Ένα «αντίο» όπως δεν του άξιζε, κι ένα Ντάλας για τελικό!

Οι Ντάλας Μάβερικς έγιναν η πρώτη ομάδα που προκρίνεται στους τελικούς Περιφέρειας του NBA, αφού απέκλεισαν τους Λος Άντζελες Λέικερς με το εμφαντικό 4-0, κερδίζοντάς τους με το διαστημικό 122-86 στο τέταρτο και τελευταίο παιχνίδι της σειράς. Οι Μάβερικς έσπασαν κάθε ρεκόρ τριπόντων στη σειρά και τον αγώνα και έφτασαν με χαρακτηριστική άνεση στα ημιτελικά του NBA. Φέτος, ναι, μοιάζει ότι είναι η χρονιά τους.

Το ματς με τους Λέικερς κρίθηκε νωρίς, με τους Μάβερικς να βάζουν το ένα τρίποντο μετά το άλλο στη δεύτερη περίοδο: «Μας διέλυσαν στη δεύτερη περίοδο. Ήταν τρίποντο κι άλλο τρίποντο κι άλλο τρίποντο και δεν μπορέσαμε ποτέ να επιστρέψουμε», είπε ο Κόμπι Μπράιαντ μετά το ματς.

Η διαφορά ξεπέρασε τους 20 πόντους από το πρώτο ημίχρονο και η συνέχεια ήταν πάρτι για το Ντάλας. Ένα πάρτι αντίθετο από αυτό που φανταζόταν ο Φιλ Τζάκσον για το τελευταίο του παιχνίδι. Όμως, ο «Ζεν Μάστερ» δεν έχασε ούτε στιγμή τον εαυτό του, ούτε στο ματς, ούτε μετά στη συνέντευξη τύπου. Κι όταν τον ρώτησαν αν όντως αυτό ήταν το τελευταίο του παιχνίδι στους πάγκους, αρκέστηκε να κάνει πλάκα: «Δεν πρέπει να την έχω απαντήσει αυτή την ερώτηση, έτσι δεν είναι;».

Ένα τρελό τρελό πάρτι!

Οι Μάβερικς διέλυσαν κάθε ρεκόρ τρίποντων στη σειρά. Είχαν 11 τρίποντα στο πρώτο ημίχρονο του 4ου αγώνα, ισοφαρίζοντας το ρεκόρ του NBA για περισσότερα τρίποντα σε ένα ημίχρονο πλέι οφς. Είχαν 20/32 τρίποντα στο ματς, ισοφαρίζοντας το ρεκόρ του NBA για περισσότερα τρίποντα σε ένα ματς πλέι οφς. Είχαν 49/106 τρίποντα στη σειρά, κάνοντας ρεκόρ NBA για περισσότερα τρίποντα σε σειρά 4 αγώνων.

Ο Τζέισον Τέρι είχε 9/10 τρίποντα, ισοφαρίζοντας το ρεκόρ του NBA για περισσότερα τρίποντα από έναν παίκτη σε έναν αγώνα. Εννιά τρίποντα σε ένα ματς πλέι οφς έχουν βάλει και οι Ρεξ Τσάπμαν, Βινς Κάρτερ και Ρέι Άλεν.

Στο πρώτο ημίχρονο του 4οι ματς οι Μάβερικς είχαν 73% στα τρίποντα (11/15), ενώ τελείωσαν τον αγώνα με 63% (20/32) και τη σειρά με 46% (49/106). Η ομάδα του Ντιρκ Νοβίτσκι μοιάζει φέτος έτοιμη για όλα, έτοιμη για τον τίτλο. Ο Γερμανός παιχταράς είναι ασταμάτητος, οι Μάβερικς παίζουν… και άμυνα (στο σκοράρισμα δεν είχαν ποτέ πρόβλημα). Φέτος μοιάζει ότι είναι η χρονιά τους. Ως τώρα είναι ξεκάθαρα η πιο πειστική ομάδα στα πλέι οφς.

Δυο άσχημες στιγμές

Το πάρτι του Ντάλας δεν άρεσε σε όλους, Λαμάρ Όντομ και Άντριου Μπάινουμ έσπευσαν να δείξουν το ποιόν τους, αμαυρώνοντας το «αντίο» του προπονητή τους. Αμφότεροι αποβλήθηκαν από το ματς, με τον Μπάινουμ να περιμένει τιμωρία για τα ματς της επόμενης σεζόν, καθώς η ενέργειά του ήταν τουλάχιστον εγκληματική και σίγουρα δείχνει πόσο «μικρός» είναι.

Την κίνηση του σέντερ των Λέικερς σχολίασε αρνητικά και ο Κόμπι Μπράιαντ, αλλά και ο Φιλ Τζάκσον, που έδειξε ότι τον ενόχλησε: «Ένιωσα ότι είχαμε έναν-δυο παίκτες που σοκαρίστηκαν από την ενέργεια του αγώνα. Το παιχνίδι τους ήταν καταθλιπτικό. Υπήρχαν, συγκεκριμένα, δύο παίκτες που δεν έπαιξαν όπως θα ήθελα».

Ο Κόμπι πήγε ένα βήμα παραπέρα, δείχνοντας ότι θεωρεί την κίνηση ασυγχώρητη: «Έπαιξαν καλύτερα από εμάς. Δεν μπορείς όμως να κάνεις το παιχνίδι όσο άσχημο το κάναμε, με παίκτες να μπορεί να τραυματιστούν άσχημα, δεν θες ποτέ να το δεις αυτό. Πρέπει να μάθουμε από τέτοια ματς. Πρέπει να μετανιώνουμε για τέτοιες συμπεριφορές. Είναι πράγματα που δεν θες να βλέπεις ποτέ σε αγώνα μπάσκετ».

Ο Μάτζικ Τζόνσον χρησιμοποίησε σκληρή γλώσσα για τα χτυπήματα των Όντομ και Μπάινουμ: «Είναι ντροπιαστικό, είναι αλήτικο και εγκληματικό. Νιώθω ντροπιασμένος γιατί είμαι Λέικερ».

Όσο κι αν προσπάθησαν ο Όντομ και, κυρίως, ο Μπάινουμ να καταστρέψουν το τελευταίο παιχνίδι του Τζάκσον, ο θρύλος του γνωστότερου «παιδιού των λουλουδιών» του παγκόσμιου μπάσκετ δεν μπορεί να μειωθεί από έναν-δυο μικρούς παίκτες.

Το αντίο του πιο μεγάλου…

Ο Φιλ Τζάκσον μετά το ματς ξεκαθάρισε ότι τελείωσε: «Ναι, όλες μου οι ελπίδες και οι φιλοδοξίες λένε ότι αυτό ήταν το τελευταίο παιχνίδι που θα προπονήσω ποτέ. Ήταν μια υπέροχη καριέρα. Φεύγω λίγο… πικραμένος με το πρόστιμο των 35.000 δολαρίων που πρέπει να πληρώσω (για κριτική προς τους διαιτητές μετά το 3ο ματς) οπότε αυτό δεν είχε πλάκα, να νιώθω ότι με κυνηγούν στον αυτοκινητόδρομο οι διαιτητές. Όπως είπε και ο Ρίτσαρντ Νίξον ‘Δεν θα έχετε άλλη ευκαιρία να κακομεταχειρίζεστε αυτόν τον τύπο».

Αυτό που έκανε μεγαλύτερη εντύπωση σε όλους ήταν ότι ο Φιλ Τζάκσον δεν έδειχνε λυπημένος που φεύγει. Πιο πολύ ανακουφισμένος. Κι αυτό… παραξένεψε πολλούς. Ο «Ζεν Μάστερ» έμοιαζε ξεκάθαρα κουρασμένος, κορεσμένος: «Επέστρεψα για τη φετινή χρονιά με έναν φόβο. Το γόνατο του Κόμπι ήταν θέμα, η ομάδα μας ήταν ξεκάθαρα μεγαλύτερη. Το να κυνηγάς ένα three-peat είναι πάντα πολύ συναρπαστικό. Αλλά ναι, ήξερα ότι ήταν μεγάλη πρόκληση γι’ αυτή την ομάδα. Είχαμε πάει στους τελικούς και το να πάρουμε το πρωτάθλημα 2 φορές μετά την ήττα του 2008 είναι πολύ δύσκολο από κάθε άποψη. Το να αντέξεις είναι πολύ δύσκολο. Και ως προσωπικότητα. Και πνευματικά. Και σωματικά. Και ψυχολογικά. Το να σου επιτίθενται αγώνα μετά τον αγώνα και επίθεση μετά την επίθεση, εναντίον κάθε ομάδας. Ήταν πρόκληση πολύ μεγαλύτερη από ό,τι θα μπορούσαμε να αντέξουμε φέτος».

Κι αν ο Τζάκσον δεν άφησε πολλά περιθώρια ότι θα ξανακαθίσει σε πάγκο, ο Ρικ Καρλάιλ… διαφώνησε: «Νομίζω ότι θα αποσυρθεί… για λίγο. Αλλά δεν ξέρω πόσο καιρό θα αντέξει να πάει στη Μοντάνα και να διαλογιστεί και να καπνίσει πεγιότε ή ό,τι άλλο θα κάνει εκεί. Σας το λέω, θα βαρεθεί. Και το εννοώ με όση περισσότερη αγάπη μπορώ. Μιλάμε για τον μεγαλύτερο προπονητή στην ιστορία του αθλήματος. Είναι γελοίο το πόσα έχει καταφέρει ο Φιλ. Ήταν μια δύσκολη σειρά γι’ αυτούς, αλλά αυτό δεν θα έπρεπε να επισκιάσει τα όσα έχει καταφέρει. Και δεν νομίζω ότι θα το κάνει».

Όμως, ο Τζάκσον… δεν τσίμπησε: «Πρώτα απ’ όλα… δεν καπνίζεις το πεγιότε. Υπάρχουν νέοι προπονητές που έρχονται και αξίζουν την ευκαιρία τους, όπως κι εγώ είχαν μια υπέροχη ευκαιρία πριν από 20 χρόνια».

Το παιχνίδι των αριθμών; Το 4ο ματς με το Ντάλας ήταν το υπ’ αριθμόν 1.973 στην καριέρα του Φιλ Τζάκσον, αν μετρήσουμε όλα τα παιχνίδια στα οποία έκατσε στον πάγκο. Το 1973 έπαιρνε τον τελευταίο του τίτλο ως παίκτης με τους Νιου Γιορκ Νικς. Αυτό ήταν το τέλος. Όχι το τέλος που θα ήθελε. Όχι το τέλος που θα του άξιζε. Όχι το τέλος που θα φανταζόταν κι ο πιο μεγάλος εχθρός των Λέικερς. Όμως, αυτό ήταν το τέλος και ο Φιλ Τζάκσον περνάει πια στη σφαίρα του μπασκετικού μύθου. Εκεί που είναι η θέση του. Ανάμεσα στην εκλεκτή συντροφιά των μεγαλύτερων θρύλων του αθλήματος.

Νίκος Κουσούλης