Τα σερί των χειρότερων και το νέο “poster-child”

Ολοκληρώθηκαν οι επιλογές των αναπληρωματικών για το all-star game του NBA και σίγουρα υπήρχαν κάποιες «παράξενες» επιλογές που δεν συμβάδιζαν με τη λογική των υπολοίπων. Έτσι, υπάρχει η απαραίτητη «μουρμούρα», η απορία για το αν θα μπορούσε η σύνθεση των δύο ομάδων να είναι καλύτερη ή πιο αντιπροσωπευτική και, κάπως έτσι, θα κυλήσουν οι μέρες μέχρι το Σαββατοκύριακο της γιορτής του μπάσκετ.

Σε αυτό βοηθούν και οι Κλίβελαντ Καβαλίερς, που μόλις έσπασαν ένα ρεκόρ του NBA. Πιθανότατα όχι αυτό που θα ήλπιζε ο ιδιοκτήτης τους να σπάσουν όταν έλεγε «εμείς θα πάρουμε πρωτάθλημα πριν τον ΛεΜπρον», αλλά πάντως… ρεκόρ έσπασαν!

Οι φετινοί Καβαλίερς είναι τέτοια τραγωδία, που όταν τραυματίστηκε ο Βαρεζάο στον αστράγαλο ο Μπάιρον Σκοτ τα έβαψε μαύρα, γιατί έχασε τον καλύτερό του παίκτη, όπως είπε, και προέβλεπε δύσκολες ημέρες! Μιλάμε για ομάδα για την οποία θα μπορούσαν κάλλιστα να έχουν γραφτεί μπασκετικά ανέκδοτα.

Οι Καβαλίερς έφτασαν τα ξημερώματα της Κυριακής τις 24 συνεχόμενες ήττες στο πρωτάθλημα, όταν έχασαν με 105-111 από τους Μπλέιζερς στην έδρα τους. Έτσι, έχουν, πλέον, κι επισήμως το ρεκόρ του NBA με τις περισσότερες συνεχόμενες ήττες. Η αλήθεια είναι ότι το είχαν ήδη, αλλά επειδή ήταν… σπαστό σε δύο σεζόν, ελάχιστοι το μετρούσαν στα στατιστικά.

Το Κλίβελαντ είχε 24 συνεχόμενες ήττες τις περιόδους 1981-1983, έχοντας κάνει 19 ήττες στο τέλος του 1981-82 και άλλες 5 στο ξεκίνημα του 1982-83. Πλέον, το έκανε… σωστά έχοντας 24 συνεχόμενες μέσα στην ίδια σεζόν, περνώντας τις 23 συνεχόμενες των Βανκούβερ (τότε) Γκρίζλις του 1995-96 και των Ντένβερ Νάγκετς του 1997-98.

Οι 24 αναμένεται να γίνουν πολύ σύντομα 25 συνεχόμενες αφού τη νύχτα της Δευτέρας οι Καβαλίερς παίζουν στο Ντάλας. Έχουν ήδη σημαδέψει το ματς με τους Πίστονς στην έδρα τους τη νύχτα της Τετάρτης, ενώ αν δεν τα καταφέρουν ούτε εκεί, ξέρουν ότι έχουν άλλα 7 συνεχόμενα ματς στην έδρα τους για να σπάσουν το σερί. Πιο «ύποπτο» απ’ όλα το παιχνίδι με την άλλη τραγωδία της λίγκας, Ουπασινγκτον, το βράδυ της Κυριακής.

Οι Ουάσινγκτον Ουίζαρντς είναι κι αυτοί στο δρόμο για ένα μεγάλο ρεκόρ, καθώς μετρούν 26 συνεχόμενες εκτός έδρας ήττες στο πρωτάθλημα. Έχουν 0-25 φέτος (!) και είχαν χάσει και το τελευταίο ματς εκτός πέρσι. Απέχουν, πλέον 3 ήττες (ή 4 αν μετρήσουμε μόνο τα φετινά) από τους Ντάλας Μάβερικς (29 συνεχόμενες τη σεζόν 1992-93) και αρκετές ως τις 43 συνεχόμενες των Σακραμέντο Κινγκς τις σεζόν 1990-92 (37 και 6 στις δύο σεζόν). Κατά μία εντελώς… φυσιολογική σύμπτωση και οι Ουάσινγκτον Ουίζαρντς έχουν σημειώσει το ματς με τους Καβαλίερς της επόμενης Κυριακής. Με τελικό NBA θα μοιάζει το παιχνίδι…

Επιστρέφοντας στο all-star game, η τάση φέτος φάνηκε ότι ήταν να πάρουν την κλήση ως αναπληρωματικοί οι παίκτες ομάδων που κερδίζουν. Στην Ανατολή αυτό φαίνεται ξεκάθαρα. Προσπερνώντας τους βασικούς, που είναι υπόθεση της ψηφοφορίας του κόσμου, στους αναπληρωματικούς έχουμε 4 παίκτες από την 1η στην Ανατολή Βοστόνη (Γκαρνέτ, Πιρς, Ρόντο, Άλεν), 1 από το 2ο Μαϊάμι (Μπος) και 2 από την 4η Ατλάντα (Χόρφορντ, Τζόνσον). Η ιδιαιτερότητα με τον τραυματισμό του Μπούζερ και το γεγονός ότι ο Ντενγκ είχε χειρότερα στατιστικά από τον Πιρς, μάλλον έκανε τους προπονητές να τους προσπεράσουν κι έτσι να μην υπάρχει στους αναπληρωματικούς παίκτης από το Σικάγο.

Στη Δύση στους αναπληρωματικούς θα δούμε τον Τιμ Ντάνκαν και τον Μανού Τζινόμπιλι από το 1ο Σαν Αντόνιο, τον Ντιρκ Νοβίτσκι από το 2ο Ντάλας, τον Παού Γκασόλ από τους 3ους Λέικερς, τον Ράσελ Ουέστμπρουκ από την 4η Οκλαχόμα Σίτι και μετά έχουμε τον Ντερόν Ουίλιαμς από την 7η Γιούτα και τον Μπλέικ Γκρίφιν από τους 14ους Κλίπερς.

Η συζήτηση ξεκίνησε κυρίως για τους τελευταίους, με βάση τη λογική της επιλογής των προπονητών, ή, για τους Μπος, Γκασόλ, Ντάνκαν, αν θεωρήσουμε ότι στο all-star game πρέπει να πηγαίνουν οι καλύτεροι. Μέχρι κι ο Μπος είπε σχετικά «αν με ρωτούσατε πέρσι θα σας έδινα άλλη απάντηση» στο αν θα πρέπει να είναι ένας με πεσμένα στατιστικά επειδή είναι σε καλή ομάδα ή κάποιος άλλος με καλύτερα στατιστικά που είναι σε χειρότερη ομάδα.

Φερ’ ειπείν, ο Μόντα Έλις των Ουόριορς είναι ο μόνος παίκτης με πάνω από 25 πόντους μέσο όρο που δεν θα είναι στο all-star game (25.3 ανά αγώνα με 5.6 ασίστ και με 46% εντός παιδιάς). Κι αν κάποιος προτρέξει πει «ποιοι Ουόριορς;», ο Στερν έβαλε τον Κέβιν Λοβ στο ρόστερ της Δύσης, με τον Λοβ να έχει 15.6 ριμπάουντ ανά αγώνα (1ος στη λίγκα), αλλά και γενικότερα πολύ καλά στατιστικά (21.3 πόντους, 43% στα τρίποντα) σε μια από τις δύο χειρότερες ομάδες του πρωταθλήματος. Σίγουρα μεγάλο στατιστικό κατόρθωμα, αλλά οι Τίμπεργουλβς είναι «γυμνοί» και είναι πιο εύκολο να είσαι βασιλιάς στο χωριό, παρά… κλητήρας στην πόλη.

Από το all-star απουσιάζει και το όνομα του κατ’ εξοχήν καλύτερου πλέι μέικερ στον κόσμο. Ο Στιβ Νας έχει 16.7 πόντους και 11.0 ασίστ ανά αγώνα, αλλά δεν θα είναι στο all-star. Όμως, επιλέχθηκε ο Ουίλιαμς της Γιούτα, που έχει περίπου 5.0 πόντους περισσότερους και 2.0 ασίστ λιγότερες, άρα στατιστικά πάνω κάτω πάνε στα ίδια οι δυο παίκτες (οπότε μέτρησε η καλύτερη πορεία της Γιούτα;).

Κι όμως, δεν είναι μόνο αυτοί που θα μπορούσαν να «γκρινιάξουν» για την επιλογή των προπονητών. Ο Τόνι Πάρκερ είναι ο πλέι μέικερ της καλύτερης ομάδας της λίγκας και θα μπορούσε να ισχυριστεί, χωρίς κανείς να διαφωνήσει ότι ή θα έπρεπε να είναι μαζί με τους άλλους δύο στο all-star ή μετά τον Τζινόμπιλι θα έπρεπε να έχει επιλεγεί αυτός και όχι ο Ντάνκαν.

Κι αν για τη θεωρητική γκρίνια των Λαμάρ Όντομ (15.3π. 9.5ρ. 3.0ασ.), Νενέ (15.3π. 7.3ρ.) και Τάισον Τσάντλερ (10.3π. 9.5ρ.) πιθανότατα υπάρχουν επιχειρήματα για να αντικρουστεί, βλέποντας τα ονόματα των Γκρίφιν (22.9π. 12.8ρ. 3.6ασ.) και Γκασόλ (18.7π. 10.5ρ.), για διαφορετικούς λόγους του καθενός, υπάρχουν κάποιοι που δικαιολογημένα «γκρινιάζουν».

Ο Ζακ Ράντολφ έχει 20.3 πόντους και 13.3 ριμπάουντ στο Μέμφις και παρά την απογοητευτική σεζόν του Μέιγιο, το Μέμφις ήταν 8ο όταν έγινε η επιλογή και 9ο αυτή τη στιγμή, στηριζόμενο στις πλάτες που τρομερού φέτος Ράντολφ, που έχει παρόμοια στατιστικά με τον Γκρίφιν και είναι 5 θέσεις πιο ψηλά στη βαθμολογία.

Με τον τραυματισμό του Ρόι κάποιος θα έπρεπε να κάνει τη δουλειά στο Πόρτλαντ για να είναι 8ο στη βαθμολογία. Αυτός είναι ο ΛαΜάρκους Όλντριτζ, που έχει 21.2 πόντους και 9.1 ριμπάουντ, στατιστικά καλύτερος του Γκασόλ, χωρίς τη βοήθεια που έχει ο Ισπανός, σε ένα μέτριο ρόστερ.

Η βασική ένσταση που υπάρχει είναι ότι δεν υπάρχει ίδια λογική στις επιλογές του ρόστερ, ιδίως της Δύσης. Όμως, ας μην κρυβόμαστε. Φέτος που ο ΛεΜπρον έχει διαλέξει να παίξει τον ρόλο του «κακού», που ο Κόμπι πια μπαίνει στην κατηγορία των «παππούδων» και του «πόσο ακόμα θα μπορεί να παίζει έτσι;», που οι καλύτεροι στο πρωτάθλημα είναι Ευρωπαίοι (Νοβίτσκι) ή Λατινοαμερικάνοι (Τζινόμπιλι), το NBA ήθελε έναν νέο αστέρα, κάποιον άλλο να κατευθύνει προς αυτόν τον κόσμο.

Ένα νέο… «pop sensation», και τι καλύτερο από έναν ρούκι; Έναν παίκτη που δεν έχει φθαρεί, που ξεκινά τώρα, και που είναι ιδιαίτερα «nice to watch». Ο Μπλέικ Γκρίφιν μπορεί να είναι ρούκι και να παίζει… όλο το Σαββατοκύριακο στο all-star game, αφού είναι και στο διαγωνισμό καρφωμάτων, αλλά τα έχει όλα υπέρ του. Το μάρκετινγκ του πρωταθλήματος έχει στοιχηθεί όλο πίσω του φέτος, ο αγώνας γίνεται στην πόλη του, όλοι οι προπονητές του έδωσαν την ευκαιρία να είναι εκεί παρά τις ενστάσεις πολλών και ο Στερν ξεκάθαρα τον ετοιμάζει για νέο poster-child του NBA.

Αλλά κι ο ίδιος θα πρέπει να φανεί συνεπής στο πρώτο κρίσιμο ραντεβού στη γιορτή του μπάσκετ. Το NBA ξέρει ότι το φετινό all-star θα περιστρέφεται γύρω από τον Γκρίφιν και το μάρκετινγκ της λίγκας περιμένει μια μεγάλη παράσταση από τον ρούκι, κυρίως στον διαγωνισμό καρφωμάτων. Αλλιώς… plan B(ron);

Νίκος Κουσούλης