Ο Λάζαρος Παπαδόπουλος στο AoB: «Το χειρότερο σχολείο για τη νεολαία είναι το ελληνικό γήπεδο»

Ο Λάζαρος Παπαδόπουλος ολοκλήρωσε μια πλήρως επιτυχημένη σεζόν στη Ρωσία με τη φανέλα της Χίμκι. Ξεκίνησε τη χρονιά στην Α1 και τον ΠΑΟΚ, έφυγε στα μισά λόγω εξωαγωνιστικών θεμάτων, μεταπήδησε στη Ρωσία και ήταν βασικός μοχλός στην επιτυχημένη προσπάθεια της Χίμκι για έξοδο στην Ευρωλίγκα και στην κατάκτηση της λίγκας VTB.

Στο AoB μιλά για τη σεζόν στον ΠΑΟΚ, τις δυσκολίες που αντιμετώπισε, τους λόγους της αποχώρησής του, το διάστημα στη Ρωσία, συγκρίνοντας τα δύο πρωταθλήματα. Μιλάει για την επόμενη μέρα και τα σχέδιά του για του χρόνου, για την εθνική ομάδα, τον Διαμαντίδη και τον Παπαλουκά που αποχώρησαν, τα νέα παιδιά και τις προοπτικές της εθνικής. Αναφέρεται με πικρία στα δεινά του ελληνικού μπάσκετ, όπως τη βία, τα ναρκωτικά, τα υβριστικά συνθήματα και ψάχνει μαζί μας «αλλαγή στο δομή» του αθλητισμού στη χώρα.

Στη λίγκα VTB, η Χίμκι κέρδισε την ΤΣΣΚΑ Μόσχας στον τελικό και πήρε το τρόπαιο, ενώ στο ρωσικό πρωτάθλημα μπόρεσε να φτάσει ως τον τελικό, όπου τερμάτισε 2η, πίσω από την ΤΣΣΚΑ. Με 16.0 πόντους και 12.2 ριμπάουντ στο Eurocup με τον ΠΑΟΚ και 11.5 πόντους, 7.5 ριμπάουντ με 2.2 ασίστ στην Α1, ο Παπαδόπουλος ήταν το κέντρο γύρω από το οποίο χτίστηκε ο ΠΑΟΚ της σεζόν 2010-11.

Όταν είδε ότι πράγματα βασικά για τον ίδιο καταπατούνταν (οι συμπαίκτες του ήταν απλήρωτοι) έφυγε «για λόγους δεοντολογικούς» όπως μας λέει και πήγε στη Ρωσία, όπου «η Χίμκι δεν είχε ποτέ πιο επιτυχημένη σεζόν στην ιστορία της». Με τη φανέλα της είχε 6.5 πόντους και 4.8 ριμπάουντ με 2.0 ασίστ στη λίγκα VTB και 4.2 πόντους, 4.3 ριμπάουντ με 1.6 ασίστ στο ρωσικό πρωτάθλημα για να τη βοηθήσει στην πιο πλήρη χρονιά της ιστορίας της.

Ο Λάζαρος, όπως πάντα, δεν μασάει τα λόγια του, και μιλάει μέσα από την καρδιά του στο AoB. Ας τον απολαύσουμε:

AoB: Ήταν δύσκολη η φετινή χρονιά με την αλλαγή ομάδας στη μέση της σεζόν;
Λ.Π.: Πάντα υπάρχουν δυσκολίες, ειδικά όταν αλλάζεις κλίμα και χώρα, αλλά για μένα δεν είναι η πρώτη φορά. Δεν δυσκολεύτηκα να προσαρμοστώ καθόλου γιατί ήξερα τη Ρωσία, είχα αρκετούς γνωστούς συμπαίκτες κι έτσι δεν αντιμετώπισα δυσκολίες.

AoB: Αγωνιστικά υπήρχαν διαφορές. Έφυγες από μια ομάδα στην οποία έπαιζες 35 λεπτά και πήγες σε κάποια που ο χρόνος μοιραζόταν περισσότερο και έπαιζες λιγότερο. Πόσο δύσκολη ήταν για σένα η αλλαγή αυτή;
Λ.Π.: Δεν ήταν καθόλου δύσκολο. Δεν ήμουν ρολίστας, βασικός ξεκινούσα σχεδόν σε όλα τα παιχνίδια. Έπαιζα λιγότερο χρόνο, αλλά έχω ξαναπαίξει αρκετές φορές σε τέτοιες ομάδες, όπου πρωταγωνιστούν πολλοί παίκτες και είναι πολλές οι αγωνιστικές υποχρεώσεις, δηλαδή Ευρώπη, εσωτερικό πρωτάθλημα, Κύπελλο, κάποια άλλη διοργάνωση, τόσο που πρέπει να μοιραστούν οι χρόνοι. Είναι δύσκολο να βγάλεις 40λεπτο συνεχόμενο με 3 ματς την εβδομάδα.

AoB: Στο διάστημα που ήσουν στον ΠΑΟΚ, πόσο δύσκολα ήταν τα πράγματα εξωαγωνιστικά;
Λ.Π.: Εξωαγωνιστικά ήταν πολύ δύσκολα τα πράγματα, όπως γενικώς σε όλη την Ελλάδα, υπήρχαν αρκετά προβλήματα, και αυτό πιστεύω ήταν η βασική αιτία φυγής αρκετών παικτών. Ωστόσο, ο ΠΑΟΚ παρόλα αυτά τα κατάφερε, κάτι που δείχνει ότι οι Έλληνες παίκτες δίνουν και την ψυχή τους μέσα στο γήπεδο και μπορούν να φέρουν αποτέλεσμα.

AoB: Μετάνιωσες για την απόφασή σου να φύγεις στη μέση της σεζόν;
Λ.Π.: Όχι δεν μετάνιωσα. Έφυγα πιο πολύ και για δεοντολογικούς λόγους. Ήταν δύσκολο για μένα να μείνω τη στιγμή που όλοι οι Έλληνες ήταν απλήρωτοι. Μετάνιωσα ίσως μετά που η ομάδα παρόλη τη φυγή μου έκανε λάθος χειρισμούς και αντί να εξοφλήσει σε κάποιο ποσοστό τουλάχιστον τους Έλληνες παίκτες, προτίμησε να πάρει καινούργιες ξένες μετεγγραφές και να δείξει ότι πλέον αδιαφορεί για τους Έλληνες και νοιάζεται μόνο για το πώς να κερδίζει η ομάδα.

AoB: Στη Ρωσία τα πράγματα πώς ήταν από διοικητικής άποψης;
Λ.Π.: Στη Ρωσία είναι τελείως διαφορετικά τα πράγματα, υπάρχουν κι εκεί προβλήματα, ωστόσο υπάρχουν αρκετά θετικά στοιχεία. Μια σύγκριση που μπορούμε να κάνουμε σε σχέση με την ελληνική πραγματικότητα είναι ότι οι δυο κόρες που έχω δεν έχασαν κανένα ματς, παρακολούθησαν όλα τα παιχνίδια, όσα ήταν στην έδρα μας. Σε όλα τα χρόνια που έχω αγωνιστεί στην Ελλάδα δεν έχουν παρακολουθήσει και δεν είχαν τη διάθεση να πάνε σε κανένα από τα παιχνίδια εδώ πέρα.

AoB: Σε εμάς τους… απ’ έξω η χρονιά της Χίμκι φάνηκε απόλυτα επιτυχημένη. Ήταν αυτό το κλίμα και για εσάς μέσα στην ομάδα;
Λ.Π.: Όντως, η χρονιά ήταν απόλυτα επιτυχημένη. Ήμασταν σε κάποια φάση και εκτός πλέι οφς. Παρόλα αυτά καταφέραμε να μπούμε στα πλέι οφς, καταφέραμε να βγούμε 2οι, καταφέραμε να κατακτήσουμε την VTB λίγκα, μια λίγκα που είναι από τις πιο δυνατές μετά την Ευρωλίγκα. Τέτοια επιτυχία η Χίμκι τη ζει για πρώτη φορά στην ιστορία της και είμαι πολύ χαρούμενος που ήμουν κι εγώ μέρος αυτής της ομάδας.

AoB: Έχεις αρχίσει επαφές με ομάδες για του χρόνου ή όχι ακόμα;
Λ.Π.: Ακόμα είναι νωρίς για μένα. Προς το παρόν θέλω να χαλαρώσω λίγο. Βέβαια, γίνονται κάποιες επαφές, αλλά δεν έχουν καταλήξει πουθενά ακόμα.

AoB: Έχεις προτίμηση ως προς το πού θα παίζεις του χρόνου; Εννοώ σε ποιο πρωτάθλημα…
Λ.Π.: Άμα βάζουμε προτίμηση στα πρωταθλήματα έτσι όπως είναι τώρα στην Ευρώπη, πολλοί λίγοι Έλληνες παίκτες θα έβαζαν το ελληνικό πρωτάθλημα στις προτεραιότητές τους. Θα πρέπει να αλλάξουν πολλά πράγματα, πρώτα απ’ όλα στην οργάνωση και, γενικώς, πιστεύω όλη η δομή θα πρέπει να αλλάξει. Θα πρέπει το πρωτάθλημα να ξαναγίνει ελκυστικό, να επιστρέψουν οι φίλαθλοι, να μπορούν επιτέλους να το παρακολουθήσουν παιδιά και οικογένειες και να έχει το ρόλο του αθλητισμού.

Δηλαδή, το ρόλο που πρέπει να έχει ο αθλητισμός, της καταπολέμησης ναρκωτικών, της καταπολέμησης της βίας, να είναι μια διαφορετική έξοδος και όχι αυτό που βλέπουμε σήμερα, όπου διακινούνται ναρκωτικά, βλέπουμε στημένα παιχνίδια, στοιχήματα. Βασικά, ο αθλητισμός θα πρέπει να αλλάξει τη δομή του. Πόσο μάλλον για τα παιδιά που πηγαίνουν στο γήπεδο, σε μια κερκίδα όπου διακινούνται ναρκωτικά, διακινείται αλκοόλ, τσιγάρα, τα συνθήματα που ακούγονται και οι βρισιές είναι το χειρότερο παράδειγμα που μπορεί να πάρει ένας μικρός, ένα παιδί, είναι το χειρότερο σχολείο όπου θα μπορούσε να τον στείλει ο πατέρας του. Το χειρότερο σχολείο είναι το ελληνικό γήπεδο για τη νεολαία.

AoB: Η Ευρωλίγκα είναι προτεραιότητά σου ή δεν σε απασχολεί να επιστρέψεις στη διοργάνωση αυτή;
Λ.Π.: Σίγουρα θα ήθελα να αγωνιστώ στην Ευρωλίγκα, ωστόσο δεν αποκλείω όλα τα υπόλοιπα ενδεχόμενα. Θέλω να πάω σε μια ομάδα, όπου πραγματικά θα σκέφτομαι το μπάσκετ, όπου θα μου αρέσει το παιχνίδι, θα μου αρέσουν οι συμπαίκτες, θα μου αρέσουν οι προπονητές. Όπου θα έχω τη δυνατότητα να αφοσιωθώ πραγματικά όσο το δυνατόν πάνω στο παιχνίδι και να μην έχω άλλα πράγματα στο μυαλό μου.

AoB: Έχουν ακουστεί πολλά για τους παίκτες που σταμάτησαν φέτος από την εθνική. Η δική σου η γνώμη ως επαγγελματία παίκτη ποια είναι; Μπορεί ο κάθε παίκτης να σταματά από την εθνική όποτε θέλει, ή έχει κάποια υποχρέωση απέναντί της;
Λ.Π.: Οι παίκτες πρέπει να αισθάνονται περήφανοι που υπηρετούν την εθνική ομάδα, γιατί εκπροσωπούν τη χώρα τους. Ωστόσο, κατά κάποιο τρόπο θα πρέπει να το καταλάβει και η Ομοσπονδία ότι θα πρέπει να είναι περήφανη που οι παίκτες αγωνίζονται σε αυτή την ομάδα και να φέρεται αναλόγως και στους παίκτες. Όταν βλέπω, δηλαδή, μια τέτοια αντιμετώπιση προς τους παίκτες που φεύγουν, με κάνει να προβληματίζομαι για τη στάση της Ομοσπονδίας και κατά πόσο σέβεται αυτούς που χύνουν ιδρώτα για την πατρίδα τους.

AoB: Η εθνική μοιάζει να γυρνάει σελίδα. Για πρώτη χρονιά το ρόστερ φαίνεται να αλλάζει κατά πολύ. Θεωρείς ότι η φετινή σεζόν είναι μεταβατική, ή πιστεύεις ότι μπορεί η ομάδα να φτάσει ψηλά στο Ευρωμπάσκετ;
Λ.Π.: Το ταλέντο που διαθέτει και οι παίκτες που έχει δείχνουν ότι είναι μια ομάδα που μπορεί να χτυπήσει μετάλλιο. Ωστόσο, σε ένα πρωτάθλημα που γίνεται μέσα σε 20 μέρες, ευρωπαϊκό ή παγκόσμιο, σε 5 μέρες 5 παιχνίδια και μετά φάσεις νοκ άουτ, όλα μπορούν να γίνουν. Με μια νίκη μπορείς να περάσεις τετράδα, με μια ήττα να μην μπεις καν στην οκτάδα. Είναι δύσκολο να βάλεις στόχο και να τον πετύχεις, αλλά όλα είναι πιθανά.

Νίκος Κουσούλης