Σφήκες άλωσαν την Κυψέλη!

Το παιχνίδι στην Κυψέλη δεν είχε καμία σχέση με το πρώτο ματς της σειράς, αλλά ούτε και με αυτό που περιμέναμε από τη γενικότερη φετινή εικόνα των δύο ομάδων. Το Μαρούσι κέρδισε κατά κράτος, ο Πανελλήνιος είχε σημαντικά προβλήματα στην άμυνα, πάρα πολλά προβλήματα στα ριμπάουντ, δεν ήταν καθόλου συγκεντρωμένος στην επίθεση, είχε λάθος επιλογές, σούταρε χωρίς ψυχολογία (ή με μεγάλη πίεση) και, μοιραία, δεν είχε τύχη στο ματς.

Αυτό δεν αλλάζει τη δυναμικότητα των δύο ομάδων, όμως σίγουρα αλλάζει τελείως τη σειρά. Πλέον, το Μαρούσι έχει τρεις ευκαιρίες (οι δύο από αυτές στην έδρα του) για να πάρει μία νίκη και να κλείσει τη σειρά. Ο Πανελλήνιος θα παίζει από εδώ και μπρος συνεχώς με την πλάτη στον τοίχο και κάθε λάθος του θα μπορεί να του στοιχίσει τη σειρά. Σίγουρα, με βάση τη λογική, το Μαρούσι είναι μια ανάσα από την Ευρωλίγκα, αλλά το μπάσκετ παίζεται στο παρκέ και όχι στις λογικές προβλέψεις.

Στο παιχνίδι, στον Πανελλήνιο κόστισαν πολύ τα 3/19 τρίποντα αφού δεν είχε τρόπο να ξεκολλήσει την ομάδα του στην επίθεση, αλλά δεν κρίθηκε εκεί το ματς. Ο Πανελλήνιος είχε 0/5 αιφνιδιασμούς, χωρίς να πάρει, δηλαδή, ούτε έναν εύκολο γρήγορο πόντο στην επίθεση σε 40 λεπτά αγώνα. Παράλληλα κατατροπώθηκε στα ριμπάουντ, όπου και κρίθηκε η αναμέτρηση. Οι «Ολυμπιονίκες» πήραν 22 ριμπάουντ, ενώ το Μαρούσι πήρε 46! Και για να καταλάβετε την τεράστια διαφορά σε σχέση με το πρόσφατο 48-30 των «αιωνίων» στα ριμπάουντ του πρώτου τελικού, εδώ η διαφορά δεν ήταν στα περισσότερα άστοχα τρίποντα του Πανελληνίου, ο Πανελλήνιος έχασε συνολικά 29 εντός παιδιάς καλάθια στο ματς και το Μαρούσι επίσης 29, ενώ και οι δύο ομάδες αστόχησαν σε 13 βολές, κάτι που δείχνει ότι ουσιαστικά είχαν ίδιες ευκαιρίες για αμυντικό ριμπάουντ στο ματς. Ο Πανελλήνιος είχε 4 επιθετικά ριμπάουντ, ενώ το Μαρούσι 16! Δηλαδή, οι Αμαρουσιώτες ανανέωσαν 12 περισσότερες επιθέσεις, έχοντας 12 περισσότερες δεύτερες ευκαιρίες για σκορ. Βάλτε σε αυτά και τους 5/9 αιφνιδιασμούς, που σημαίνουν 10 περισσότερους εύκολους και γρήγορους πόντους από τον Πανελλήνιο και έχετε τη διαφορά στο ματς.

Το Μαρούσι έτρεξε, έφτασε στους 90 πόντους, αντιμετωπίζοντας μια πολύ κακή άμυνα του Πανελληνίου, που όμως δεν έβρισκε αντιστάθμισμα στην επίθεση. Το Μαρούσι δεν ήταν η πλήρως μυαλωμένη ομάδα που έχουμε συναντήσει ως τώρα, έκανε μάλιστα και 19 λάθη στο ματς. Όμως, πέτυχε με 19 λάθη 90 πόντους και ο Πανελλήνιος από το 18ο λεπτό και μετά (από το 29-33) δεν μπόρεσε ούτε σε μια στιγμή να γίνει απειλητικός και να δείξει ότι μπορεί να παλέψει για τη νίκη στο ματς.

Σίγουρα η σειρά δεν έχει τελειώσει. Έχουμε πει ότι οι δύο ομάδες είναι ουσιαστικά ισοδύναμες. Όμως, ως τώρα το Μαρούσι δείχνει στο παρκέ ότι είναι πιο έτοιμο. Αυτό θα κληθεί να αποδείξει για τελευταία φορά σε λίγες ημέρες. Τότε που ο Πανελλήνιος θα πρέπει να τα δώσει όλα για όλα αν θέλει να έχει μέλλον η σειρά.

Κι ένα μικρό σχόλιο πριν κλείσουμε το σημερινό άρθρο. Δεν μου πέφτει λόγος για τα εσωτερικά καμιάς ομάδας. Όμως, θεωρώ απαράδεκτο αυτό που γίνεται στον Ολυμπιακό τις τελευταίες ημέρες (και δεν εννοώ την πλήρη ισοπέδωση των πάντων από τις φυλλάδες που είναι απλώς φαιδρή). Η απαγόρευση δηλώσεων είναι ελληνικό φρούτο, εντελώς παράλογο και άσκοπο. Επαναλαμβάνω αυτό που έχω πει πολλές φορές: ο επαγγελματικός αθλητισμός και, εν συνεπεία, το επαγγελματικό μπάσκετ υπάρχουν μόνο ως προσφορά στον κόσμο. Οι παίκτες μιλάνε για τον κόσμο. Ο κόσμος θέλει και πρέπει να απαιτεί ενημέρωση και μετά από νίκες, αλλά και μετά από ήττες.

Δεν γίνεται στην Ελλάδα όταν κάποιος χάνει ένα ντέρμπι να κλείνει μικρόφωνα και κάμερες λες και υπάρχει μόνο για τον εαυτό του. Και είναι ακόμη πιο παράλογο δημοσιογράφοι (φυλλάδων μόνο) να ωρύονται μετά από ήττες «μη μιλάτε, μείνετε σιωπηλοί όπως οι άντρες». Αυτοί είναι κακοί επαγγελματίες και πρέπει να απομακρυνθούν από το χώρο (κάτι που μόνο οι αναγνώστες έχουν τη δύναμη να κάνουν).

Οι Αμερικάνοι (που κοντεύουμε να γίνουμε γραφικοί να το λέμε συνέχεια, αλλά είναι 100 χρόνια μπροστά σε τέτοια πράγματα) έχουν προβλέψει πρόστιμα για όποιον δεν μιλάει στον τύπο, ανεξαρτήτως στιγμής. Και έχουν απόλυτο δίκιο. Το επαγγελματικό μπάσκετ είναι ένα προϊόν που πουλάς στον κόσμο. Λογική στο να στερείς τον κόσμο από την επαφή με την ομάδα που υποστηρίζει (ή με αυτή που αντιπαθεί) δεν υπάρχει καμία. Πρέπει κάποια στιγμή ο ΕΣΑΚΕ να επέμβει σε αυτό και να το αλλάξει (αυτό το τελευταίο ήταν αστείο για να γελάσουμε και λίγο).