Διπρόσωπος αλλά ατιμώρητος…

Και πάλι ασταθής ήταν ο Ολυμπιακός στο Κάουνας, όπου κέρδισε τη Ζαλγκίρις με 64-71 και κράτησε ολοζώντανες τις ελπίδες του για πρόκριση στα προημιτελικά της Ευρωλίγκας. Οι «ερυθρόλευκοι», παρότι προηγήθηκαν με 24 πόντους στην 3η περίοδο, παραλίγο να χάσουν το ματς όταν στα τελευταία 15 λεπτά κατέρρευσαν πλήρως και επέστρεψαν στους Λιθουανούς να πλησιάσουν στο -3 και να φτάσουν μια ανάσα από την απίστευτη ανατροπή!

Ο Ολυμπιακός επιβεβαίωσε ξανά ότι φέτος κινείται σε πιο ρηχά νερά από πέρσι, ότι δεν έχει (ως τώρα) το χαρακτήρα που έδειχνε πέρσι στα εκτός έδρας παιχνίδια με τις μεσαίες ευρωπαϊκές ομάδες και ότι μπορεί εύκολα να παγιδευτεί μέσα σε έναν αγώνα, καθώς δεν έχεις λύσεις στην επίθεση, ιδίως από τη στιγμή που ο Σπανούλης σταματήσει να βρίσκει το δρόμο προς το καλάθι.

 
Κάπως έτσι πήγαν τα πράγματα και στη Λιθουανία, με τον Ολυμπιακό για περίπου 18 λεπτά να είναι μαγικός και μετά απλώς… να μην υπάρχει στο γήπεδο. Το ματς ήταν μοιρασμένο στο ξεκίνημα και η Ζαλγκίρις εκμεταλλεύτηκε την κακή οργάνωση του Τεόντοσιτς και το γεγονός ότι ο Μπουρούσης δεν μπορούσε με τίποτα να κρατήσει τον Ουάτσον στην άμυνα, για να προηγηθεί με 16-11.

Κάπου εκεί ο Ίβκοβιτς έβαλε στο παρκέ τους Παπαλουκά, Νεστέροβιτς, ενώ λίγο πριν είχε περάσει και τον Σπανούλη και η κατάσταση άλλαξε πλήρως. Ο Ολυμπιακός μεταμορφώθηκε, καθώς ο αρχηγός του κρατούσε στα χέρια την οργάνωση και ήταν καταπληκτικός. Φάσεις άρχισαν να βγαίνουν, ο Παπαλουκάς πάσαρε καλά, ο Ολυμπιακός δεν έκανε λάθη, ο Σπανούλης σκόραρε εύκολα, ενώ ο Νεστέροβιτς άλλαξε πλήρως την εικόνα της ρακέτας με 2 ασίστ και 4 πόντους με το που μπήκε στο παιχνίδι.

Έτσι, η Ζαλγκίρις έμοιαζε με ομάδα γειτονιάς, που το μόνο που μπορούσε να κάνει ήταν να παρακολουθεί τον Ολυμπιακό να πηγαίνει σαν διαστημόπλοιο από το 16-11 στο 16-27 με τρομερό σερί 0-16 σε διάστημα 6 λεπτών. Το ματς έμοιαζε ήδη χαμένο για τη Ζαλγκίρις, η οποία μπόρεσε να βάλει όλους κι όλους 6 πόντους στη δεύτερη περίοδο και δικαιολογημένα βρισκόταν 18 πίσω στο ημίχρονο.

Το 22-40 δεν άφηνε πολλά περιθώρια, ενώ ο Ολυμπιακός έμοιαζε να μη θέλει παιχνίδια μπαίνοντας στο πρώτο πεντάλεπτο του δευτέρου ημιχρόνου, σκοράροντας 12 πόντους και δεχόμενος μόλις 7. Το 26-50 και το 29-52 λίγο πιο μετά έδειχναν ότι το ματς είχε τελειώσει. Όμως, ο Ζούρος είχε… άλλη γνώμη. Ο Έλληνας προπονητής κράτησε την ομάδα του ήρεμη και ψύχραιμη και στα επόμενα 15 λεπτά εκμεταλλεύτηκε πλήρως κάθε αδυναμία του Ολυμπιακού, που φαινόταν ότι τις έπαιζε στα δάχτυλα.

Παράλληλα, ο Ίβκοβιτς δεν φρέσκαρε την ομάδα του, δεν έβαλε ούτε δευτερόλεπτο τον Νίλσεν, ενώ περίμενε να περάσουν 39 λεπτά στο ματς για να βάλει τον Βασιλόπουλο στο παρκέ. Ο Ολυμπιακός όλα αυτά τα πλήρωσε, όπως και το γεγονός ότι οι παίκτες του έπεφταν στην παγίδα του Ζούρου.

Η εντολή ήταν σαφής: ο Παπαλουκάς να μένει ελεύθερος πίσω από τα 5 μέτρα, αλλά να μην του επιτρέπεται η διείσδυση. Ο Παπαλουκάς την… πάτησε, αφού ή δεν «διάβασε» την παγίδα ή αφέθηκε σε αυτή πιστεύοντας ότι θα σκοράρει και είχε 0/6 εντός παιδιάς. Την ίδια ώρα, ο Μίλος Τεόντοσιτς επέτεινε το αίσθημα εκνευρισμού των παικτών του Ολυμπιακού, αφού αντί να ηρεμεί την ομάδα και να την οδηγεί σε σωστές λύσεις, επέμενε να σουτάρει με κακές προϋποθέσεις και εκτός συστημάτων για να μετατρέψει το 4/4 που είχε ως τότε εντός παιδιάς σε 4/9 με 0/5 σουτ όση ώρα «γύριζε» ο αγώνας.

Αλλά δεν ήταν μόνο εκεί το πρόβλημα. Η ρακέτα αίφνης έμοιαζε άδεια, αφού ο Μαριάνοβιτς κατάφερνε να σκοράρει και στον Νεστέροβιτς και στον Μπουρούση. Μάλιστα, με τον δεύτερο δεν έχανε ούτε ριμπάουντ, με αποτέλεσμα ο Ίβκοβιτς να τον αποσύρει για πολλή ώρα στον πάγκο. Η Ζαλγκίρις ήλεγξε πλήρως τα ριμπάουντ, έδωσε έναν δαιμονισμένο ρυθμό στο ματς και κατάφερε να βγάζει δευτερεύοντες αιφνιδιασμούς, παρότι δεν έκανε ούτε ένα κλέψιμο στον αγώνα!

Ο Ολυμπιακός ήταν πλήρως εγκλωβισμένος και όσο περνούσε η ώρα η διαφορά μειωνόταν όλο και περισσότερο, αφού δεν υπήρχε απάντηση για τον οίστρο του Μαρτίνας Πότσιους, που στο δεύτερο ημίχρονο ξεδίπλωσε στο παρκέ όλο το πολυσύνθετο ταλέντο του, όντας ασταμάτητος και κάνοντας τα πάντα στο γήπεδο.

Όταν η Ζαλγκίρις έφτασε να πιστεύει ότι μπορεί να πάρει το ματς, κάνοντας το -23 του 29-52 μέσα σε 14 λεπτά -3 με σερί 32-12 ως το 61-64, ένα πράγμα μόνο κράτησε τον Ολυμπιακό όρθιο: ο Τζαμόν Λούκας.

Ο Αμερικανός, παρότι κι αυτός για μεγάλο διάστημα είχε πρόβλημα στην άμυνα, ήταν ο μόνος που λειτουργούσε με λογική στα τελευταία λεπτά του αγώνα. Είχε 3/4 σουτ, 2 κλεψίματα και 1/2 βολές από το 28ο λεπτό και μετά για να κρατήσει όρθιο τον Ολυμπιακό με τις δύο πολύ καλές του άμυνες στο τέλος, αλλά και τα καλάθια του ως το 38 λεπτό.

Ο Ολυμπιακός έκανε μόλις 5 λάθη σε όλο το ματς παίζοντας μυαλωμένα στην επίθεση κι έτσι μπόρεσε παρότι είχε 10 ριμπάουντ λιγότερα από τη Ζαλγκίρις (39-29 τα ριμπάουντ) να κάνει 8 επιθέσεις περισσότερες (χωρίς να μετράω τις βολές, που κι εκεί είχε περισσότερες ο Ολυμπιακός). Ο Ολυμπιακός σούταρε 62 φορές προς το καλάθι των Λιθουανών, ενώ εκείνοι 54 φορές. Η διαφορά ήταν στα λάθη, όπου η Ζαλγκίρις έκανε 21 στο ματς όντας πολλές φορές πολύ γρήγορη ακόμα και για τις δικές της αντοχές.

Το 21-5 των λαθών ήταν που έκρινε την αναμέτρηση, όπως και το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός, έστω και οριακά, έκανε αυτό που έπρεπε στο φινάλε για να πάρει τη νίκη. Πάντως, το μούδιασμα και η αμηχανία των παικτών είχε επεκταθεί και στον πάγκο, όπου ο Ίβκοβιτς είχε τη… φαεινή ιδέα να βάλει τον κρύο Βασιλόπουλο 1 λεπτό πριν το φινάλε στο ματς, με αποτέλεσμα ο Έλληνας παίκτης να έχει 0/2 βολές, καθώς του έγινε φάουλ με το που πήρε την μπάλα. Όσο η διαφορά ήταν στους 20 πόντους, θα μπορούσε να τον έχει δοκιμάσει, όπως και τον Νίλσεν, για να τους έχει μετά πιο ζεστούς για τη συνέχεια, είτε αυτή ήταν δύσκολη (όπως αποδείχτηκε), είτε το ματς κυλούσε εύκολα.

Με τη νίκη αυτή ο Ολυμπιακός πήγε στο 1-1 και κράτησε ζωντανές τις ελπίδες του για πρόκριση, πρόκριση που πιθανότατα θα κριθεί στα ματς με τη Βαλένθια την 3η και την 4η αγωνιστική. Οι «ερυθρόλευκοι» θα πρέπει στη χειρότερη περίπτωση να έχουν 1-1 και τη διαφορά πόντων υπέρ τους με τους Ισπανούς για να προκριθούν, ενώ είναι πιθανό ούτε αυτό να τους φτάσει. Βέβαια, κι έτσι να είναι, αν η Βαλένθια πάρει τη Φενέρ εντός και τη Ζαλγκίρις εντός κι εκτός, τότε… δυσκολεύουν τα πράγματα πάρα πολύ. Οι εντός έδρας ήττες στο Top-16 πολύ δύσκολα ρεφάρονται…

Νίκος Κουσούλης

Υ.Γ.: Κλείνοντας το άρθρο δεν μπορώ παρά να αναφερθώ στα λόγια του Ηλία Ζούρου, ο οποίος δείχνει να έχει πάθει… πολιτισμικό σοκ στη Λιθουανία, με την καλή βεβαίως έννοια. Μετά το ματς είχε μόνο καλά λόγια για τον απίστευτο κόσμο της Ζαλγκίρις (σ.σ. «Λατρεύω αυτό το κοινό»). Είναι κάποιος που δεν το καταλαβαίνει απόλυτα αυτό όταν πηγαίνεις από το πιο «χουλιγκανικό» (γενικά το ελληνικό, όχι της πρώην ομάδας του) στο πιο «μπασκετικό» κοινό της Ευρώπης;