Η βασίλισσα είναι εδώ!

Χρειάστηκε να περάσουν 15 ολόκληρα χρόνια και 10 διαφορετικοί προπονητές για να βρεθεί η Ρεάλ Μαδρίτης ξανά σε φάιναλ φορ Ευρωλίγκας. Τελευταία φορά ήταν 1996 με τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς στον πάγκο της. Τώρα, ο Εμανουέλε Μολίν, που πήρε τη σκυτάλη από τον Ετόρε Μεσίνα πριν τα προημιτελικά, μπορεί να καυχιέται ότι έφερε τη βασίλισσα πιο κοντά στο θρόνο της από οποιονδήποτε άλλο τα τελευταία χρόνια. Η νίκη με 66-58 επί της Βαλένθια θα φέρει τη Ρεάλ στη «μισητή» Βαρκελώνη 6-8 Μαΐου, να παλεύει μέσα στην έδρα της «αιώνιας» αντιπάλου για το τρόπαιο.

Να… αλωνίζει, μάλλον, καθώς η Μπαρτσελόνα δεν θα είναι εκεί, μιας και η Ρεάλ είναι η μόνη ισπανική ομάδα που έφτασε στο φάιναλ φορ. Η Ρεάλ Μαδρίτης έχει 8 Ευρωλίγκες, αλλά μόνο μία από το 1980 και μετά, αυτή του 1995. Το 1996 βρέθηκε στο φάιναλ φορ ξανά με τον Ομπράντοβιτς αλλά δεν τα κατάφερε (4η), το 1997 δεν ήταν καν στην Ευρωλίγκα, ενώ οι Μιγκέλ Φερνάντεθ, Τίρσο Λορέντε, Κλίφορντ Λουίκ, Σέρτζιο Σκαριόλο, Χαβιέ Ιμπρόδα, Χούλιο Λάμας, Μπόζινταρ Μάλκοβιτς, Χουάν Πλάθα και Ετόρε Μεσίνα δεν μπόρεσαν να οδηγήσουν ξανά τη Ρεάλ στη μεγαλύτερη γιορτή του ευρωπαϊκού μπάσκετ.

 
Ρεάλ Μαδρίτης – Βαλένθια 66-58 (40-42)
Σουάρεθ 12π. 10ρ. 7κ.φ., Τόμιτς 9π. 9ρ. 3ασ., Ρέγιες 7π. 10ρ., Τάκερ 12π. 3ρ., Λιουλ 9 // Σαβάνοβιτς 19π. 6ρ., Μαρτίνεθ 16π. 4ρ. 3κλ., Ντε Κολό 6π. 4ρ.

Μετά από έναν τρομερό σε ένταση και πάθος αγώνα, η Ρεάλ έκανε το 3-2 στη σειρά με τη Βαλένθια και πήρε το 4ο εισιτήριο για το φάιναλ φορ, όπου θα αντιμετωπίσει τη Μακάμπι στον ημιτελικό. Οι Μαδριλένοι ήταν καλύτεροι στο δεύτερο ημίχρονο, άντεξαν στην εξοντωτική άμυνα του Πέσιτς και των παικτών του και πήραν το ματς από τα επιθετικά ριμπάουντ.

Μετά από τα 4 πρώτα παιχνίδια Ρεάλ και Βαλένθια ήταν στο 2-2, είχαν ίδιους πόντους συνολικά και ίδιο συνολικό ranking. Το πράγμα έμοιαζε να επαναλαμβάνεται και στο 5ο ματς, με το σκορ στο πρώτο ημίχρονο να είναι 40-42 για τους φιλοξενούμενους. Όμως, τα αναρίθμητα επιθετικά ριμπάουντ της Ρεάλ, άλλαξαν την ιστορία του αγώνα, με τη Βαλένθια να παραδίδεται λόγω της αδυναμίας της στη ρακέτα.

Οι Μαδριλένοι πήραν 17 επιθετικά ριμπάουντ, δηλαδή κέρδισαν το 37% των ριμπάουντ στη ρακέτα της Βαλένθια. Το αντίστοιχο ποσοστό της Βαλένθια ήταν μόλις 20% (7 στα 35) και αυτή ήταν η διαφορά των δύο ομάδων στον αγώνα. Τόμιτς, Ρέγιες και Σουάρεθ έκαναν πάρτι στη ρακέτα της Βαλένθια, που πάλευε, έβγαζε απίστευτες άμυνες, αλλά δεν μπορούσε να παίζει συνεχώς άμυνα, σε όλο το δεύτερο ημίχρονο. Η Ρεάλ έκανε 15 επιθέσεις περισσότερες εντός παιδιάς στο ματς και οι παίκτες του Πέσιτς πρέπει να κλήθηκαν να παίξουν… τη διπλάσια ώρα άμυνα.

Μετά από ένα τρελό πρώτο ημίχρονο, όπου οι δύο ομάδες σκόραραν κατά βούληση, με ατομικές ενέργειες και με τη Βαλένθια να είναι ξεκάθαρα καλύτερη και να ξεφεύγει και με 10 πόντους διαφορά (13-23), το δεύτερο μέρος ήταν σα να κατάλαβαν όλοι ότι… έρχεται το φάιναλ φορ.

Αμφότερες οι ομάδες αγχώθηκαν πάρα πολύ, τα σουτ έμπαιναν με το σταγονόμετρο, οι άμυνες έσπαγαν κόκκαλα, οι διαιτητές άφησαν το σκληρό παιχνίδι και είδαμε ένα μας με άγρια ομορφιά και το 8-7 της τελευταίας περιόδου είναι αντιπροσωπευτικό του τι γινόταν στο γήπεδο.

Υπήρχαν στιγμές που στις δύο ρακέτες παιζόταν… ξύλο χωρίς έλεος από τους παίκτες, με τους διαιτητές να αφήνουν το ματς να εξελιχθεί. Όσο σκληρή κι αν είναι η Βαλένθια, με τη Ρεάλ να ανανεώνει συνεχώς επιθέσεις, δεν είχε ελπίδα να κερδίσει. Η Ρεάλ πήρε 12 επιθετικά ριμπάουντ στο δεύτερο ημίχρονο (7 στην 4η περίοδο) και μαζί με αυτά πήρε και το ματς. Ο Κουκ οργάνωνε καλά αλλά δεν σκόραρε και ο Ντε Κολό με τον Ρίτσαρντσον κλείστηκαν καλά. Έμειναν ο Σαβάνοβιτς με τον Μαρτίνεθ απέναντι σε όλη τη φροντ λάιν της Ρεάλ συν τον Σουάρεθ, που έκαναν πάρτι στη ρακέτα.

Ο Μολίν έβγαλε τον αγώνα με 8 παίκτες, με τον Λιουλ να τραυματίζεται προς το τέλος. Είχε 4 περιφερειακούς (Λιουλ, Πριτζιόνι, Σουάρεθ και Τάκερ) για να καλύψουν 120 λεπτά τριών θέσεων και 4 ψηλούς (Ρέγιες, Φίσερ, Τόμιτς, Μίροτιτς) για να καλύψουν τα 80 των άλλων δύο. Βελίτσκοβιτς, Μπέγκιτς, Βιδάλ και ο επιστρέψας από τραυματισμό, Σέρχιο Ροντρίγκεθ, δεν πάτησαν παρκέ ούτε για ένα δευτερόλεπτο. Όμως, ο Μολίν θα είναι στο φάιναλ φορ σε ένα μήνα από τώρα και δικαίως έπλεε σε πελάγη ευτυχίας μετά το ματς.

Ή, όπως είπε ο Πέσιτς: «Πήραν πολλά επιθετικά ριμπάουντ και αυτό ήταν βασικός λόγος για την ήττα μας. Η Ρεάλ δεν ήταν καλύτερη σε άλλους τομείς του παιχνιδιού από εμάς, αλλά ο κόσμος στο τέλος θα δει ποιος κέρδισε και αυτή ήταν η Ρεάλ». Η αλήθεια, πάντως, είναι ότι η Ρεάλ είχε μικρό προβάδισμα και σε ασίστ, και σε λάθη, τάπες και κλεψίματα.

Υ.Γ.: Όποιος πει ότι δεν ευχαριστήθηκε την (αγγλική) αναμετάδοση της Ευρωλίγκας με σχολιασμό του Τζόνι Ρότζερς πολύ περισσότερο από τις τραγελαφικές δικές μας, θα πει ψέματα. Ούτε ειρωνείες, ούτε… διαμαρτυρίες στους διαιτητές, ούτε υποψίες για παράγκες και αδικίες, ούτε… γιουρούσια, ούτε βαρεμάρα. Μπάσκετ και μόνο μπάσκετ…