Ιγκόρ Κοκόσκοφ: μια πρωτιά από… σπόντα

Η Γεωργία προχωρά στο Ευρωμπάσκετ, παρότι μεταξύ μας έχει δείξει μεγάλη αστάθεια, και σε λίγες ημέρες θα είναι αντίπαλος της εθνικής μας στη δεύτερη φάση της διοργάνωσης. Στον πάγκο της κάθεται ο Σέρβος Ιγκόρ Κοκόσκοφ, άγνωστος στο ευρύ ευρωπαϊκό κοινό, αλλά με μεγάλη ιστορία να τον ακολουθεί και ορισμένες από τις πιο σημαντικές πρωτιές στην μπασκετική ιστορία της αντίπερα όχθης του Ατλαντικού που θα μπορούσε ποτέ να έχει προπονητής. Όμως, για να φτάσει ο Κοκόσκοφ εκεί που είναι σήμερα, πέρασε από μια τρομερή περιπέτεια, που κατέστρεψε την καριέρα του.

Γεννημένος το Δεκέμβρη του 1971 στη Σερβία, ο Κοκόσκοφ ήταν από τα μεγαλύτερα ταλέντα του γιουγκοσλαβικού μπάσκετ τη δεκαετία του ’80. Πέρασε ως παίκτης απ’ όλες τις μικρές εθνικές ομάδες της Γιουγκοσλαβίας και ήταν σχεδόν σίγουρο ότι θα έπαιζε και στην αντρική εθνική.

Το 1990, στα 19 του, υπέγραψε το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο. Όμως, δεν έμελλε να παίξει ποτέ σε επαγγελματικό επίπεδο. Τρεις μόλις μέρες μετά την υπογραφή του συμβολαίου του οδηγούσε με τους φίλους του το Fiat του στους δρόμους του Βελιγραδίου, όταν ένας οδηγός που ερχόταν από την απέναντι λωρίδα έχασε τον έλεγχο και καρφώθηκε μετωπικά στο αυτοκίνητο του Κοκόσκοφ.

Χτύπησε μόνο στο γόνατο και τον αστράγαλο, αλλά οι τραυματισμοί ήταν τόσο σοβαροί, που έμεινε 9 μήνες στο νοσοκομείο. Μετά από 4 εγχειρήσεις στο πόδι έπρεπε πια να συνειδητοποιήσει στα 19 του ότι δεν θα έπαιζε ποτέ μπάσκετ, καθώς το πόδι του δεν θα επανερχόταν ποτέ στην αρχική του κατάσταση.

«Κάποιος άλλος έκανε λάθος, αλλά το πλήρωσα εγώ. Όμως δεν κρατάω κακία. Νομίζω ότι ήμουν απλώς ευγνώμων που ήμουν ακόμα ζωντανός. Τα χρόνια αμέσως μετά το ατύχημα ήταν από τα πιο ευτυχισμένα της ζωής μου», θυμάται.

Μόλις βγήκε από το νοσοκομείο αποφάσισε να βάλει όλη του την ενέργεια στην προπονητική. Η ομοσπονδία της Γιουγκοσλαβίας, αναγνωρίζοντας το πάθος του τον έστειλε στις Η.Π.Α. για να παρακολουθήσει από κοντά ορισμένους προπονητές και προγράμματα εκεί.

Η ζωή πίσω στην πατρίδα δεν ήταν εύκολη με τον εμφύλιο να έχει αρχίσει να μαίνεται, οπότε οι Η.Π.Α. ήταν κάτι σαν μονόδρομος γι’ αυτόν. Αρχικά το πανεπιστήμιο του Κονέκτικατ και ο Τζιμ Κάλχουν, ο οποίος τον είχε γνωρίσει στη Σερβία στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Βέβαια, πέρασε και αρκετό καιρό στη Γιουγκοσλαβία, όπου ήταν προπονητής στις ομάδες νέων της Παρτιζάν και της BC Βελιγραδίου, ως βοηθός και πρώτος. Στα 24 έγινε ο πιο νεαρός 1ος προπονητής στην Α1 στην ιστορία του γιουγκοσλαβικού μπάσκετ αναλαμβάνοντας την ομάδα της BC Βελιγραδίου.

Μετά ήρθε το Ντιουκ, όπου ο Κουίν Σνάιντερ, βοηθός προπονητή εκεί, τον κάλεσε να παρακολουθεί το πρόγραμμα. Όταν το 1999 ο Σνάιντερ ανέλαβε το Μιζούρι, πρόσφερε στον Κοκόσκοφ τη θέση του βοηθού προπονητή. Έτσι, έγινε ο 1ος μη Αμερικανός βοηθός προπονητή με πλήρη απασχόληση στην Α΄ Κατηγορία του NCAA.

Από εκεί, το 2002 ο Άλβιν Γκέντρι των Λος Άντζελες Κλίπερς τον απέκτησε ως βοηθό του, εκτιμώντας το εργασιακό ήθος του και τις γνώσεις του πάνω στο παιχνίδι. Έτσι, έγινε ο 1ος μη Αμερικανός προπονητής στην ιστορία του NBA, ενώ δυο χρόνια αργότερα έγινε ο 1ος μη Αμερικανός προπονητής που κατακτά τίτλο στο NBA, ως βοηθός στους Ντιτρόιτ Πίστονς.

Το 2006 ήρθε και η 4η πρωτιά, καθώς έγινε ο 1ος μη Αμερικανός προπονητής που ήταν μέλος τεχνικού επιτελείου σε all-star παιχνίδι. Η επιβράβευση ήταν μια θέση στο τεχνικό επιτελείο της Σερβίας στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 2004, αλλά και το 2005 από τη θέση του βοηθού προπονητή.

Το 2008 ανέλαβε τη Γεωργία ως πρώτος προπονητής, όπου είναι ακόμα και σήμερα.

Ο Άλβιν Γκέντρι έχει πει για τον Κοκόσκοφ: «Νομίζω ότι είναι ένα από τα πιο λαμπρά μυαλά που υπάρχουν στο μπάσκετ. Είναι απίστευτος δάσκαλος και έχει βελτιώσει το παιχνίδι του Γκόραν Ντράγκιτς τρομερά. Όσο θα έχω δουλειά, πάντα θα υπάρχει μια θέση για τον Ιγκόρ δίπλα μου».

Ο Κοκόσκοφ έχει τη φήμη του… αρουραίου του γηπέδου, οι παίκτες του λένε «όποτε γυρνάς να τον κοιτάξεις είναι εκεί με δυο μπάλες μπάσκετ. Ό,τι κι αν πρέπει να κάνεις, να δουλέψεις τα πόδια σου ή το σουτ σου, είναι πανέτοιμος να σε βοηθήσει».

Φέτος οδήγησε τη Γεωργία στο 1ο Ευρωμπάσκετ της ιστορίας της, πήρε την πρόκριση για τη δεύτερη φάση και έχει βάλει ως στόχο να κατακτήσει κάθε κορυφή. Γιατί όχι και να γίνει ο 1ος Ευρωπαίος που θα είναι πρώτος προπονητής σε ομάδα NBA; Βέβαια, ίσως αυτό θεωρηθεί… άκυρο από πολλούς, μιας και το 2010 πήρε και αμερικανική υπηκοότητα, αφού πλέον ήταν 13 χρόνια εκεί, παντρεμένος με Αμερικανίδα από την εποχή του στο Ντιτρόιτ.

Νίκος Κουσούλης