Η Α1 2010-11 στο AoB

Το πρωτάθλημα ξεκινά και κανονικά μετά την 1η αγωνιστική που στιγματίστηκε από τη διαφωνία παικτών, ομάδων και αρχής, με αποτέλεσμα την απεργία και τα όσα επακολούθησαν. Από τη 2η αγωνιστική, οι ομάδες θα παρατάσσονται με πλήρες ρόστερ. Ας τις γνωρίσουμε και ας δούμε τι θέλει φέτος η κάθε μία, σε ένα απίστευτα ανοιχτό πρωτάθλημα, όπου η απόσταση από την 5η-6η θέση ως τον υποβιβασμό είναι πολύ μικρότερη απ’ όσο θα περίμενε κάποιος.

Κάτι τα οικονομικά προβλήματα πολλών ομάδων, που μας κάνουν να μην ξέρουμε πόσες θα βγάλουν τη χρονιά, κάτι η περίοδος «ισχνών αγελάδων» που έχει εξομοιώσει τα μπάτζετ των περισσότερων ομάδων της Α1 και το φετινό πρωτάθλημα φαντάζει με… κόλαση για πάνω από 8 ομάδες, που ξέρουν ότι μπορούν κάλλιστα να βγουν 8ες ή… 13ες. Αυτό, παρά τα προβλήματα και το χαμηλότερο επίπεδο της λίγκας, δίνει μια άγρια ομορφιά στην Α1 και μας υπόσχεται αρκετές συγκινήσεις το χειμώνα.

Τα ρόστερ των ομάδων της Α1

Όμως, ποιες είναι οι 14 ομάδες φέτος και τι ζητούν από τον εαυτό τους;

ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ
Το πέρσι και το φέτος: Παρόμοιο μπάτζετ, ίδιοι στόχοι. Πέρσι απέτυχε παταγωδώς στην Ευρωλίγκα, έχασε το Κύπελλο και πήρε το πρωτάθλημα στα χαρτιά. Εξακολουθεί να είναι ο πρωταθλητής, αλλά πια ο άμεσος αντίπαλός του τον αμφισβητεί όσο ποτέ. Βέβαια, το πρωτάθλημα δεν κρίθηκε στο γήπεδο με υπαιτιότητα του Ολυμπιακού, αλλά και πάλι, εκτός από μαύρη σελίδα στην ιστορία της Α1 είναι και ερωτηματικό για τον Παναθηναϊκό. Οι «πράσινοι» φέτος κινήθηκαν να γεμίσουν τα κενά και ενδυναμώθηκαν πολύ, ιδίως από το «3» ως το «5» με τους Σάτο, Μάριτς, Καϊμακόγλου, Βουγιούκα.
Ο πάγκος και το ερώτημα: Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς είναι η κυρίαρχη μορφή και φέτος στον πάγκο του «τριφυλλιού». Ο «προπονητής των τίτλων» για τον Παναθηναϊκό έχει τη λύση σε όλα τα προβλήματα κάθε χρόνο και θέλει και φέτος να συνεχίσει τις επιτυχημένες χρονιές στην ομάδα. Το πιο δύσκολο ερώτημα που καλείται να απαντήσει είναι η θεωρητική αποδυνάμωση της ομάδας στο ασόδυο. Σπανούλης και Γιασικεβίτσιους έφυγαν, χωρίς ουσιαστικά να αντικατασταθούν. Θα καταφέρει να αλλάξει τις ισορροπίες σε μια ομάδα που τόσα χρόνια είχε μάθει να παίζει με την περιφέρειά της και να τις μεταφέρει στη ρακέτα; Ή ο Παναθηναϊκός θα πληρώσει αυτή την «αλλαγή» βάρους στο ρόστερ του; Κανείς καλύτερος να απαντήσει από τον Ομπράντοβιτς!
Στόχος: Εννοείται το triple-crown. Μετά από κακή χρονιά στην Ευρωλίγκα ο Παναθηναϊκός είναι πληγωμένος και αγριεμένος. Και τι δεν άκουσε πέρσι; Κορεσμένος ότι είναι, ότι έκανε τον κύκλο του, ότι ήταν μέτρια ομάδα, ότι ο Ομπράντοβιτς έχασε τον έλεγχο. Αν φέτος είναι χρονιά απαντήσεων, ο Παναθηναϊκός έχει αποδείξει ότι τα καταφέρνει τέλεια σε αυτές. Στην Ελλάδα ο τίτλος είναι μονόδρομος για να «κόψει τα φτερά» του «αιώνιου» αντιπάλου.

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ
Το πέρσι και το φέτος: Πολλά άλλαξαν στο λιμάνι. Μετά από μια υπέροχη χρονιά που είδε την ομάδα να φτάνει στον τελικό της Ευρωλίγκας, να παίρνει το Κύπελλο (πρώτος τίτλος μετά από 8 χρόνια) και ουσιαστικά να μη χάνει ποτέ το πρωτάθλημα στο γήπεδο, οι Αγγελόπουλοι αποφάσισαν ξανά να τα αλλάξουν όλα. Ίβκοβιτς αντί Γιαννάκη και πάλι από την αρχή. Το ρόστερ άλλαξε πάρα πολύ, το βάρος μετακινήθηκε από τους φόργουορντ στην περιφέρεια και ο φετινός Ολυμπιακός θα είναι μια τελείως διαφορετική ομάδα από την περσινή. Δεν θα έχει την ίδια ταχύτητα, δεν θα έχει την ίδια παραγωγικότητα, ούτε το ίδιο θέαμα. Αλλά ο Ίβκοβιτς προσλήφθηκε «με μια αποστολή»: τον τίτλο της Α1.
Ο πάγκος και το ερώτημα: Ο Ντούσαν Ίβκοβιτς είναι, πλέον, η πιο εμβληματική μορφή στους ευρωπαϊκούς πάγκους. Ένας από τους μεγαλύτερους ηλικιακά προπονητές, αλλά ο καλύτερος σε εμπειρία και με μοναδικές ικανότητες. Όχι άδικα, θεωρείται από όλους τους συναδέλφους του το νούμερο 1 στην Ευρώπη. Αυτός θα πρέπει να βρει λύση για το ερώτημα του Ολυμπιακού: μπορεί χωρίς Τσίλντρες-Κλέιζα; Μήπως έχει αποδυναμωθεί; Ο Ίβκοβιτς το καλοκαίρι ουσιαστικά είπε «δεν θέλω αστέρες, θέλω ρολίστες», έφτιαξε την ομάδα όπως την ήθελε και θα κριθεί για όποια αποτυχία της. Ήδη ελέγχεται (μαζί με τους Αγγελόπουλους) για τη φυγή Σχορτσανίτη (που είναι Έλληνας διεθνής), αλλά τα σημαντικά έπονται. Το βάρος της ομάδας άλλαξε, από τις θέσεις των φόργουορντ (Κλέιζα-Τσίλντρες) σε αυτές των γκαρντ (Σπανούλης-Τεόντοσιτς-Παπαλουκάς). Ήταν αυτό το «κάτι διαφορετικό» που χρειαζόταν τόσο καιρό ο Ολυμπιακός;
Στόχος: Ουσιαστικά ο εγχώριος τίτλος. Η Ευρωλίγκα αντιμετωπίζεται από τον Ολυμπιακό (εννοείται με εντελώς λανθασμένη νοοτροπία) ως το κερασάκι στην τούρτα, ενώ το Κύπελλο είναι ο «φτωχός συγγενής». Διοίκηση, δημοσιογράφοι «ερυθρόλευκων» εφημερίδων και κόσμος θέλουν τον τίτλο της Α1, ενώ οι δηλώσεις (και οι κινήσεις) του Αγγελόπουλου στην αλλαγή προπονητή, αυτό δείχνουν. Γιατί αλλιώς δεν δικαιολογείται με κανένα τρόπο το να διώξεις προπονητή που σε πήγε στον τελικό της Ευρωλίγκας, πήρε το Κύπελλο και δεν έχασε το πρωτάθλημα στο γήπεδο. Ο Ολυμπιακός τίτλο θέλει… τώρα τον θέλει και η πίεση στην ομάδα ολοένα και αυξάνει.

ΜΑΡΟΥΣΙ
Το πέρσι και το φέτος: Ε; Υπάρχει κάποια σύνδεση; Πέρσι προκρίθηκε στο Top-16 της Ευρωλίγκας, όπου έχασε για ένα σουτ την πρόκριση στα προημιτελικά και κέρδισε την 3η θέση στο πρωτάθλημα και την εκ νέου συμμετοχή του στην Ευρωλίγκα. Φέτος, απλά υπάρχει. Διαλύθηκε το καλοκαίρι, διέσυρε την Ελλάδα όταν η ULEB αναγκάστηκε να το αποβάλει από την Ευρωλίγκα, άλλαξε όλο του το ρόστερ και χτίστηκε από την αρχή… μετά τη λήξη όλων των πιθανών προθεσμιών. Φέτος ο πήχης έχει χαμηλώσει τόσο, που ουσιαστικά αν τελειώσει τη χρονιά… υπάρχοντας είναι επιτυχημένο. Το ρόστερ χτίστηκε μέσα σε μια βδομάδα και μάλιστα τη βδομάδα πριν αρχίσει το πρωτάθλημα, ενώ κανείς δεν ξέρει πού θα είναι σε 3-4 μήνες.
Ο πάγκος και το ερώτημα: Ο Βαγγέλης Αλεξανδρής έκανε υπερπροσπάθεια και υπέρβαση, καταφέρνοντας μέσα σε 3-4 ημέρες να φέρει ένα ολόκληρο ρόστερ από Έλληνες και ξένους σε μια ομάδα διαλυμένη. Ήδη έχει ξεπεράσει τον εαυτό του και έχει κάνει κάτι που φαντάζει απίστευτο. Αυτό που δυστυχώς μοιάζει πιθανό να χρειαστεί να απαντήσει μέσα στη χρονιά είναι τι θα γίνει αν αρχίσουν οι καθυστερήσεις στις πληρωμές. Θα τελειώσει τη χρονιά το Μαρούσι; Θα υπάρχει όταν τελειώσει η φετινή Α1; Και αν υπάρχει, θα έχει και μέλλον; Υπάρχει σχέδιο για τη συνέχεια ή η ομάδα είναι ήδη καταδικασμένη, απλώς δεν το έχει καταλάβει;
Στόχος: Ουσιαστικά να μείνει στην κατηγορία. Ας μη γελιόμαστε, με όσα έγιναν το τελευταίο τρίμηνο, επιτυχία θα είναι για το Μαρούσι ακόμη κι αν τερματίσει 12ο. Πάντως, έχει αρκετούς έμπειρους παίκτες και μπορεί να το δούμε και ψηλότερα, ακόμη και στην οκτάδα, αν καταφέρει να κρατήσει το ρόστερ του ανέπαφο ως το τέλος.

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ
Το πέρσι και το φέτος: Κι εδώ ο πήχης χαμήλωσε. Πέρσι έκανε την καλύτερη χρονιά της ιστορίας του: φάιναλ φορ Eurocup, τετράδα Α1. Φέτος, ξέρει από τώρα ότι δεν θα επαναλάβει παρόμοια πορεία. Το ρόστερ του δεν είναι κακό, παρότι εμφανώς χειρότερο από πέρσι. Θέλει να περάσει γύρο στο Eurocup και ίσως τα καταφέρει, ενώ θα πρέπει να του «βγουν» και οι ξένοι για να κάνει την υπέρβαση.
Ο πάγκος και το ερώτημα: Ο Θανάσης Σκουρτόπουλος κάθεται στον πάγκο της ομάδας στη θέση του Ηλία Ζούρου. Ο Σκουρτόπουλος είναι αρκετά έμπειρος και έχει αποδείξει ότι κάνει καλή και προσεκτική δουλειά σε όσες ομάδες πηγαίνει. Με αρκετούς βετεράνους Έλληνες παίκτες (Παπαμακάριος, Καλαϊτζής, Σκλάβος) θα πρέπει να ενώσουν ένα νέο ουσιαστικά ρόστερ και να το κάνουν αξιόμαχο. Πόσο κοντά στα περσινά του κατορθώματα μπορεί να φτάσει; Η λογική λέει ότι δεν έχει φέτος το μπόι για να τα αγγίξει καν, αλλά οι «Ολυμπιονίκες» είναι αισιόδοξοι.
Στόχος: Σκέφτεται την τετράδα, αλλά ξεκάθαρα δεν ξεκινάει ως φαβορί. Επιτυχία θα είναι η οκτάδα ουσιαστικά, αφού το ρόστερ του θα έχει κάνει υπέρβαση σε κάτι παραπάνω.

ΠΑΟΚ
Το πέρσι και το φέτος: Πέρσι ξεκίνησε την «αναγέννηση» με υψηλούς στόχους και χωρίς «μετριοφροσύνη». Φέτος, τη συνεχίζει με χαμηλά το κεφάλι και λίγα λόγια. Συνήθως, η δεύτερη συνταγή έχει μεγαλύτερη επιτυχία. Ομάδα με πολύ κόσμο, που θα έπρεπε να βρει τρόπο να σταθεροποιηθεί ψηλά. Άλλαξε πάρα πολλά, αφού ούτε λίγο ούτε πολύ το καλοκαίρι έφυγαν 11 παίκτες από την ομάδα. Όμως, αυτό δεν πάει να πει ότι δεν έχει απαιτήσεις από τον εαυτό του φέτος. Η ομάδα έχει ξεκάθαρα χτιστεί γύρω από τον Λάζαρο Παπαδόπουλο, ενώ στην περιφέρεια υπάρχει το πολυβόλο που λέγεται Ρόουλι Μάρσαλ. Δύο παίκτες πολύ υψηλού επιπέδου που ίσως είναι και προάγγελος επιτυχίας.
Ο πάγκος και το ερώτημα: Ο Σούλης Μαρκόπουλος γύρισε στην ομάδα με την οποία γνώρισε πανευρωπαϊκή καταξίωση και μετά από μια αναγνωριστική χρονιά είναι έτοιμος για το κάτι παραπάνω. Δεν θα είναι εύκολο, το ρόστερ ίσως μοιάζει λίγο χειρότερο φέτος από άποψη ονομάτων. Αλλά ο Έλληνας προπονητής έχει αποδείξει ότι τα καταφέρνει μια χαρά αν έχει αξιόλογο υλικό στα χέρια του. Και έχει. Θα μπορέσει να κρατήσει την ομάδα ενωμένη; Το γυαλί με τον Παπαδόπουλο ράγισε ήδη από την πρώτη αγωνιστική, αλλά όλες οι πλευρές είχαν την ψυχραιμία να προσπαθήσουν να το ξανακολλήσουν. Μια τέτοια απώλεια θα σήμαινε ουσιαστικά καταστροφή για τα όνειρα του ΠΑΟΚ. Ο Μαρκόπουλος θα κληθεί αρκετές φορές να κρατήσει την ομάδα φέτος.
Στόχος: Θέλει την τετράδα. Μπορεί να μην το πολυφωνάζει, αλλά για να είναι επιτυχημένος θα πρέπει να μπει στην οκτάδα, ενώ η τετράδα θα πρέπει να αποτελεί τον ουσιαστικό του στόχο φέτος. Το επίπεδο στην Α1 έχει πέσει και είναι μια καλή ευκαιρία για τον ΠΑΟΚ να εκμεταλλευτεί την έδρα του και να ανέβει ξανά. Ένα σκαλί (τουλάχιστον) πιο πάνω από πέρσι, ενώ στο βάθος του μυαλού υπάρχει η Ευρωλίγκα…

ΚΟΛΟΣΣΟΣ ΡΟΔΟΥ
Το πέρσι και το φέτος: Συνεχώς βελτιώνεται, συνεχώς ανεβαίνει, αλλά ακόμα κρατάει μικρό καλάθι. Το καλοκαίρι αρνήθηκε τη συμμετοχή του στο Eurocup, αφού δεν θεωρεί ότι είναι έτοιμος ακόμα. Μια ομάδα υγιής οικονομικά, με φιλάθλους στο γήπεδο που πραγματικά αποτελούν φωτεινή εξαίρεση στην πολύπαθη Α1. Έχασε βασικά κλειδιά της περσινής του επιτυχίας φέτος, αλλά μπορεί κάποιος να πει ότι βελτίωσε σημαντικά την ποιότητα του ελληνικού του στοιχείου στην ομάδα (που φτάνει πια αισίως τα 15 άτομα), με έμπειρους, αλλά και ταλαντούχους παίκτες. Ο Σφαιρόπουλος πιάνει… «λαβράκια» κάθε χρόνο στους ξένους, αν το κάνει και φέτος, ο Κολοσσός θα διατηρηθεί πολύ ψηλά.
Ο πάγκος και το ερώτημα: Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος είναι από τους καλύτερους νέους προπονητές στην Ελλάδα. Τα τελευταία δύο χρόνια ο Κολοσσός είναι ομάδα-μοντέλο, που φτάνει ουσιαστικά στα όρια των δυνατοτήτων του κάθε σεζόν. Ο Σφαιρόπουλος παίρνει το 100% από κάθε παίκτη του και πέφτει διάνα στους ξένους. Αυτό θα κληθεί να κάνει και φέτος. Είναι οι Φορντ, Πίτερσον, Ιβάνοβιτς, Τζόρνταν στα στάνταρ των προηγούμενων; Αν όχι, υπάρχει θέμα.
Στόχος: Ο Κολοσσός μιλάει για σταθεροποίηση και δεν έχει άδικο. Επιτυχία θα είναι αν βρεθεί στην οκτάδα ξανά. Θα έχει δείξει ότι δεν είναι ομάδα που ασχολείται με μάχες κατηγορίας και λοιπά. Αν επαναλάβει την περσινή 6η θέση θα είναι πλήρως επιτυχημένος, ενώ η είσοδος στην τετράδα δεν φαντάζει άπιαστο όνειρο. Το θέμα είναι, βέβαια, αν είναι έτοιμη και η ομάδα για κάτι τέτοιο, γιατί ο Κολοσσός έχει δείξει ότι κινείται με αργά, σταθερά και σωστά βήματα.

ΑΡΗΣ
Το πέρσι και το φέτος: Πέρσι αυτοκαταστράφηκε. Ξεκίνησε με «χαριστική» συμμετοχή στην Ευρωλίγκα και τελείωσε ντροπιασμένος και σχεδόν εκτός οκτάδας. Κακή σεζόν με την ομάδα να αποτυγχάνει παταγωδώς σε όλα τα μέτωπα. Το καλοκαίρι άλλαξαν πολλά, ήρθε νέος προπονητής, ενώ, παρότι έχασε αρκετούς έμπειρους και καλούς παίκτες, τους αντικατέστησε επαρκώς. Μαζί με τους ξένους και τους έμπειρους ήρθαν και νέα ταλέντα, Βεργίνης και Σλούκας από τους «αιωνίους» και ο Τσαϊρέλης, με τον Άρη να κάνει ένα νέο ξεκίνημα, αλλά να μη μειώνει τον πήχη των απαιτήσεων.
Ο πάγκος και το ερώτημα: Ο Σαρόν Ντρούκερ κάθεται στον πάγκο της ομάδας σε μια ιδιότυπη… τράμπα με τη Μακάμπι. Ο Ισραηλινός θέλει να καταξιωθεί στην Ευρώπη και ξεκάθαρα ο Άρης προσφέρεται για κάτι τέτοιο. Θα πρέπει και στον Άρη να έχουν υπομονή μαζί του και να στηρίξουν την επιλογή τους, αλλά κι αυτός να αποδείξει ότι έχει όσα χρειάζεται για να μείνει στο υψηλότερο επίπεδο στην Ευρώπη. Θα μείνει ο κόσμος κοντά στην ομάδα; Θα μπορέσει ο Άρης μετά από μια τόσο αποτυχημένη σεζόν να φτάσει εκεί που πρέπει; Φέτος δεν θα υπάρχει δικαιολογία, καθώς το επίπεδο της λίγκας είναι εμφανώς πιο χαμηλό από πέρσι.
Στόχος: Στόχος είναι η 3η θέση και η Ευρωλίγκα. Με βάση το ρόστερ του ξεκινά ως το φαβορί για την 3η θέση, αλλά δεν απέχει και πολύ από τους διώκτες του. Θα πρέπει να το αποδεικνύει κάθε εβδομάδα. Επιτυχημένος θα είναι στην τετράδα, αλλά ας μη γελιόμαστε: φέτος είναι ευκαιρία για τον Άρη να επιστρέψει στην Ευρωλίγκα. Μεγαλύτερος αντίπαλος μοιάζει ότι θα είναι ο ΠΑΟΚ, πάντως, με ό,τι κι αν σημαίνει αυτό.

ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ
Το πέρσι και το φέτος: Πέρσι ξεκίνησε ως αουτσάιντερ για την οκτάδα, τα προγνωστικά μιλούσαν για κακή χρονιά, αλλά μπόρεσε και μπήκε στα πλέι οφς, όντας πλήρως επιτυχημένος και ξεπερνώντας τις προσδοκίες. Κάπως έτσι είναι η κατάσταση και φέτος. Ξεκινάει με τον πήχη χαμηλά, έχοντας αλλάξει μεγάλο μέρος του ρόστερ του, χάνοντας ταυτόχρονα και τους τρεις εμπειρότερους (και καλύτερους) Έλληνες παίκτες του. Η απώλεια του Καλαμπόκη είναι τεράστια και από μόνη της ένα ολόκληρο κεφάλαιο. Πάντως, έχει αρκετά νέα και ταλαντούχα παιδιά, που αν δουλευτούν σωστά μπορούν να κάνουν πολύ καλή καριέρα, ενώ υπάρχει και ο Μπάρλος. Ο ΜακΛίοντ είναι παίκτης εγνωσμένης αξίας και θα βοηθήσει αρκετά.
Ο πάγκος και το ερώτημα: Ο Νέναντ Μάρκοβιτς είναι και φέτος στον πάγκο. Δοκιμασμένη συνταγή που πέρσι πέτυχε απόλυτα. Ο Βόσνιος ξέρει ότι και φέτος θα πρέπει να φτάσει την ομάδα στα όριά της και ίσως λίγο παραπάνω για να επαναλάβει την περσινή πορεία. Θα μπορέσει να το κάνει και δεύτερη συνεχόμενη χρονιά;
Στόχος: Αρχικά η εύκολη παραμονή, που σημαίνει να μην μπει σε περιπέτειες και να μην αρχίσει να… μετράει τα κουκιά σε κανένα δίμηνο. Πόσο μάλλον να τα μετράει και… να μην του βγαίνουν. Άπαξ και τα καταφέρει σε αυτό, θα κοιτάξει αν μπορεί να μπει οκτάδα, αν και δεν είναι φαβορί. Μοιράζει χειρότερος από πέρσι, ακολουθώντας την πτώση επιπέδου σε ολόκληρη την Α1 και παρότι δεν απέχει πολύ από τις ομάδες της 6ης-7ης θέσης, δεν απέχει πολύ ούτε από τις ομάδες της 13ης-14ης θέσης. Κι αυτό είναι κακό κι επικίνδυνο. Η επιλογή (αναγκαστική ουσιαστικά) να πορευτεί με έναν ξένο (προς το παρόν) μπορεί να του κοστίσει πολύ, καθώς του λείπει η εμπειρία, αλλά και η σταθερή απειλή στο σκορ από παίκτη που το έχει ξανακάνει. Βέβαια, αν η απόκτηση του Βούγιανιτς οριστικοποιηθεί άμεσα, ο Πανιώνιος ενισχύεται με έναν πάρα πολύ καλό παίκτη, ιδιαίτερα υψηλού επιπέδου. Πάντως, δεν ξεκινάει σίγουρος ότι δεν θα ακούσει ποτέ στα αποδυτήρια τη λέξη «παραμονή».

ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ
Το πέρσι και το φέτος: Πέρσι έκανε δυναμική επιστροφή στην Α1 και φέτος ζητάει να καθιερωθεί σε αυτή. Ξεμπέρδεψε εύκολα με το θέμα της παραμονής πέρσι και το ίδιο θέλει να κάνει και φέτος. Η βασική του διαφορά είναι στους ξένους, αφού οι (εγνωσμένης και αδιαμφισβήτητης αξίας) περσινοί ξένοι, άλλαξαν και οι φετινοί θα πρέπει να δώσουν εξετάσεις. Χάμοντς, Άρνολντ, Φάιζον, Νέλσον έφυγαν και άφησαν πίσω τους πολύ… μεγάλα παπούτσια για να γεμίσουν οι Κινγκ, Σκοτ, Σένσλι, Λούμπι και Μότσνικ.
Ο πάγκος και το ερώτημα: Ο Σκουρτόπουλος έφυγε πλήρως επιτυχημένος και ο Αργύρης Πεδουλάκης που τον αντικατέστησε έχει κάθε προοπτική να συνεχίσει ένα επιτυχημένο έργο. Ή να το αρχίσει από την αρχή, καθώς στην ομάδα άλλαξαν πολλά από πέρσι. Ο «Άρτζι» είναι άνθρωπος του Περιστερίου και είναι σίγουρο ότι θα τα δώσει όλα, ενώ είναι και προπονητής αδιαμφισβήτητων ικανοτήτων. Θα τα καταφέρει; Και φέτος το βάρος θα πέσει στους ξένους. Θα το αντέξουν;
Στόχος: Θέλει να ξεμπερδέψει γρήγορα και εύκολα με την παραμονή, όπως πέρσι. Πέρσι, στις τελευταίες αγωνιστικές σκεφτόταν την οκτάδα. Θα ήταν ό,τι καλύτερο και φέτος έκανε ίδιου τύπου υπολογισμούς. Πάντως, δεν θα είναι εύκολο. Οι περισσότερες ομάδες βράζουν στο ίδιο καζάνι και μπορεί να έρθουν πολλές αναπάντεχες ήττες και «ανάποδα» αποτελέσματα, που θα μπλέξουν ιδιαίτερα την κατάσταση.

ΑΕΚ
Το πέρσι και το φέτος: Ταλαιπωρήθηκε πολύ πέρσι, ιδίως στα οικονομικά και τα διοικητικά της (σχετίζονται αυτά). Το ίδιο, δυστυχώς, αναμένεται και φέτος. Το ρόστερ άλλαξε αρκετά, κυρίως όσον αφορά τους ξένους, που άλλαξαν στην πλειοψηφία τους. Πάντως, έμεινε μια σημαντική μαγιά και εμπλουτίστηκε με πολύ καλούς παίκτες που μπορούν να την ανεβάσουν ψηλά σε ένα μέτριο πρωτάθλημα, όπως η Α1 2010-11. Η παραμονή των Νικολαΐδη, Καλλινικίδη, Δορκοφίκη ήταν πολύ σημαντική, ενώ η απόκτηση των Καστλ, Γκράντι, αλλά και η επερχόμενη του Ντικούδη την ενδυναμώνουν αρκετά. Πάντως, χρειάζεται έναν παίκτη στη ρακέτα και ο Ντικούδης πρέπει να «έρθει» σύντομα.
Ο πάγκος και το ερώτημα: Ο Μηνάς Γκέκος είναι και φέτος στον πάγκο της ομάδας και θέλει να ανέβει ένα σκαλί πιο ψηλά από πέρσι. Ξέρει όλες τις δυσκολίες που θα αντιμετωπίσει, έχει αναπτύξει αντιστάσεις και νιώθει σίγουρος ότι μπορεί να αντεπεξέλθει. Αυτό που πιθανότατα τον βασανίζει περισσότερο είναι πώς θα μπορέσει η ομάδα να επιβιώσει οικονομικά χωρίς οι παίκτες να έχουν το μυαλό τους οπουδήποτε αλλού πλην του μπάσκετ μέσα στη σεζόν. Πέρσι το πλήρωσε αυτό. Φέτος;
Στόχος: Κανείς δεν το λέει, αν το πεις κοντά σε κάποιον στην ομάδα θα σε πάρει για τρελό και θα στο πει φωναχτά, να ακουστεί. Όμως, η ΑΕΚ μπορεί υπό προϋποθέσεις να είναι η έκπληξη του πρωταθλήματος. Βέβαια, μιλάμε για μεγάλες προϋποθέσεις. Πρέπει να έχουν οι παίκτες το μυαλό τους στο μπάσκετ όλη τη χρονιά (πάρα πολύ δύσκολο λόγω οικονομικών δυσκολιών), ο κόσμος να τη στηρίξει και να πηγαίνει στο γήπεδο (κάτι που δεν κάνει τα τελευταία χρόνια), αλλά και να μην έχει ατυχίες. Η ΑΕΚ μιλάει για σωτηρία, εύκολη και γρήγορη, αλλά θεωρώ ότι αν τηρηθούν οι παραπάνω προϋποθέσεις μπορεί να μπει και εξάδα στο πρωτάθλημα. Το ρόστερ της δεν απέχει από αυτά της εξάδας, έχει έμπειρους παίκτες και καλούς ξένους. Δεν θα εκπλαγώ αν τη δω στην τετράδα (ιδίως αν ενισχυθεί στη ρακέτα), αν και ξέρω ότι είναι κάτι πάρα πολύ δύσκολο για μια ομάδα με τα οικονομικά (και όχι μόνο) προβλήματα της ΑΕΚ. Για αρχή, πάντως, μιλάμε για εύκολη σωτηρία και μετά πάμε βήμα βήμα.

ΚΑΒΑΛΑ
Το πέρσι και το φέτος: Καλή χρονιά είχε πέρσι η Καβάλα, που αν και πάλεψε ως το τέλος για τη σωτηρία της, την κέρδισε και θεωρείται απόλυτα επιτυχημένη. Το ρόστερ άλλαξε σε πολλά του σημεία, αφού 12 παίκτες που πέρσι φόρεσαν τη φανέλα της ομάδας φέτος δεν συνεχίζουν σε αυτή. Οι αλλαγές μοιάζουν να έκαναν την Καβάλα χειρότερη, αφού Κυρίτσης-Ηλιάδης έφυγαν, ενώ το ίδιο συνέβη και με τους Γκούστας, Κόλινς, Σούντοφ, Τσέρανιτς, Ραΐτσεβιτς. Ο νέος προπονητής θα έχει πολλή δουλειά για να σχηματοποιήσει τις ισορροπίες που πρέπει στο νέο ρόστερ, το οποίο θα πρέπει να μάθει να μάχεται ως το τέλος της σεζόν και φέτος.
Ο πάγκος και το ερώτημα: Ο Δημήτρης Πρίφτης είναι ο νέος προπονητής της Καβάλας και θα έχει πολύ δύσκολο έργο. Η ομάδα έχει κατέβει σκαλί, όπως άλλωστε και όλη η λίγκα, αλλά αυτό τη φέρνει πολύ κοντά με τις… από κάτω και τις από πάνω της. Πάρα πολύ σημαντική η παραμονή του Μιλτ Παλάσιο, που, αν και μεγάλος σε ηλικία, είναι παίκτης πολύ καλός και πολύ έμπειρος. Ο Σίμονς είναι καλός και θα φανεί γρήγορα, αλλά το ερωτηματικό αφορά την ελληνική παροικία της ομάδας. Έξι Έλληνες παίκτες ήρθαν το καλοκαίρι και θα πρέπει να βοηθήσουν πολύ την Καβάλα για να μείνει στην κατηγορία. Αν στραβώσει η… δουλειά, οι ξένοι δεν μπορούν να τη σώσουν μόνοι τους.
Στόχος: Η παραμονή. Εύκολη και γρήγορη είναι το ζητούμενο για όλους, αλλά η ιστορία θυμάται παραμονή ή όχι. Αυτός είναι ο στόχος, εφικτός, αλλά όχι εύκολος. Οι ισορροπίες είναι λεπτές και η Καβάλα θα πρέπει να εκμεταλλευτεί την έδρα της, όπως έκανε στο πρώτο ματς της χρονιάς, όπου πήρε μια πολύ σημαντική διαφορά για περίπτωση ισοβαθμίας.

ΗΛΥΣΙΑΚΟΣ
Το πέρσι και το φέτος: Οριακά έμεινε πέρσι, δεν θα τον… χαλάσει αν το καταφέρει και φέτος. Έχει «πιστούς» φίλους, αλλά και «ορκισμένους» εχθρούς (όπως και ο Ίκαρος) στην παρουσία του στην Α1, αφού πολλοί διαφωνούν με το τι έχει να προσφέρει μια ομάδα συνοικίας στη λίγκα (αν θεωρήσουμε ότι οποιοσδήποτε έχει να προσφέρει κάτι σε αυτή τη λίγκα…). Ο Ηλυσιακός σε πείσμα όλων πέρσι ήταν πολύ καλός όταν έπρεπε, κέρδισε σημαντικά ματς, έδειξε όλα τα χαρίσματα που πρέπει να έχει μια ομάδα για να σωθεί και… σώθηκε. Έχασε το καλοκαίρι κάποιους πολύ καλούς ξένους, οι οποίοι θα φανεί στην πορεία αν αντικαταστάθηκαν επαρκώς, αλλά μοιάζει να είναι αρκετά καλύτερος φέτος όσον αφορά το ελληνικό στοιχείο του.
Ο πάγκος και το ερώτημα: Ο Βασίλης Φραγκιάς κάθεται πλέον στον πάγκο και ο Ηλυσιακός θέλει να μείνει και φέτος στην κατηγορία. Δεν είναι καθόλου εύκολο για μια ομάδα γειτονιάς, αλλά πέρσι έδειξε ότι μπορεί, ενώ το καλοκαίρι κινήθηκε με λογικές και σωστές κινήσεις. Χατζής, Κασελάκης, Καρύδας έμειναν, ενώ Κυρίτσης, Παπαντωνίου, Κανονίδης, θα ενισχύσουν πολύ την ομάδα. Αν του βγουν και οι ξένοι, θα χαμογελάει στο τέλος. Αυτό είναι και το ερωτηματικό για τον Φραγκιά, που ξέρει ότι οι Κάμινγκς-Κάρτερ πέρσι ήταν ο βασικός λόγος παραμονής της ομάδας. Μπορούν να κάνουν το ίδιο οι Μάιλς, Μπάξτερ, Τόμπσον;
Στόχος: Η παραμονή. Εννοείται ότι δεν θα είναι εύκολη, αλλά δεν είναι και ανέφικτη. Η ελληνική πλευρά της ομάδας έχει βελτιωθεί φέτος, οπότε πολλά θα εξαρτηθούν από τις επιλογές στους ξένους. Είναι και φέτος ένας από τους υποψήφιους για να πέσουν στην Α2, αλλά μπορεί να μείνει αν πάρει τα ματς που πρέπει ως το τέλος της σεζόν. Κάθε βράδυ θα είναι μάχη πάντως, όπως ακριβώς και πέρσι.

ΙΚΑΡΟΣ ΚΑΛΛΙΘΕΑΣ
Το πέρσι και το φέτος: Σε μια άλλη χώρα θα λέγαμε από τα… αλώνια στα σαλόνια, αλλά εδώ θα αρκεστώ απλά σε ένα από την Α2 στην Α1. Σύγκριση δεν γίνεται, ούτε στις συνθήκες (αγωνιστικά) ούτε στις απαιτήσεις. Εντελώς άπειρος σε συνθήκες Α1, κάτι που μπορεί να κοστίσει, όμως έκανε πολλές σημαντικές κινήσεις το καλοκαίρι για να θωρακίσει την ομάδα του. Ο ερχομός των Καλαμπόκη-Αγαδάκου-Τουτζιαράκη τον ενδυναμώνει αρκετά, ενώ ο πρώτος είναι παίκτης πρώτου επιπέδου και σίγουρα θα αποτελεί την πιο σημαντική δύναμη της ομάδας. Ευελπιστεί να χαμογελά βλέποντας τους ξένους του να παίζουν, κάτι που μοιάζει αρκετά πιθανό στις περιπτώσεις των ΜακΑλάρνι και Τόμπσον.
Ο πάγκος και το ερώτημα: Ο Άρης Λυκογιάννης έχει μεγάλη εμπειρία από τις μικρότερες κατηγορίες, αλλά όχι από την Α1. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό, γιατί κάθε προπονητής πρέπει να έχει ευκαιρία να αποδείξει και στο ανώτερο επίπεδο ότι αξίζει, ιδίως αν τα έχει καταφέρει μια χαρά στο πιο χαμηλό. Σίγουρα οι βετεράνοι παίκτες της ομάδας θα τον βοηθήσουν, αλλά θα πρέπει παράλληλα να βρει απάντηση και στο πιο σημαντικό ερώτημα της ομάδας: σε μια ομάδα που δεν έχει ξαναπαίξει στην Α1, θα μπορέσει να κάνει ομαλά τη μετατροπή από ομάδα που πάλευε για το πρωτάθλημα (στην Α2) σε ομάδα που παλεύει για τη σωτηρία της (στην Α1); Δεν είναι και μικρή η ψυχολογική διαφορά, ούτε η διαφορά στη νοοτροπία μιας ομάδας (που δεν αποτελείται μόνο από παίκτες).
Στόχος: Η παραμονή. Ο Ίκαρος ήρθε για να μείνει και θέλει να το καταφέρει όντας υγιής οικονομικά και με λογικές κινήσεις. Δεν θα είναι εύκολο, πάντα οι ομάδες που ανεβαίνουν είναι οι πρώτες υποψήφιες για να… ξανακατέβουν. Όμως, δεν μπορεί κανείς να πει ότι ο Ίκαρος φέτος είναι ένα σκαλί πιο κάτω από τους υπόλοιπους όσον αφορά το ρόστερ. Ξεκινούν από την ίδια αφετηρία και αν μπορέσει να εκμεταλλευτεί τις βραδιές που πρέπει, τότε ίσως τελειώσει τη χρονιά χαμογελώντας επιτυχημένος.

ΗΡΑΚΛΗΣ
Το πέρσι και το φέτος: Πέρσι στην Α2 και φέτος στην Α1. Δεν υπάρχει σχέση ή σύγκριση, αλλά σε αντίθεση με τον Ίκαρο, πρόκειται για ομάδα ιδιαίτερα έμπειρη από την Α1, με μακρά πορεία και παρουσία σε αυτή. Ο Ηρακλής επιμένει ότι ήρθε για να μείνει και να μην ξαναπεράσει τα δύσκολα χρόνια που πέρασε από το 2006, αλλά αυτό πρέπει να το αποδείξει στο παρκέ. Και ξεκάθαρα θα πρέπει να βρει τρόπο να μην αυτοκαταστρέφεται, όπως έκανε την πρώτη αγωνιστική. Γιατί έτσι μπορεί να πετάξει στα σκουπίδια μια νίκη όπως αυτή επί του Πανελληνίου, με μια ήττα από ομάδα που έχει τους ίδιους στόχους με αυτόν. Το ρόστερ έχει, εννοείται, μεγάλες διαφορές από πέρσι (5 παίκτες παρέμειναν), ενώ λείπει ο πολύ έμπειρος παίκτης. Όμως, έχει αρκετά καλά στοιχεία και παίκτες που είναι καλοί στη δουλειά που κάνουν.
Ο πάγκος και το ερώτημα: Ο Κώστας Πιλαφίδης κάθεται στον πάγκο του Ηρακλή και είναι μια άριστη επιλογή. Ο Πιλαφίδης μπορεί να βοηθήσει πολύ την ομάδα, άλλωστε το έχει αποδείξει και στο παρελθόν με την παρουσία του στους πάγκους της Α1. Παρότι ο Ηρακλής έχασε αρκετούς καλούς Έλληνες παίκτες (Καμπερίδης, Τσαμάτος, Καραποστόλου, Λάππας, Κέκελης), πήρε παίκτες που μπορούν να τον βοηθήσουν (Παπανικολόπουλος, Δεμερτζής, Αγγελακόπουλος). Οι ξένοι αποτελούν ερωτηματικό κατά πόσο θα προσαρμοστούν, αλλά ήδη από την πρώτη αγωνιστική, έδειξαν πολύ καλά στοιχεία, αφού η νίκη που πήρε η ομάδα ήταν πολύ σημαντική (και με πολλές απουσίες Ελλήνων). Δυστυχώς, το ερώτημα αφορά τον κόσμο της ομάδας, που έκανε το χειρότερο δυνατό ξεκίνημα με τα όσα συνέβησαν στο Ιβανώφειο στην πρεμιέρα. Εξυπακούεται ότι δεν πρέπει να ξανασυμβούν, καθώς μπορεί να κοστίσουν πολύ ακριβά σε μια ομάδα που κάθε εβδομάδα θα δίνει τα πάντα για ένα ροζ φύλλο που ποτέ δεν θα είναι δεδομένο. Ίσως μια τιμωρία έδρας να αποβεί καταστροφική για τον Ηρακλή.
Στόχος: Η παραμονή. Δεν έχει το ρόστερ για να ζητήσει κάτι παραπάνω, αλλά δεν είναι και χειρότερος για να θεωρηθεί καταδικασμένος. Είναι ανάμεσα στις ομάδες που βράζουν στο ίδιο καζάνι και ξέρει ότι θα κριθεί στις λεπτομέρειες ποιος θα παραμείνει στην Α1 και ποιος θα παίζει στην Α2 του χρόνου. Η αρχή του, πάντως, ήταν πολύ καλή όσον αφορά την επίτευξη του στόχου του.

Νίκος Κουσούλης
Νώντας Κρεμαστής