Καλή ελληνική αρχή

Δημοσιεύτηκε στις 8 Νοεμβρίου 2007

Η Ευρωλίγκα άρχισε πολύ καλά για τις ελληνικές ομάδες αυτή την εβδομάδα, με τον Άρη και τον Παναθηναϊκό να κερδίζουν Τσιμπόνα και Παρτιζάν. Νομίζω ότι το δείγμα ήταν σε γενικές γραμμές η συνέχεια και η φυσιολογική ροή της χρονιάς ως τώρα.

– Ο Άρης, παρότι δεν έπαιξε καλό μπάσκετ, έδειξε τα στοιχεία που λέμε ότι έχει από την αρχή της χρονιά. Σοβαρότητα, οργάνωση στο παιχνίδι του, υπομονή και καλό προπονητή. Ο Χέρμπερτ μπορεί να ξεχνάει παίκτες στον πάγκο, όπως έκανε την Τετάρτη με τους Ράιτ, Καλαϊτζή και Τέρι κατά διαστήματα, αλλά έχει εμφυσήσει στους παίκτες του την ψυχολογία ότι όσο στραβά και να πάει ένα ματς, λήγει μόνο στο 40΄. Ε, αν σε αυτό προσθέσουμε την εμπειρία πολλών «κιτρίνων», το «καυτό» Αλεξάνδρειο και τον… Μάσεϊ, έχουμε το πώς «γύρισε» ο αγώνας.

Το καινούργιο είναι ότι ο Άρης έπαιξε άμυνα στα περσινά επίπεδα, τουλάχιστον για ένα δεκάλεπτο, το τέταρτο, όταν δέχτηκε μόνο 12 πόντους. Θα πρέπει να συνεχίσει έτσι, γιατί η άμυνα θα του χρειαστεί, ενόψει, ας πούμε, του αγώνα με τον Παναθηναϊκό το Σάββατο, αλλά και στα πιο κρίσιμα.

– Για τον Παναθηναϊκό τα πράγματα πήγαν επίσης όπως τα φανταζόμασταν. Ο Ομπράντοβιτς ήταν άνετος (σκεφτείτε πόσες φορές τον έχετε δει να γελάει με το σκορ στην ισοπαλία 13 δευτερόλεπτα πριν το τέλος ενός αγώνα), ο Παναθηναϊκός επίσης άνετος και η Παρτιζάν πολύ καλή. Όποιος παίξει στο Βελιγράδι θα δεινοπαθήσει. Δεν πρόκειται να υποστηρίξω ότι οι «πράσινοι» έκατσαν να χάσουν και δεν τους… βγήκε. Όχι. Έβαλαν 94 πόντους και μερικοί από τους παίκτες (βλέπε Μπατίστ) θα μετράνε μελανιές αύριο από το ξύλο που έπεφτε στο γήπεδο. Το ματς πήγε στο 90-94, αλλά όσοι έβλεπαν τις μάχες στις δύο ρακέτες θα κατάλαβαν ότι κανείς δεν έπαιζε χαλαρά. Απλώς, στο τέλος, ο Ζέλικο δεν θα έσκαγε αν άφηνε 1 βαθμό στην αγαπημένη του ομάδα. Και το ματς κρίθηκε στο άστοχο τρίποντο του, περιέργως εντελώς μα εντελώς, ελεύθερου Βελίτσκοβιτς. Ως εκεί, την Παρτιζάν την πήγε από το χεράκι ο Νίκολα Πέκοβιτς.

Και θέλω να σταθώ λίγο σε αυτόν τον παίκτη. Ο Πέκοβιτς είναι 21 χρονών και έπαιζε στην Παρτιζάν και πέρσι. Μάλιστα, οι περισσότεροι θα θυμάστε ότι είχε αγωνιστεί και στην Ευρωλίγκα και είχε 4.8 πόντους και 2.5 ριμπάουντ σε 13,5 λεπτά ανά αγώνα στα 20 περσινά ματς των Σέρβων. Πίσω από τους Πέροβιτς και Ντρόμπνιακ κανείς από τους απ’ έξω δεν μπορούσε να φανταστεί το διαμάντι που καθόταν στον πάγκο της Παρτιζάν. Έχω δει τον Πέκοβιτς 2 φορές φέτος και νομίζω ότι είναι εμφανώς καλύτερος του Πέροβιτς. Πολύ εύστοχος στις βολές και με κινήσεις σέντερ υψηλής κλάσης μέσα στη ρακέτα. Πόσο συχνό είναι μια ομάδα να βγάζει (ο Πέροβιτς πήγε εκεί στα 17 και ο Πέκοβιτς στα 19) δύο σέντερ υψηλού επιπέδου σε 2 χρόνια;

– Οι περισσότεροι έσπευσαν να ειρωνευτούν τον Ολυμπιακό την περασμένη εβδομάδα για την ήττα του στη Λιουμπλιάνα και να πουν ότι οι «ερυθρόλευκοι» είναι ένα επίπεδο κάτω από την ΤΣΣΚΑ, λόγω ακριβώς εκείνου του αποτελέσματος. Δεν θα σχολιάσω το πόσο… παιδική είναι η άποψη αυτή, απλώς μετά τη νίκη της Ολίμπια επί των Ρώσων την Τετάρτη θα καταπιούν αρκετοί τη γλώσσα τους ή θα λέμε… «χαλάρωσε η ΤΣΣΚΑ», «είναι αρχή ακόμα», «βαριόταν», κτλ… Το είχα γράψει ότι η έδρα της Λιουμπλιάνα δεν είναι εύκολη για κανέναν. Άσχετο αν η Ολίμπια θα διασύρεται εκτός έδρας. Η Ευρωλίγκα είναι διοργάνωση που ο καθένας μπορεί να κερδίσει τον καθέναν. Όχι σε βάθος χρόνου, αλλά σε 40 λεπτά.