μισά (21 πόντοι), όμως δεν εκβίασε προσπάθειες. Οι Λέικερς προσαρμόστηκαν αλλά έχασαν από μια ομάδα που έπαιξε ασυνήθιστα ομαδικά για τα στάνταρ του NBA. Δέκα παίκτες έπαιξαν τουλάχιστον 12,5 λεπτά ο καθένας και σκόραραν τουλάχιστον 6 πόντους ο καθένας. Κανείς δεν σούταρε περισσότερα από τα 14 σουτ του Στανταμάιρ και κανείς λιγότερα από τα 3 του Αμούντσον. Έξι παίκτες είχαν διψήφιο αριθμό πόντων, 8 παίκτες πέτυχαν τουλάχιστον 8 πόντους, ο πάγκος των Σανς είχε 54 πόντους (61 οι βασικοί) και ο χρόνος ανάμεσα σε αναπληρωματικούς και βασικούς μοιράστηκε σχεδόν ισόρροπα (125,5 λεπτά οι βασικοί, 114,5 οι αναπληρωματικοί). Έτσι πήγε χαμένη η πολύ μεγάλη εμφάνιση του Κόμπι Μπράιαντ που είχε 38 πόντους με 15/22 εντός παιδιάς, 10 ασίστ και 7 ριμπάουντ με μόλις 2 λάθη σε 45 λεπτά. Αρτέστ και Γκασόλ ήταν μέτριοι, ο Μπάινουμ δεν έχει (ακόμη τουλάχιστον) το ειδικό βάρος και το ματς χάθηκε.

Στα αξιοσημείωτα του ματς το γεγονός ότι οι Σανς ξέρουν ακριβώς τι θέλουν από τον πρώτο βασικό ως τον τελευταίο αναπληρωματικό. Ο Γκέντρι μέσα στο ματς ήθελε να κάνει αλλαγή τον Μπαρμπόσα με τον βασικό Τζέισον Ρίτσαρντσον, αλλά ο Ρίτσαρνστον του αντέτεινε σε μια κρίση ομαδικότητας και αλτρουισμού: «Πάει υπέροχα. Ας τον αφήσουμε μέσα».

Ο Τζάκσον θεωρεί ότι η ομάδα του πρέπει να βελτιωθεί αμυντικά για να τελειώσει τη σειρά και όχι επιθετικά. «Σουτάρουμε καλά, δεν έχω πρόβλημα με την επίθεσή μας. Εκεί που έχουμε μεγάλο πρόβλημα είναι στην άμυνά μας». Για να δούμε πόσο ζουμί έχει η σειρά αυτή ακόμη μπροστά της…

Υ.Γ.: Ο τίτλος προφανώς προέρχεται από τη μνημειώδη φράση του Ν. Αλέφαντου για απρόσεκτο σκληρό μαρκάρισμα του Ταραλίδη στον Τζιοβάνι σε προπόνηση του ποδοσφαιρικού Ολυμπιακού πριν κάποια χρόνια…