Δημοσιεύτηκε στις 24 Σεπτεμβρίου 2007
Εντάξει, το έχω πάρει αμπάριζα το NBA εδώ και δύο ημέρες, αλλά δεν… φταίω μόνο εγώ. Τα θέλουν κι αυτοί. Για να κλείσουμε με ένα αγωνιστικό θέμα, δεν ξέρω αν είδατε πουθενά τις δηλώσεις του Ντερόν Ουίλιαμς. Σας γράφω τα βασικά σε περίπτωση που τις χάσατε (τέτοια πράγματα δεν… χάνονται), αφού πρώτα πω για τους φίλους που δεν θυμούνται ότι ο Ντερόν Ουίλιαμς είναι ο βασικός πλέι μέικερ της Γιούτα εδώ κι ένα χρόνο και οι Αμερικάνοι λένε ότι μαζί με τον Κάρλος Μπούζερ, είναι το νέο δίδυμο Στόκτον-Μαλόουν (…ασχολίαστο). Ο Ουίλιαμς θεώρησε ότι η κόντρα του Κιριλένκο με τη διοίκηση της Γιούτα αφορούσε αυτόν και σκέφτηκε ότι θα ήταν καλό να καταφερθεί δημόσια κατά του συμπαίκτη του. Εκτός από το γεγονός ότι κάτι τέτοιο είναι απαράδεκτο και αθέμιτο με βάση του όρους εργασίας, τα όσα είπε ο Ουίλιαμς θα μείνουν στην ιστορία. Εν ολίγοις είπε ότι ο Κιριλένκο δεν δουλεύει στο σουτ του μετά την προπόνηση, κάτι που, αντίθετα με τον Ρώσο, κάνουν ο Οκούρ, ο Μπούζερ, ο… Αραούτζο και οι ρούκι. Για το τέλος άφησε το καλύτερο. Απολαύστε τον: «Αν βλέπατε τον Κιριλένκο να είναι ελεύθερος στη μία πλευρά και τον Ματ Χάρπρινγκ στην άλλη, εσείς σε ποιον θα δίνατε τη μπάλα;». Το ξαναγράφω, μήπως κάποιος δεν έπιασε το… μέγεθος του διλήμματος του πλέι μέικερ: «Αν βλέπατε τον Κιριλένκο να είναι ελεύθερος στη μία πλευρά και τον Ματ Χάρπρινγκ στην άλλη, εσείς σε ποιον θα δίνατε τη μπάλα;». Θα το έγραφα και τρίτη φορά, αλλά πιστεύω ότι όσες φορές και να το δω γραμμένο δεν θα το πιστέψω ότι ο Ουίλιαμς εννοούσε ότι θα την έδινε στον Χάρπρινγκ. Μετά λένε γιατί οι Αμερικάνοι που ξέρουν μπάσκετ θεωρούν τον Μπίλαπς και τον Κιντ τους δύο μοναδικούς πλέι μέικερ στη χώρα. Ίσως επειδή οι υπόλοιποι έχουν διλήμματα του τύπου Χάρπρινγκ ή Κιριλένκο.
Απ’ τη μία είναι ο «κύριος 5×6», δηλαδή ο μοναδικός (σε 48 λεπτά ενός αγώνα) παίκτης στην ιστορία του NBA (μαζί με τον Χακίμ Ολάζουον που το έκανε σε διπλή παράταση) που είχε σε έναν αγώνα τουλάχιστον 6 σε 5 διαφορετικές στατιστικές κατηγορίες (τουλάχιστον 6 πόντους, ριμπάουντ, ασίστ, κλεψίματα και τάπες) και απ’ την άλλη ο Χάρπρινγκ. Όντως, ο Χάρπρινγκ είχε περισσότερους πόντους από τον Κιριλένκο πέρσι στη Γιούτα (πώς έγινε αυτό μόνο ο Ουίλιαμς ξέρει), αλλά αυτό μάλλον είναι επιχείρημα για το πόσο ανεπαρκής είναι ο Ουίλιαμς ως πλέι μέικερ και το πόσο μέτρια τον εκμεταλλεύεται ο Σλόαν (προπονητής της Γιούτα). Ο Χάρπρινγκ δεν μου φταίει σε τίποτα, είναι φιλότιμος και συμπαθής παίκτης, αν και ιδιαίτερα περιορισμένων δυνατοτήτων (όχι… το blog harpringsucks.com είναι απλώς… κακεντρεχές!). Ο Κιριλένκο, απ’ την άλλη, είναι απλώς ο καλύτερος αμυντικός στον κόσμο (για να μη βάλω στο παιχνίδι το βραβείο του MVP και τον τίτλο στο Ευρωμπάσκετ). Ο Χάρπρινγκ μπορεί να τελειώσει την εν λόγω φάση που είχε στο… μυαλό του ο Ουίλιαμς με σουτ, ενώ ο AK-47 με άλλους 10 τρόπους. Και ο… Μαλόουν είχε κακό περιφερειακό σουτ, είχε ποτέ ο Στόκτον το δίλημμα Μαλόουν ή Γκρεγκ Όστερταγκ; Μετά αναρωτιόμαστε γιατί από το 2002 και ύστερα «πελαγώνουν» (σχεδόν όλοι) οι πλέι μέικερ των Η.Π.Α. σε όλα τα μεγάλα τουρνουά. Όταν σκέφτεσαι Χάρπρινγκ ή Κιριλένκο, απλώς καταδεικνύεις το μπασκετικό σου επίπεδο. Κι εντάξει, σκέψου το. Πρέπει να το πεις δημόσια κιόλας;