Από τραγωδία έπος ο ένας, από έπος τραγωδία ο άλλος…

Βίοι αντίθετοι για τους «αιωνίους» στην 8η αγωνιστική της Ευρωλίγκας. Ο Παναθηναϊκός άγγιξε και με τα δύο χέρια την πρωτιά του ομίλου του μετά το δώρο του Μάρκοτα, κερδίζοντας με 92-85 στην παράταση, παρότι για 39 λεπτά ήταν χειρότερος από την Ολίμπια, ενώ ο Ολυμπιακός δυσκόλεψε τη ζωή του με την ήττα στη Μάλαγα (76-74), αλλά έχει ακόμα το πάνω χέρι στον όμιλο. Οι «ερυθρόλευκοι» ήταν κάκιστοι για 33 λεπτά, επιχείρησαν επική ανατροπή στο 4ο δεκάλεπτο, την πέτυχαν, αλλά στο τέλος έμειναν από δυνάμεις και καθαρό μυαλό και ηττήθηκαν.

Ο Ολυμπιακός θέλει δύο νίκες (με Σαρλερουά εκτός και Ρόμα μέσα) για να είναι σίγουρος ότι θα βγει πρώτος. Έχει πλεονέκτημα σε κάθε ισοβαθμία με Ρεάλ και Μάλαγα, είτε στην τριπλή που υπάρχει τώρα, είτε στις διπλές με καθεμία από τις δύο ισπανικές ομάδες. Ο Παναθηναϊκός μπορεί να χάσει ένα ματς (εκτός με Εφές, μέσα με Αρμάνι) και πάλι να είναι πρώτος ανεξαρτήτως των άλλων αποτελεσμάτων. Στην ισοβαθμία με την Ολίμπια (αν προκύψει τέτοια) έχει το πλεονέκτημα.

 
ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ-ΟΛΙΜΠΙΑ Λ. 95-88παρ. (καν. αγ. 79-79)
Στο ΟΑΚΑ ο Παναθηναϊκός ήταν τραγικός για περίπου 39 λεπτά. Η Ολίμπια ήταν καλύτερη, είχε τον έλεγχο του αγώνα, μπορούσε να αντιμετωπίσει κάθε τρικ των «πρασίνων» και έμοιαζε ότι θα έφευγε με τη νίκη από την Αθήνα. Μάλιστα, όταν οι Σλοβένοι έβαλαν 9/9 βολές στα φάουλ του τελευταίου λεπτού, φαινόταν ότι ο Παναθηναϊκός ήταν καταδικασμένος να χάσει το ματς, παρά τις ηρωικές προσπάθειες του Δημήτρη Διαμαντίδη, που στο τελευταίο δίλεπτο έπαιζε μόνος του την Ολίμπια.

Ακόμη και 10 δευτερόλεπτα πριν το τέλος το ματς έμοιαζε να έχει τελειώσει, με την Ολίμπια να είναι 4 πόντους μπροστά (75-79) και να πρέπει απλώς να… μην κάνει φάουλ για να κερδίσει. Ο Διαμαντίδης περνούσε το κέντρο του γηπέδου με 6.8 δευτερόλεπτα όταν ο Μάρκοτα εκτός οποιασδήποτε λογικής του έκανε επίτηδες φάουλ σταματώντας το χρονόμετρο. Ο Ζντοβτς «τρελάθηκε», άρχισε να ουρλιάζει στον παίκτη του, αλλά πια ήταν αργά.

Γιατί έκανε έτσι «το σκυλί»; Γιατί ακόμη κι αν ο Διαμαντίδης σκόραρε τρίποντο χωρίς καμία καθυστέρηση, μέχρι να φτάσει στα 7 μέτρα, να σουτάρει και να φτάσει η μπάλα στο καλάθι, θα έμεναν λιγότερα από 2-3 δευτερόλεπτα και το ματς ουσιαστικά θα τελείωνε με την επαναφορά (και φάουλ που να έκανε ο Παναθηναϊκός αν η Ολίμπια έχανε τη δεύτερη βολή, οι «πράσινοι» θα πετούσαν την μπάλα από τη μια πλευρά του γηπέδου στην άλλη).

Όμως, η Ολίμπια κρατούσε την πρωτιά στα χέρια της και την πέταξε στα σκουπίδια. Το φάουλ του Μάρκοτα έδωσε την ευκαιρία στον Διαμαντίδη να μειώσει σε 77-79 με 6,8 δευτερόλεπτα να απομένουν. Ο Γκρέγκορι πέταξε την μπάλα στο κέντρο του γηπέδου αντί να προτιμήσει τους… κοντινούς συμπαίκτες του, και ο Παναθηναϊκός πρόλαβε να αστοχήσει σε σουτ και να πάρει το επιθετικό ριμπάουντ για να στείλει το ματς στην παράταση (με τον Διαμαντίδη βεβαίως). Η Ολίμπια, μετά, λογικά δεν είχε καμία ψυχολογία και παραδόθηκε χωρίς μάχη στο έξτρα πεντάλεπτο.

Ο Παναθηναϊκός έχανε με 68-73 με λιγότερο από ένα λεπτό να απομένει στο ματς. Ο Διαμαντίδης στο τελευταίο λεπτό έδωσε μια από τις μεγαλύτερες παραστάσεις που έχουμε δει στην ιστορία της Ευρωλίγκας και των ευρωπαϊκών Κυπέλλων, έχοντας 11 πόντους σε λιγότερο από 50 δευτερόλεπτα με 4/4 βολές, 2/2 δίποντα και 1/1 τρίποντο, παίρνοντας και το επιθετικό ριμπάουντ της ισοφάρισης. Βεβαίως, μπορεί η ανατροπή να ήταν επική, μπορεί ο Διαμαντίδης να ήταν απίστευτος, αλλά η Ολίμπια «αυτοκτόνησε» και έχει μόνο τον εαυτό της να κατηγορεί για το αποτέλεσμα, καθώς μέχρι το 39:53 και το βλακώδες φάουλ του Μάρκοτα είχε χειριστεί πολύ καλά το ματς στα τελευταία του λεπτά.

Μέχρι το τελευταίο λεπτό της κανονικής διάρκειας του ματς, ο Διαμαντίδης ήταν απλώς μέτριος με 5 πόντους, 2 ριμπάουντ, 6 ασίστ, 3 κλεψίματα και 3 λάθη με 1/1 δίποντο και 1/5 τρίποντα (7 ranking). Τελείωσε με 16 πόντους, 11 ασίστ, 3 ριμπάουντ, αλάνθαστος στα τελευταία 6 λεπτά του ματς και 26 ranking!

Ο Παναθηναϊκός, παρότι ήλεγξε τα ριμπάουντ, δεν μπόρεσε να προβληματίσει την επίθεση της Ολίμπια που στην κανονική διάρκεια του ματς σούταρε με 68% στα δίποντα και 55% στα τρίποντα (ενώ είχε 3/9 σουτ στην παράταση), όντας απίστευτα αποτελεσματική και δείχνοντας πόσο σκληρή ομάδα είναι.

Ο Παναθηναϊκός είχε πολλά προβλήματα και στην ομαδική, αλλά και στην ατομική άμυνα, ενώ στην επίθεση κολλούσε πολύ εύκολα στη σκληρή άμυνα των Σλοβένων και έκανε εύκολα το λάθος. Η περιφερειακή του άμυνα σε Γκρέγκορι, Ιλιέφσκι και Όσμπολτ ήταν κακή και αν δεν υπήρχε ο… Σερμαντίνι, το ματς θα είχε χαθεί πολύ νωρίτερα. Ο νεαρός Γεωργιανός ήταν με διαφορά ο χειρότερος παίκτης του γηπέδου, κάνοντας πολύ μεγάλη ζημιά στην ομάδα του στην 3η και 4η περίοδο όσο έπαιξε μέχρι να ξεκουραστεί ο Πίνκνι. Τα 5 λάθη του, τα «κακά» φάουλ στην άμυνα βοήθησαν τον Παναθηναϊκό να σταθεί κοντά στο σκορ την ώρα που κανείς «πράσινος» δεν ξέφευγε από τη μετριότητα.

Τέλος καλό για τον Παναθηναϊκό, που με τη νίκη αυτή η λογική λέει ότι θα είναι πρώτος στον όμιλό του. Πάντως, και πάλι έδειξε ξεκάθαρες αδυναμίες στην οργάνωση του παιχνιδιού, στην αμυντική λειτουργία, στο καθαρό μυαλό στην επίθεση, αλλά και στον έλεγχο του ρυθμού του αγώνα και στην επιβολή του δικού του ρυθμού στον αντίπαλο. Είναι σημεία τα οποία πρέπει να δουλέψει, αν και δεν ξέρω κατά πόσο διορθώνονται όλα χωρίς προσθήκη.

ΜΑΛΑΓΑ-ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 76-74
Ο Ολυμπιακός ήταν απίστευτα κακός για 33 λεπτά στην Ισπανία και… απίστευτα καλός στα επόμενα 6, με το ματς να κρίνεται στο τελευταίο λεπτό και, δυστυχώς για τους «ερυθρόλευκους» αρνητικά για την ελληνική ομάδα.

Μετά από ένα αναγνωριστικό πρώτο δεκάλεπτο, ο Ολυμπιακός ήταν εμφανές ότι δεν μπορούσε να ακολουθήσει τη Μάλαγα στον ίδιο ρυθμό. Αμυντικά ήταν τραγικός, με τις βοήθειες να είναι ανύπαρκτες, τους διαδρόμους προς το καλάθι να είναι όλοι ανοιχτοί, τις επιστροφές του να είναι πολύ αργές και τους ψηλούς του να μην μπορούν να προστατεύσουν τη ρακέτα. Επιθετικά, τα συστήματα δεν έβγαιναν, οι περισσότεροι υστερούσαν, στηριζόταν μόνο σε ατομικές ενέργειες, οι οποίες ήταν όλο και πιο καταδικασμένες όσο περνούσε η ώρα.

Έτσι ήταν όλη την ώρα σχεδόν πίσω στο σκορ ενώ μετά το 44-41 κατέρρευσε. Έκανε 4 μαζεμένα λάθη και η Μάλαγα πήγε στο 54-41 δείχνοντας ότι θα καθαρίσει το ματς. Ο Ολυμπιακός στο διάστημα αυτό των 3 λεπτών (23΄-26΄) δεν είχε αρχή και τέλος στην επίθεση, ενώ αμυντικά… έμπαζε από παντού. Ο Νεστέροβιτς υστερούσε εμφανώς σε άμυνα κι επίθεση, ενώ ο Μπουρούσης ήταν μέτριος και αμυντικά μπορούσε να σταματήσει τους αντιπάλους του μόνο με φάουλ (αποβλήθηκε με 5 φάουλ σε 16 λεπτά!).

Μετά το 58-48, ο Ολυμπιακός αντί να βελτιωθεί χειροτέρευε δεχόμενος ένα 9-2 για το 67-50 στο 33ο λεπτό. Κάπου εκεί άρχισε η αντεπίθεση, η οποία συνέπεσε με το αντιαθλητικό φάουλ του Ρόντρικ Μπλάκνεϊ στον Τεόντοσιτς. Λίγο η (μικρή) αποδιοργάνωση της Μάλαγα, λίγο οι φωνές του Ίβκοβιτς, ο εγωισμός των παικτών και τα 1-2 πρώτα σουτ που μπήκαν συνεχόμενα, ο Ολυμπιακός έδειξε σημεία ζωής.

Τελικά, «έτρεξε» ένα «τρελό» 2-21 μέσα σε 4 λεπτά για να προσπεράσει με 69-71 περίπου 2,5 λεπτά πριν το τέλος του αγώνα. Όλη η «ερυθρόλευκη» άμυνα προσαρμόστηκε στους περιφερειακούς της Μάλαγα, που δεν μπορούσαν να συνδεθούν με το καλάθι, κάνοντας συνεχή άστοχα σουτ και λάθη (στο τετράλεπτο αυτό η Μάλαγα είχε 1/8 εντός παιδιάς και 2 λάθη).

Έτσι, το ματς έγινε ντέρμπι στο τέλος, με τον Ρενέσες να αφυπνίζει την ομάδα του με τάιμ άουτ από το οποίο προήλθε το 6-0 της Μάλαγα (για το 75-71) που ουσιαστικά της έδωσε τη νίκη. Ο Ολυμπιακός είχε κουραστεί και μέχρι να πάρει τάιμ άουτ ο Ίβκοβιτς για να καθαρίσει το μυαλό των παικτών του η διαφορά ήταν και πάλι στους 4 με λιγότερο από ένα λεπτό να απομένει.

Ακόμη κι έτσι, ο Ολυμπιακός μπορούσε να κερδίσει, καθώς από το τρίποντο του Τεόντοσιτς και τη βολή του Μπλάκνεϊ το ματς πήγε στο 76-74 με 25 δευτερόλεπτα να απομένουν. Ο Σπανούλης, όμως, μετά το σκριν που δέχτηκε από τον Νεστέροβιτς, εντελώς παράλογα πήγε να περάσει την μπάλα στον μαρκαρισμένο Κέσελι (ο Χιμένεθ είχε πάρει τέλεια θέση και η πάσα δεν γινόταν να περάσει με όποιο τρόπο κι αν τη δοκίμαζε ο Σπανούλης) αντί να πασάρει στον εντελώς ελεύθερο Νεστέροβιτς που στα 6-6,5 μέτρα ή θα έπαιρνε ένα αμαρκάριστο σουτ (άλλωστε έχει καλό σουτ από μέση απόσταση) ή θα έδινε χέρι με χέρι στον Τεόντοσιτς για τρίποντο από πίσω του. Η μπάλα χάθηκε από την κακή πάσα και μετά το η υπερπροσπάθεια για το τρίποντο του Τεόντοσιτς από τα 10 μέτρα ήταν καταδικασμένη, όσο καλά κι αν πήγε το τρίποντο προς την μπασκέτα.

Ο Ολυμπιακός δεν έδειξε τίποτα διαφορετικό απ’ όσα έχουμε επισημάνει και στα προηγούμενα ματς. Λούκας, Χαλπερίν, Παπανικολάου ήταν εκτός επιθετικών συστημάτων και σούταραν και οι τρεις μαζί… 1 σουτ σε συνολικά 32 λεπτά συμμετοχής, δείχνοντας το πρόβλημα στη θέση «3» (αν συνυπολογίσουμε και τον μέτριο Κέσελι) που πηγάζει είτε από τις καλοκαιρινές επιλογές (να στηριχτεί η ομάδα σε 20χρονα παιδιά για βασικούς στο σμολ φόργουορντ) είτε από το ροτέισον του Ίβκοβιτς (που έχει βγάλει τον Χαλπερίν εκτός ομάδας στην επίθεση).

Ο Παπαλουκάς ήταν πολύ κακός και δεν μπόρεσε ούτε σε μια στιγμή να βοηθήσει με την εμπειρία του, ο Νεστέροβιτς επιθετικά ήταν τραγικός, παρότι προσπάθησε, ο Μπουρούσης έπαιζε σαν άγουρος πιτσιρικάς, κάνοντας άμυνα μόνο με φάουλ, ενώ και ο Μαυροκεφαλίδης έδειξε σε ένα ακόμα δύσκολο εκτός έδρας ντέρμπι ότι δεν είναι έτοιμος ψυχολογικά. Μόνη «όαση» ο Ζόραν Έρτσεγκ που, λόγω της απουσίας του Νίλσεν, πήρε για πρώτη, ουσιαστικά, φορά φέτος ευκαιρία και την άρπαξε από τα μαλλιά όντας ο καλύτερος του Ολυμπιακού. Τεόντοσιτς και Σπανούλης ήταν πολύ καλοί, αλλά τα 8 λάθη που έκαναν στοίχισαν στην ομάδα και είναι πολλά για δίδυμο τόσο υψηλού επιπέδου.

Ο Ολυμπιακός με την ήττα δεν καταδικάστηκε. Αν πάρει τα δύο επόμενα ματς τότε θα είναι σίγουρα πρώτος στον όμιλό του, κάτι που είναι πολύ πιθανό, αν δούμε τους αντιπάλους του στην 9η και 10η αγωνιστική. Όμως, και πάλι εκτός έδρας ήταν μεταμορφωμένος προς το χειρότερο, και πάλι το «3» και το «4» έμοιαζαν με πληγή σε σχέση με τα περσινά στάνταρ και η ομάδα έμοιαζε άδεια στις θέσεις αυτές, ενώ ξανά έδειξε ότι αυτό που πέρσι είχε αποδείξει ότι κατέκτησε (τον χαρακτήρα μεγάλης ομάδας εκτός έδρας) φέτος και πάλι δεν το έχει.

Νίκος Κουσούλης