Ευρωμπάσκετ: Το πρώτο αίμα

Δημοσιεύτηκε στις 4 Σεπτεμβρίου 2007

Η πρώτη ημέρα τελείωσε με μεγάλους πρωταγωνιστές τον Ντιρκ Νοβίτσκι, τον Αντρέι Κιριλένκο και τον Γιάκα Λάκοβιτς και με μεγάλες κερδισμένες τις Λετονία, Ρωσία και Σλοβενία. Πριν φτάσω στα σημεία που ξεχώρισαν ή… θα ξεχωρίσουν, θα σχολιάσω την αλλαγή του χρώματος του blog σε μπλε, λέγοντας ότι προφανώς οφείλεται στην εθνική ομάδα και θα παραμείνει μέχρι και το τέλος του Ευρωμπάσκετ, ενώ μετά θα επιστρέψει και πάλι στα κανονικά του. Θυμίζω ότι μπορείτε να ψηφίζετε για κάθε αγώνα της Ελλάδας (απόψε με Σερβία), ενώ το βίντεο από το 1^ο ματς με τους Ισραηλινούς βρίσκεται (από τον BEN) στο τέλος του άρθρου και θα είναι διαθέσιμο από το ΥouΤube. Τέλος, η ανάλυση των αγώνων της δεύτερης αγωνιστικής είναι ήδη online στο Sportnet. Τι είδαμε, όμως, στην πρεμιέρα;

Ντιρκ Νοβίτσκι: Είδαμε τον Ντιρκ να κάνει την πλάκα του και να παίζει μόνος του τους Τσέχους. Μάλλον, δεν τον είδαμε, ελέω ΕΡΤ, η οποία ακόμη και στις 02:30 το ξημέρωμα έδειξε σε μαγνητοσκόπηση το Ρωσία-Σερβία. Όσο αντέχει ο παιχταράς οι Γερμανοί θα προχωρούν. Βέβαια, δύσκολο να καταφέρει να βγάλει σε τέτοιο… εξωγήινο ρυθμό 9 σαραντάλεπτα, αλλά Ντιρκ είναι αυτός, όλα είναι πιθανά. Οι 35 πόντοι, τα 11 ριμπάουντ και οι 2 τάπες ήταν απλώς ορεκτικό.

Αντρέι Κιριλένκο: Έδειξε ότι ντεφορμέ ήταν… πέρσι και οι Σέρβοι το κατάλαβαν για τα καλά. Έφερε τα πάνω κάτω στην ηρεμία όσων είχαν βγάλει ήδη την οκτάδα και τώρα οι Ρώσοι ελπίζουν. Σημείωση: Μα καλά, ολόκληρο τεχνικό επιτελείο, δεν έμαθε κανείς στους Σέρβους παίκτες να μην κάνουν ντράιβ πάνω του;

Τουρκία: Τα κατάφερε και δεν ήταν ανταγωνιστική ούτε για ένα δεκάλεπτο. Ξεκίνησε καλά (10-5), αλλά μετά… τίποτα. Αξίζει να δείτε τον χρόνο συμμετοχής των παικτών της στο πρώτο ματς, που θυμίζει μοιρασιά με βάση τα ένσημα, το όνομα και το σταριλίκι του καθενός και όχι αντίδραση στις απαιτήσεις του αγώνα. Παρασύρθηκε ο Τάνιεβιτς, να δούμε αν τώρα θα ξυπνήσει αυτός ή ο εφιάλτης των αποδυτηρίων.

Σλοβενία: Ένας χαρούμενος Λάκοβιτς, στον οποίο κόντευε να βγει η ρετσινιά του loser στις τελευταίες επιθέσεις, μία χαρούμενη ομάδα και μία χαρούμενη χώρα. Ένας προβληματισμός για το πώς μπόρεσε αυτή η Ιταλία να γυρίσει τον αγώνα σε 3 λεπτά και μία δική μου ερώτηση: Αυτός ο Τσέμπουλαρ, γιατί είναι στη δωδεκάδα, αφού ούτε στα φιλικά δεν έπαιζε; Έχουν ήδη αρχίσει τα στοιχήματα για το αν θα παίξει με τους Πολωνούς.

Λετονία: Έκανε τη ζημιά της και τώρα γυρνάμε σε αυτά που λέγαμε χτες. Ήθελε Κροάτες, Πορτογάλους και ή Ρώσους ή Σέρβους για να μπει οκτάδα. Θέλει Πορτογάλους και ή Ρώσους ή Σέρβους. Μπορεί; Μάλλον όχι, αλλά θα δείξει. Πάντως επιβεβαίωσε ότι είναι στρωτή ομάδα με αγωνιστικό χαρακτήρα.

Κροατία: Όχι. Έτσι δεν πας πουθενά. Ξυπνήστε γρήγορα, γιατί με τέτοιο μπάσκετ μάλλον σούπα μου μυρίζει το Τεταρτιάτικο ματς με τους Ισπανούς. Όχι και 8/32 τρίποντα…

Ιταλία: Μιας και μίλησα για τρίποντα… 4/22 είχαν οι ατζούρι και ο Ρεκαλκάτι έχασε τα αβγά και τα καλάθια. Δεν γίνεται να ξαναείναι τόσο άστοχοι, δεν πρέπει να ξαναείναι τόσο χαλαροί, δεν αντέχεται να ξαναείναι τόσο κακοί.

Ελλάδα: Αφήσαμε για τον τέλος την επίσημη αγαπημένη. Η δική μας πρεμιέρα ήταν ακριβώς όπως την περιμέναμε. Πέντε λεπτά μπάσκετ και τελειώσαμε. Δεν το περίμενα διαφορετικό. Θέλετε και την άποψή μου (επειδή άλλωστε ήδη ρωτήσατε); Είναι δείγμα μεγάλης ομάδας αυτό. Η Ελλάδα θα δώσει 9 αγώνες σε 13 ημέρες. Και μάλιστα αγώνες για κούπα, όχι φιλικά κανονικής περιόδου στο NBA. Αν αρχίσει να είναι σαρωτική και να τρέχει 40 λεπτά από τώρα, το τουρνουά δεν βγαίνει. Και το υπογράφω αυτό. Έτσι θα παίζει, όσο χρειάζεται για να νικήσει. Και θα νικάει. Όσοι θέλουν θέαμα και τσαλιμάκια, στο FIBA Americas, όπου οι Η.Π.Α. έβαζαν 120-130 πόντους και έτρωγαν 90-110 σε κάθε ματς. Όσοι θέλουν πρωταθλητές… ας κάτσουν εδώ. Το Ευρωμπάσκετ κερδίζεται την Κυριακή 16 Σεπτεμβρίου, αλλά για να γίνει αυτό πρέπει κάποιος να φτάσει ως εκεί. Βήμα-βήμα. Και όταν φτάσει ως εκεί, πρέπει να έχει ακόμη ανάσες και κουράγιο. Να είναι γεμάτος διάθεση ψυχολογικά και με πόδια που θα αντέχουν. Μέχρι στιγμής… δείγμα θετικόν.

Μοναδική ένσταση που έχω για την πρεμιέρα ήταν η διαχείριση του υλικού και δη του Μπουρούση. Οι Ισραηλινοί μας έβαλαν στα καλάθια ανά διαστήματα. Ο Γιάννης θα μπορούσε να είχε χρησιμοποιηθεί. Όπως θα μπορούσαν να έχουν παίξει περισσότερο οι Βασιλόπουλος και Πελεκάνος. Ας ελπίσουμε ότι η Ελλάδα δε θα γίνει φέτος η ομάδα των 9 παικτών, γιατί αυτό θα βγει αρνητικά στην πορεία. Αν και πιστεύω ότι το ξέρει κι ο Γιαννάκης αυτό.

Το πρώτο αίμα ήταν του Θοδωρή Παπαλουκά. Η τελευταία λέξη ελπίζουμε να είναι και πάλι δική του…