Πειστικός και αρχοντικός

Με τον καλύτερο τρόπο ολοκληρώθηκε η 4η αγωνιστική της Ευρωλίγκας για τις ελληνικές ομάδες αφού, μετά τον Ολυμπιακό, και ο Παναθηναϊκός κέρδισε. Μάλιστα, η νίκη των «πρασίνων» ήταν πιο σημαντική βαθμολογικά, καθώς το θεαματικό 84-61 ήρθε επί ενός αντιπάλου που θεωρητικά είχε βλέψεις πρωτιάς στον όμιλο. Πλέον, η Εφές Πίλσεν ξέρει ότι στην ισοβαθμία με τον Παναθηναϊκό θα είναι από κάτω, καθώς το -23 δεν ανατρέπεται (ή ανατρέπεται σπάνια, αν θέλουμε να είμαστε μετριοπαθείς).

 
Όλο το ματς ήταν δύο ξεσπάσματα, δύο διαστήματα στο πρώτο ημίχρονο. Εκεί που ο Παναθηναϊκός μπλόκαρε τελείως την Εφές, την έκανε να μοιάζει με μικρή ομάδα και καθάρισε το ματς. Με λογικές επιθέσεις, χωρίς λάθη, η διαφορά εκτοξεύτηκε και το δεύτερο μισό ήταν τυπική διαδικασία.

Η πρώτη περίοδος ήταν δύσκολη για τον Παναθηναϊκό, με τους Τούρκους να ελέγχουν το ρυθμό του αγώνα και να καταφέρνουν να ελέγχουν το παιχνίδι μέχρι 1-2 λεπτά πριν τη λήξη της περιόδου. Όμως, όλα άλλαξαν από εκεί και μετά. Πρώτο σερί 10-0 και το 10-12 έγινε 20-12. Όμως, η συνέχεια ήταν ακόμα πιο πειστική και θεαματική. Η Εφές πλησίασε σε 24-19, αλλά ακολούθησε ένα νέο σερί του Παναθηναϊκού, 14-0 αυτή τη φορά για το 38-19 των «πρασίνων» και… «αντίο νίκη» για τους Τούρκους.

Στη δεύτερη περίοδο τα πράγματα ήταν… απλά και μετρήσιμα. Ο Παναθηναϊκός ήταν αλάνθαστος στα πρώτα 9 λεπτά της, ενώ ως το 18ο λεπτό είχε πετύχει 20 πόντους παραπάνω από την Εφές μέσα από τη ρακέτα. Την ώρα που οι Τούρκοι είχαν 2/9 στη ρακέτα και σκόραραν μόνο με αίμα, ο Παναθηναϊκός είχε 12/19 και είχε επιβάλλει το νόμο του στο ματς.

Πολύ πειστικά, πολύ εύκολα, αρκετά πιο εύκολα απ’ όσο θα περίμενε κανείς απέναντι σε μια τόσο ποιοτική ομάδα, η ομάδα μάλιστα έχει κάνει… αρκετές «κηδείες» στις ελληνικές ομάδες. Όμως, η Εφές της Πέμπτης έμοιαζε με ομαδούλα. Λάθη, λάθη, λάθη, ατομικές ενέργειες χωρίς νόημα, όποιος έπαιρνε την μπάλα μπροστά από τα 8 μέτρα ήταν λες και έπρεπε να πάρει την επίθεση κι έτσι κύλησε ένα μεγάλο διάστημα του δευτέρου δεκαλέπτου.

Ο Τουντζερί έκανε το χειρότερο φετινό του ματς, ο Ρόμπερτς έκανε από νωρίς φάουλ και βγήκε εντελώς εκτός ψυχολογίας αγώνα, ο Βούισιτς έμεινε άποντος, ο Ρακόσεβιτς δεν μπόρεσε όταν το ματς παιζόταν, ο Θόρντον ήταν κακός, ενώ ακόμη και ο Γκονλούμ (που ήταν ο καλύτερος της Εφές) έκανε λάθος επιθέσεις στη δεύτερη περίοδο.

Βέβαια, αυτό δεν έγινε τυχαία. Καλή άμυνα, με πίεση στους άσους της Εφές, σωστές επιθέσεις με οργανωτή τον Διαμαντίδη και πολλούς εκτελεστές (δεκάλεπτο με σημαντικό πλουραλισμό), άμυνα για κλέψιμο και όχι παθητική. Ο Παναθηναϊκός είχε 11 κλεψίματα, η Εφές μόλις 3, ενώ τα λάθη ήταν 9-18.

Η Εφές έδειξε τα τελευταία σημεία ζωής ως το ημίχρονο, όταν και μείωσε σε 41-29. Όμως, ήταν προφανές ότι ούτε και η ίδια το πίστευε ότι θα μπορούσε να αλλάξει την εικόνα του ματς. Έτσι, η επανάληψη ήταν ξανά παράσταση για έναν ρόλο. Το 46-29 έγινε 50-32, μετά φτάσαμε στο +20 (56-36), ενώ η διαφορά στο 33ο λεπτό ήταν στους 25 πόντους, 67-42.

Ο Παναθηναϊκός σκαρφάλωσε στην κορυφή, την οποία μοιράζεται με την Ολίμπια (τύποις είναι δεύτερος), ενώ η Εφές ξέρει ότι την επόμενη εβδομάδα παίζει τις τελευταίες ελπίδες της για πρωτιά, εναντίον της ΤΣΣΚΑ στην Τουρκία. Ματσάρα και για τους δύο.

Σε ατομικό επίπεδο είδαμε τον Παναθηναϊκό να δυσκολεύεται ξανά πολύ στα τρίποντα με την απουσία του Νίκολας (1/5 ο Διαμαντίδης και 0/4 ο Σάτο), αλλά να επιμένει να σουτάρει, ενώ οι περισσότεροι χρόνοι δεν μπορούν να κριθούν, καθώς το ματς εξελίχθηκε πάρα πολύ εύκολο. Ο Μάριτς ήταν ανέτοιμος κι έπαιξε μόνο 8 λεπτά, ο Καλάθης άρπαξε την ευκαιρία από τα μαλλιά, καθώς σε 22 λεπτά είχε 11 πόντους, 6 ασίστ, 2 ριμπάουντ και 2 κλεψίματα, αλάνθαστος, ενώ δεν μπορεί να ειπωθεί το ίδιο και για τον Τέπιτς, που μετά την έκρηξη εναντίον του Περιστερίου, ξεκίνησε βασικός, έπαιξε 17 λεπτά, αλλά κινήθηκε σε πολύ ρηχά νερά. Ο Μπατίστ ήταν πολύ καλός, με λάθη στην οργάνωση και υπερβολές στα σουτ (3/11) ο Διαμαντίδης (που και πάλι είχε πολύπλευρη στατιστική παρουσία), ενώ ένα ιδιαίτερα μεστό παιχνίδι έκανε ο Στράτος Περπέρογλου.

Το ματς και η τελική διαφορά δεν θα πρέπει να μας παρασύρουν. Ο Παναθηναϊκός φαίνεται ότι θέλει δουλειά ακόμα, ότι έχει ζητήματα (αγωνιστικά) που δεν έχουν λυθεί και που θα κληθεί να τα λύσει όσο προχωράει η χρονιά με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Όμως, είναι φανερό ότι η ομάδα παραμένει δεμένη και ξέρει πώς να αντιδρά στα δύσκολα, εκμεταλλευόμενη τις αρετές που είχε τόσα χρόνια, έχοντας κάνει ένα πολύ καλό ξεκίνημα. Σε ένα τελευταίο σχόλιο, είναι γνωστό ότι ο Ομπράντοβιτς προτιμά να παίζει με ευέλικτα σχήματα παρά με βαρείς σέντερ, αλλά οι Μάριτς-Βουγιούκας αξίζουν περισσότερων ευκαιριών μέσα στη χρονιά, γιατί είναι παίκτες που μπορούν να προσφέρουν πολλά.

Νίκος Κουσούλης