Άλλη μια μέρα στη δουλειά!

Δημοσιεύτηκε στις 20 Δεκεμβρίου 2007

Οι δύο ομάδες μας έκαναν αυτό που ξέρουν καλύτερα την Τετάρτη. Η μία έπαιξε άμυνα (απέναντι σε μία, είναι η αλήθεια, κακή επιθετικά αντίπαλο) και η άλλη επίθεση.

Απέναντι σε μία Μπαμπέργκ που βάζει με δυσκολία 65,3 πόντους, ο Παναθηναϊκός δεν υπήρχε περίπτωση να σκοράρει πάνω από 60 και να χάσει. Έβαλε 72, χειροτέρεψε ακόμη περισσότερο την (μακράν χειρότερη στη διοργάνωση) επίθεση της Μπαμπέργκ και κέρδισε άνετα, όντας σε όλο σχεδόν το ματς 8-12 πόντους μπροστά. Δεν ήταν ιδιαίτερα ελκυστικοί οι «πράσινοι» είναι αλήθεια. Αλλά θα τους δικαιολογήσω, γιατί οι Γερμανοί είναι κλασική ομάδα του Μπάουερμαν. Σπάνε κόκαλα στην άμυνα και κανείς δεν περνάει ευχάριστο βράδυ απέναντί τους. Δεν είναι τυχαίο ότι πριν από την 9^η αγωνιστική η Μπαμπέργκ είχε την 6^η καλύτερη άμυνα στην Ευρωλίγκα, δεχόμενη μόλις 71,9 πόντους ανά ματς. Όσους δηλαδή ακριβώς της έβαλε και ο Παναθηναϊκός. «Επαγγελματική» εμφάνιση από τους πρωταθλητές Ευρώπης, με τον Σαρούνας Γιασικεβίτσιους να ξεχωρίζει και πάλι.

Ο Ολυμπιακός βρήκε απέναντί του την Ολίμπια και την έβαλε να πληρώσει για τα σπασμένα του πρώτου γύρου. Όταν μια ομάδα βάζει 113 πόντους δεν χάνει και όταν μια ομάδα έχει το ταλέντο του Ολυμπιακού, μπορεί να βάλει 113 πόντους… πολύ συχνά. Η μακράν καλύτερη επίθεση της Ευρωλίγκας δείχνει ότι συνηθίζει σταδιακά και προσαρμόζεται, ώστε να χρησιμοποιεί όλο και περισσότερα από τα όπλα της. Ο Γκέρσον επιτέλους χρησιμοποίησε τον Τσακαλίδη και ο Τζέικ έκανε αυτό που μπορεί καλύτερα: κυριάρχησε στις δύο ρακέτες. Θεωρώ ότι ο Τσακαλίδης είναι από τους λίγους ψηλούς που δεν αντιμετωπίζονται στην Ευρώπη και απέναντι στην Ολίμπια έδειξε γιατί. Δεν είναι πλέον δικαιολογία το ευέλικτο σχήμα του αντιπάλου, καθώς πιο ευέλικτο τεσσάρι από τον Μίλιτς δύσκολα βρίσκεις. Μακάρι να δοθούν ευκαιρίες στον Τσακαλίδη και να δείξει πόσο μπορεί να βοηθήσει… την εθνική Ελλάδας.

Αν πρέπει να πω κάτι ακόμα για τον Ολυμπιακό, αυτό είναι ότι δείχνει να έχει εκλάμψεις στην άμυνα (το 17-2 σε 5 λεπτά στο ματς), ότι ο Βασιλειάδης παίρνει μακράν ως τώρα το βραβείο του καλύτερου 6^ου παίκτη από τις ελληνικές ομάδες μιας και όποτε μπαίνει μέσα είναι πάντα «ζεστός» και ότι ο Πρίντεζης έχει «λιώσει» 1,5 χρόνο τώρα στο γήπεδο και στο γυμναστήριο και αυτό είναι εμφανές στην τεράστια βελτίωσή του. Μόνο καλύτερος μπορεί να γίνει ο Ολυμπιακός στη συνέχεια με τις προσθήκες των Γκριρ, Σεϊμπούτις και του Σχορτσιανίτη (αν…).

Η ΤΣΣΚΑ έκανε αυτό που περίμενα στην Ιταλία. Πήγε, είδε και νίκησε. Χρειάστηκε τον τεράστιο Σισκάουσκας να παίρνει την κατάσταση πάνω του και τους δύο ψηλούς της (Άντερσεν, Γκόρι) να παίζουν για 20 λεπτά αντάξια του ονόματός τους. Και πήρε την πρώτη θέση στον όμιλο.

Το καλύτερο ματς της ημέρας έγινε στο Βελιγράδι, όπως ήταν αναμενόμενο, αφού δύο ομάδες έπαιζαν την πρόκριση. Παρτιζάν εναντίον Ροάν και Πέκοβιτς εναντίον Σάλιερς. Γράψατε «άσος» και στα δύο. Παρά το 14-30 της Ροάν στο πρώτο δεκάλεπτο, η Παρτιζάν βρήκε το σθένος να «γυρίσει» το ματς και με τον Νικόλα Πέκοβιτς να έχει 26 πόντους, 16 ριμπάουντ και 4 τάπες, ουσιαστικά πήρε την πρόκριση, την οποία πια μπορεί να χάσει μόνο από τη Ρόμα, μιας και η Ροάν μπορεί να είναι 1 νίκη πίσω, αλλά υστερεί και στην ισοβαθμία.

Θέλω να αναφερθώ λίγο και στους πρώτους μήνες του Λάζαρου Παπαδόπουλου στη Ρεάλ. Έτυχε τις τελευταίες 3 εβδομάδες να δω σχεδόν όλα τα ματς της Ρεάλ σε Ευρωλίγκα και ACB. Και έχω να πω ότι πρέπει επειγόντως κάποιος να δώσει στον Πλάθα ένα DVD με αγώνες του Λάζου. Ο Παπαδόπουλος κάνει αίτηση πριν το ματς, ξανακάνει στο ημίχρονο, ώστε συνολικά να πάρει την μπάλα 2 φορές ανά αγώνα στην επίθεση. Έτσι έχασε από τον Παναθηναϊκό η Ρεάλ (ήταν μπροστά με 71-77 και έβγαλε Παπαδόπουλο, Ρέγιες για να τελειώσει το ματς με… Ερβέλ, Μούμπρου), έτσι πήγε να χάσει από την Μπανταλόνα, έτσι της γύρισε το παιχνίδι η Φενέρ. Όταν έχεις έναν παίκτη όπως ο Λάζος στην ομάδα, είναι κρίμα να τον χρησιμοποιείς μόνο για να κάνει σκριν και να μαζεύει ριμπάουντ. Αυτά τα κάνει και ο Βαν Ντεν Σπίγκελ (όχι πάντα επιτυχημένα), αλλά και η άλλη μεγάλη… Βελγική ελπίδα (Ερβέλ).