Έστω για δύο ώρες…

Δημοσιεύτηκε στις 19 Δεκεμβρίου 2007

Έστω για δύο ώρες το όνειρο γεννήθηκε ξανά. Αν νιώσατε κάτι ξεχωριστό την Τρίτη είναι γιατί Εκείνος μπήκε ξανά σε γήπεδο μπάσκετ, φορώντας μπασκετικά παπούτσια και σορτσάκι. Η Αυτού Αέρινη Μεγαλειότητα (His Aerial Majesty) μας έκανε πάλι να ονειρευόμαστε. Έστω και για δύο ώρες. «Χριστούγεννα είναι εξάλλου», όπως είπε ο Σαμ Βίνσεντ.

Ο Μάικλ Τζόρνταν συμμετείχε την Τρίτη σε προπόνηση των Σάρλοτ Μπόμπκατς για έναν και μόνο λόγο: να διδάξει τους παίκτες της ομάδας του, που του φάνηκε στα παιχνίδια που είδε ότι, ενώ έχουν πάθος και θέληση, κάνουν μικρά λάθη που τους κοστίζουν πολύ. Και ήταν ακόμα… ο Τζόρνταν, με τα σουτ να μπαίνουν… ασάλιωτα και το μπάσκετ να του ανήκει. Δεν το λέω εγώ. Ο προπονητής των Μπόμπκατς το είπε. «Θα τον έβαζα τριάρι. Θα ήταν ένα πάρα πολύ έξυπνο τριάρι. Η παρουσία του στο γήπεδο ηλεκτρίζει την ατμόσφαιρα. Αν έπαιζε ακόμη και 8 με 10 λεπτά ανά αγώνα, θα μπορούσε να κάνει τους πάντες χαρούμενους, να αλλάξει τη ροή της ομάδας. Δεν νομίζω ότι υπάρχει περίπτωση να τον πείσω να το κάνει, αλλά είναι Χριστούγεννα. Μπορώ να ονειρεύομαι», είπε ο Σαμ Βίνσεντ.

Ο Μάικλ, όμως, δεν φάνηκε να πείθεται: «Μπορεί να το σχεδιάζει και να το ονειρεύεται όσο θέλει. Δεν με αντέχει η τσέπη τους για να με υπογράψουν». Προφανές το χιούμορ από τον Τζόρνταν, γιατί αν ήταν οικονομικό το θέμα, θα… τσοντάραμε κι εμείς για να τον δούμε ξανά στα γήπεδα.

Θυμάμαι την τελευταία φορά που επέστρεψε με τη φανέλα των Ουίζαρντς. Υπήρχαν δημοσιογράφοι στην Ελλάδα που σχολίασαν αρνητικά το γεγονός, λέγοντας ότι ο Μάικλ ξεφτιλίστηκε για λίγα εκατομμύρια δολάρια παραπάνω. Βέβαια, το συμβόλαιό του ήταν μικρό και δόθηκε ολόκληρο σε φιλανθρωπίες, οι διαφημιστικές συμφωνίες «έτρεχαν» ούτως ή άλλως, ενώ τα στατιστικά του ήταν ανάλογα (και καλύτερα σε ασίστ, ριμπάουντ και κλεψίματα) με εκείνα πριν από την αποχώρησή του το 1998. Έπρεπε εδώ να σχολιάσουμε, να μην απολαύσουμε τη στιγμή, τις χρονιές που είχαμε ξανά την ευκαιρία να δούμε τον καλύτερο παίκτη όλων των εποχών να πατάει στο παρκέ. Αν για κάτι θα μπορεί να καυχιέται η γενιά μας στις επόμενες, μπασκετικά, είναι ότι εμείς είδαμε 3-4 παίκτες που ήταν μοναδικοί. Τον Μπερντ, τον Τζόνσον, τον Ολάζουον και πάνω απ’ όλους τον Τζόρνταν. Άρα, μη με κρίνετε αν έγινα κάπως πιο ρομαντικός απ’ όσο πρέπει λίγες μέρες πριν τα Χριστούγεννα. Εξάλλου, δεν κάνει κακό ούτε να αναπολείς, ούτε να ονειρεύεσαι. Κι εμείς δεν θα πούμε όχι στην Επιστροφή ούτε αν ο Μάικλ φτάσει 80 χρονών. Ας τα λέει αυτά ο Συρίγος που έχει χορτάσει μπάσκετ.

– Να μας προσγειώσω στην πραγματικότητα τώρα. Η Ολύμπια πήγε στη Ρωσία και έκανε κάτι που μόνο μεγάλες ομάδες κάνουν. Κέρδισε τη Σπαρτάκ Αγίας Πετρούπολης με έναν Αμερικανό και με εξωπραγματική απόδοση στα τελευταία 6 λεπτά του ματς. Σε έναν αγώνα που ήταν συνεχώς πίσω στο σκορ, σε έναν αγώνα που έχανε με 65-52 στο 33:17, σε έναν αγώνα που απέναντί της είχε μία από τις ομάδες που έχουν τα καλύτερα ρόστερ στο FIBA Eurocup, κατάφερε κι έκανε επίδειξη δύναμης. Στην Σπαρτάκ αγωνίζονται ο Ραφαέλ Αρούτζο των Γιούτα Τζαζ και ο Νταμίρ Μάρκοτα για όσους δεν έχουν ακολουθήσει τη συγκεκριμένη διοργάνωση. Η Ολύμπια μετά το 65-52 έκανε σερί 1-23 στα τελευταία 6:43 για να κερδίσει με 66-75 τον αγώνα. Μπράβο στην ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα, που συνεχώς αποδεικνύει πόσο καλός προπονητής είναι.