Κρις Ουόσμπερν: Το «Δώρο του Θεού» που αυτοκαταστράφηκε – Μέρος I

Πριν από 24 χρόνια ήταν στην κορυφή του κόσμου. Τα είχε όλα και δεν μπορούσε καν να συνειδητοποιήσει πόσο τυχερός ήταν. Ήταν το «Δώρο του Θεού», όπως τον αποκαλούσαν όσοι τον είχαν στην ομάδα τους. Πλέον, 24 χρόνια αργότερα, στα 44 του, ο Κρις Ουόσμπερν (Chris Washburn) ξέρει ότι είναι τυχερός που ζει. Κοιτάζει πίσω και βλέπει ξεκάθαρα όλα τα λάθη του που από πιθανό Hall of Famer τον έκαναν ντροπή του NBA.

«Ξέρω ότι υποτίθεται πως θα ήμουν Hall of Famer τώρα. Όμως, πλέον έχω καταλάβει ότι είμαι στο Hall of Shame (σ.σ. στο Πάνθεον της Ντροπής). Ξέρω ότι θεωρούμαι μια από τις χειρότερες επιλογές στα ντραφτ στην ιστορία. Ξέρω ότι με ονομάζουν παταγώδη αποτυχία», είπε πρόσφατα.

Γεννημένος το 1966 στη Βόρεια Καρολάινα, ο Ουόσμπερν από μικρός έδειχνε ότι θα αφήσει ιστορία. Τελείωσε το Λύκειο όντας τρεις συνεχόμενες χρονιές All-American! Με ύψος 2.11 και δύναμη σέντερ, είχε το γλυκό σουτ ενός γκαρντ από μέση απόσταση, την ταχύτητα ενός τριαριού και μπορούσε να ντριμπλάρει σαν πλέι μέικερ. Μέσα στη ρακέτα ήταν δυναμίτης. Δυνατός, κάρφωνε, έπαιρνε ριμπάουντ. Τα είχε όλα, εξ ου και το «απόλυτο» προσωνύμιο «Το Δώρο του Θεού» που τον συνόδευε από τα 15 περίπου χρόνια του.

Τα κολέγια έκαναν… ουρά έξω από το σπίτι του για να τον πείσουν και τελικά αυτό που τα κατάφερε ήταν το North Carolina State (οι wolfpack, όχι οι Tar heels του Τζόρνταν). Μάλιστα, ήταν τέτοια η… «κάψα» τους να τον πάρουν που οι προπονητές ήταν ξεκάθαροι απέναντί του πριν τις εισαγωγικές εξετάσεις: «Οι προπονητές εκεί μου είπαν ‘να θεωρείς τον εαυτό σου ήδη παίκτη μας, απλά πρέπει να πας στις εξετάσεις για να μπεις στο κολέγιό μας’. Όταν μου είπαν ότι δεν είχε σημασία πόσο θα έγραφα, απλά πήγα εκεί για 22 λεπτά και τσέκαρα κουτάκια στην τύχη. Θα μπορούσα να είχα πάρει 700-800, αλλά μου είπαν ότι δεν το χρειαζόμουν. Οπότε δεν το χρειαζόμουν», θυμάται ο Ουόσμπερν.

Τελικά, έγραψε 470 (με μάξιμουμ το 1.600 και μίνιμουμ το 400 όταν… γράφεις σωστά το όνομά σου) γεγονός που αργότερα (όταν αποκαλύφθηκε) ήταν και ο βασικός λόγος που το NCAA ανέβασε το κατώτερο στάνταρ στις εξετάσεις εισαγωγής σε κολέγια για τους αθλητές.

Ο Ουόσμπερν, πάντως, δεν ενδιαφερόταν. Θεωρούσε ότι τα είχε όλα. Και μάλλον έτσι ήταν. Οι υπεύθυνοι του αθλητικού προγράμματος του Κολεγίου του άλλαζαν τους βαθμούς για να πιάνει τα μίνιμουμ (το παραδέχτηκε άνθρωπος του κολεγίου το 1989) ώστε να μπορεί να παίζει, καθώς ο ίδιος απλά… δεν πατούσε ποτέ στα μαθήματα. Αλλά δεν χρειαζόταν να το κάνει…

«Ό,τι κι αν έκανα που ήταν λάθος, κάποιος το φρόντιζε. Όποτε έκανα κάτι ηλίθιο, αντί να πληρώσω γι’ αυτό, άλλοι το καθάριζαν και το έκαναν να εξαφανιστεί, δίνοντάς μου ακόμη μεγαλύτερο περιθώριο», λέει και για το κολέγιο, αλλά και για τα παιδικά του χρόνια.

Η ομάδα του N.C.S. εκείνη τη χρονιά πήρε μαζί με τον Ουόσμπερν τον Νέιτ ΜακΜίλαν και τον Βίνι Ντελ Νέγκρο, ενώ στο ρόστερ της είχε και τον Σπαντ Ουέμπ. Στην πρώτη του σεζόν είχε 10.7 πόντους και 5.9 ριμπάουντ μέσο όρο σε 26 λεπτά ανά αγώνα.

Η δεύτερη χρονιά του ήταν πολύ καλύτερη με 17.6 πόντους και 6.7 ριμπάουντ, σουτάροντας με 56% εντός παιδιάς, παρότι, όπως αποκάλυψε αργότερα μαστούρωνε πριν τα παιχνίδια, με αποτέλεσμα στο δεύτερο ημίχρονο να έχει υπνηλία! Οι wolfpack έφτασαν ως τους «8» του τελικού τουρνουά του NCAA όπου ηττήθηκαν από το Κάνσας. Οι ομάδες του NBA τον… λιμπίζονταν ήδη και ο ίδιος περίμενε ότι η ζωή του μπορούσε να πάει μόνο καλύτερα.

«Ο ουρανός ήταν το όριό του, με το ταλέντο που είχε», έχει πει σε ανύποπτο χρόνο ο Ντελ Νέγκρο.

Κατά τη διάρκεια της κολεγιακής του καριέρας έκανε 46 ώρες φυλακή (μαζί με πενταετή ποινή φυλάκισης με αναστολή) επειδή έκλεψε ένα ηχοσύστημα, ενώ η ροπή του προς το αλκοόλ και τη μαριχουάνα (που είχε αρχίσει από το Λύκειο) μεγάλωσε. Μετά την ήττα από το Κάνσας κάποιος του έδωσε για πρώτη φορά κοκαΐνη, όπως θυμάται: «Αντί να του πω ‘μπα, άστο δεν θέλω’, ήθελα να ταιριάξω και το έκανα. Αφού εκείνοι το έκαναν γιατί όχι κι εγώ. Και μόλις δοκίμασα, δεν ξαναπάτησα ποτέ στο κολέγιο».

Τα γούστα του ήταν πολύ ακριβά για το κολέγιο πια και αποφάσισε να δηλώσει συμμετοχή στο (“καταραμένο”) ντραφτ του 1986. Εκεί επιλέχθηκε στο νούμερο 3 από τους Γκόλντεν Στέιτ Ουόριορς, με τους σκάουτερ του NBA να εκθειάζουν το σπάνιο ταλέντο του, τις απίστευτες κινήσεις για παίκτη 2.11, αλλά και τις δυνατότητες που είχε να αφήσει ιστορία.

Τρίτη επιλογή πίσω από τον Ντόχερτι και τον Μπάιας. Δύο μέρες μετά το ντραφτ ο Μπάιας πέθανε από υπερβολική δόση κοκαΐνης (πριν αρχίσουν οι θεωρίες συνομωσίας για άλλα αίτια). Ο Ουόσμπερν έμαθε τα νέα… μαστουρωμένος με κοκαΐνη: «Ήμουν στο Πρωτάθλημα της Αστυνομίας, μιλούσα για κάτι σχετικό με αθλητές εναντίον του εγκλήματος. Είχα μπροστά μου ένα ολόκληρο κουτί με χαρτομάντιλα, γιατί τότε έπρεπε να σκουπίζω συνεχώς τη μύτη μου από την επίδραση της κοκαΐνης. Ήρθε ένας τύπος και μου είπε ‘τι λες γι’ αυτό που έπαθε ο Λεν;’. Δεν ήξερα τίποτα και του είπα ‘Τι μου λες;’. Μου έδειξε την εφημερίδα. Ταρακουνήθηκα. Δεν μπορούσα να το συλλάβω πώς έγινε. Δεν πήγα καν στην κηδεία. Δεν είχε κανένα νόημα να το κάνω».

Μετά το θάνατο του Μπάιας έκοψε την κοκαΐνη, αλλά μόνο για λίγο. Ύστερα… πήγε στη «Χρυσαφένια Πολιτεία». Εκεί έμαθε πολύ γρήγορα γιατί το Όκλαντ της Καλιφόρνια ονομάζεται και «Πόλη της Ντόπας». Και οι Ουόριορς έμαθαν επίσης πολύ γρήγορα με τι είχαν να κάνουν.

Κλασικός χρήστης ο Ουόσμπερν τη μία μέρα ήταν σε απίστευτη κατάσταση, την επόμενη δεν μπορούσε να πάρει τα πόδια του. Και όσο περνούσε ο καιρός, χειροτέρευε: «Ήταν μια χρονιά με καλές και κακές ημέρες. Θυμάμαι στην πρώτη προπόνηση ήταν μακράν ο καλύτερος παίκτης στο παρκέ. Όμως, τον έβλεπες σταδιακά να αποσυντίθεται. Πώς να διορθώσεις ένα πρόβλημα με ναρκωτικά, αυτό είναι πάντα δύσκολο για έναν προπονητή. Δεν τα καταφέραμε στην περίπτωσή του. Ο Κρις είναι ένας από τους ανθρώπους που πέταξαν στα σκουπίδια ένα τεράστιο ταλέντο λόγω των ναρκωτικών», είπε ο Τζορτζ Καρλ, προπονητής του στους Ουόριορς. Και δεν είναι ότι δεν προσπάθησαν. Έφεραν τον βετεράνο συμπαίκτη του Τζο Μπάρι Κάρολ να τον βοηθήσει στις προπονήσεις και να τον συμβουλεύει. Όμως, ο Ουόσμπερν ήταν πάντα «ελεύθερο πνεύμα».

Κατά τη διάρκεια της πρώτης σεζόν του Ουόσμπερν ο Καρλ είχε πει: «Είδαμε έναν τύπο 2.11 που ήξερε μπάσκετ και είχε μεγάλο ταλέντο. Έπρεπε να τον πάρουμε. Πιστεύω ότι σε 3 χρόνια θα είναι πολύ καλός. Αν δουλέψει. Όμως, δεν σου κρύβω ότι κάποιες φορές αναρωτιέμαι αν πήραμε τον τύπο παίκτη που πάντα θα σου ραγίζει την καρδιά». Και δεν θα μπορούσε να «πέσει» πιο διάνα.

Υ.Γ.: Στο δεύτερο μέρος του αφιερώματος θα δούμε την πτώση του Ουόσμπερν από τα ναρκωτικά, το πώς κατέστρεψε την καριέρα του, τη φυλάκισή του, τα δύσκολα χρόνια και το πώς ξεπέρασε το πρόβλημά του.