Δυο στροφές πριν τον τίτλο!

Στον πρώτο αγώνα οι Λέικερς μπήκαν με τον αέρα του πρωταθλητή και έπαιξαν πολύ σκληρή άμυνα, ίσως πιο σκληρή απ’ όσο θα περίμεναν οι Σέλτικς. Ο Μπράιαντ είχε 30 πόντους, αλλά ο καλύτερος του γηπέδου μάλλον ήταν ο Παού Γκασόλ, που εκτός της καλής στατιστικής παρουσίας (23 πόντους, 14 ριμπάουντ) περιόρισε αμυντικά και όποιον ψηλό μάρκαρε εκείνο το βράδυ.

Μετά το ματς είχαμε και το περίφημο θέμα που προέκυψε με τις δηλώσεις του Γκασόλ. Ο Ισπανός είπε το αυτονόητο, ότι δηλαδή ο Γκαρνέτ στα 34 του έχει χάσει κάτι από την εκρηκτικότητα του παρελθόντος (ένα βήμα είπε για την ακρίβεια) και ότι αυτό του στερεί λίγη από την επιθετικότητα με την οποία τελείωνε τις φάσεις (δηλαδή με λυσσασμένα καρφώματα). Συμπλήρωσε ότι παραμένει απίστευτος παίκτης, ότι όμως πια συνηθίζει να παίζει από τα 4-5 μέτρα περισσότερο απ’ ότι κοντά στο καλάθι, αλλά και ότι κι εκείνος νιώθει τα συμπτώματα της ηλικίας να τον βαραίνουν.

Αυτές τις δηλώσεις εννοείται ότι τις πήραν και τις εκμεταλλεύτηκαν στη Βοστόνη, και στην ομάδα, αλλά και οι έμπειροι ρεπόρτερ της ομάδας. Ο Ντοκ Ρίβερς και ο Γκλεν Ντέιβις ρωτήθηκαν για το αν είναι σωστά τα όσα είπε ο Γκασόλ ότι ο Γκαρνέτ είναι… σοφτ και αργός και αμφότεροι προσπάθησαν να δυναμιτίσουν το κλίμα. Το ίδιο και οι εφημερίδες της πόλης που με τη βοήθεια του Ντέιβις ετοίμασαν… τον επικήδειο του Γκασόλ («του εύχομαι καλή τύχη» είχε πει ο Big Baby για όταν ο Γκαρνέτ μάθαινε τις δηλώσεις του Ισπανού).

Τελικά, πολύς λόγος για το τίποτα. Ο Γκαρνέτ δεν τιμώρησε ούτε τον Γκασόλ, ούτε κανέναν, μάλιστα ήταν και πολύ χειρότερος από το 1ο παιχνίδι. Όμως, ο τρόπος με τον οποίο έπαιξαν ο Ρέιτζον Ρόντο και ο Ρέι Άλεν έδειχνε ξεκάθαρα ότι οι Σέλτικς δεν θα έφευγαν χαμένοι από το Λος Άντζελες.

Ο Ρόντο είχε triple-double και έδειξε για ακόμη μια φορά πόσο ψεύτικα ήταν όλα εκείνα που έλεγαν οι Αμερικάνοι πριν δύο χρόνια ότι δεν ήξερε μπάσκετ, ότι ήταν κάτω του μετρίου και άλλα τέτοια (ώστε να φανεί ότι οι Σέλτικς βρήκαν παίκτη από το πουθενά όταν ο Ρόντο έκανε την έκρηξή του). Με 19 πόντους, 12 ριμπάουντ και 10 ασίστ ο Ρόντο άνοιξε το δρόμο για τους Σέλτικς. Όμως, κάποιος θα έπρεπε να τον στρώσει και με… ροδοπέταλα, κι αυτός δεν ήταν άλλος από τον Ρέι Άλεν, που με 8/11 τρίποντα σμπαράλιασε την άμυνα των Λέικερς. Ο Άλεν απ’ όπου σηκωνόταν «έγραφε» και τα 8 τρίποντα είναι ρεκόρ για τελικούς NBA. Ο Νέιτ Ρόμπινσον ήταν καθοριστικός όσο ξεκούραζε τον Ρόντο, ενώ το 1/10 εντός παιδιάς του Αρτέστ κόστισε στους Λέικερς με τον Γκασόλ να είναι και σε αυτό το παιχνίδι ο καλύτερος των «Λιμνανθρώπων».

Η σειρά πήγε στη Βοστόνη και όλοι περίμεναν την αντίδραση των Λέικερς. Κι αυτή δεν άργησε να έρθει. Βέβαια, βοήθησε και ο Άλεν. Όχι, δεν είπε τίποτα… περίεργο ο Άλεν για να δώσει κίνητρο στους αντιπάλους του, όμως το 0/13 με 0/8 τρίποντα κόστισε απίστευτα στους Σέλτικς. Η ομάδα του δεν μπόρεσε σε κανένα σημείο να ξεπεράσει το σοκ του να βλέπει τον καλύτερό της σουτέρ (και καλύτερο σε όλο το NBA) να μην μπορεί να πετύχει ούτε τη… θάλασσα από τα 5 μέτρα και πίσω και οι Σελτικς μοιραία ηττήθηκαν. Τη διαφορά σε αυτό το ματς έκανε ο Ντέρεκ Φίσερ, που στο κρίσιμο σημείο πήρε την ομάδα στις πλάτες του πετυχαίνοντας καθοριστικά καλάθια. Ο Μπράιαντ είχε μεν 29 πόντους, αλλά χρειάστηκε 29 σουτ για να βάλει τους 21 από αυτούς (είχε και 8 βολές).

Οι Σέλτικς, όμως, ήταν τόσο κακοί, που δεν μπόρεσαν να εκμεταλλευτούν ούτε την αστοχία του Μπράιαντ, ούτε το χειρότερο παιχνίδι στη σειρά του Γκασόλ. Πάντως, για να μην αδικούμε τους Λέικερς, έπαιξαν όντως πολύ καλή άμυνα στο παιχνίδι. Α, και ο Όντομ εμφανίστηκε στη σειρά βοηθώντας πάρα πολύ και όντας πρωταγωνιστής στις δύσκολες στιγμές.

Το 4ο παιχνίδι ήταν ματς ψυχολογίας. Ο Άλεν μπορεί να μην έβαλε ούτε σε αυτό τρίποντο (έχει 0/12 μετά τα 8/11 του 2ου αγώνα) αλλά οι Σέλτικς και ο Ντοκ Ρίβερς εκμεταλλεύτηκαν το μομέντουμ που έχτισαν οι «παγκίτες» τους στον αγώνα. Ντέιβις, Ρόμπινσον και Τόνι Άλεν ήταν στο παρκέ στην 4η περίοδο και δεν έλεγαν… να βγουν. Ο τρόπος που έπαιζαν ανάγκαζε τον Ρίβερς να κρατάει τους βασικούς στον πάγκο.

Και δικαιώθηκε. Η ψυχολογία των αναπληρωματικών ανέβαινε συνεχώς με αποτέλεσμα ο ενθουσιασμός τους να κρατήσει τους Λέικερς σε απόσταση και να οδηγήσει τη Βοστόνη στην ισοφάριση. «Κοιτούσα συνεχώς το ταμπλό και αναρωτιόμουν στον εαυτό μου πότε θα μας βγάλει έξω. Θέλω να πάρω αγκαλιά τον Ρίβερς γι’ αυτό, το εκτιμώ» είπε ο Ντέιβις για να δείξει εύγλωττα γιατί οι αναπληρωματικοί… τρελάθηκαν.

Ο Κόμπι είχε το καλύτερο παιχνίδι στη σειρά από πλευράς παραγωγικότητας, αλλά έκανε 7 λάθη με τον Τόνι Άλεν να τον ταλαιπωρεί αφάνταστα: «Έπαιξαν με την πλάτη στον τοίχο απόψε και έπαιξαν απελπισμένα, γι’ αυτό και μας κέρδισαν», ανέφερε ο Φιλ Τζάκσον για να δείξει τη διαφορά στο πάθος και την ενέργεια ανάμεσα στις δύο ομάδες.

Η σειρά θα έχει σίγουρα άλλα δύο παιχνίδια που αναμένονται εξίσου δυνατά και παθιασμένα όπως και τα 4 που προηγήθηκαν.