Κοιτάζοντας προς ένα “καυτό” καλοκαίρι!

Ξεκινώντας από τα εγχώρια, ήδη έχουν αρχίσει τα πρώτα σενάρια, ορισμένα από τα οποία είναι έγκυρα και πιθανό να επιβεβαιωθούν. Όπως αυτό της μετεγγραφής του Ίαν Βουγιούκα στη Μακάμπι. Ο καλύτερος Έλληνας σέντερ της φετινής χρονιάς στην Α1 ήδη συζητάει με τους Ισραηλινούς και αν ικανοποιηθεί ως προς τον χρόνο συμμετοχής και το ρόλο που θα έχει, θα κάνει το μεγάλο άλμα.

Πιθανό είναι να αγωνίζεται στο εξωτερικό και ο Δημήτρης Μαυροειδής, που συζητάει με ομάδες από Ισπανία. Δύο ιδιαίτερα «καυτά» ονόματα από τον ελληνικό χώρο είναι αυτά του Λάζαρου Παπαδόπουλου (που έκανε τη διαφορά στον ΠΑΟΚ φέτος και θέλει ομάδα εξωτερικού – Ιταλία; – για τη συνέχεια) και του Κώστα Καϊμακόγλου (σημαντικό όνομα και ο Μιχάλης Πελεκάνος, αλλά είναι πιο ιδιαίτερη περίπτωση).

Από τους δύο μεγάλους ο Νικόλα Πέκοβιτς, ο Μάικ Μπατίστ και ο Βασίλης Σπανούλης είναι εκείνοι που «κινδυνεύει» να χάσει ο Παναθηναϊκός, για άλλους λόγους τον καθένα και είναι τρία ονόματα που μέχρι να «δέσουν» κάπου θα μας απασχολήσουν. Ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους αποδεσμεύτηκε αλλά ήδη έχει αρχίσει να συζητάει ξανά με το «τριφύλλι», αν και υπάρχουν πιο πιθανοί σταθμοί γι’ αυτόν.

Ο Σοφοκλής Σχορτσανίτης, ο Γιάννης Μπουρούσης, ο Μίλος Τεόντοσιτς και, φυσικά, οι Νικόλα Βούισιτς, Γιοτάμ Χαλπερίν θα απασχολήσουν αρκετές ομάδες το καλοκαίρι. Ο Σχορτσανίτης ήδη έχει ακουστεί για… κάθε πιθανή ομάδα (και αυτή τη στιγμή έχει διαφορά με τον Ολυμπιακό), οι δύο επόμενοι έχουν μεν συμβόλαιο, αλλά έχουν ήδη ακουστεί σε σενάρια από Ισπανία μεριά, ενώ οι δύο τελευταίοι θα φύγουν από τον Ολυμπιακό, όμως είναι βέβαιο (ιδίως για τον δεύτερο) ότι θα απασχολήσουν αρκετές ομάδες. Στον Ολυμπιακό δύο άλλα ονόματα είναι και αυτά των Τσίλντρες και Κλέιζα (που ως τώρα είναι 1-1 ως προς την παραμονή), που ανάλογα με το αν θα φύγουν εξαρτάται και το τι κινήσεις θα κάνει ο Ολυμπιακός.

Στην υπόλοιπη Ευρώπη τέσσερις είναι οι ομάδες των οποίων πολλοί παίκτες θα ακούσουν «σειρήνες». Η αρχή από την Παρτιζάν, όπου το όνομα και μόνο του Άλεκς Μάριτς φτάνει και περισσεύει για να την αναφέρουμε, όμως ας μην ξεχνάμε τον Μπο ΜακΚάλεμπ και τον Γιαν Βέσελι, με τον δεύτερο μετά τη φυγή Βουγιόσεβιτς να μην είναι σίγουρο ότι θα μείνει στο Βελιγράδι για ακόμη έναν χρόνο και τον πρώτο να αποτελεί πιθανότατα το επόμενο «big thing» στον άσο στην Ευρώπη.

Μετά ταξιδεύουμε στη Ρωσία, όπου υπάρχει η ΤΣΣΚΑ Μόσχας, που αλλάζει φέτος πορεία, χαμηλώνοντας το μπάτζετ. Πήρε τον καλύτερο προπονητή στην Ευρώπη που ξέρει να δουλεύει με νεαρούς παίκτες και ελπίζει να κρατήσει κάποιους από τους βετεράνους της. Όμως, αυτή τη στιγμή όλοι είναι στον αέρα. Φυσικά και τρία ονόματα κάνουν τη διαφορά (αφού ο Χόλντεν έχει μεγαλώσει αρκετά, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν είναι παίκτης πρώτης γραμμής) και εννοώ το καλύτερο τριάρι στην Ευρώπη, Ραμούνας Σισκάουσκας, τον πιθανότατα καλύτερο σουτέρ της Ευρώπης, Τράγιαν Λάνγκντον και τον μάλλον καλύτερο all-around παίκτη της Ευρώπης, Βίκτορ Χριάπα. Και οι τρεις έχει ακουστεί ήδη ότι φεύγουν, και οι τρεις θα προτιμούσαν να μείνουν στη Μόσχα, αλλά αν τα λεφτά δεν τους ικανοποιούν εκεί (δε περίπτωση μείωσης), θα βάλουν πλώρη για άλλες πολιτείες.

Μετά πάμε στην Ιταλία. Όταν ο πρόεδρος της Σιένα μίλησε για αλλαγή σελίδας και νέο ξεκίνημα, πολλοί πρόεδροι στην Ευρώπη έσπευσαν να τρίψουν τα χέρια τους. Ο Τερέλ ΜακΙντάιρ αποτελεί ήδη την πρώτη μάχη για τους «αιώνιους», αφού ως τις 30 Ιουνίου… συμφέρει οικονομικά. Ο Ρομέν Σάτο αποτελεί το μήλον της έριδος για τις ισπανικές ομάδες προς το παρόν, ενώ πόσες ομάδες θα προσπεράσουν χωρίς δεύτερη ματιά παίκτες όπως ο Χένρι Ντόμερκαντ και ο Μπέντζαμιν Έζε. Υπάρχει και ο Κσιστόφ Λαβρίνοβιτς, που αν και θεωρείται στους σίγουρους για παραμονή, ποτέ μη λες ποτέ σε τέτοιο καλοκαίρι.

Για το τέλος άφησα το ταξιδάκι στην Ισπανία και τη Ρεάλ Μαδρίτης που φαίνεται να μην έμαθε ούτε από το δικό της λάθος, ούτε από το (ίδιο) λάθος όλων των ομάδων που έχουν αλλάξει τελείως το ρόστερ τους και το έχουν ξαναχτίσει. Αυτή τη στιγμή, η Ρεάλ διαρρέει ότι έχει διώξει (ή ότι διώχνει) ούτε λίγο ούτε πολύ 8 παίκτες. Αυτό σημαίνει ότι ξαναχτίσει από την αρχή το ρόστερ της, ότι σίγουρα οι παίκτες της θα απασχολήσουν τις κορυφαίες ομάδες της Ευρώπης (ήδη έχει αρχίσει αυτό), αλλά και ότι η ίδια θα εμπλέκεται σε κάθε πιθανό σενάριο απόκτησης παίκτη όλο το καλοκαίρι.

Ο Μεσίνα, λοιπόν, φαίνεται ότι θέλει να αποδεσμεύσει τους Λούις Μπούλοκ, Ριμάντας Καουκένας, Βλάντιμιρ Ντάσιτς, Τόμας Βαν Ντεν Σπίγκελ, Ντάριους Λαβρίνοβιτς, Τράβις Χάνσεν, Χόρχε Γκαρμπαχόσα και Μάρκο Γιάριτς!

Κάποιες από αυτές τις αποδεσμεύσεις μοιάζουν εντελώς παράλογες, όπως αυτή του Λαβρίνοβιτς, που λέγεται ότι η ομάδα του ζητά να ξαναϋπογράψει με λιγότερα χρήματα (μιλάμε για έναν παίκτη που είχε 19.3 ranking σε 23,5 λεπτά στην κανονική περίοδο της Ευρωλίγκας φέτος). Επίσης, ο Ντάσιτς είναι πολύ μεγάλο ταλέντο και είναι περίεργο που η Ρεάλ τον αφήνει, ενώ Γκαρμπαχόσα (μετά από πολύ καλή χρόνια) και Καουκένας είναι μεγάλα ονόματα. Όσο για τον Μάρκο Γιάριτς, η μία πλευρά λέει ότι δεν ήταν τόσο καλός, η άλλη λέει ότι τέτοιος παίκτης ελεύθερος είναι πρόκληση για κάθε ομάδα (και αν ήταν πολύ καλός τη χρονιά που πέρασε, δεν θα υπήρχε ελπίδα για άλλον να τον πάρει).

Αυτά είναι μόνο ορισμένα από τα ονόματα που θα μας απασχολήσουν, καθώς υπάρχουν και πολλά άλλα, όπως του Γιόνας Μασιούλις που έκανε θεαματική χρονιά στην Ιταλία, του Μικαέλ Ζελαμπάλ που ήταν πολύ καλός στη Γαλλία (είχαμε γράψει από πέρσι ότι έπρεπε να τον προσέξουν καλύτερες ομάδες), ή των Λόγκαν και Γουντς που πιθανότατα (ιδίως ο πρώτος, ο δεύτερος έχει δοκιμαστεί αποτυχημένα) θα πάρουν ευκαιρία από μεγαλύτερη ομάδα, ή ακόμη και παικτών της Μπαρτσελόνα που ακούγεται ότι θα αλλάξουν φανέλα (Μάικλ, Λάκοβιτς), της Εφές (και της Φενέρ) που φαίνεται ότι θα ταράξουν και πάλι τα νερά, αλλά και καλών παικτών που αγωνίζονταν σε μικρότερες ομάδες.

Η λίστα σαφώς και δεν είναι εξαντλητική, αλλά ακόμη κι έτσι αναφέρει 42 (συν τους παίκτες των τούρκικων ομάδων που δεν γράφω ονομαστικά) από τα πιο σημαντικά ονόματα που θα μας απασχολήσουν φέτος. Το μόνο σίγουρο είναι ότι το καλοκαίρι αναμένεται «καυτό» και μετεγγραφικά, κάτι που για πολλούς είναι «άγρια ομορφιά», αφού το μόνο σίγουρο είναι ότι κανείς δεν απαγορεύεται να ονειρεύεται την ομάδα του με τον αγαπημένο του παίκτη επιτέλους σε αυτή.