Παραιτήθηκε ο Παπαδόπουλος

Την παραίτησή του από την προεδρία του ΠΣΑΚ ανακοίνωσε ο Λάζαρος Παπαδόπουλος, μετά τον πόλεμο που έχει δεχτεί τις τελευταίες ημέρες από φορείς του μπάσκετ, αλλά και μεμονωμένους παίκτες. Έτσι κλείνει ένας κύκλος για τον ΠΣΑΚ, ο σημαντικότερος ίσως ως τώρα στην ιστορία του Συνδέσμου, αφού επί Παπαδόπουλου, ο ΠΣΑΚ οργανώθηκε όπως ποτέ πιο πριν. 

Η επιστολή του Παπαδόπουλου έχει αρκετό ενδιαφέρον και γι’ αυτό την παραθέτουμε αυτούσια, ενώ, πλέον, το μέλλον του ΠΣΑΚ φαντάζει θαμπό, καθώς είναι άγνωστο τι ξημερώνει για τον Σύνδεσμο των Παικτών, σε μια μάλιστα ιδιαίτερα δύσκολη συγκυρία.

Η ουσία είναι ότι ΕΣΑΚΕ, ΕΟΚ και Πολιτεία κατάφεραν αυτό που επεδίωξαν, δηλαδή να σπάσουν το μέτωπο των παικτών και να αναγκάσουν σε αποχώρηση εκείνον που τους είχε οργανώσει εδώ και 4 χρόνια, παλεύοντας για τα δικαιώματά τους.

Το Age of Basketball σας είχε προϊδεάσει για την παραίτηση του Παπαδόπουλου από την Κυριακή, παραίτηση που ήρθε να μας επιβεβαιώσει τρεις ημέρες αργότερα. Αναλυτικά το κείμενο της επιστολής του Παπαδόπουλου, που μιλάει για τον ΠΣΑΚ των ημερών του με στοιχεία (και όχι γενικά, όπως οι παίκτες που τον κατηγορούν), τον πόλεμο που δέχτηκε, αλλά και την επόμενη ημέρα:

«Μετά τις παραιτήσεις τεσσάρων μελών του Δ.Σ. κάποιες εκ των οποίων μάλιστα έβαλαν ευθείες βολές εναντίον μου, πιστεύω ότι έχω την υποχρέωση να παραιτηθώ από το Δ.Σ του Π.Σ.Α.Κ.

Θα ήταν λάθος αλλά και αντιδημοκρατικό να μη λάβω σοβαρά υπόψη μου τις συγκεκριμένες παραιτήσεις (όταν μάλιστα κάποιες από αυτές διαβάζονται και μέσα στην βουλή των Ελλήνων) και τις κατηγορίες που μου απηύθυναν κάποια άτομα του Δ.Σ ή, ακόμη και ορισμένα μεμονωμένα μέλη του συνδέσμου.

Κατηγορίες που ταυτίζονται με αυτές του κ. Βασιλακόπουλου και που μιλάνε για «προσωπική κόντρα» ή, ότι ο Π.Σ.Α.Κ έγινε υπόθεση ενός και μόνο ανθρώπου, η ακόμη χειρότερα ότι είμαι υποκινούμενος χωρίς να διευκρινίζουν το από ΠΟΙΟΥΣ. Παραιτούμαι, αν και θεωρώ τις κατηγορίες αυτές όχι μόνο ανυπόστατες, αλλά και κακοπροαίρετες και κακόβουλες και υποκριτικές. Θα προσπαθήσω να εξηγήσω το γιατί.

Όταν ξεκινήσαμε κάποιοι παίκτες πριν από τέσσερα χρόνια να αναδιοργανώσουμε και να ξαναζωντανέψουμε τον Π.Σ.Α.Κ, αντικρίσαμε στο εσωτερικό του μία κατάσταση απραξίας, και διάλυσης .Τα προβλήματα του χώρου μας ήταν πολλά και τεράστια. Αντιμετωπίζοντας λοιπόν εκείνη την κατάσταση βάλαμε σαν στόχους:

– Να οργανώσουμε τον σύνδεσμό μας διοικητικά, οικονομικά, νομικά κλπ.

– Να κινητοποιήσουμε όσο περισσότερους καλαθοσφαιριστές γινότανε και να τους εντάξουμε στις διαδικασίες του συνδέσμου.

– Να παίρνονται όλες οι σημαντικές αποφάσεις μέσα από μαζικές διαδικασίες (Γενικές Συνελεύσεις) και να μη συνεχιστεί αυτό που μέχρι τότε γινότανε. Το να μην ασχολείται δηλαδή ο σύνδεσμος με σημαντικές αποφάσεις, αλλά μόνο με δευτερεύουσας σημασίας ζητήματα τα οποία τα έλυνε χωρίς διαδικασίες ουσιαστικά ένα άτομο. Χαρακτηριστικό είναι ότι πριν από την δική μας θητεία είχαν γίνει μόνο ΔΥΟ συσκέψεις Δ.Σ το 2002 με θέμα την «μοιρασιά» των χρημάτων του Ταμείου Αλληλοβοηθείας (υπάρχουν πρακτικά άλλωστε με ταμία τον Γ.Καλαιτζή και αντιπρόεδρο τον Δ.Παπανικολάου) ενώ κατά την διάρκεια αυτών των τεσσάρων χρόνων έχουν γίνει πάνω από 100 συσκέψεις Δ.Σ που ποτέ δεν είχανε σαν θέμα τους πως θα μοιραστούμε χρήματα αλλά πολλές φορές το πώς θα βάλουμε χρήματα.

– Να συζητηθούν και να κατανοηθούν όλα τα προβλήματα του χώρου μας προκειμένου να προωθηθούν τα αιτήματα που θα μπορούσαν να προχωρήσουν στις λύσεις τους.

– Να συζητήσουμε με όλους τους εμπλεκόμενους φορείς προκειμένου να βρούμε κοινές λύσεις .Άσχετο αν οι τελευταίοι απαξίωναν διαρκώς τον διάλογο και τον σύνδεσμό μας.

– Να ενώσουμε όλους τους παίκτες των επαγγελματικών κατηγοριών, όπως όφειλε ο Π.Σ.Α.Κ να κάνει, αντιμετωπίζοντας τα προβλήματα και των υπολοίπων κατηγοριών και όχι μόνο της Α1.

– Τέλος, να κινητοποιηθούμε για να απαιτήσουμε την λύση των προβλημάτων μας που είναι προβλήματα τα οποία διαλύουν το χώρο του μπάσκετ εδώ και πολλά χρόνια.

Όλα τα παραπάνω φυσικά προϋπέθεταν τη συμμετοχή όλων, θυσίες, όπως επίσης ήταν βέβαιο ότι απαιτούσαν και σύγκρουση με εκείνους που σε καμία περίπτωση δεν θα άφηναν να γίνει η οποιαδήποτε αλλαγή. Ειδικότερα ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ που θα τους ανάγκαζε να λειτουργούν πλέον πιο νοικοκυρεμένα και όχι όπως λειτουργούν μέχρι και σήμερα.

Τι καταφέραμε?

– Ο σύνδεσμος οργανώθηκε, ίσως όχι τέλεια αλλά σίγουρα όσο ποτέ πριν στο παρελθόν.

– Όλα τα όργανα και οι αποφάσεις του Π.Σ.Α.Κ έβγαιναν μετά από «ΜΑΖΙΚΕΣ» αλλά και «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΕΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ» . Καταφέραμε να κάνουμε και πολλές αλλά και πολύ μαζικές συνελεύσεις που παρόμοιες τους δεν είχε γνωρίσει ο χώρος μας στο παρελθόν. Χαρακτηριστικό είναι ότι σχεδόν πάντοτε υπήρχε ΑΠΑΡΤΙΑ κάτι που στο παρελθόν δεν είχε συμβεί ποτέ και έτσι αποτελούσε «ΑΓΝΩΣΤΗ ΛΕΞΗ»

– Να γίνουν γνωστά τα προβλήματα μας στο ευρύ μπασκετικό κοινό.

– Να ενώσουμε τους παίκτες όλων των κατηγοριών και να μην χωρίζεται ο χώρος μας σε παίκτες «σημαντικούς» και «ασήμαντους» (όπως πρόσφατα τους χαρακτήρισε ο κ. Βασιλακόπουλος).

– Εξαγγείλαμε κινητοποιήσεις, τις οποίες φυσικά αναστείλαμε μετά από ψεύτικες διαβεβαιώσεις και δεσμεύσεις.

Έτσι φτάσαμε και στα τελευταία κρίσιμα γεγονότα στα οποία νοιώθω την ανάγκη να σταθώ για να ερμηνευτούν κάποια πράγματα που αφορούν στις κατηγορίες που εξαπολύθηκαν εναντίον μου.

Το Δ.Σ του Π.Σ.Α.Κ προκειμένου να παρθεί η οποιαδήποτε απόφαση απεργίας ή μη, συνεδρίασε τον τελευταίο μήνα επίσημα 5 φορές και πάντοτε με απαρτία. Συγκεκριμένα τα 9 από τα 11 μέλη. Φυσικά μετά υπήρχε συνεννόηση και με τα μέλη που έλειπαν λόγω αγωνιστικών υποχρεώσεων και όχι επειδή προέβαλαν κάποια αντίθεση. Το ίδιο χρονικό διάστημα συγκλήθηκε 2 φορές η Εκτελεστική Επιτροπή (οι αρχηγοί όλων των ομάδων) της οποίας η πλειοψηφία ήταν επίσης υπέρ της απεργίας.

Έγιναν 2 μαζικότατες Γενικές Συνελεύσεις σε Θεσ/νίκη και Αθήνα (όλοι κατανοούν ότι δεν μπορούν να συνεδριάσουν μεσούσης της αγωνιστικής περιόδου όλοι οι παίκτες σε μια πόλη) . Οι Γ. Σ. είχαν συμμετοχή 175 μελών και με ψήφους 151 υπέρ και 24 κατά (ονομαστικά και με υπογραφή) αποφασίστηκε η απεργία.

Μετά από όλα αυτά και αφού όπως ήταν αναμενόμενο, η πίεση από την πλευρά του κ. Βασιλακόπουλου και του Ε.Σ.Α.Κ.Ε ήταν τεράστια, άρχισαν κάποιοι «συνάδελφοι» να τα «μαζεύουν» και προσπαθώντας να γλυτώσουν την απεργοσπαστική τους μελλοντική στάση, ανέλαβαν δράση προκειμένου να σταματήσουν την απεργία πριν καν αυτή γίνει.

Έψαχναν να βρουν αφορμές και τους έφταιγαν για πρώτη φορά διαδικασίες και πρόσωπα. Όταν δε, κατά την διάρκεια της απεργίας αποδοκιμάστηκαν, ένοιωσαν την ανάγκη να δικαιολογήσουν τη στάση τους δικαιολογώντας τα αδικαιολόγητα.

Πιστεύω ότι η παραίτηση μου είναι μονόδρομος που θα δώσει ίσως την ευκαιρία σε όλους αυτούς να κάνουν το καλύτερο για τον σύνδεσμό μας και για το Μπάσκετ χωρίς να τους δημιουργεί το όποιο εμπόδιο η «ΑΝΤΙΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ και ΠΡΟΣΩΠΟΚΕΝΤΡΙΚΗ» μου στάση.

Δηλώνω ότι θα συνεχίσω να είμαι ενεργό μέλος του Π.Σ.Α.Κ και πρόθυμος να βοηθήσω.»