«Manu Verdadera Pasion»

Δημοσιεύτηκε στις 20 Νοεμβρίου 2007

Η νέα σεζόν στο NBA μετράει ήδη 10 αγώνες για τους Σπερς και τα πρώτα συμπεράσματα για το πώς θα κυλήσει η χρονιά έχουν αρχίσει να διαφαίνονται. Το πιο σημαντικό από αυτά είναι ο νέος ρόλος του Μανού Τζινόμπιλι. Ο σύγχρονος «θεός» της Αργεντινής, φέτος ξεκινάει από τον πάγκο και… αρέσει!

Για πρώτη φορά στα 5 χρόνια καριέρας (φέτος το 6^ο), ο Πόποβιτς έδωσε στον Τζινόμπιλι το ρόλο του 6^ου παίκτη. Από τα 370 παιχνίδια που είχε παίξει τα 5 χρόνια που είναι στο NBA, ο Αργεντίνος σούπερ-σταρ είχε ξεκινήσει βασικός στα 209. Τη φετινή σεζόν όμως, σε μια προσπάθεια να ανακατέψει την τράπουλα, ο προπονητής του Σαν Αντόνιο επέλεξε να μη βάζει στη βασική πεντάδα, αλλά να φυλάει για τη συνέχεια του αγώνα έναν παίκτη, ικανό να αλλάξει τη ροή του.

Αποτέλεσμα; Ο Μανού φέτος σκοράρει περισσότερο, δίνει περισσότερες ασίστ, παίρνει περισσότερα ριμπάουντ και κάνει περισσότερα κλεψίματα από πέρυσι, ενώ παίζει λίγο περισσότερο! Βέβαια, αυτή η άνοδος είναι αποτέλεσμα και της φυσικής εξέλιξης ενός παίκτη που του… περισσεύουν τα προσόντα, αλλά σε κάθε περίπτωση, ο Πόποβιτς τρίβει τα χέρια του που βλέπει την ομάδα του να μη χάνει σε απόδοση και τον ίδιο να έχει έναν 6^ο παίκτη που είναι πρώτος σκόρερ (20 πόντοι μ.ο.), δέυτερος σε ασίστ (5,1 μ.ο., πίσω από τον πλέι-μέικερ Πάρκερ), τρίτος ριμπάουντερ (5,7 μ.ο. πρώτος περιφερειακός) και φυσικά πρώτος «κλέφτης» (2,3 μ.ο.) της ομάδας.

Ίσως κάποιοι θεωρήσουν ότι δεν έχει ιδιαίτερη σημασία το ποιος ξεκινάει πεντάδα. Άλλωστε είναι γνωστό ότι είναι σημαντικότερο ποιοι τελειώνουν το ματς. Αυτό που είναι σημαντικό όμως είναι ότι ο Τζινόμπιλι, αν συνεχίσει σε αυτούς τους ρυθμούς (ή και λίγο πεσμένους), θα πάρει «αέρα» το βραβείο του 6^ου παίκτη, το οποίο θα είναι ουσιαστικά το πρώτο σημαντικό βραβείο στην NBA καριέρα ενός σημαντικού αθλητή. Και αυτά μένουν…

Τι λέει ο ίδιος ο πρωταγωνιστής για όλα αυτά; «Στην αρχή ήθελα να κρατήσω τη φανέλα του βασικού, αλλά τώρα μου αρέσει»! Γιατί όχι;

Πέρα από τα ενδιαφέροντα στατιστικά και τις προβλέψεις υπάρχουν 1-2 θέματα για τον Τζινόμπιλι που είναι πιο σημαντικά. Και αυτά αναφέρονται κυρίως στο ότι ο Εμάνουελ με την αγωνιστική του έκρηξη τα τελευταία 7-8 χρόνια (σε Ευρώπη, NBA και εθνική) έχει στρέψει τα βλέμματα ενός ολόκληρου έθνους πάνω του. Και ο λαός της Αργεντινής είναι ένας λαός πληγωμένος και ταλαιπωρημένος (για κοινωνικοπολιτικούς λόγους που υπερβαίνουν το blog) που «ακουμπάει» σε μεγάλους αθλητές για να βρει παρηγοριά. Μετά το απόλυτο ίνδαλμα, τον Μαραντόνα, η εθνική ποδοσφαίρου έχει προδώσει τις προσδοκίες της χώρας και σε αυτήν τη μεταβατική περίοδο ήρθε ο Τζινόμπιλι για να γράψει τη δική του ιστορία και να γίνει το μεγάλο μπασκετικό είδωλο ενός από τους πιο «ποδοσφαιρικούς» λαούς του κόσμου. Αυτή τη στιγμή είναι ένας από τους λίγους μπασκετμπολίστες που αποτελούν το νο.1 του ενδιαφέροντος στη χώρα καταγωγής τους (Νοβίτσκι και Γιάο είναι οι άλλοι που έχουν καταφέρει μόνοι τους να φέρουν τέτοια δημοτικότητα στο άθλημα στη χώρα τους).

Ο καλύτερος Λατινοαμερικάνος παίκτης των τελευταίων χρόνων και ένας από τους καλύτερους “international” (που λένε και οι Αμερικάνοι) όλων των εποχών, ένας από τους πιο πληθωρικούς παίκτες στον κόσμο, ένας σούπερ-σταρ… της διπλανής πόρτας, ο Μανού… τριαντάρησε πια και αφού τα έχει κερδίσει σχεδόν όλα στην καριέρα του, ήρθε η ώρα να νιώσει και λίγη προσωπική δικαίωση με ένα βραβείο από το NBA…

 

Στον τίτλο ενστερνιστήκαμε το σύνθημα των φίλων του Τζινόμπιλι, MVP: Manu Verdadera Pasion – Μανού Αληθινό Πάθος.