ΜΟΥΝΤΟΜΠΑΣΚΕΤ 2010 – ΟΜΙΛΟΣ Δ

Ξεκινάμε σήμερα την ανάλυση των ομάδων του Μουντομπάσκετ με δύο ομίλους, ενώ αύριο θα μιλήσουμε για τους άλλους δύο. Η σειρά είναι λίγο ανάποδη, καθώς δεν θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για Ελλάδα και Σερβία πριν την απόφαση της FIBA, που μπορεί να αλλάξει τις ισορροπίες σε ολόκληρο το Μουντομπάσκετ. Οπότε σήμερα θα ασχοληθούμε με τον Β και τον Δ όμιλο και αύριο με τον Α και τον Γ.

Ο όμιλος Δ είναι μάλλον ο πιο ανοιχτός της διοργάνωσης. Μπορεί να θεωρείται εύκολος για τους Ισπανούς, αλλά από εκεί και κάτω τίποτα δεν είναι σίγουρο και αρκετές εκπλήξεις μπορούν να προκύψουν.

ΟΜΙΛΟΣ Δ

ΙΣΠΑΝΙΑ
Ο ηγέτης: Χουάν Κάρλος Ναβάρο. Ο ηγέτης των Ισπανών, ο παίκτης που κάνει τη διαφορά στην περιφέρεια. Ο «λα μπόμπα» θα είναι το πρώτο βιολί των Ισπανών στο Μουντομπάσκετ και ο παίκτης τον οποίο θα κοιτά όλη η χώρα σε κάθε κρίσιμη στιγμή των αγώνων.
Το κλειδί: Ρούντι Φερνάντεζ. Μεγάλωσε, ωρίμασε, το ταλέντο δεν του λείπει, βελτιώθηκε. Ο Ρούντι φέτος έχει απαντήσεις να δώσει, καθώς από το NBA μόνο άσχημα πράγματα ακούγονται. Ο Ισπανός είναι διψασμένος για μπάσκετ και στη διοργάνωση θα είναι κλειδί για τους Ισπανούς, ιδίως φέτος που λείπουν Γκασόλ και Καλντερόν.
Το ερωτηματικό: Ρίκι Ρούμπιο. Ο Ρούμπιο 4 μέρες πριν τη διοργάνωση βρέθηκε αίφνης πρώτος πλέι μέικερ της ομάδας, αντικαθιστώντας μάλιστα ένα από τα μεγαλύτερα αστέρια της διοργάνωσης, τον Χοσέ Καλντερόν. Και πέρσι με την εθνική, αλλά και στη διάρκεια της φετινής χρονιάς με την Μπαρτσελόνα έδειξε ότι δεν είναι έτοιμος για τέτοιο ρόλο. Θα είναι άδικο να πούμε ότι πρέπει να γεμίσει το κενό του Καλντερόν, γιατί είναι ξεκάθαρο ότι δεν μπορεί ακόμα. Θα μπορέσει να ανταποκριθεί στα πιο κρίσιμα παιχνίδια; Ή θα πρέπει ο Σκαριόλο να βρει τρικ για να ξεπεράσει την απουσία του Καλντερόν;
Οι υπόλοιποι: Γεμάτο ρόστερ, αλλά όχι φόβητρο. Λείπει ο Παού, λείπει πια και ο Καλντερόν. Οι Ισπανοί στηρίζονται σε Μαρκ Γκασόλ, Βάσκες, Μουμπρού, Γκαρμπαχόσα και Ρέγιες στη ρακέτα σε μια γεμάτη φροντλάιν, που όμως δεν είναι ανίκητη ούτε κατά διάνοια. Εμετέριο, Κλαβέρ, Λιουλ συμπληρώνουν την περιφέρεια, ενώ ο Ραούλ Λόπεθ είναι θέμα το κατά πόσο θα μπορέσει να βοηθήσει απροπόνητος και ανέτοιμος, χωρίς να έχει κάνει ούτε 5 προπονήσεις με την ομάδα.
Με μια πρόταση: Ένα από τα φαβορί για το χρυσό, μια από τις ομάδες που πρέπει να κερδίσεις αν θες να ανέβεις στο πιο ψηλό σκαλί.
Θέλει… να επαναλάβει το θρίαμβο του 2006. Τότε η Ελλάδα της το είχε κάνει πολύ εύκολο, κερδίζοντας τους Αμερικάνους και μετά… μη κατεβαίνοντας στον τελικό. Τώρα;
Πρέπει… να ξεπεράσει το σοκ του τραυματισμού του Καλντερόν. Πολύ δύσκολο. Θα τα καταφέρει;
Μπορεί… να πάει ως το τέλος, αλλά είναι πολλές οι ομάδες που την κοιτούν και ακονίζουν τα νύχια τους.
Φοβάται… μήπως ο Λόπεθ είναι εκτός τόπου και χρόνου (λογικό, είναι από τις παραλίες), μήπως ο Ρούμπιο δεν μπορεί να σηκώσει το βάρος (λογικό, δεν το έχει κάνει ποτέ), μήπως ο άσος έγινε αίφνης το αδύναμο σημείο της, σε μια χρονιά που η φανέλα «Γκασόλ» στη ρακέτα δυστυχώς γι’ αυτή έχει το γράμμα «Μ» μπροστά από το επίθετο.
Θα… είναι ως το τέλος ένα από τα φαβορί. Απέδειξε πέρσι ότι είναι εφτάψυχη και ότι έχει χτίσει χαρακτήρα ομάδας-νικήτριας πια.
Δεν θα… θέλει με τίποτα να κάνει ήττα στους ομίλους, γιατί μετά η οκτάδα θα έχει ματς με Αργεντίνους ή Σέρβους.
Πού στέκεται; Ψηλά, κοντά στην κορυφή, αλλά της έχουν μείνει τα πιο δύσκολα 100 μέτρα.
Πού πάει; Υπό συνθήκες στο χρυσό. Αν όλα πάνε στραβά στους «16». Για να θεωρείται επιτυχημένη στην τετράδα.

ΓΑΛΛΙΑ
Ο ηγέτης: Ο Μπορίς Ντιο. Ο NBAερ της Γαλλίας είναι αυτός που θα πρέπει να πάρει στις πλάτες του ένα νεανικό και άπειρο γαλλικό ρόστερ, που ως τώρα δεν πείθει κανέναν. Μπορεί χωρίς τον Πάρκερ ο Ντιο να αναλάβει το ρόλο του πρώτου βιολιού της ομάδας;
Το κλειδί: Νικολά Μπατούμ. Ταλαντούχος, αέρινος, ο Μπατούμ ως τώρα είναι ο καλύτερος της ομάδας στα φιλικά. Η απόδοσή του θα είναι κλειδί για ό,τι καλό (ή κακό) κάνει η Γαλλία στο Μουντομπάσκετ.
Το ερωτηματικό: Ο Ιάν Μαϊνμί είναι το μεγάλο ερωτηματικό όσον αφορά τη δωδεκάδα, λόγω του τραυματισμού του. Ο Αλί Τραορέ και ο Αλέν Κοφί είναι τα ερωτηματικά στη ρακέτα για το αν μπορούν να τη γεμίσουν επαρκώς. Ο Άντριου Αλμπισί είναι το ερωτηματικό στην περιφέρεια για το αν μπορεί στα 19 του να αντικαταστήσει τον Μπουμπουά που τραυματίστηκε, έστω και για λίγα λεπτά σε κάθε αγώνα.
Οι υπόλοιποι: Καλό ρόστερ, με τον Κολέ ξανά στο τιμόνι. Ο Φλοράν Πιετρούς, ο Ντε Κολό, ο Μποκολό, ο Ζελαμπάλ, συμπληρώνουν μια δυνατή ομάδα, που όμως ως τώρα απογοητεύει. Η Γαλλία έχει σκαμπανεβάσματα στα φιλικά, φτάνοντας στο σημείο να χάσει 22 πόντους από τον Καναδά. Πάντως, το ρόστερ της κανείς δεν μπορεί να το παρακάμψει.
Με μια πρόταση: Ομάδα δυνατή που ψάχνει τη διάκριση χωρίς το μεγάλο της αστέρι, μετά από ένα μέτριο Ευρωμπάσκετ πέρσι.
Θέλει… τη δεύτερη θέση (τουλάχιστον) στον όμιλο και οκτάδα για να μπορέσει εκεί να κάνει την υπέρβαση.
Πρέπει… οπωσδήποτε να ανέβει επίπεδο σε σχέση με τα φιλικά και να σταθεροποιηθεί εκεί. Ο όμιλός της δεν είναι εύκολος και κρύβει παγίδες.
Μπορεί… να παίξει καλό, όμορφο και γρήγορο μπάσκετ αν βρεθεί στη μέρα της και επιβάλει το ρυθμό της.
Φοβάται… τις βραδιές που δεν θα επιβάλλει το ρυθμό της, τις βραδιές που θα εγκλωβίζεται επιθετικά, καθώς σε σετ επιθέσεις έχει πρόβλημα.
Θα… είναι μια από τις ομάδες προς τις οποίες πρέπει να έχουμε στραμμένο το βλέμμα στο Μουντομπάσκετ.
Δεν θα… είναι η ομάδα που θα μας κρατήσει συντροφιά… ως το τέλος της διοργάνωσης στα ματς μεταλλίων.
Πού στέκεται; Καλή ομάδα, αλλά στο ίδιο καζάνι βράζουν και πολλές, πολλές άλλες. Καμία δεν θα της χαριστεί αρχής γενομένης από τα ματς του ομίλου της, που κρύβουν πάρα πολλές παγίδες.
Πού πάει; Στους «16» λογικά θα πάει, αν και ο όμιλος μοιάζει ανοιχτός σε κάθε αποτέλεσμα. Μετά, εξαρτάται από τη διασταύρωση, τη θέση της στον όμιλο και το κατά πόσο έχει σταθεροποιηθεί σε υψηλό επίπεδο.

ΛΙΘΟΥΑΝΙΑ
Ο ηγέτης: Ξεκάθαρα ο Λίνας Κλέιζα. Ίσως η ομάδα με το πιο «ξεκάθαρο» αστέρι στη διοργάνωση από αυτές που βρίσκονται από τη μέση και πάνω.
Το κλειδί: Ο Κεστούτις Κεμτζούρα ανέλαβε μετά το πλήρως αποτυχημένο Ευρωμπάσκετ του Μπουτάουτας, όπου η ομάδα θύμιζε τρελοκομείο (για να εκφραστώ ευγενικά) και τα αποδυτήρια είχαν διαλυθεί από το πρώτο φιλικό. Υπό τις οδηγίες του η Λιθουανία μοιάζει πολύ καλύτερη, σοβαρή, λογική και με σκοπό στο παιχνίδι της. Για να δούμε…
Το ερωτηματικό: Η φροντλάιν. Με τόσες απουσίες στους ψηλούς (οι δύο Λαβρίνοβιτς και ο Πετραβίτσιους), αλλά και γενικά, οι Γιαφτόκας και Γιανκούνας θα έχουν πολλή δουλειά. Μένει να δούμε αν θα τα καταφέρουν με τη βοήθεια των Κλιμαβίτσιους και Αντριουσκεβίτσιους.
Οι υπόλοιποι: Νεανικό ρόστερ, γεμάτο ταλέντο, ένα ρόστερ… από το μέλλον θα λέγαμε. Πότσιους, Τζεσεβίτσιους, Μασιούλις, Καλνιέτις φέτος θα έχουν ευκαιρία να δείξουν το πολύ πλούσιο ταλέντο τους, ενώ οι Γιασάιτις, Ντελινινκάιτις, Σεϊμπούτις θα δώσουν πολύτιμες βοήθειες.
Με μια πρόταση: Μια νεανική, ταλαντούχα ομάδα 12 παικτών, που με σωστό ροτέισον μπορεί να προχωρήσει.
Θέλει… να ξεκινήσει καλά από τον όμιλο και να χτίσει μομέντουμ. Θέλει να αρχίσει με δύο νίκες και μετά να πάρει τη Γαλλία (4ο ματς) για να αρπάξει τη δεύτερη θέση στον όμιλο.
Πρέπει… να μείνει σοβαρή, να μην απογοητευτεί αν έρθει η στραβή και να συνεχίσει να παλεύει.
Μπορεί… να κάνει την έκπληξη δεδομένων των απουσιών της. Αν φέτος μπει οκτάδα χωρίς Σισκάουσκας, Γιασικεβίτσιους, Σονγκάιλα, Καουκένας, Κ. Λαβρίνοβιτς, Ντ. Λαβρίνοβιτς, Πετραβίτσιους, Γιομάντας, Κατελίνας και Ιλγκάουσκας βεβαίως (σχεδόν μια ολόκληρη δωδεκάδα), που απουσιάζουν για τον ένα ή άλλο λόγο, τότε θα έχει κάνει επίδειξη δύναμης.
Φοβάται… μη ζήσει τα περσινά. Μη δει τα αποδυτήρια να χάνονται, μη δει τους παίκτες να μην μιλάνε με τον προπονητή και την ομάδα στο παρκέ να θυμίζει παιδική χαρά.
Θα… έχει δύσκολο έργο, καθώς κανένα όνομα της δωδεκάδα (πλην ίσως του Κλέιζα) δεν έχει το ειδικό βάρος για να τρομάξει τον αντίπαλο ή να εμπνεύσει σεβασμό στους διαιτητές. Η φετινή Λιθουανία θα πρέπει να τα κερδίσει όλα στο γήπεδο
Δεν θα… σταματήσει να παλεύει. Επτά παίκτες (πλην του Κλέιζα) 26 χρονών και κάτω ζητούν τη μεγάλη μετεγγραφή της καριέρας τους. Κανείς δεν είναι διατεθειμένος να χαρίσει κάστανα, κανείς δεν είναι βολεμένος, κανείς δεν είναι χορτασμένος.
Πού στέκεται; Στο μεταίχμιο ανάμεσα στο παρελθόν και το μέλλον. Χρονιά μεταβατική, χρονιά που κανείς δεν θα την κατηγορήσει αν πάει χαμένη.
Πού πάει; Προς τα μπρος. Είτε μείνει στους «16», είτε περάσει στους «8», το μέλλον της ανήκει. Τώρα, αν μείνει στον όμιλο είναι άλλη ιστορία.

ΚΑΝΑΔΑΣ
Ο ηγέτης: Ο Ντέναμ Μπράουν είναι το αστέρι του Καναδά. Παίρνει τον περισσότερο χρόνο συμμετοχής σχεδόν σε όλα τα φιλικά, έχει το ελεύθερο στις επιλογές του και σουτάρει κατά βούληση. Παίκτης που μπορεί να κάνει την έκρηξη, όμως ασταθής και παρασύρεται. Πάντως, στην καλή του βραδιά ο Καναδάς θα μπορεί να σταθεί απέναντι και σε καλύτερες ομάδες.
Το κλειδί: Ο Τζεβόν Σέφερντ δεν είναι ο εντυπωσιακός παίκτης που θα αλλάξει τις ισορροπίες σε ένα παιχνίδι. Όμως, είναι σοβαρός, σταθερός και χρήσιμος για τον Καναδά. Η ομάδα του ξέρει ότι από αυτόν θα πάρει συγκεκριμένα πράγματα, ιδιαίτερα πολύτιμα όμως.
Το ερωτηματικό: Ο Άντι Ράουτινς είναι η βεντέτα της ομάδας. Πρόσφατα NBAερ, γιος του προπονητή, ο Ράουτινς ξέρει ότι μπορεί να κάνει τη διαφορά στο φτωχό ρόστερ του Καναδά. Όμως, ακόμη δεν έχει παίξει επαγγελματικό μπάσκετ, αφού φέτος τελείωσε το κολέγιο. Δολοφόνος από το τρίποντο, όποιος τον αφήσει ελεύθερο θα το μετανιώσει οικτρά.
Οι υπόλοιποι: Συμπαθητικό ρόστερ από το οποίο λείπει ο μεγάλος αστέρας, αλλά υπάρχουν ρολίστες που ξέρουν μπάσκετ. Μπάκνορ, Όλινικ, Ντούρνεκαμπ, Σέικρ και Κένταλ με τον θηριώδη Άντονι στη ρακέτα συνθέτουν μια ομάδα που πάει στο Μουντομπάσκετ για να κάνει την έκπληξη.
Με μια πρόταση: Μάλλον θα πρέπει να συνεχίσουν να ονειρεύονται τη στιγμή που ο Στιβ Νας θα πει «ναι» στο να παίξει με την εθνική.
Θέλει… να περάσει γύρο στη διοργάνωση.
Πρέπει… να κερδίσει ματς απέναντι σε σχεδόν ισοδύναμες ομάδες με αυτόν για να τα καταφέρει.
Μπορεί… να βγει και 3ος μπορεί και 6ος. Κανένα απ’ τα δύο δεν θα είναι έκπληξη.
Φοβάται… μήπως οι δηλώσεις αισιοδοξίας του προπονητή του και η πολύ καλή εικόνα των φιλικών αποδειχτούν φρούδες ελπίδες και η πραγματικότητα πλησιάζει περισσότερο στο 123-49 από την Ελλάδα.
Θα… παλέψει, θα προσπαθήσει να καλύψει το ταλέντο με σωστό μπάσκετ, προσηλωμένο στις οδηγίες του πάγκου και σκληρή άμυνα.
Δεν θα… κάνει την έκπληξη. Αν παίξει στην Κωνσταντινούπολη, τότε θα είναι πλήρως επιτυχημένος.
Πού στέκεται; Κάτω απ’ τη μέση. Όσον αφορά τον όμιλό του, έχει κερδίσει 2 φορές τη Γαλλία στα φιλικά, αλλά στο επίσημο θα είναι το αουτσάιντερ. Αυτό κάτι λέει.
Πού πάει; Όπου τον βγάλει. Στόχος είναι νίκες επί Λιβάνου και Νέας Ζηλανδίας, αλλά αυτό μόνο εύκολο δεν είναι.

ΝΕΑ ΖΗΛΑΝΔΙΑ
Ο ηγέτης: Ο Πέρο Κάμερον είναι θρύλος τέτοιου μεγέθους που τον επανέφεραν από τη… σύνταξη για να παίξει. Όμως, ο Κερκ Πένι είναι από άλλο… δορυφόρο φέτος. Πιθανότατα από τη σελήνη, αφού ως σεληνιασμένος παίζει έχοντας πάνω από 27 πόντους μέσο όρο στα φιλικά! Ο ηγέτης της ομάδας στο γήπεδο φαίνεται ασταμάτητος. Αν συνεχίσει έτσι στο Μουντομπάσκετ, οι Νεοζηλανδοί μάλλον θα βρουν λόγους για χαμόγελα.
Το κλειδί: Εδώ θα μιλήσω για τον Κάμερον. Μπορεί να μην είναι αυτός που ήταν παλιά, καθώς τα χρόνια έχουν περάσει, αλλά ο σεβασμός που εμπνέει στους συμπαίκτες του και το γεγονός ότι είναι ο αρχηγός του σε κάθε του κίνηση, φτάνουν. Ο Κάμερον θα παίξει καταλυτικό ρόλο στην πορεία της Νέας Ζηλανδίας, ακόμη κι αν δεν κάνει καλό τουρνουά.
Το ερωτηματικό: Μισό ο Τόμας Αμπερκρόμπι και μισό ο Φιλ Τζόουνς. Έχουν και οι δύο ταλέντο και ικανότητες, έχουν βασικό ρόλο στην ομάδα, αλλά δεν μπορούν να σταθεροποιηθούν σε υψηλό επίπεδο σε όλα τα ματς. Αν το καταφέρουν τότε οι Νεοζηλανδοί θα είναι στα νοκ άουτ. Για να δούμε…
Οι υπόλοιποι: Ομάδα στρωτή και καλή, όπως πάντα. Η Νέα Ζηλανδία δουλεύει σωστά στο μπάσκετ και αυτό φαίνεται. Ταλέντο να περισσεύει… δεν υπάρχει, αλλά οι Άντονι, Κεντς, Βούκονα, Τέιτ, Φρανκ, Φίτσετ, Μπράντσο και Πλέτζερ… την κάνουν τη δουλειά τους.
Με μια πρόταση: «Tall Blacks», χάκα, χοντρούλης θρύλος, τρελός σκόρερ και τα μυαλά στα κάγκελα. Από τις πιο «nice to watch» ομάδες του τουρνουά κι ας χρησιμοποίησα… δύο προτάσεις για να το πω.
Θέλει… να προκριθεί στα νοκ άουτ.
Πρέπει… να κερδίσει τον Καναδά και τον Λίβανο, τουλάχιστον, καθώς ο όμιλος μπορεί να μπερδευτεί πολύ.
Μπορεί… να έχει μια αξιοπρεπή παρουσία στη διοργάνωση.
Φοβάται… μόνο μήπως ο χορός «χάκα» δεν τρομάξει τον αντίπαλο.
Θα… χορεύει πριν από κάθε ματς και θα ελπίσει να «χορέψει» από χαρά και μετά από τουλάχιστον 2 από αυτά. Θα είναι σκληρός αντίπαλος πιθανότατα και για τις 4 πλην Ισπανίας στον όμιλο.
Δεν θα… κάνει την τρελή πορεία που έκανε το 2002 όταν είχε αφήσει τον μπασκετικό κόσμο με το στόμα ανοιχτό.
Πού στέκεται; Χαμηλά, αλλά μη γελιέστε με τους χορούς και την κοιλίτσα του Κάμερον: οι Νεοζηλανδοί είναι μαχητές. Απλά περιμένετε να τους δείτε στο πρώτο ματς.
Πού πάει; Υπό προϋποθέσεις στους «16». Αν πάει πιο πέρα τότε θα πάθουμε… χακαμάνια (και όχι Χαλκαμάνια).

ΛΙΒΑΝΟΣ
Ο ηγέτης: Ένα όνομα μπορεί να μπει εδώ ό,τι κι αν κάνουν οι υπόλοιποι. Ο Φαντί Ελ Χατίμπ είναι ο απόλυτος μπασκετικός θρύλος του Μουντομπάσκετ. Κανένας άλλος από τους 288 παίκτες της διοργάνωσης δεν λατρεύεται τόσο. Ούτε κατά διάνοια. Αλλά όχι άδικα. Το καλοκαίρι φέτος φαινόταν χαμένο. Εκείνος τραυματίας και απροπόνητος. Την πρώτη βδομάδα του Αυγούστου νιώθει καλύτερα και μετά από μια μόλις προπόνηση δηλώνει «παρών» σίγουρος ότι είναι ήδη στο επίπεδο των άλλων. Ο Ταμπ Μπάλντουιν προσπαθεί να μειώσει τις προσδοκίες του φίλαθλο κόσμο, ώστε να μην γίνει χαμός αν τελικά ο Ελ Χατίμπ δεν τα κατάφερνε και κοβόταν από το ρόστερ. Η απάντηση του Ελ Χατίμπ; 13 πόντοι σε 18 λεπτά στο πρώτο φιλικό μετά από 4 προπονήσεις, 18 μια μέρα αργότερα και δυο μέρες μετά ακολουθεί τριάδα αγώνων όπου είχε 16, 25 και 23 πόντους. Είπατε κάτι; Ο Λίβανος είναι εδώ και έχει και το θρύλο του μαζί του.
Το κλειδί: Ο Τζάκσον Βρόμαν παράτησε την Ευρώπη, «βρήκε» λιβανέζικες ρίζες και πια κάνει τη διαφορά στη ρακέτα του Λιβάνου. Τρομερός στα φιλικά, σέντερ πρώτου επιπέδου, από τους καλύτερους ψηλούς της διοργάνωσης.
Το ερωτηματικό: Πώς μπόρεσε ο Λίβανος να έχει 2 Αμερικανούς νατουραλιζέ στη δωδεκάδα του; Κι όμως, ο Ματ Φρίτζι (είχε περάσει από τον Ολυμπιακό ένα φεγγάρι) είναι… βέρος Λιβανέζος. Και ο Λίβανος με Ελ Χατίμπ, Βρόμαν και Φρίτζι είναι άλλη ομάδα.
Οι υπόλοιποι: Δεν είναι του ίδιου επιπέδου με τους τρεις πρώτους, αλλά Ρέντα, Φαχέντ, Φακρεντίν, Κανάαν, Μαχμούντ μπορούν να βοηθήσουν.
Με μια πρόταση: Η καλύτερη ομάδα της Ασίας στο Μουντομπάσκετ, θέλει να το αποδείξει και στο γήπεδο πανηγυρίζοντας μια τρομερή πρόκριση.
Θέλει… την πρόκριση. Να αποδείξει ότι είναι η καλύτερη ομάδα της Ασίας στο Μουντομπάσκετ. Όμως δεν θα είναι εύκολο.
Πρέπει… να δείξει σε επίσημο μεγάλο τουρνουά εκτός Ασίας ότι έχει ωριμάσει ως ομάδα και είναι έτοιμος.
Μπορεί… να προσφέρει καλές συγκινήσεις στο τουρνουά και να βοηθήσει το ασιατικό μπάσκετ να κάνει ένα βήμα μπροστά.
Φοβάται… μήπως κολλήσει η τριάδα και φανεί ότι οι υπόλοιποι δεν μπορούν να κρατήσουν την ομάδα.
Θα… κοντράρει στα ίσα τουλάχιστον τον Καναδά και τη Νέα Ζηλανδία, ενώ οι Λιβανέζοι θεωρούν ότι μπορούν να κερδίσουν και Γαλλία, Λιθουανία υπό προϋποθέσεις.
Δεν θα… συγκλονίσει τον μπασκετικό μας κόσμο. Είναι ομάδα με συγκεκριμένες δυνατότητες. Απλώς είναι καλύτερη από άλλες χρονιές.
Πού στέκεται; στο μεταίχμιο μεταξύ ανυποληψίας και λιγοστού σεβασμού. Στο χέρι του είναι να το αλλάξει στο τουρνουά.
Πού πάει; Θα ξέρει μετά τον πρώτο αγώνα. Με νίκη επί του Καναδά δηλώνει «παρών» και δείχνει ότι έχει θέση στη διοργάνωση και τις συνειδήσεις μας. Αλλιώς, μετά ελπίζει απλά σε θεωρητικό επίπεδο.

Νίκος Κουσούλης