Μανούτε Μπολ: το «αντίο» ενός ήρωα – Μέρος II

Στο πρώτο μέρος του αφιερώματος για τον Μανούτε Μπολ είδαμε το τέλος του, αλλά και τα πρώτα βήματα στη ζωή και το μπάσκετ. Η συνέχεια σήμερα.

ΤΟ NBA

Το 1985 ο Μπολ επιλέχθηκε στο νούμερο 31 του ντραφτ από τους Ουάσινγκτον Μπούλετς. Έπαιξε 10 χρόνια στο NBA προτού ένας σοβαρός τραυματισμός τον αναγκάσει να αποσυρθεί σε ηλικία 33 ετών το 1995. Έπαιξε σε Μπουλετς, Γκόλντεν Στέιτ Ουόριορς, Φιλαντάλφια Σίξερς και Μαϊάμι Χιτ.

Ο Μπολ ήταν υπερβολικά αδύνατος και πολλές φορές αντιμετώπιζε τεράστια προβλήματα στην άμυνα με δυνατούς σέντερ. Όμως, ήταν ο άνθρωπος που ανήγαγε τις… τάπες σε άλλο επίπεδο, τρομοκρατώντας αντιπάλους για 10 χρόνια στο NBA. Επίσης, κατά τη διάρκεια της καριέρας του βελτίωσε πολύ το… σουτ τριών πόντων, τόσο ώστε να έχει 31% στην τελευταία «γεμάτη» σεζόν του.

Ρεκόρ του τα 6/12 τρίποντα (όλα στο 2ο ημίχρονο) εναντίον των Σανς το 1993 με τη Φιλαντέλφια. Στην τελευταία του σεζόν με τους Ουόριορς είχε 3/3 τρίποντα εναντίον των Τίμπεργουλβς, όλα περίπου από τα 8.5-9 μέτρα!

Ο Μπολ είχε μετρηθεί 2.31 χωρίς παπούτσια και ήταν τότε ο ψηλότερος παίκτης που είχε παίξει στο NBA. Πλέον, είναι ο 2ος ψηλότερος πίσω από τον Γκιόργκε Μουρεσάν. Όμως, παραμένει ο παίκτης με το μεγαλύτερο άνοιγμα χεριών στην ιστορία του NBA, αφού το άνοιγμα των χεριών του έφτανε στα 2.59 μέτρα!

Στη ρούκι σεζόν του είχε 5.0 τάπες ανά αγώνα (!) αριθμός που αποτελεί ρεκόρ NBA για ρούκι. Τα χέρια του και το ύψος του, αλλά βεβαίως και ο συγχρονισμός των κινήσεών του, τον καθιστούν πιθανότατα τον καλύτερο μπλοκέρ στην ιστορία του NBA. Έχει (σε ισοβαθμία) το ρεκόρ για τις περισσότερες τάπες σε ένα ημίχρονο (11), σε μια περίοδο (8, δύο φορές), ενώ σε ένα ματς (με τους Μάτζικ) έκανε 4 συνεχόμενες τάπες στη διάρκεια μιας άμυνας! Είναι 1ος στην ιστορία του NBA στις τάπες ανά 48 λεπτά (8.6 μέσο όρο) περίπου 50% πάνω απ’ τον 2ο, είναι 2ος σε μέσο όρο ταπών ανά αγώνα (3.34), 14ος σε σύνολο ταπών (2.086), ενώ είναι ο μόνος παίκτης στην ιστορία του NBA που έχει κάνει περισσότερες τάπες απ’ όσους πόντους έχει βάλει (1.599 πόντους).

Το 1993-94 στην Ουάσινγκτον υπέγραψε για να βοηθήσει στην μπασκετική εξέλιξη του Γκιόργκε Μουρεσάν, ενώ το ίδιο έκανε και αργότερα στην ίδια σεζόν στους Σίξερς με τον Σον Μπράντλεϊ.

ΜΕΤΑ ΤΟ NBA

«Ήταν το 1991 όταν για πρώτη φορά είδα το Σουδάν να αναφέρεται στην αμερικανική τηλεόραση, όταν η κυβέρνηση σκότωνε το λαό μου. Είπα ‘δεν μπορεί να είναι δίκαιο αυτό, πρέπει κάτι να κάνω’. Αποφάσισα να γίνω μαχητής. Ένιωσα ότι είχα βγάλει πολλά λεφτά και ότι έπρεπε να προσφέρω στους συνανθρώπους μου».

Η ζωή του Μανούτε Μπολ μετά το NBA είναι ένας διαρκής αγώνας να βοηθήσει τους συμπατριώτες του. Ίδρυσε το Ring True Foundation, όπου και δώρισε τα περισσότερα από τα χρήματα που είχε βγάλει στο NBA (υπολογίζεται περίπου 3.5 εκατομμύρια δολάρια), με σκοπό να βοηθάει τους χριστιανούς του Σουδάν, αλλά και τους πρόσφυγες με φάρμακα και τρόφιμα.

Το 2001 του πρόσφεραν τη θέση του Υπουργού Αθλητισμού στην κυβέρνηση, θέση που αρνήθηκε, καθώς προϋπόθεση γι’ αυτή ήταν να ασπαστεί το ισλαμ (ο Μπολ ήταν χριστιανός). Αργότερα του απαγορεύτηκε η έξοδος απ’ τη χώρα, καθώς κατηγορήθηκε ότι υποστήριζε τους χριστιανούς επαναστάτες (των οποίων ηγούνταν οι Dinka, η φυλή του), τον Λαϊκό Απελευθερωτικό Στρατό του Σουδάν. Για να μπορέσει να πάρει βίζα, η κυβέρνηση του ζήτησε έξτρα λεφτά, τα οποία και μαζεύτηκαν με έρανο στις Η.Π.Α. από ανθρώπους που θαύμαζαν το φιλανθρωπικό του έργο, με αποτέλεσμα ο Μπολ και η οικογένειά του να μπορέσουν μετά από 6 μήνες να διαφύγουν στην Αίγυπτο. Από εκεί μετέβησαν στις Η.Π.Α. όπου θεωρήθηκαν θρησκευτικοί πρόσφυγες.

Πέραν του Οργανισμού που ίδρυσε, ο Μπολ έλαβε μέρος και σε αναρίθμητες φιλανθρωπικές εκδηλώσεις, όπως ο Sudan Freedom Walk (Περίπατος της Ελευθερίας του Σουδάν) το 2006, που είναι παρέλαση τριών εβδομάδων από το κτίριο του Ο.Η.Ε. στη Νέα Υόρκη μέχρι το Καπιτώλιο στην Ουάσινγκτον. Συμμετείχε σε αγώνα μποξ, έκανε τον τζόκεϊ σε κούρσα, έπαιξε χόκεï στον πάγο, χωρίς να έχει ξανανέβει σε πατίνια πάγου, όλα αυτά για να στείλει τα χρήματα από τις εκδηλώσεις στη χώρα του και τους συνανθρώπους του. Ποτέ δεν δίστασε να κάνει κάτι, όσο γελοίο κι αν ακουγόταν, γιατί τα προβλήματα της πατρίδας του ξεπερνούσαν κατά πολύ την όποια ανάγκη για… επιφανειακή αξιοπρέπεια είχε. Γιατί όποιος τον έβλεπε πάνω στο άλογο ή με πατίνια ποτέ δεν σκεφτόταν τον «κλόουν», αλλά πάντα την αξιοπρέπεια ενός ανθρώπου που τα έδωσε όλα για τους συνανθρώπους του.

Όσο ήταν στην Αίγυπτο ο Μπολ διηύθυνε ένα μπασκετικό σχολείο στο Κάιρο και εκεί βοήθησε πολύ έναν 7χρονο τότε Σουδανό πρόσφυγα και μαθητή στο σχολείο, να κυνηγήσει το όνειρό του στο μπάσκετ. Προφανώς, αναφέρομαι στον Λούολ Ντενγκ, με τον οποίο κράτησε στενή σχέση ως το τέλος της ζωής του. «Αυτός μας έμαθε τα βασικά του μπάσκετ, τους κανόνες, πώς να παίζουμε το παιχνίδι. Αν ο Μανούτε δεν αγαπούσε τόσο πολύ τους συνανθρώπους του και δεν προσπαθούσε πάντα τόσο πολύ να βοηθάει τους άλλους, εγώ μάλλον δεν θα ήμουν τώρα εδώ», έχει πει ο Ντενγκ.

Ο πρόεδρος των Σίξερς, Εντ Στεφάνσκι, είπε για τον Μπολ: «Η επιρροή του στην πόλη μας, την ομάδα μας και το μπάσκετ δεν μπορεί να περιγραφεί με λέξεις. Πάντα έδινε κομμάτια του εαυτού του με την γενναιοδωρία του και τις ανθρωπιστικές του προσπάθειες να κάνει τον κόσμο γύρω του ένα αρκετά καλύτερο μέρος. Και γι’ αυτό θα τον θυμόμαστε για πάντα».

Έτσι ήταν. Μέχρι το τέλος της ζωής του, ο Μπολ μαχόταν καθημερινά για ενά καλύτερο Σουδάν, χωρίς διαφθορά και με συμφιλιωμένα τα αντίπαλα στρατόπεδα, μέσω του οργανισμού Sudan Sunrise. Σε αυτό το πλαίσιο είχε ξεκινήσει να χτίζει ένα σχολείο στο χωριό του, ενώ είχε στόχο να χτίσει άλλα 40 σε όλο το Σουδάν. Παρότι άρρωστος, έμεινε πολύ περισσότερο απ’ όσο έπρεπε στη χώρα για να βοηθήσει εναντίον της διαφθοράς, με αποτέλεσμα να χειροτερέψει πολύ, με τα άλλα μέλη του οργανισμού να λένε ότι από την αρρώστια έμεινε μέχρι και 11 συνεχόμενες μέρες νηστικός λόγω πληγών στο στόμα του. Μέχρι να αφήσει την τελευταία του πνοή πάλευε για το Σουδάν και τους συνανθρώπους του, χωρίς ούτε για μια στιγμή να σκεφτεί τον εαυτό του. Ο Μανούτε Μπολ ήταν κάτι παραπάνω από «ένας αληθινός ανθρωπιστής, ένας πρεσβευτής του αθλήματος του μπάσκετ» (Τεντ Λεόνσις, Ουίζαρντς). Ο Μανούτε Μπολ ήταν ένας σύγχρονος ήρωας. Και ως τέτοιον θα πρέπει να τον θυμόμαστε.