Ήττα μικρής ομάδας…

Χλωμός, άχρωμος και κακός ήταν ο Ολυμπιακός στη Γερμανία, όπου υποχρεώθηκε σε ήττα με 73-61 από μία απ’ τις χειρότερες ομάδες της Ευρωλίγκας στην πρώτη μέρα της 2ης αγωνιστικής της Ευρωλίγκας. Η Μπαμπέργκ έκανε το κομμάτι της απέναντι στους φιναλίστ της περσινής διοργάνωσης και οι Γερμανοί δεν μπορούν να πιστέψουν τα όσα είδαν. Ούτε… οι Έλληνες, βέβαια.

Στον Ολυμπιακό πήρε 4 χρόνια να αποκτήσει την ικανότητα και τη νοοτροπία μεγάλης ομάδας, ώστε να μπορεί να «καθαρίζει» τα εκτός έδρας παιχνίδια με μικρομεσαίους αντιπάλους. Πέρσι έδειξε ότι είχε φτάσει σε αυτό το επίπεδο, αλλά όσα είδαμε το βράδυ της Τετάρτης μοιάζουν με ξεκάθαρο πισωγύρισμα.

Μια ομάδα που έμοιαζε άβουλη, που παρά τους αστέρες της έδειχνε ότι δεν έχει βρει τρόπο να δουλεύει ως σύνολο, που όταν έμεινε πίσω στο σκορ στην 3η περίοδο δεν βρήκε τρόπο να πλησιάσει και να προσπεράσει ξανά. Η Μπαμπέργκ προσπέρασε στο 47-45 στο 29ο λεπτό με το καλάθι του Γκάβελ και ο Ολυμπιακός δεν μπόρεσε να πάρει ξανά τα ηνία στο ματς στα επόμενα 11 λεπτά. Και μάλιστα απέναντι σε μια μέτρια ομάδα, που μέχρι το βράδυ της Τετάρτης ήταν το απόλυτο αουτσάιντερ για πρόκριση από τον όμιλο, ενώ μόλις μια βδομάδα νωρίτερα έχασε με κατεβασμένα τα χέρια στη Ρώμη.

Δικαιολογίες υπάρχουν πολλές για τον Ολυμπιακό. Το γεγονός ότι η ομάδα έχει δώσει ουσιαστικά 2 επίσημους αγώνες φέτος και ο ένας ήταν με το… εφηβικό και τους ξένους του Άρη, ενώ ο άλλος ήταν με έναν Πανελλήνιο που είχε δεν είχε 1 βδομάδα προπονήσεων. Επίσης, είναι ακόμη Οκτώβριος, άλλωστε και πέρσι ο Ολυμπιακός είχε κάνει μια κάκιστη εμφάνιση στην Ισπανία με τη Μάλαγα την ίδια εποχή.

Αυτό, όμως, που τα αλλάζει όλα και θέτει την εικόνα του Ολυμπιακού σε άλλη βάση, είναι η δυναμικότητα του αντιπάλου. Η Μπαμπέργκ είναι μια από τις πιο ασθενείς ομάδες της Ευρωλίγκας φέτος και σίγουρα δεν μπορεί να συγκριθεί με μια ομάδα που συγκαταλέγεται στα 4-5 φαβορί. Όπως, αναφέραμε και στην αρχή του άρθρου, ο Ολυμπιακός φαίνεται να κατέστρεψε προσπάθεια 4 χρόνων στη Γερμανία με την εικόνα του και το αποτέλεσμα.

Στην τελευταία περίοδο, ο Ολυμπιακός είχε το τραγικό 4/17 εντός παιδιάς και οι επιλογές του ολοένα και χειροτέρευαν. Λογικό ήταν όχι απλώς να μην πλησιάσει καν στο να διεκδικήσει το ματς, αλλά να ηττηθεί και με διψήφια διαφορά. Η Μπαμπέργκ πέρασε μπροστά με +6 στο 34ο λεπτό (59-53) και ουσιαστικά δεν απειλήθηκε καθόλου στα τελευταία 6 λεπτά του αγώνα! Η διαφορά δεν έπεσε σε κανένα σημείο ως το τέλος κάτω από τους 6 πόντους και μάλιστα… διπλασιάστηκε ως το φινάλε.

Το χρονικό σημείο της περιόδου και οι λίγοι επίσημοι αγώνες ως τώρα ξεκάθαρα δεν αποτελούν δικαιολογία για την εμφάνιση και το αποτέλεσμα αυτό, όχι για ένα ρόστερ όπως του Ολυμπιακού. Μάλιστα, η ήττα αποκτά ακόμη μεγαλύτερη βαρύτητα, όταν πριν από δύο ημέρες οι παίκτες του Ολυμπιακού δεν απεργούσαν, γιατί όπως είπε ο αρχηγός της ομάδας και πιο έμπειρος παίκτης, Θοδωρής Παπαλουκάς, δεν μπορούσαν να ρισκάρουν μια ενδεχόμενη ήττα που θα τους έφερνε 1 βαθμό πίσω στο πλεονέκτημα έδρας στην Α1. Προφανώς, σκέφτονται ανάλογα και στην Ευρωλίγκα.

Όλα αυτά δείχνουν το αυτονόητο: ότι δηλαδή η περσινή πορεία του Ολυμπιακού δεν ήρθε από το… θεό ή από τον… αυτόματο πιλότο, αλλά υπήρχε κάποιος στον πάγκο που τις έκανε πραγματικότητα. Τίποτα δεν είναι δεδομένο (όπως ήθελαν να πείσουν συγκεκριμένοι δημοσιογράφοι πέρσι και το καλοκαίρι) και κανείς στην Ευρώπη δεν περιμένει τον Ολυμπιακό για να κάτσει να χάσει. Αν θες να είσαι στο φάιναλ φορ, θα πρέπει να ματώσεις και θα πρέπει να το κάνεις ακόμα και στο παιχνίδι με τη χειρότερη ομάδα του ομίλου σου. Οι παίκτες του Ολυμπιακού, με τη νοοτροπία που αντιμετώπισαν το συγκεκριμένο παιχνίδι, έμοιαζαν σαν να το ξέχασαν αυτό.

Πέραν τούτων, ο Ντούσαν Ίβκοβιτς ξεκάθαρα θέλει πίστωση χρόνου, αφού προσπαθεί να μάθει τον Ολυμπιακό να παίζει άλλο μπάσκετ από αυτό που έπαιζε τόσα χρόνια (πολύ πιο αργό). Η ομάδα μοιάζει να δυσκολεύεται να αφομοιώσει το νέο στιλ παιχνιδιού και τέτοιες εμφανίσεις λογικά θα εμφανιστούν ξανά. Είναι το τίμημα για τις αλλαγές προσώπων και φιλοσοφιών και τις δοκιμές. Αυτό που οπωσδήποτε πρέπει να αλλάξει είναι ο τρόπος αντιμετώπισης ενός παιχνιδιού τέτοιου, πνευματικά. Μια ομάδα του επιπέδου του Ολυμπιακού οφείλει να έχει αναπτύξει άμυνες και αντοχές ώστε να κερδίζει αυτά τα ματς, ακόμη κι αν δεν της έρχονται όλα εύκολα.

Ακόμη και ο Ίβκοβιτς πρέπει να εκμεταλλεύεται όλα του τα όπλα. Η ομάδα ταξίδεψε στη Γερμανία με 12 παίκτες, παρότι έχει περισσότερους στο ρόστερ, και το πλήρωσε με τον τραυματισμό του Μαυροκεφαλίδη, αφού παρατάχτηκε στο ματς με 11. Επίσης, ο Γιοτάμ Χαλπερίν εφόσον δεν υπολογίζεται δεν πρέπει να είναι στο ρόστερ. Σε ένα ματς που τα ασόδυα ήταν τραγικά, θα έπρεπε να του έχει δοθεί χρόνος συμμετοχής. Δεν ξέχασε ξαφνικά το μπάσκετ ο Χαλπερίν.

Ο Λούκας σε 15 λεπτά δεν πρόσφερε τίποτα, ο Παπανικολάου σε 13 λεπτά δεν πρόσφερε τίποτα, ο Κέσελι σε 6,5 λεπτά δεν πρόσφερε απολύτως τίποτα, ο Έρτσεγκ σε 10 λεπτά δεν μπόρεσε να βοηθήσει καθόλου, ο Μπουρούσης σε 14 λεπτά ήταν ανύπαρκτος επιθετικά, ο Σπανούλης ήταν μέτριος ως αρνητικός (3/10 εντός παιδιάς και 4 λάθη), ο Τεόντοσιτς είχε 2/10 τρίποντα (!) σε πολλές βεβιασμένες και χωρίς λογική κινήσεις, με τον Παπαλουκά, τον Νίλσεν και τον Νεστέροβιτς να είναι απλώς καλοί.

Βέβαια, για να μιλήσουμε και σε δεύτερο επίπεδο, μια τέτοια ήττα τον Οκτώβριο μικρή σημασία έχει (και ακόμη μικρότερη βαθμολογικά), ιδίως όταν τρεις ημέρες νωρίτερα η ομάδα με τη στάση της αναίρεσε το λόγο και το σκοπό δημιουργίας και ύπαρξής της. Κι ας έχουν αλλάξει όλα αυτά με την πάροδο των χρόνων κι ας φαντάζουν ξένη γλώσσα στους νεότερους και στις μέρες μας…

Νίκος Κουσούλης