Παρόντες κι… απόντες

Ένα ματς που, αντί για να είναι η φιλική γιορτή που θα έπρεπε, κατέληξε να είναι ένας φιλικός αγώνας χωρίς κανένα νόημα, ήταν το παιχνίδι με τους Αμερικανούς την Τετάρτη. Η εθνική ομάδα ήταν μισή αριθμητικά και ακόμη… λιγότερη πνευματικά. Μη γελιέστε. Αν συναντηθούμε με τις Η.Π.Α. στο Μουντομπάσκετ, ο αγώνας θα είναι τελείως διαφορετικός.

Ήταν ξεκάθαρο από τις κινήσεις των παικτών μας ήδη στα πρώτα λεπτά του αγώνα ότι οι διεθνείς δεν ήταν συγκεντρωμένοι και δεν είχαν το μυαλό τους στο παιχνίδι. Λίγο οι απουσίες του Σχορτσανίτη (όχι κάτι σοβαρό) και του Μπουρούση, λίγο το «σκότωμα» της αναμονής για την απόφαση της FIBA και η Ελλάδα μόνο στο ματς με τους Αμερικανούς δεν είχε το μυαλό της.

Δικαιολογημένο. Φανταστείτε ότι είμαστε 3 μέρες πριν τη διοργάνωση και οι παίκτες δεν ξέρουν καν ποιοι θα πάνε στην Τουρκία. Κι αν τιμωρηθούν Φώτσης, Σχορτσανίτης, Τσαρτσαρής, η ομάδα θα αναγκαστεί να φέρει παίκτη που δεν έχει κάνει ούτε μία προπόνηση φέτος το καλοκαίρι για να βγουν οι θέσεις των ψηλών. Δεν βγαίνει το ρόστερ αν ξαναμπούν μέσα οι τρεις κομμένοι, γι’ αυτό και κόπηκαν πριν την απόφαση. Το λογικό είναι να έρθουν 2 ψηλοί απροπόνητοι… από τις παραλίες και ίσως αντί για 3ο ψηλό ένας περιφερειακός είτε από τους τελευταίους κομμένους είτε… όνομα έκπληξη, που ο Καζλάουσκας ήθελε εξαρχής (γι’ αυτό και έκοψε τους τρεις νωρίτερα). Αλλά ας περιμένουμε να δούμε αν θα φτάσουμε ως εκεί. Η ομάδα, δηλαδή, αυτή τη στιγμή δεν ξέρει καν πώς θα πάει στην Τουρκία, αν θα παραμείνει ένα από τα ισχυρότερα φαβορί ή αν οι ελπίδες της θα χαθούν από τις χαζομάρες του φιλικού με τους Σέρβους. Άρα, καταλαβαίνετε γιατί οι Έλληνες δεν είχαν το μυαλό τους στο παιχνιδάκι με τις Η.Π.Α..

Χαρακτηριστικό του κλίματος της εθνικής είναι το 62% στις βολές, ποσοστό που ήταν κάτω από το 50% μέχρι την 3η περίοδο. Οι τρεις από τους τέσσερις περιφερειακούς ήταν οι χειρότεροι του γηπέδου, στις δύο θέσεις που είναι η δύναμη της Ελλάδας. Σπανούλης, Διαμαντίδης και Καλάθης έκαναν 16 από τα 24 λάθη της ομάδας (ο Ζήσης ήταν αλάνθαστος) και πραγματικά δεν πρέπει να άφησαν ούτε έναν… χωρίς να τον εκνευρίσουν με τον τρόπο που έπαιζαν. Όμως, αυτό είναι ξεκάθαρο δείγμα της έλλειψης συγκέντρωσης των διεθνών, την οποία, επαναλαμβάνω, θεωρώ απολύτως δικαιολογημένη. Πάντως, οι Αμερικάνοι δεν τσίμπησαν. Το nba.com μετά το ματς έγραφε: “Η Ελλάδα, ένα από τα φαβορί για το χρυσό στο Μουντομπάσκετ, ήταν αποφασισμένη να μη δείξει πολλά πράγματα από το παιχνίδι της σε έναν από τους βασικούς αντιπάλους για μετάλλιο”.

Από το παιχνίδι δεν μπορούμε να κρατήσουμε πολλά. Ίσως τη δοκιμή αρχικού σχήματος με Σπανούλη, Ζήση, Περπέρογλου και τον Διαμαντίδη στον πάγκο, ώστε να υπάρχει ένας έμπειρος άσος για να αλλάξει τη ροή του ματς αν αυτό πάει στραβά (τα λέγαμε στην ακτινογραφία της ομάδας).

Πέραν αυτού, για τους ψηλούς δεν μπορούμε να πούμε πολλά, καθώς έλειπαν δύο πολύ ισχυρά όπλα, που θα παίρνουν πιθανότατα περισσότερα από 35 λεπτά συμμετοχής (μαζί) στα ματς από τα 80 που έχουν διαθέσιμα οι ψηλοί. Επίσης, δεν μπορούμε να σχολιάσουμε την παρουσία του Φώτση και του Τσαρτσαρή σε σχέση με το Μουντομπάσκετ, γιατί ενδέχεται να το κάνουμε… τζάμπα. Πάντως, ο δεύτερος έδειξε ότι όταν δεν προσαρμόζεται η άμυνα πάνω του μπορεί να βοηθήσει πολύ και στο σκορ απέναντι σε δυνατούς αντιπάλους. Ο Φώτσης ήταν εκτός αγώνα και εμφανώς εκτός ψυχολογίας.

Οι Αμερικανοί πίεσαν, αλλά τα τυπικά, όχι κάτι τρομερό. Κυρίως έπαιζαν πιεστική άμυνα με τα χέρια, η οποία, σε συνδυασμό με την κακή συγκέντρωση των διεθνών, επέφερε τα 20 κλεψίματα των Αμερικανών. Θεωρώ ότι αυτό είναι «μαγικό νούμερο» και δεν θα επαναληφθεί σε περίπτωση που ξαναπαίξουμε με τις Η.Π.Α..

Πάντως, μπορούμε να δούμε τις Η.Π.Α. και να κρίνουμε καλύτερα τι θα δούμε από αυτή την ομάδα στο Μουντομπάσκετ. Γρήγορη, νεανική, πειθαρχημένη και σκληρή ομάδα, οι Η.Π.Α. είναι ένα από τα φαβορί φέτος.

Οι παίκτες ακούν τον Σιζέφσκι, ο οποίος προσπαθεί να κάνει ροτέισον, αλλά έχει συγκεκριμένες λύσεις στο μυαλό του όσο το ματς είναι κλειστό. Οι Αμερικάνοι πηδούν όλοι στο ριμπάουντ και αν δεν κάνεις σωστά μπλοκ-άουτ τότε… άστο καλύτερα. Όπως ξέραμε από πριν είναι μια ομάδα που δεν έχει καλό σουτ (7/28 σούταραν από το τρίποντο) και ελάχιστοι είναι οι παίκτες που πρέπει να πιέζονται ασφυκτικά στην περιφέρεια, με έναν μόνο στον οποίο πρέπει ανά διαστήματα να βγαίνουν νταμπλ-τιμ (Ντουράντ).

Η φροντλάιν των Αμερικάνων είναι εκτός αγώνα επιθετικά, με τους Όντομ, Τσάντλερ και Λοβ να μην έχουν ρόλο στην επίθεση της ομάδας (η παρουσία του Λοβ ήταν καλή, αλλά μόνο και μόνο λόγω της χαλαρότητας της ελληνικής φροντλάιν). Απέναντι σε ομάδες που θα τους παίζουν στη ρακέτα θα έχουν μεγάλο πρόβλημα, ιδίως αν ο Τσάντλερ φορτώνεται εύκολα με φάουλ.

Στο ασόδυο τρέχουν, πιέζουν και προσπαθούν να επιβάλλουν το παιχνίδι τους, αλλά παρασύρονται ιδιαίτερα στο σετ παιχνίδι και κάνουν αρκετές επιπόλαιες ενέργειες, ιδίως όταν ο Μπίλαπς δεν είναι στο παρκέ.

Αφήνοντας το ματς και περνώντας στις εξέδρες, νομίζω όλοι χαρήκαμε βλέποντας αρκετό κόσμο που είχε διάθεση να δει μπάσκετ και όχι να πλακωθεί. Όμως, δεν μπορώ να μη σχολιάσω τη γελοιότητα της ΕΟΚ, η οποία σε φιλικό αγώνα εν μέσω τρομερής οικονομικής κρίσης και ανεργίας εκδίδει εισιτήρια 50 και 100 ευρώ (20 ευρώ έκαναν εκείνα του πάνω διαζώματος μόνο). Το θεωρώ απαράδεκτο και κατακριτέο. Για ακόμη μία φορά η Ομοσπονδία (που φέτος διάλεξε να κάνει και αύξηση στην τιμή των εισιτηρίων του Ακρόπολις) έδειξε ότι δεν υπολογίζει τον κόσμο που θέλει να δει μπάσκετ. Κρίμα, γιατί το γήπεδο θα ήταν γεμάτο με λογικές τιμές στα εισιτήρια.

Νίκος Κουσούλης

Υ.Γ.: Όσο για τις ελληνικές γελοιότητες σχετικά με τον τρόπο αντίδρασης στο θέμα της πιθανής τιμωρίας από τη FIBA, δυστυχώς η Ομοσπονδία δείχνει ξανά ότι θεωρεί εαυτόν υπεράνω νόμων, κανόνων και διεθνών αρχών. Όλα αυτά δεν είναι τυχαία και πηγάζουν από τον κομπλεξισμό ενός ανθρώπου μόνο…

Υ.Υ.Γ.: Για τους ομίλους Α και Γ θα μιλήσουμε μετά την ανακοίνωση της τιμωρίας, γιατί δεν αξίζει να γράψουμε κάτι απλά για να το γράψουμε, το θέμα είναι να έχει και νόημα όταν θα το διαβάσετε…