Χρονιά καθιέρωσης και αποθέωσης!

Αν θέλουμε να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, το Μαρούσι αδικήθηκε όταν η Ευρωλίγκα το έβαλε στα προκριματικά και αδικήθηκε ακόμη περισσότερο όταν κληρώθηκε με τον Άρη, ομάδα που είχε ήδη αποκλείσει στο ελληνικό πρωτάθλημα για να βγει στην Ευρωλίγκα (θα έπρεπε να υπάρχει δικλείδα). Πάντως, στα προκριματικά κέρδισε τους «κιτρίνους» και ήταν αυτό που πέρασε στους ομίλους της Ευρωλίγκας.

Μεγάλο κατόρθωμα, πρώτη συμμετοχή της ομάδας στην Ευρωλίγκα. Και δεν σταμάτησε εκεί, αφού κατάφερε να τελειώσει την κανονική περίοδο με 4-6 και να πάρει την πρόκριση για το Top-16 της διοργάνωσης, παρότι βρισκόταν σε έναν πολύ δύσκολο όμιλο. Από την πρώτη φάση ξεχώρισαν οι δύο εκτός έδρας νίκες στη Λιουμπλιάνα και στη Ρώμη, που ουσιαστικά του χάρισαν την πρόκριση.

Στο Top-16 ο όμιλος του Αμαρουσίου ήταν «κόλαση» με δύο ομάδες που έφτασαν στο φάιναλ φορ και τον Παναθηναϊκό. Παρόλα αυτά μπόρεσε και πάλεψε για την πρόκριση στα ίσια, πρόκριση που μάλλον θα είχε πάρει αν ο Καϊμακόγλου ή ο Κις είχαν ευστοχήσει στα τρίποντα που επιχείρησαν στη λήξη του τελευταίου ματς του ομίλου με τον Παναθηναϊκό. Δηλαδή, το Μαρούσι, στην πρώτη του εμφάνιση στην Ευρωλίγκα έφτασε ένα σουτ από τα προημιτελικά της διοργάνωσης, σε μια πλήρως επιτυχημένη πορεία.

Στην Α1 για πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια υπήρχαν απαιτήσεις από την ομάδα, αφού ξεκινούσε από την 3η θέση την οποία και θα έπρεπε να υπερασπιστεί. Δεν ήταν το αουτσάιντερ που θα πάλευε χωρίς άγχος, αλλά το πρώτο φαβορί για την 3η θέση. Και τα κατάφερε. Έμεινε όλη σχεδόν τη χρονιά τρίτο, τερμάτισε στην κανονική διάρκεια με 4 νίκες περισσότερες από τον 4ο και στα πλέι οφς κατάφερε μετά από μια πολύ σκληρή σειρά με τον Πανελλήνιο να κερδίσει με 3-2 και να πάρει ξανά το 3ο εισιτήριο για την Ευρωλίγκα.

Δικαιολογημένα ο Γιώργος Μπαρτζώκας πήρε το βραβείο του καλύτερου προπονητή της χρονιάς, αφού στη χρονιά που έκανε το άλμα προς τα πάνω, οικοδόμησε μια ομάδα που πέτυχε σε όλα τα μέτωπα. Απέδειξε ότι η πορεία που είχε με την Ολύμπια τα προηγούμενα χρόνια μόνο τυχαία δεν ήταν, άρπαξε την ευκαιρία απ’ τα μαλλιά και καθιερώθηκε ως ένας από τους καλύτερους Έλληνες προπονητές.

Σε ατομικό επίπεδο, ο Κώστας Καϊμακόγλου ήταν ο 1ος σκόρερ της ομάδας και στην κανονική διάρκεια και στα πλέι οφς και 1ος σε ranking, ενώ ο Δημήτρης Μαυροειδής ήταν ο καλύτερος στα δίποντα και ο Νατζφέι στα τρίποντα. Η τρομερή επιλογή του Τζαμόν Λούκας δικαιώθηκε πλήρως με τον Αμερικανό να είναι μακράν 1ος πασέρ και «κλέφτης» της ομάδας, αλλά και 1ος σε χρόνο συμμετοχής, ενώ ο Μπίλι Κις ήταν και πάλι ο ακρογωνιαίος λίθος, το βαρόμετρο του Αμαρουσίου και ο παίκτης στον οποίο πήγαινε η μπάλα όποτε… «έκαιγε». Καθοριστική η συμβολή του Πελεκάνου, πολύ καλός ο Μπατής και ανεβασμένος ο Καλάθης, ενώ άφησα για το τέλος τον Τζάρεντ Χόμαν επίτηδες για να μιλήσω πιο αναλυτικά. Πέρσι το καλοκαίρι είχα σχολιάσει αρνητικά την απόκτηση του Χόμαν από το Μαρούσι, λέγοντας ότι δεν μπορεί να ανεβάσει επίπεδο την ομάδα και ήταν λάθος κίνηση. Ο Χόμαν κατάφερε να με… στείλει αδιάβαστο, αφού ολοκλήρωσε την μακράν καλύτερη χρονιά της καριέρας του: 1ος ριμπάουντερ της ομάδας, 1ος μπλοκέρ, 4ος σε ευστοχία στα δίποντα, 3ος σκόρερ, 5ος σε κλεψίματα και 3ος σε ranking στην ομάδα.

Ο Μπαρτζώκας κατάφερε να πάρει την καλύτερη δυνατή σεζόν από τον Χόμαν και, βεβαίως, πιστώνεται σε μεγάλο βαθμό τις εμφανίσεις του Αμερικανού, που φέτος έμοιαζε… άλλος παίκτης.

Η επόμενη ημέρα είναι θολή για το Μαρούσι. Εκεί που ο Μπερτομέου μιλούσε για κατευθείαν είσοδο στους ομίλους της 3ης ελληνικής ομάδας, πια δεν ξέρουμε αν του χρόνου θα υπάρχει Μαρούσι και πού θα παίζει. Παρά την τεράστια φετινή προσπάθεια της ομάδας στον τομέα του μάρκετινγκ, το Μαρούσι είναι σε έναν δήμο που έχει «βασιλιά» στις συνειδήσεις των φιλάθλων και δεν μπόρεσε να ξεφύγει απ’ τη μετριότητα (όσον αφορά στην προσέλκυση κόσμου), αν και κάποιες φορές με διάφορα τρικ έφερνε κόσμο στο γήπεδο. Δεν θα επεκταθούμε περαιτέρω στο θέμα της επόμενης σεζόν, αφού η όλη υπόθεση είναι ακόμη στη φάση των… απειλητικών ανακοινώσεων εκατέρωθεν. Θα επανέλθουμε εννοείται όταν προχωρήσει η κατάσταση. Για το ελληνικό μπάσκετ, πάντως, μια δυνατή ομάδα στην Κρήτη, σταθερή οικονομικά, θα ήταν ευχή. Όμως, απ’ την άλλη, η ομάδα έχει ιστορία σε συγκεκριμένο δήμο και ενδεχόμενη συγχώνευση… δεν χωνεύεται εύκολα.

Υ.Γ.: Εδώ ολοκληρώσαμε για φέτος με τον έλεγχο προόδου των ομάδων της Α1. Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός κατάφεραν να μην τελειώσουν το πρωτάθλημα, οπότε δεν πρόκειται να ασχοληθούμε με την πορεία τους σε μια λίγκα που είναι εν πολλοίς δική τους ευθύνη που δεν τελείωσε ποτέ και δεν έχει πρωταθλητή.