Βόμβα αποχώρησης από Αγγελόπουλους! – «Και τώρα τι;»

Αυτό που ακουγόταν εδώ και αρκετό καιρό ως φήμη επιβεβαιώθηκε τη Δευτέρα με τον χειρότερο τρόπο, καθώς οι αδερφοί Αγγελόπουλοι ανακοίνωσαν την αποχώρησή τους από την ΚΑΕ Ολυμπιακός και το ελληνικό μπάσκετ. Οι ισχυροί άντρες των «ερυθρολεύκων» στην ανακοίνωσή τους δήλωσαν «αηδιασμένοι» και ουσιαστικά δεν άφησαν παράθυρο επιστροφής ή αναθεώρησης. Ήδη δέχονται πάρα πολλές πιέσεις από όλες τις κατευθύνσεις για να πάρουν πίσω την απόφασή τους, αλλά προς το παρόν αυτό φαντάζει πολύ δύσκολο.

Αν στην ανακοίνωση των Αγγελόπουλων προσθέσουμε και τις διεργασίες που γίνονται στον Παναθηναϊκό από τους Γιαννακόπουλους για αποχώρησή τους από την ομάδα, τότε καταλαβαίνουμε ότι το ελληνικό μπάσκετ οδεύει προς «μαύρες» μέρες απαξίωσης και ανυποληψίας.

Η ανακοίνωση των Αγγελόπουλων ουσιαστικά έπιασε εξ απίνης τους περισσότερους στην μπασκετική Ελλάδα, παρότι ήταν κάτι που ακουγόταν εδώ και αρκετό καιρό. Ήταν ξεκάθαρα ένα σοκ για όλους και η αλήθεια είναι ότι αν τελικά η κατάσταση δεν αλλάξει, το ελληνικό μπάσκετ… την έχει πολύ άσχημα.

Οι Αγγελόπουλοι στην ανακοίνωση κάνουν αναδρομή του τι πέτυχαν στο διάστημα που έχουν αναλάβει τον Ολυμπιακό, κατορθώματα πολλά για τα οποία έχουμε μιλήσει κι εδώ πολλές φορές. Βέβαια, στην Ελλάδα όλα μετριούνται σε τίτλους απέναντι στον Παναθηναϊκό, οπότε εκεί οι Αγγελόπουλοι έχουν λίγα να επιδείξουν. Όμως, όποιος δεν έχει μνήμη χρυσόψαρου θυμάται πού ήταν ο Ολυμπιακός το 2004 και πού είναι τώρα. Αν κάποιος έχει δυσκολίες, μια βόλτα στο σάιτ του Γαλάνη με τις βαθμολογίες ανά σεζόν από το 2000 και μετά αρκεί για να πειστεί.

Στη συνέχεια προκρίνουν κάποιους από τους λόγους που τους έκαναν να αποχωρήσουν. Λένε ότι ποτέ δεν κινήθηκαν στο παρασκήνιο, ότι πάντα προσπάθησαν να μιλούν επώνυμα, ότι δεν συντήρησαν τον οπαδικό τύπο και δεν άσκησαν επιρροή στα μέσα ενημέρωσης και ότι προσπάθησαν να συμβάλλουν στην καταπολέμηση της βίας. Στα περισσότερα συμφωνούμε, για το τελευταίο δεν έγινε κάποια ουσιαστική κίνηση ούτε από αυτούς, ούτε σε συνεργασία με τον Παναθηναϊκό, τουλάχιστον όχι τέτοια που θα άλλαζε κάτι.

Εκεί που το χαλάνε λίγο είναι όταν, ενώ λένε ότι δεν ασχολούνται με τη διαιτησία, αρχίζουν να αναφέρουν «μεθοδεύσεις» που καθορίζουν τον πρωταθλητή, κάτι που λένε ότι έγινε και φέτος. Εδώ διαφωνώ και θεωρώ ότι αυτό μειώνει την προσπάθεια που έκαναν στον Ολυμπιακό. Η διαιτησία δεν καθόρισε το φετινό πρωταθλητή, ο Παναθηναϊκός το πήρε δίκαια και δεν έχει κανένα νόημα να μπαίνουμε σε συζητήσεις αν ο Παναθηναϊκός έπρεπε να σουτάρει… 18 ή 15 βολές στο δεύτερο ημίχρονο του δεύτερου τελικού.

Την άποψή μου για το εν λόγω ματς την έχω γράψει και δεν αλλάζει. Άλλωστε, αν 5 ή 10 βολές σε κάνουν να παρατάς μια προσπάθεια 7 χρόνων τότε αδικείς τον εαυτό σου και τους στόχους σου. Θέλω να ελπίζω ότι αυτή η παράγραφος ήταν απλώς μια άτυχη στιγμή λόγω της λογικής έντασης και απογοήτευσης και θεωρώ ότι ήταν. Αν ήθελαν να φύγουν για τη διαιτησία θα έπρεπε να το κάνουν μετά το no-call του Πηλοΐδη που οπωσδήποτε καθόρισε τον νικητή και μάλλον τον πρωταθλητή τότε.

Οι λόγοι πρέπει να είναι πιο σοβαροί και σύνθετοι και αυτά να είναι απλώς μια αφορμή την οποία λέγεται ότι έψαχναν εδώ και καιρό τα δύο αδέρφια για να αποχωρήσουν από την ομάδα. Όποιος παρακολούθησε με συνέπεια το φετινό πρωτάθλημα είδε ότι η διαιτησία ήταν μέτρια γενικά αλλά όχι εναντίον του Ολυμπιακού. Βέβαια, δεν είναι κατακριτέο που αναφέρουν τη διαιτησία, εφόσον ένιωσαν ότι κάπως έπρεπε να ξεσπάσουν, λογικό ήταν να το κάνουν.

Το θέμα της εφορίας, το οποίο πολλοί είχαν αντιμετωπίσει πέρσι με τη λογική «σιγά μη σας λείψουν τσιγκούνηδες» είναι βεβαίως πολύ σημαντικό. Αγγελόπουλοι και Γιαννακόπουλοι είχαν ταχθεί σφόδρα εναντίον του 40% αλλά τα μέσα το θεώρησαν μηδαμινό και υπερβολή των “πλούσιων ιδιοκτητών να γκρινιάζουν” για κάτι τέτοιο. Όμως, σκεφτείτε ότι αυτοί οι άνθρωποι απλώς έκαναν την πλάκα τους. Δεν είχαν ανάγκη τις ομάδες. Για να συνεχίσουν να την κάνουν έπρεπε να τους κάνεις ελκυστικό το πακέτο. Ποιος θέλει να πληρώνει… 40% φόρο στο χόμπι του; Όσο πλούσιος κι αν είναι. Και στην προκειμένη περίπτωση δεν μιλάμε για φραγκοδίφραγκα. Στην τελική δικά τους λεφτά είναι, κανείς δεν μπορεί να τους ψέξει που δεν ήθελαν να τα δίνουν… κερατιάτικα σε φόρους. Βέβαια, δεν είναι οι μόνοι, η Ελλάδα γενικά έχει υιοθετήσει μια αρρωστημένη λογική εδώ και ένα χρόνο προς όλους τους κατοίκους της.

Δυστυχώς, οι Αγγελόπουλοι ήταν σε κάποιο σημείο λογικό να φθαρούν και να κουραστούν. Κράτησαν την ηθική τους, τις αξίες τους, τη λογική με την οποία μπήκαν εξαρχής στην ομάδα, φεύγουν αμόλυντοι και υπεράνω λάσπης, αλλά ποιος τους ακολούθησε; Κόσμος, θεσμοί, αρχές, ομάδες, τύπος προσπάθησαν εν πολλοίς να τους τραβήξουν στο βούρκο που κινείται τόσα χρόνια το ελληνικό μπάσκετ. Ο κόσμος της ομάδας έβγαζε με λάθος τρόπο την απογοήτευσή του για το πρωτάθλημα που δεν ερχόταν, κατηγορώντας ουσιαστικά τους ιδιοκτήτες ότι δεν κινούνταν στο παρασκήνιο δυναμικά. Αυτό, δυστυχώς, είναι κατάντια του ελληνικού αθλητισμού και μόνο συγχαρητήρια αξίζουν στους Αγγελόπουλους που δεν δέχτηκαν να παίξουν αυτό το παιχνίδι, όσο περισσότερους τίτλους κι αν είναι η ομάδα αν το έκαναν.

Η πίεση ήταν τεράστια, η αγωνιστική συγκυρία άσχημη καθώς βρήκαν απέναντί τους τον Παναθηναϊκό στην καλύτερη περίοδο της ιστορίας του, μια ομάδα ήδη στημένη και έτοιμη, με σαφές πλάνο και δυναμική μορφή στον πάγκο. Οι τρεις Ευρωλίγκες δείχνουν ότι ο Παναθηναϊκός ήταν κραταιός σε όλη την Ευρώπη, δεν ήταν μόνο το παρασκήνιο. Αυτό ήταν ίσως το μεγαλύτερο λάθος των Αγγελόπουλων. Ότι δεν έδειξαν την υπομονή που έπρεπε για να στήσουν μια εξίσου κραταιά ομάδα.

Ατύχησαν με τον Καζλάουσκας που προτίμησε την Κίνα, δεν ταίριαξαν τα χνώτα του Γκέρσον με αυτά της ομάδας, αλλά με τον Γιαννάκη είχαν αυτό ακριβώς που έπρεπε για να χτίσουν πάνω του. Εκείνη ήταν η μόνη σπασμωδική κίνηση που έκαναν και ίσως δείχνει ότι από πέρσι είχαν βάλει όριο στην παραμονή τους και γι’ αυτό κινήθηκαν σπασμωδικά, ως τελευταία προσπάθεια για να πάρουν κάτι «τώρα» μήπως μείνουν στην ομάδα. Σίγουρα το μεγαλύτερο λάθος της προεδρίας τους, καθώς πέρσι το καλοκαίρι έδειξαν ότι δεν βλέπουν μακροπρόθεσμα αλλά μόνο με ορίζοντα μιας χρονιάς. Το ρίσκο φάνηκε φέτος, όταν ο Ολυμπιακός ήταν αρκετά χειρότερος και έκανε βήματα προς τα πίσω.

Προσωπικά θεωρώ τους Αγγελόπουλους επιτυχημένους. Πήραν μια ομάδα που έτρεχε «on fumes» που λένε και οι Αμερικάνοι, παρατημένη, και την έφεραν ανάμεσα στις 4-5 καλύτερες της Ευρώπης. Πήραν Ευρωλίγκα; Όχι. Πήραν πρωτάθλημα; Όχι. Όμως, πόσους παίκτες είδε ο Έλληνας φίλαθλος στην Ελλάδα χάρη σε αυτούς; Πόσο καλό μπάσκετ είδαμε; Πόσο ισχυρή ομάδα είχε η χώρα να επιδείξει προς τα έξω; Πόσα βήματα έκανε ο Ολυμπιακός προς τα μπροστά στα 7 αυτά χρόνια; Πόσο αναβαθμίστηκε ένα πρωτάθλημα στο οποίο ξέραμε τον πρωταθλητή πριν αυτό αρχίσει; Για μένα αυτά είναι τα σημαντικά. Δεν μετριούνται όλα σε τίτλους. Ένας πρόεδρος δεν μπορεί να κριθεί μόνο από τους τίτλους. Κρίνεται για τον επαγγελματισμό του, την οικονομική συνέπειά του, κρίνεται για χίλια δυο άλλα πράγματα. Οι τίτλοι θα έρθουν σε βάθος χρόνου, όπως θα έρχονταν και στους Αγγελόπουλους αν παρέμεναν στον Ολυμπιακό άλλα δέκα χρόνια (κάτι που έκαναν οι Γιαννακόπουλοι όταν στα μέσα της δεκαετίας του 1990 είχαν 5-6 χρόνια χωρίς τίτλο απέναντι στον «αιώνιο» αντίπαλο).

Σίγουρα έκαναν και λάθη και κρίνονται γι’ αυτά. Όπως το γεγονός ότι επέτρεψαν, άφησαν, ή όπως αλλιώς θέλετε να το πείτε, τους χούλιγκαν να καταστρέψουν το περσινό πρωτάθλημα. Δεν βρήκαν λύση στο θέμα της βίας, παρότι σχεδόν κάθε χρόνο ήταν σε κόντρα με τους οργανωμένους γιατί δεν τους έδιναν αυτά που ήθελαν. Δεν μπόρεσαν να βοηθήσουν ούτε το ελληνικό μπάσκετ να πάει λίγο μπροστά, αν και το ελαφρυντικό τους είναι ότι δεν υπήρχε διάθεση ούτε από την «πράσινη» πλευρά και αυτοί είναι σαφώς πιο άπειροι παράγοντες, ενώ και η συγκυρία δεν βοηθούσε.

Αν τελικά η απόφασή τους είναι οριστική, αν αποχωρήσουν δείχνοντας ότι δεν είχαν όσο γερά στομάχια πίστευαν και οι ίδιοι ότι έχουν, η αλήθεια είναι ότι θα φύγουν νικημένοι από κάτι που ήξεραν πριν μπουν στο χώρο. Το παρασκήνιο, η κακή οργάνωση, οι «μεθοδεύσεις», η ανικανότητα της ΕΟΚ και του ΕΣΑΚΕ ήταν γνωστά και από το 2004 και από το 2006 και από το 2009 (για να πάρουμε τις τρεις ημερομηνίες σταθμούς των Αγγελόπουλων).

Όμως, δυστυχώς, το λάθος των ιδιοκτητών του Ολυμπιακού ήταν ότι μάλλον εθελοτύφλησαν. Προσπάθησαν να φτιάξουν την ομάδα τους, να κάνουν την πορεία τους, βάζοντας τον εαυτό τους σε έναν δικό τους κόσμο, ο οποίος κινούταν παράλληλα με όλα αυτά που τους ενοχλούσαν και τους έφθειραν, αλλά ταυτόχρονα έκανε ότι δεν υπήρχαν. Λογικό ήταν κάποια στιγμή να σκάσει αυτή η φούσκα και να μην αντέξουν άλλο τη στρατηγική αυτή. Δυστυχώς, από το 2006 και μετά δεν έκαναν κάποια κίνηση για αλλαγή και βελτίωση του ΕΣΑΚΕ, σε όλες τις αποφάσεις διατήρησης του κατεστημένου η ψήφος τους ήταν υπέρ, δεν κινήθηκαν δυναμικά στο διοικητικό τομέα του μπάσκετ, δεν επεδίωξαν αυτοί ως νέοι στο χώρο να επιβάλλουν άλλα ήθη σε όλους. Απλώς έδειχναν να ανέχονται την ισχύουσα κατάσταση, να μη συμφωνούν στα λόγια αλλά να αδιαφορούν στις πράξεις για το ενδεχόμενο να την αλλάξουν.

Ακόμα και τώρα, με την αποχώρηση των Γιαννακόπουλων επί τάπητος, θα μπορούσε κανείς να πει ότι οι Αγγελόπουλοι θα είχαν την ευκαιρία να οικοδομήσουν άλλες σχέσεις με τους νέους ιδιοκτήτες της ΚΑΕ Παναθηναϊκός, σχέσεις που θα τους επέτρεπαν να κινηθούν μαζί για τη βελτίωση του ελληνικού μπάσκετ. Όμως, σε αυτή τη συγκυρία είναι που οι Αγγελόπουλοι επέλεξαν να αφήσουν την ΚΑΕ.

Τα όσα κατακεραυνώνουν με την ανακοίνωσή τους για το παρασκήνιο σε ΕΟΚ, ΕΣΑΚΕ, ΚΕΔ και ελληνικό μπάσκετ, δυστυχώς επί 7 χρόνια τα ανέχονταν χωρίς να κάνουν καμία προσπάθεια να τα αλλάξουν ή να τα πολεμήσουν. Όχι παρασκηνιακά, νόμιμα και ανοιχτά. Θα έβρισκαν υποστηρικτές, όχι παντού ίσως, αλλά εδώ σε εμάς σίγουρα. Δεν ήθελαν ή δεν ενδιαφέρθηκαν, δικό τους θέμα, αλλά αυτό δεν τους καθιστά αθώους. Άλλωστε, ή μέρος του προβλήματος είσαι ή μέρος της λύσης. Και από την ανακοίνωση οι Αγγελόπουλοι φαίνεται ότι φεύγουν επειδή νιώθουν πια μέρος του προβλήματος, χωρίς διάθεση να γίνουν μέρος της λύσης.

Ακόμα κι έτσι, βεβαίως, συζητώντας για τα λάθη τους, δεν μπορούμε παρά να τονίσουμε ότι η αποχώρησή τους μπορεί να ισοδυναμεί με καταστροφή για το ελληνικό μπάσκετ. Έδωσαν πάρα πολλά, θα έδιναν ακόμα περισσότερα και αποτελούσαν… έναν από τους δύο λόγους που υπάρχει σήμερα ελληνικό επαγγελματικό μπάσκετ τέτοιου επιπέδου. Μην μας κάνουν τα όποια λάθη και η όποια κριτική να παραγνωρίσουμε την προσφορά τους και τη σημασία της αποχώρησής τους για το μπάσκετ. Ουσιαστικά, δεν υπάρχει σχεδόν ελληνικό επαγγελματικό μπάσκετ πέρα από τις δύο οικογένειες και αυτό τα λέει όλα από μόνο του.

Ποιος φταίει για την αποχώρησή τους; Οι ίδιοι και τα… μη γερά στομάχια τους; Να το καταλογίσουμε και αυτό στην ΕΟΚ και στην απίστευτη ανικανότητά της να οικοδομήσει οτιδήποτε σωστό στο ελληνικό μπάσκετ; Ίσως θα έπρεπε, αφού και οι Αγγελόπουλοι ουσιαστικά μιλώντας για το παρασκήνιο αυτή εννοούν και τον ΕΣΑΚΕ. Στην ίδια ΕΟΚ που διαμέσου του ισχυρού της άντρα κραυγάζει εδώ και λίγες ώρες ότι θα ηγηθεί της προσπάθειας να μεταπειστούν οι Αγγελόπουλοι… Κοροϊδευόμαστε; Για πόσο ακόμα θα επιτρέπεται σε έναν άνθρωπο και τη συμμορία του να λυμαίνεται το ελληνικό μπάσκετ και να το καταστρέφει κάθε μέρα κι από λίγο;

Οι αιτίες της φυγής τους είναι σημαντικές. Οι κατηγορίες που εξαπολύουν και αφήνουν να εννοηθούν εξίσου σοβαρές. Σε τελική ανάλυση ουσιαστικά λένε ‘εμείς δεν θέλαμε ή δεν μπορούσαμε να πολεμήσουμε το παρασκήνιο, το οποίο πολλές φορές σας εντοπίσαμε ότι υπάρχει. Εσείς τι κάνατε γι’ αυτό; Τίποτα. Οπότε αποχωρούμε μην μπορώντας να το αντέξουμε άλλο’. Αυτό είναι τεράστιας σημασίας, γιατί η όλη ανάλυση που κάναμε πριν ότι έπρεπε να αλλάξουν τα κακώς κείμενα, γίνεται δεχόμενη ότι θα έπρεπε να υπερβούν τις αρμοδιότητές τους επειδή στην Ελλάδα οι αρμόδιες αρχές είναι ανίκανες. Δεν ήταν δουλειά τους να το κάνουν. Ξεκάθαρα. Όμως, όσο μεγάλη κι αν είναι αυτή η διαπίστωση, η άλλη του… «και τώρα τι;» που εύγλωττα υπάρχει στα χείλη κάθε μπασκετόφιλου σήμερα είναι ακόμα μεγαλύτερη…

Η επόμενη μέρα

Για τον Ολυμπιακό είναι σίγουρα οριακή. Η ΚΑΕ αυτή τη στιγμή δεν πατά πουθενά και τα δημοσιεύματα δίνουν και παίρνουν, μέχρι και ότι… χάνει τη θέση της Ευρωλίγκα έχει ήδη γραφτεί. Πρώιμο προφανώς και ανάξιο σχολιασμού αυτή τη στιγμή.

Βασικό είναι να φανεί αν θα αλλάξουν γνώμη οι Αγγελόπουλοι ή αν θα βρεθεί επενδυτής που θα μπορεί να σηκώσει το βάρος τέτοιων επενδύσεων. Αν αυτός θα είναι ο… Μαρινάκης, που προφανώς αυτή την περίοδο δεν θα έχει στο μυαλό του ανοίγματα με τα όσα γίνονται στο ποδόσφαιρο, ή… η Αγγελοπούλου είναι άλλο θέμα. Ο Ολυμπιακός είναι… μαγαζί γωνία, μια ομάδα χωρίς χρέη και με υψηλό προφίλ. Όμως, η συγκυρία είναι άθλια και η ομάδα αυτή τη στιγμή στον αέρα. Κακά τα ψέματα, Ολυμπιακός είναι, δύσκολα θα φτάσει στα επίπεδα άλλων του ελληνικού πρωταθλήματος, αλλά αν δεν βρεθεί επενδυτής ποιος μπορεί να εγγυηθεί ότι οι άρρωστες καταστάσεις που ζει ο ερασιτέχνης δεν θα έρθουν και στο μπάσκετ;

Οι Αγγελόπουλοι (όπως και οι Γιαννακόπουλοι στον Παναθηναϊκό) ήταν από τους ιδιοκτήτες που απλώς… έκαναν την πλάκα τους. Δεν είχαν ανάγκη την ομάδα ούτε οικονομικά, ούτε για τις δουλειές τους, ούτε για τίποτα. Αλλά πόσοι τέτοιοι υπάρχουν στην Ελλάδα;

Το ελληνικό μπάσκετ βρίσκεται σε σταυροδρόμι και οι επιλογές μπροστά μοιάζουν όλες άσχημες. Αν οι δύο (τέσσερις αν το πάρουμε… κυριολεκτικά) μεγάλοι του ελληνικού μπάσκετ αποχωρήσουν από τις ομάδες τους, το ελληνικό μπάσκετ μοιάζει καταδικασμένο να περάσει σε εποχή ανυποληψίας με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε όλους τους τομείς που επηρέαζε. Για πρώτη φορά βρίσκεται τόσο κοντά στην ουσιαστική διάλυσή του μετά την αρχή της χρυσής εποχής το 1990 και για πρώτη φορά μοιάζει ότι δεν έχει αντιστάσεις και βάσεις για να σωθεί.

Προφανώς γιατί τόσα χρόνια κινούταν με την «τρέλα» δύο-τριών οικογενειών και κανείς δεν ενδιαφέρθηκε να οικοδομήσει κάτι που θα έχει μέλλον. Τα έχουμε πει από εδώ χίλιες φορές τα τελευταία χρόνια και δεν έχει νόημα να τα επαναλάβουμε. Όταν η «τρέλα» τελειώνει, μένουν μόνο αποκαΐδια για το ελληνικό μπάσκετ, αφού η ΕΟΚ δεν φρόντισε να κρατήσει αυτούς τους ανθρώπους κοντά στο χώρο ή να προσελκύσει και άλλους κάνοντας ελκυστικό το προϊόν της και η καταστροφή του μπάσκετ μόνο σε αυτή θα χρεωθεί.

Το καλοκαίρι αναμένεται μακρύ και δύσκολο. Μπορεί τελικά το Σεπτέμβρη να μην έχει αλλάξει τίποτα, μπορεί να είναι όλα όμορφα και ωραία, μπορεί, απ’ την άλλη, να μην υπάρχει καλά καλά ελληνικό επαγγελματικό μπάσκετ υψηλού επιπέδου.

Νίκος Κουσούλης

Αναλυτικά η ανακοίνωση αποχώρησης των αδερφών Αγγελόπουλων από τον Ολυμπιακό:

“Η ενασχόλησή μας με την ΚΑΕ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ έγινε με αποκλειστικό γνώμονα την αγάπη μας για την ομάδα μας και το μπάσκετ, χωρίς να προσδοκούμε οποιοδήποτε επιχειρηματικό, επικοινωνιακό ή άλλο όφελος.

Αποφασίσαμε το 2004 να ενισχύσουμε οικονομικά τον Ολυμπιακό χωρίς ανταλλάγματα και εξασφαλίσεις, αναλάβαμε το management το καλοκαίρι του 2006, ενώ αποκτήσαμε τις μετοχές της ΚΑΕ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ τον Ιούλιο του 2009.

Τα χρόνια αυτά έγιναν πολλά για τα οποία είμαστε περήφανοι:

– Ο Ολυμπιακός απέκτησε και πάλι την αξιοπιστία του στο χώρο του μπάσκετ, εντός και εκτός συνόρων.

– Επενδύσαμε σε κορυφαίους παίκτες και καταξιωμένους προπονητές και έτσι, μετά από πολλά χρόνια, η ομάδα έγινε απόλυτα ανταγωνιστική με συνέπεια να περιλαμβάνεται κατά γενική ομολογία στις καλύτερες ευρωπαϊκές ομάδες.

– Η ομάδα συμμετείχε, μετά από πολλά χρόνια, σε δύο συνεχόμενα Final Four της Euroleague και, μετά από 13 χρόνια, στον τελικό της διοργάνωσης το 2010. Πέτυχε δύο φορές ρεκόρ νικών στο πρωτάθλημα της Α1 (2009 και 2011) – φέτος μάλιστα τερμάτισε αήττητη στην κανονική περίοδο – και κατέκτησε 2 Κύπελλα Ελλάδος.

– Η ΚΑΕ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ κατέβαλε στο Δημόσιο μόνο για φόρους ποσό που πλησιάζει τα 50.000.000 δολάρια ΗΠΑ. Αναρωτιόμαστε αν υπάρχει άλλη ομάδα που έχει καταβάλλει αντίστοιχο ποσό την τελευταία 20ετία στην εφορία…

Τα χρόνια αυτά επιλέξαμε και ακολουθήσαμε ένα συγκεκριμένο δρόμο, πολύ διαφορετικό από αυτόν που οι αντίπαλοί μας έχουν συνηθίσει.

– Είναι συνειδητή μας επιλογή να μην εμπλακούμε με οποιοδήποτε τρόπο με το παρασκήνιο που ελέγχει και επηρεάζει καταστάσεις, ομάδες και πρωταθλήματα. Δεν το θέλαμε και δεν το κάναμε. Για εμάς επιτυχία που έρχεται με μεθοδεύσεις και με την εύνοια της διαιτησίας, δεν είναι επιτυχία. Τελεία και παύλα.

– Είναι συνειδητή μας επιλογή, η κάθε παρέμβασή μας προς όλους τους φορείς που σχετίζονται με το άθλημα (Πολιτεία, ΕΟΚ, ΚΕΔ, ΕΣΑΚΕ) να γίνεται ευθέως, επώνυμα, θεσμικά και μόνον.

– Είναι συνειδητή μας επιλογή να μην μπούμε στη λογική δημιουργίας, χρηματοδότησης και υποστήριξης οπαδικού τύπου ή επιρροής οποιουδήποτε ΜΜΕ, αλλά οι σχέσεις μας με τους δημοσιογράφους να παραμείνουν σε αυστηρά επαγγελματικά πλαίσια, χωρίς δεσμεύσεις και εξαρτήσεις.

– Είναι συνειδητή μας επιλογή η σχέση μας με όλους τους φιλάθλους του Ολυμπιακού να παραμείνει υγιής και σε ένα πλαίσιο αμοιβαίου σεβασμού.

– Είναι συνειδητή μας επιλογή, με όσες δυνάμεις έχουμε, να συμβάλουμε στην καταπολέμηση της βίας, απ’ όπου κι αν προέρχεται. Φέτος, εμείς, με τη συμπαράσταση του κόσμου μας, τα καταφέραμε.

Για άλλη μια χρονιά οι διαιτητικές αποφάσεις και οι γνωστές μεθοδεύσεις καθόρισαν τον πρωταθλητή. Πού να αρχίσει και πού να τελειώσει κανείς με την ελληνική διαιτησία; Όχι μόνο παραμένουν ατιμώρητοι εκείνοι που αδίκησαν τον Ολυμπιακό επανειλημμένα και κατάφωρα, αλλά τουναντίον επιβραβεύονται και αναδεικνύονται προκλητικά. Πώς να μην αποθρασύνονται, λοιπόν, και να μην παρουσιάζονται φαινόμενα, όπως το παγκόσμιο ρεκόρ των 18 έναντι 2 βολών του β’ δεκαλέπτου του δεύτερου τελικού, όταν ο Ολυμπιακός προηγείτο με 10 πόντους!

Ο τελευταίος φετινός αγώνας έγινε υπό συνθήκες που σε κάθε περίπτωση δεν δικαιολογούσαν την έναρξη του: ελλιπή μέτρα ασφαλείας, παράνομη είσοδος χιλιάδων θεατών χωρίς εισιτήρια, καταστρατήγηση ζωνών ασφαλείας, παρουσία πίσω από τους πάγκους και την γραμματεία κουκουλοφόρων και «μπράβων» σε κοινή τηλεοπτική θέα με την ανοχή της αστυνομίας, με αποκορύφωμα την άνανδρη και πρωτοφανή εγκληματική επίθεση στους παίκτες και προπονητές της ομάδας μας.

Δεν μεταθέτουμε σε κανέναν τις δικές μας ευθύνες. Δεν το κάναμε ποτέ και δεν πρόκειται να το κάνουμε τώρα. Στην πορεία μας ασφαλώς κάναμε και λάθη. Γίναμε πολλές φορές δέκτες κριτικής. Η καλοπροαίρετη, έστω και σκληρή, ποτέ δεν μας ενόχλησε. Για τις αήθεις επιθέσεις ένας δρόμος μόνον υπάρχει, αυτός της δικαιοσύνης.

Αυτή είναι η φιλοσοφία μας, με αυτήν πορευόμαστε και είμαστε περήφανοι που στα χρόνια που έχουμε την ευθύνη του Ολυμπιακού δεν κάναμε εκπτώσεις στις αξίες μας.

Στην πορεία μας αυτή απαιτήσαμε το αυτονόητο, δηλαδή νομιμότητα, ισονομία και διαφάνεια. Κάναμε δημόσιες παρεμβάσεις και παραστάσεις, καταθέτοντας συγκεκριμένες προτάσεις.

Όλα αυτά τα χρόνια παλεύουμε ένα «σύστημα», το οποίο αντιδρά πεισματικά υπονομεύοντας συνεχώς τις προσπάθειές μας για να κατακτήσουμε αυτό που αξίζει στην ομάδα και στον κόσμο μας.

Με βάση τα παραπάνω, και έχοντας εξαντλήσει τις δυνατότητες που συμβαδίζουν με την ηθική, το νόμο και τη λογική, αηδιασμένοι αποχωρούμε, με πόνο καρδιάς, από τον Ολυμπιακό μας και το Ελληνικό Μπάσκετ.

Ευχαριστούμε όλους όσους μας πίστεψαν, μας στήριξαν και αγωνίστηκαν μαζί μας.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ Κ. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ
ΓΕΩΡΓΙΟΣ Κ. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ”