“Κάποιος να βοηθήσει τον… Καλαϊτζή!”

Δημοσιεύτηκε στις 26 Νοεμβρίου 2007

Η αγωνιστική τελείωσε και την Κυριακή δεν είχαμε έκπληξη σε κανέναν από τους δύο αγώνες. Έκπληξη ούτε στο αποτέλεσμα, ούτε στην εικόνα. Ο Ολυμπιακός δείχνει να έχει βρει ρυθμό και να σκοράρει με τρομερή ευκολία, απλοποιώντας τα ματς με μικρομεσαίες ομάδες Ελλάδας κι Ευρώπης. Το 106-84 επί του Κολοσσού ήταν άλλος ένας υγιεινός περίπατος για τους «ερυθρολεύκους» που δείχνουν καλύτερα στοιχεία από παλιότερες χρονιές.

Καθαρίζουν εύκολα (ή δύσκολα) τους αγώνες με τις μικρότερες ομάδες και φαίνεται από τώρα ότι κανείς στην Α1 δεν μπορεί ούτε για πλάκα να κόψει βαθμούς από τους «αιώνιους». Πιθανότατα, βέβαια, δεν θα τελειώσουν αμφότεροι με 25-1, αλλά όλο και κάποιος (ή και οι δύο) θα στραβοπατήσουν 1-2 φορές. Να δούμε ποια ομάδα θα πιάσει το «λαχείο» να πάρει τον ανέλπιστο βαθμό (πολύτιμος αν σκεφτούμε ότι καμία άλλη δεν θα το έχει καταφέρει).

Ο Ολυμπιακός πέτυχε το εξωπραγματικό, 39 πόντους στο πρώτο δεκάλεπτο του ματς, δηλαδή περισσότερους από όσους είχαν πετύχει ο ΑΓΟΡ, η Ολυμπιάδα, ο ΠΑΟΚ, ο Πανελλήνιος, η ΑΕΚ, το Μαρούσι, ο Αρης, η Ολύμπια, η ΑΕΛ και ο Πανιώνιος στο ημίχρονο των αγώνων τους! Από εκεί και πέρα, ο Κολοσσός ήξερε ότι δεν είχε καμία ελπίδα, καθώς αν μία Ferrari  βρει δρόμο για να τρέξει, δεν μπορείς στη συνέχεια να την προσπεράσεις με Zastava.

Ο Γκέρσον για ακόμη έναν αγώνα έκανε συντήρηση στους παίκτες του και αν βγάλουμε το… καθιερωμένο 30λεπτο του Πρίντεζη, όλοι οι υπόλοιποι έπαιξαν από 9 μέχρι 23 λεπτά, με τον Τσακαλίδη να παίζει ένα ημίχρονο για να βρει ρυθμό μετά τον τραυματισμό του. Και μιας και ανέφερα τον Τσακαλίδη, φαίνεται η τεράστια βοήθεια που δίνει στην άμυνα μόνο και μόνο από το γεγονός ότι οι αντίπαλοι, όσο παίζει, επιδίδονται σε… σέντρες μέσα από τη ρακέτα.

Για τον Κολοσσό, το ματς αυτό δεν είναι δείγμα και δεν γίνεται να τον κρίνουμε από αυτό το 40λεπτο ή όποιο από τα υπόλοιπα 3 που θα ακολουθήσουν με τους «αιώνιους».

Στο άλλο ματς, ο Άρης πήρε αυτό που ήθελε, έσπασε το σερί των 4 ηττών (Παναθηναϊκός, Λιέτουβος, Πανιώνιος, Αρμάνι), αλλά δεν ικανοποίησε. Ο Ράιτ έδειξε μαζεμένα τα στοιχεία που σε άλλα ματς φαίνονταν μόνο σε πεντάλεπτες εκρήξεις και οδήγησε τον «αυτοκράτορα» στη νίκη. Βέβαια, ακόμη και με το Μαρούσι, φαίνεται η έλλειψη ενός ψηλού, μιας και οι τρεις ψηλοί του Αμαρουσίου (Γλυνιαδάκης, Μπράιαντ και Καϊμακόγλου) πέτυχαν το 56% των πόντων της ομάδας τους (35 από τους 63) και μάλιστα με 60% ευστοχία στα δίποντα.

Ο Χέρμπερτ δήλωσε ότι αναζητά έναν πλέι μέικερ για να βοηθήσει τον… Καλαϊτζή και το μόνο που μπορώ να σκεφτώ είναι ότι δεν έχει πάρει χαμπάρι τι είναι ο Καστλ. Ο Αμερικανός πάει στα 36 του, αλλά δεν το θεωρώ δικαιολογία, ξέροντας τη ζωή και τη γυμναστική που κάνει. Ο Καστλ είναι πεσμένος, αλλά ας μην ξεχνάμε ότι δεν ξεκουράστηκε το καλοκαίρι παίζοντας με την εθνική Βοσνίας. Ο Χέρμπερτ δεν τον πρόσεξε στην προετοιμασία και τώρα το πληρώνει.

Σε κάθε περίπτωση, πάντως, με τον Καστλ να χρειάζεται πια (μέσα σε αγωνιστικούς ρυθμούς και διπλές προπονήσεις) γύρω στους 2-3 μήνες για να ξεκουραστεί και να έρθει στην κατάσταση που θα έπρεπε να είναι, ο Άρης θα κάνει λάθος αν πάρει πλέι μέικερ.

Δεν είναι ότι δεν χρειάζεται, αλλά όταν έχεις 3-4 ελλείψεις κοιτάς πρώτα αυτή που σε πονάει περισσότερο. Όχι, να μη φαίνεται το δικό σου λάθος. Ο Άρης έχει ελλείψεις στο 3, στον άσο και στους ψηλούς. Εφόσον ο Τσαϊρέλης δεν θα παίξει φέτος, θα έπρεπε να αποκτηθεί και τέταρτος ψηλός. Μην πάτε μακριά. Με το σχεδιασμό στους ξένους να έχει γίνει, χρειαζόταν Έλληνας. Ελεύθεροι τον Οκτώβριο ήταν και ο Γλυνιαδάκης και ο Σούλης. Αμφότεροι θα ήταν χρήσιμοι για τον Άρη. Στο 3 και με δεδομένο ότι ο Τέρι θα αργήσει να παίξει στην Α1 (έχει ήδη χάσει το 23% της κανονικής περιόδου), μπορούσε να αποκτηθεί ο κοινοτικός που λείπει από το ρόστερ (παίζουν 5 ξένοι στην Α1). Όσο για την κίνηση που θα ανέβαζε τον Άρη επίπεδο; Τέτοιες ευκαιρίες είναι σπάνιες, αλλά κρύβονται συνήθως σε προφανή μέρη. Πέρσι το έκανε ο Πανιώνιος με τον Αρσλάν στα μισά της χρονιάς. Φέτος, θα μπορούσε να το κάνει ο Άρης με τον Τσενκ Ακιόλ (20, 2.00). Είτε ως προσθήκη (στην Ευρωλίγκα από τον δεύτερο γύρο), είτε στη θέση του Σεραπίνας, ο οποίος έκανε 3 ματς στα περσινά πλέι οφ και πήρε συμβόλαιο για δεύτερο έτος. Ο Ακιόλ έχει ήδη 3 χρόνια εμπειρία Ευρωλίγκας (φέτος διανύει το 4ο) και είναι από τα μεγαλύτερα ταλέντα στην Τουρκία. Ομάδες μέτριου οικονομικού επιπέδου (όπως ο Άρης) δεν πρέπει να αφήνουν τέτοιες ευκαιρίες να πάνε χαμένες. Γιατί δεν μπορεί κανείς να με πείσει ότι ο Ακιόλ είναι ένας παίκτης που έχει τη δυνατότητα να τον πάρει ο ΠΑΟΚ, αλλά όχι ο Άρης (δεν σχολιάζω καν το «Περιμένετε να βρούμε 30.000 ευρώ και κλείνει η μετεγγραφή», που είπαν από τον δικέφαλο όταν συμφώνησαν με τον παίκτη).

Όμως, με το ρόστερ σε αυτό το επίπεδο, δεν παίρνεις άσο. Έχεις Καστλ, Καλαϊτζή, Παντελιάδη, τον Ράιτ που μπορεί να βοηθήσει και τον Ηλιάδη, που επίσης μπορεί να βοηθήσει υπό προϋποθέσεις στο κατέβασμα. Αλλού πονάς περισσότερο.

Γιατί αν προσθέσεις άσο, όλη η ομάδα θα μπερδευτεί. Ποιος θα παίζει Α1 όταν πάρει ο Τέρι διαβατήριο; Ο καινούργιος, ο Τέρι ή ο Καστλ; Εκτός κι αν έχει ήδη αποφασιστεί η αποπομπή του… μπαρόβιου Τέρι. Οπότε και πάλι γυρνάμε στο… χρειάζεσαι τριάρι. Στην Ευρωλίγκα χωρίς τριάρι (έστω όχι καθαρό) δεν πας πουθενά.